Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie europejskiego dziedzictwa gastronomicznego: aspekty kulturowe i edukacyjne (2013/2181(INI)).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie europejskiego dziedzictwa gastronomicznego: aspekty kulturowe i edukacyjne (2013/2181(INI))

(2017/C 378/11)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2017 r.)

Parlament Europejski,

-
uwzględniając sprawozdanie swojej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (COM(2008)0040),
-
uwzględniając raport UNESCO z 2002 r. dotyczący odżywiania,
-
uwzględniając raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczący polityki żywieniowej dla szkół,
-
uwzględniając białą księgę Komisji z dnia 30 maja 2007 r. pt. "Strategia dla Europy w sprawie zagadnień zdrowotnych związanych z odżywianiem, nadwagą i otyłością" (COM(2007)0279),
-
uwzględniając konkluzje zorganizowanej przez WHO europejskiej konferencji ministerialnej w sprawie odżywiania i chorób niezakaźnych w kontekście programu Zdrowie 2020, która odbyła się w Wiedniu w dniach 4-5 lipca 2013 r.,
-
uwzględniając konwencję UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z dnia 17 października 2003 r.,
-
uwzględniając wpisanie diety śródziemnomorskiej na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO w dniu 16 listopada 2010 r. oraz w dniu 4 grudnia 2013 r.,
-
uwzględniając wpisanie francuskiej gastronomii na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO (decyzja 5.COM 6.14),
-
uwzględniając art. 48 Regulaminu,
-
uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A7-0127/2014),

Aspekty edukacyjne

A.
mając na uwadze, że zarówno obecny, jak i przyszły stan zdrowia oraz samopoczucie ludności są uzależnione od sposobu odżywiania się i środowiska, a więc od rodzaju rolnictwa, rybołówstwa i hodowli;
B.
mając na uwadze, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w swojej ogólnoświatowej inicjatywie promocji zdrowia w szkole uznaje placówki oświatowe za ważną przestrzeń, w której zdobywa się wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat zdrowia, żywienia, żywności i gastronomii;
C.
mając na uwadze, że złe odżywianie może mieć dramatyczne konsekwencje; mając na uwadze, że europejscy ministrowie zdrowia podczas europejskiej konferencji ministerialnej zorganizowanej przez WHO w lipcu 2013 r. zaapelowali o powszechną mobilizację "w zwalczaniu otyłości oraz złego odżywiania", które są przyczyną epidemii chorób niezakaźnych, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca lub rak;
D.
mając na uwadze, że obraz ciała i jedzenia przedstawiany w społeczeństwie jako norma może prowadzić do poważnych zaburzeń żywieniowych i psychologicznych, takich jak anoreksja czy bulimia; mając zatem na uwadze konieczność poruszania tych kwestii zwłaszcza wśród nastolatków;
E.
mając na uwadze, że według Europejskiej Rady Informacji o Żywności (EUFIC) w 2006 r. w Europie około 33 mln osób były zagrożone niedożywieniem; mając na uwadze, że od początku kryzysu sytuacja uległa jeszcze pogorszeniu;
F.
mając na uwadze, że dzieciństwo to decydujący okres w nauczaniu zdrowych nawyków i przekazywaniu wiedzy pozwalającej na przyjęcie zdrowego stylu życia, oraz mając na uwadze, że szkoła jest jednym z miejsc, w których można skutecznie kształtować nawyki zdrowotne przyszłych pokoleń w długofalowej perspektywie;
G.
mając na uwadze, że placówki oświatowe dysponują przestrzenią oraz narzędziami, które mogą pomóc w zdobywaniu wiedzy na temat żywności oraz jej przygotowywania, a także mogą służyć wpajaniu nawyków żywieniowych, które, w połączeniu z regularną, umiarkowaną aktywnością fizyczną, pozwolą na prowadzenie zdrowego stylu życia;
H.
mając na uwadze, że informowanie, edukacja i podnoszenie świadomości to elementy strategii UE mającej pomagać państwom członkowskim w zmniejszaniu szkodliwych skutków spożywania alkoholu (COM(2006)0625) oraz że strategia ta promuje odpowiednie zachowania konsumpcyjne, oraz mając na uwadze, że w dniu 5 czerwca 2001 r. Rada wydała zalecenie dotyczące spożycia alkoholu przez osoby młode, w szczególności dzieci i młodzież, w którym mowa jest o promowaniu edukacji przy zachowaniu międzysektorowego podejścia;
I.
mając na uwadze, że podczas spotkania europejskiej sieci fundacji na rzecz żywienia (European Nutrition Foundations Network) pt. "Odżywianie w europejskich szkołach: rola fundacji" stwierdzono potrzebę włączenia do programu nauczania wiedzy o żywieniu, zarówno jeśli chodzi o odżywanie się, jak i o gastronomię, oraz jednomyślnie postanowiono przedstawić tę potrzebę Parlamentowi Europejskiemu i Komisji;
J.
mając na uwadze, że różne instytucje krajowe niektórych państw wystąpiły z inicjatywą uznania diety śródziemnomorskiej za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości UNESCO, co oznacza promowanie i ustanawianie wzorców zachowań mających na celu zapewnienie zdrowego stylu życia, przy zachowaniu w pełni przekrojowego podejścia uwzględniającego aspekty edukacyjne, żywnościowe, szkolne, rodzinne, żywieniowe, terytorialne, krajobrazowe itd.;
K.
mając na uwadze, że dieta śródziemnomorska to zrównoważony i zdrowy sposób żywienia i styl życia, związany bezpośrednio z zapobieganiem przewlekłym chorobom oraz promowaniem zdrowia zarówno w środowisku szkolnym, jak i rodzinnym;
L.
mając na uwadze, że celem europejskich programów "Food at School" jest zapewnienie, by jedzenie serwowane w szkolnych stołówkach zawierało wszystkie niezbędne składniki wartościowej i zrównoważonej diety; mając na uwadze, że szeroko rozumiana edukacja uwzględniająca także aspekt żywieniowy popularyzuje wśród uczniów zdrowy styl życia opierający się na zrównoważonej diecie;
M.
mając na uwadze, że solidna edukacja w zakresie żywienia zapewnia obywatelom również wiedzę o związkach między żywnością a zasadami trwałego rozwoju w produkcji żywności i stanem naszej planety;
N.
mając na uwadze, że w licznych przypadkach wzrost cen posiłków w szkolnych stołówkach oraz cen żywności utrudnia pewnej liczbie gospodarstw domowych, a w szczególności dzieciom, dostęp do zrównoważonego i wartościowego pożywienia;
O.
mając na uwadze, że media i reklama wpływają na wzorce konsumpcyjne obywateli;
P.
mając również na uwadze, że w zdobywaniu właściwej wiedzy na temat używanych produktów oraz ich właściwości i walorów smakowych kluczowym elementem jest rozwój systemów odpowiedniego i jasnego dla wszystkich konsumentów etykietowania z podawaniem składu produktów i ich pochodzenia;
Q.
mając na uwadze, że kształcenie pracowników sektora gastronomicznego ma swój wkład w przekazywanie wiedzy o gastronomii europejskiej, podkreślanie jej wartości, zapewnianie jej trwałości i jej rozwój;

Aspekty kulturowe

R.
mając na uwadze, że gastronomia stanowi połączenie wiedzy, doświadczenia, sztuki oraz rzemiosła, które pozwalają odżywiać się zdrowo i przyjemnie;
S.
mając na uwadze, że gastronomia stanowi część naszej tożsamości oraz jest istotnym elementem dziedzictwa kulturowego Europy i państw członkowskich;
T.
mając na uwadze, że Unia Europejska promuje identyfikację, obronę i międzynarodową ochronę oznaczeń geograficznych, nazw pochodzenia oraz tradycyjnych specjalności wytwarzanych z produktów rolno-spożywczych;
U.
mając na uwadze, że gastronomia nie jest tylko elitarną sztuką przygotowywania pożywienia, lecz zaangażowanym sposobem doceniania wartości i jakości wykorzystywanych surowców oraz dostrzegania potrzeby doskonałości na wszystkich etapach przetwarzania produktów spożywczych, w tym poszanowania zwierząt oraz przyrody;
V.
mając na uwadze, że gastronomia jest ściśle powiązana z rolnictwem poszczególnych regionów europejskich i z ich lokalnymi produktami;
W.
mając na uwadze, że konieczna jest ochrona rytuałów i zwyczajów związanych z lokalną i regionalną gastronomią oraz zachęta do rozwoju gastronomii europejskiej;
X.
mając na uwadze, że gastronomia stanowi jedną z najważniejszych form wyrazu kulturowego oraz że ten termin nie odnosi się jedynie do haute cuisine, lecz do wszelkich form kulinarnych w różnych regionach i w różnych warstwach społecznych, w tym również do form tradycyjnej kuchni lokalnej;
Y.
mając na uwadze, że tradycyjna kuchnia stanowi dziedzictwo kulinarne i kulturowe, którego przetrwanie jest bardzo często zagrożone w związku z inwazją ustandaryzowanej żywności;
Z.
mając na uwadze, że jakość, renoma i różnorodność gastronomii europejskiej wymagają europejskiej produkcji żywności odpowiedniej jakości i w wystarczającej ilości;
Aa.
mając na uwadze, że gastronomię utożsamia się z różnymi aspektami żywienia oraz że opiera się ona na trzech podstawowych filarach: zdrowiu, nawykach żywieniowych i przyjemności; mając na uwadze, że znajomość zwyczajów obowiązujących przy stole jest w wielu krajach nośnikiem zażyłości oraz ważnym elementem wychowania społecznego; mając ponadto na uwadze, że poznawanie różnych kultur gastronomicznych stanowi rodzaj wymiany międzykulturowej; mając na uwadze, że pozytywnie wpływa to na relacje społeczne i rodzinne;
Ab.
mając na uwadze doniosłość uznania diety śródziemnomorskiej za niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO, rozumianej jako zbiór informacji, umiejętności, praktyk, rytuałów, tradycji i symboli związanych z uprawą rolną, rybołówstwem, hodowlą zwierząt, a także z formą przechowywania, przetwarzania, gotowania, dzielenia i spożywania żywności;
Ac.
mając na uwadze, że zwyczaje żywieniowe mieszkańców Europy stanowią bogatą spuściznę społecznokulturową, którą należy przekazywać z pokolenia na pokolenie, oraz mając na uwadze, że szkoła, tak samo jak rodzina, jest idealnym środowiskiem do przekazywania tej wiedzy;
Ad.
mając na uwadze, że gastronomia staje się jednym z głównych czynników przyciągających ruch turystyczny, a wzajemne oddziaływanie pomiędzy turystyką, gastronomią i odżywianiem ma bardzo pozytywny wpływ na promocję turystyki;
Ae.
mając na uwadze, że przyszłe pokolenia trzeba uwrażliwić na bogactwo gastronomii z ich regionu i, w ujęciu ogólnym, gastronomii europejskiej;
Af.
mając na uwadze, że gastronomia przyczynia się do promocji dziedzictwa wielu regionów;
Ag.
mając na uwadze znaczenie promowania produktów lokalnych i regionalnych w celu zachowania z jednej strony dziedzictwa gastronomicznego, a z drugiej strony zagwarantowania producentom uczciwego wynagrodzenia oraz dostępności tych produktów dla jak największej liczby osób;
Ah.
mając na uwadze, że gastronomia jest źródłem bogactw kulturowych oraz gospodarczych dla regionów Unii Europejskiej;
Ai.
mając na uwadze, że dziedzictwo europejskie to zbiór elementów materialnych i niematerialnych, do którego w przypadku gastronomii i żywności zaliczają się również kształtowany krajobraz oraz obszary, z których pochodzą spożywane produkty;
Aj.
mając na uwadze, że trwałość, różnorodność i bogactwo kulturowe gastronomii europejskiej zależy od dostępności lokalnych produktów wysokiej jakości;

Aspekty edukacyjne

1.
wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia wiedzy o żywności, zdrowym odżywianiu i nawykach żywieniowych oraz związanych z tym praktycznych doświadczeń do programów nauczania obowiązujących od najmłodszych lat, z uwzględnieniem aspektów historycznych, terytorialnych i kulturowych, a także w oparciu o doświadczenie, dzięki czemu poprawiłby się stan zdrowia oraz samopoczucie ludności i jakość żywności, a także wzrósłby szacunek dla środowiska; pochwala programy nauczania gastronomicznego realizowane przez szkoły w niektórych państwach członkowskich, z których część zakłada współpracę z renomowanymi szefami kuchni; podkreśla wagę połączenia edukacji na temat zdrowego żywienia ze zwalczaniem stereotypów mogących prowadzić do poważnych zaburzeń żywieniowych i psychologicznych, takich jak anoreksja lub bulimia;
2.
podkreśla również znaczenie wprowadzenia w życie zaleceń WHO dotyczących zwalczania otyłości i niewłaściwego odżywiania; wyraża zaniepokojenie problemem niedożywienia w Europie i jego pogłębieniem się od początku kryzysu i nalega, by państwa członkowskie umożliwiły wszystkim zdrowe żywienie, na przykład zapewniając powszechny dostęp do szkolnych lub miejskich stołówek oferujących wysokiej jakości posiłki;
3.
podkreśla konieczność wzbogacenia programu nauczania o informacje dotyczące kultury kulinarnej (zwłaszcza lokalnej), procesu przygotowania, produkcji, przechowywania i dystrybucji żywności, społecznokulturowego znaczenia żywności oraz praw konsumenta; sugeruje państwom członkowskim wprowadzenie do programów nauczania warsztatów mających na celu rozwój zmysłów, zwłaszcza smaku, przez połączenie walorów odżywczych produktów spożywczych z regionalnym i krajowym dziedzictwem gastronomicznym;
4.
zaznacza, że w niektórych państwach europejskich wiedza o odżywianiu znajduje się już w programach nauczania, a w innych nie jest obowiązkowa, jednak przekazuje się ją za pomocą różnych środków, takich jak programy przygotowane przez władze lokalne czy podmioty prywatne;
5.
zwraca uwagę na potrzebę edukowania w szkołach w zakresie odżywiania oraz nauczania o odpowiednim, jednocześnie zdrowym i przyjemnym, żywieniu;
6.
wskazuje, że należy położyć większy nacisk na uprawianie sportów i aktywność fizyczną w szkołach podstawowych i średnich w całej Europie;
7.
przypomina, że dobre odżywianie dzieci wpływa korzystnie na ich samopoczucie oraz ułatwia przyswajanie wiedzy, a także wzmacnia ich odporność i sprzyja prawidłowemu rozwojowi;
8.
wskazuje, że nawyki żywieniowe wykształcone w dzieciństwie mogą wpływać na preferencje i wybory żywieniowe - a także sposoby przygotowywania i spożywania posiłków - w dorosłym życiu; dzieciństwo jest więc momentem kluczowym dla wykształcenia smaku, a szkoła ważnym miejscem odkrywania przed uczniami różnorodności produktów i gastronomii;
9.
uważa, że należy realizować programy edukacyjne i uświadamiające na temat skutków niewłaściwego spożywania alkoholu oraz promować właściwe, inteligentne zachowania konsumpcyjne, upowszechniając znajomość specyfiki win, ich oznaczeń geograficznych, odmian winorośli, procesów produkcji oraz znaczenia tradycyjnych określeń;
10.
zwraca się do Komisji o wspieranie projektów obejmujących wymianę informacji i praktyk w obszarze odżywiania, żywności i gastronomii, na przykład w ramach sektora Edukacja szkolna (Comenius) programu Erasmus+; wzywa ponadto UE i państwa członkowskie do promowania wymiany międzykulturowej w sektorach zaopatrzenia w żywność, żywności i gastronomii z wykorzystaniem możliwości oferowanych przez program Erasmus+ w zakresie wysokiej jakości szkoleń, mobilności i praktyk zawodowych dla osób uczących się i wykwalifikowanych pracowników;
11.
zauważa, że edukacja w dziedzinie odżywiania i gastronomii, w tym poszanowania przyrody i środowiska, powinna zakładać udział rodzin, nauczycieli, wspólnoty edukacyjnej i wszystkich osób zawodowo zajmujących się edukacją, a także wykorzystanie stosownych kanałów informacyjnych;
12.
zwraca uwagę na przydatność technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) jako dobrego narzędzia do wspierania nauki; zachęca do tworzenia interaktywnych platform mających ułatwiać dostęp do europejskiego, krajowego i regionalnego dziedzictwa gastronomicznego oraz jego rozpowszechnianie, aby promować zachowanie oraz przekazywanie tradycyjnych umiejętności wśród profesjonalistów, rzemieślników i obywateli;
13.
wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie do rozważenia przyjęcia surowszych wytycznych odnośnie do treści oraz reklam na temat produktów spożywczych, zwłaszcza pod kątem żywienia;
14.
przypomina państwom członkowskim, by zadbały o zakaz reklamowania i sponsorowania niezdrowej żywności w szkołach;
15.
wzywa państwa członkowskie do zorganizowania we współpracy z dietetykami i z lekarzami odpowiednich szkoleń dla nauczycieli, dzięki którym będą oni mogli poprawnie przekazywać wiedzę o żywieniu w szkołach i na uczelniach; zauważa, że żywienie i środowisko są współzależne, i w związku z tym wzywa również do aktualizacji wiedzy na temat środowiska naturalnego;
16.
wzywa Komisję oraz Radę do przeanalizowania systemów szkolenia pracowników sektora gastronomicznego; zachęca państwa członkowskie do promowania takich szkoleń; podkreśla, że szkolenia te powinny dotyczyć gastronomii lokalnej i europejskiej, różnorodności produktów, procesów przygotowania, produkcji, konserwacji oraz dystrybucji produktów spożywczych;
17.
podkreśla, że szkolenia pracowników sektora gastronomicznego powinny kłaść akcent na "domowe", lokalne i zróżnicowane produkty spożywcze;
18.
nakłania państwa członkowskie do wymiany wiedzy oraz najlepszych praktyk w obrębie działań związanych z gastronomią oraz do wspierania wzajemnego poznawania gastronomii między regionami; nakłania również do wymiany najlepszych praktyk lub do zwrócenia uwagi na możliwość skrócenia łańcucha żywnościowego poprzez większe wykorzystanie lokalnych produktów sezonowych;
19.
zwraca uwagę na potrzebę promocji zdrowego żywienia w szkołach z wykorzystaniem programów finansowanych w ramach wspólnej polityki rolnej na lata 2014-2020;
20.
przypomina, że uznanie diety śródziemnomorskiej oraz francuskiej tradycji biesiadnej za niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości UNESCO doprowadziło do powstania instytucji i organizacji promujących edukację w zakresie walorów i nawyków zdrowej, zrównoważonej diety, wiedzę na jej temat oraz jej praktykowanie;

Aspekty kulturowe

21.
podkreśla konieczność pogłębiania wiedzy na temat różnorodności i jakości regionów, krajobrazów oraz produktów, które są podstawą gastronomii europejskiej, stanowiącej część naszego dziedzictwa kulturowego oraz będącej podstawą swoistego stylu życia, uznanego na arenie międzynarodowej; podkreśla, że czasami wymaga to poszanowania lokalnych zwyczajów;
22.
zaznacza, że gastronomia stanowi źródło wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia w licznych sektorach gospodarki, takich jak branża restauracyjna, turystyczna, rolno-spożywcza czy badawcza; zauważa, że gastronomia może wpłynąć na rozwinięcie także wyostrzonego zmysłu ochrony przyrody i środowiska, co ostatecznie przekłada się na bardziej autentyczny i mniej przetworzony z użyciem dodatków i konserwantów smak pożywienia;
23.
podkreśla znaczenie gastronomii dla wspierania sektora usług hotelarskich w całej Europie i vice versa;
24.
docenia rolę, jaką wykwalifikowani i uzdolnieni szefowie kuchni odgrywają w ochronie i eksporcie dziedzictwa gastronomicznego UE, oraz podkreśla znaczenie utrzymania wiedzy fachowej z zakresu sztuki kulinarnej jako istotnego czynnika zapewniającego wartość dodaną, zarówno pod względem edukacyjnym, jak i ekonomicznym;
25.
przyjmuje z zadowoleniem inicjatywy mające na celu promocję europejskiego dziedzictwa gastronomicznego, takie jak lokalne i regionalne festiwale kulinarne, które są zarówno przejawem poszanowania środowiska i naszego najbliższego otoczenia dzięki umacnianiu koncepcji bliskości, jak i gwarantem większego zaufania ze strony konsumenta; zachęca do włączania do tych inicjatyw aspektów europejskich;
26.
przyjmuje z zadowoleniem trzy wprowadzone w UE systemy oznaczeń geograficznych i tradycyjnych specjalności, czyli chronioną nazwę pochodzenia (ChNP), chronione oznaczenie geograficzne (ChOG) oraz gwarantowaną tradycyjną specjalność, które zwiększają wartość europejskich produktów rolniczych na szczeblu UE i międzynarodowym; wzywa państwa członkowskie i regiony do tworzenia oznaczeń ChNP, zwłaszcza wspólnych oznaczeń ChNP dla produktów o tym samym charakterze, pochodzących z transgranicznych obszarów geograficznych;
27.
pochwala inicjatywy takie jak "slow food", pozwalające docenić społeczne i kulturowe znaczenie jedzenia, oraz inicjatywę "Wine in Moderation", promującą cechujący się umiarem styl życia i umiarkowane spożywanie alkoholu;
28.
podkreśla rolę Akademii Gastronomicznych, europejskiej sieci fundacji na rzecz żywienia oraz Międzynarodowej Akademii Gastronomicznej w Paryżu w badaniach nad dziedzictwem gastronomicznym i rozpowszechnianiu go;
29.
domaga się od państw członkowskich sformułowania i wdrożenia polityki mającej na celu wzmocnienie pod względem jakościowym i ilościowym branży gastronomicznej, również w odniesieniu do jej wpływu na ofertę turystyczną w ramach rozwoju kulturowego i gospodarczego różnych regionów;
30.
podkreśla, że gastronomia to doskonały "kulturowy produkt eksportowy" UE i poszczególnych państw członkowskich;
31.
wzywa państwa członkowskie do wspierania inicjatyw związanych z agroturystyką, sprzyjających poznawaniu dziedzictwa kulturowego i krajobrazowego, zapewniających regionalne wsparcie oraz wpływających na rozwój obszarów wiejskich;
32.
wzywa państwa członkowskie i Komisję Europejską do zajęcia się aspektami kulturowymi gastronomii oraz do promowania nawyków żywieniowych, których celem jest zdrowie konsumentów, wymiana międzykulturowa oraz promocja regionów, przy jednoczesnym zachowaniu przyjemności płynącej z jedzenia, wspólnego biesiadowania i życia społecznego;
33.
nakłania państwa członkowskie do współpracy i wspierania inicjatyw mających na celu zapewnienie wysokiej jakości, różnorodności i wyjątkowości tradycyjnych produktów lokalnych, regionalnych i krajowych, aby w ten sposób walczyć z ujednoliceniem, które w długofalowej perspektywie doprowadziłoby do zubożenia europejskiego dziedzictwa gastronomicznego;
34.
zachęca Komisję, Radę i państwa członkowskie, by w celu podtrzymania europejskiej różnorodności kulinarnej w refleksji na temat polityki żywnościowej uwzględniły również potrzebę wspierania europejskiej produkcji żywności zgodnej z zasadami trwałego rozwoju, zróżnicowanej, charakteryzującej się odpowiednią jakością i dostarczanej w wystarczającej ilości;
35.
nakłania Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia procesu uznawania i znakowania europejskiej produkcji żywności, aby zwiększyć wartość jej produktów, lepiej informować konsumentów oraz chronić różnorodność gastronomii europejskiej;
36.
podkreśla konieczność uznawania i zwiększania wartości produkcji gastronomicznej odpowiedniej jakości; wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie do refleksji nad wprowadzeniem systemu informowania konsumentów przez restauratorów o daniach przygotowanych na miejscu z nieprzetworzonych surowców;
37.
zachęca Komisję, Radę i państwa członkowskie do przeanalizowania wpływu przyjmowanych przez nie przepisów na wydajność, różnorodność i jakość produkcji żywności w Unii Europejskiej oraz do przeciwdziałania fałszowaniu produktów;
38.
popiera wszelkie działania, które mogą podjąć państwa członkowskie i ich regiony, aby promować i chronić obszary, krajobrazy oraz produkty stanowiące ich lokalne dziedzictwo gastronomiczne; wzywa regiony, by w powiązaniu z lokalnymi producentami promowały gastronomię lokalną i dietetyczną w szkołach i w żywieniu zbiorowym w celu zachowania i podkreślania wartości regionalnego dziedzictwa gastronomicznego, stymulowania lokalnego rolnictwa oraz skrócenia łańcuchów dostaw;
39.
wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań w celu zachowania dziedzictwa europejskiego związanego z gastronomią, takich jak piecza nad dziedzictwem architektonicznym w postaci tradycyjnych bazarów z żywnością, winiarni lub innych obiektów oraz ochrona przyrządów i maszyn związanych z żywnością i gastronomią;
40.
podkreśla wagę identyfikowania, katalogowania, przekazywania i rozpowszechniania bogactwa kulturowego gastronomii europejskiej; zachęca do utworzenia europejskiego obserwatorium gastronomii;
41.
sugeruje, by Komisja Europejska uwzględniła europejską gastronomię w swoich programach i inicjatywach kulturalnych;
42.
z zadowoleniem przyjmuje wpisanie na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO francuskiej tradycji biesiadnej, diety śródziemnomorskiej, tradycyjnej kuchni meksykańskiej i chorwackiego piernika oraz namawia państwa członkowskie, by mając na względzie ochronę swoich tradycji i zwyczajów kulinarnych, ubiegały się o ich przyjęcie do konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego;
43.
zachęca, by europejskie miasta ubiegały się o tytuł Miasta Gastronomii UNESCO w ramach programu Sieć Miast Kreatywnych;

o

o o

44.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024