(Odesłanie prejudycjalne - Równość traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego - Dyrektywa 79/7/EWG - Artykuł 4 - Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć - Dyskryminacja pośrednia - Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy - Obliczanie wysokości emerytury)Język postępowania: hiszpański
(2019/C 230/15)
(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2019 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Superior de Justicia de Castilla y León
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Violeta Villar Láiz
Strona pozwana: Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS), Tesorería General de la Seguridad Social (TGSS)
Sentencja
Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym wysokość emerytury o charakterze składkowym przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy oblicza się poprzez pomnożenie podstawy wymiaru, ustalanej na podstawie rzeczywiście uzyskanych wynagrodzeń i rzeczywiście opłaconych składek, przez wartość procentową, która zależy od długości okresu składkowego, przy czym do tego samego okresu stosuje się współczynnik obniżający równy stosunkowi między rzeczywiście przepracowanym czasem pracy w niepełnym wymiarze godzin a czasem pracy przepracowanym przez porównywalnego pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze godzin oraz podwyższa się go poprzez zastosowanie współczynnika wynoszącego 1,5, w zakresie, w jakim wspomniane uregulowanie stawia w szczególnie niekorzystnym położeniu pracowników płci żeńskiej w porównaniu do pracowników płci męskiej.
