(Odesłanie prejudycjalne - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/22/WE - Artykuły 4, 9, 13 i 32 - Obowiązki z tytułu świadczenia usługi powszechnej i obowiązki z tytułu świadczenia usługi społecznej - Zapewnienie dostępu stacjonarnego i świadczenie usług telefonicznych - Przystępność taryf - Specjalne opcje taryfowe - Finansowanie obowiązków z tytułu świadczenia usługi powszechnej - Dodatkowe usługi obowiązkowe - Usługi łączności ruchomej lub abonamentów internetowych)Język postępowania: niderlandzki
(2015/C 270/06)
(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2015 r.)
Sąd odsyłający
Grondwettelijk Hof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Base Company NV, dawniej KPN Group Belgium NV, Mobistar NV
Strona pozwana: Ministerraad przy udziale: Belgacom NV
Sentencja
Dyrektywę 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywę o usłudze powszechnej), zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że taryfy specjalne i mechanizm finansowania przewidziane, odpowiednio, w art. 9 i art. 13 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy mają zastosowanie do usług abonamentów internetowych wymagających stacjonarnego przyłączenia do Internetu, ale nie do usług łączności ruchomej, w tym usług abonamentów internetowych świadczonych w ramach wspomnianych usług łączności ruchomej. Jeśli usługi łączności ruchomej zostają publicznie udostępnione na terytorium kraju jako "dodatkowe usługi obowiązkowe" w rozumieniu art. 32 dyrektywy 2002/22, zmienionej dyrektywą 2009/136, ich finansowanie nie może zostać zapewnione na gruncie prawa krajowego przez mechanizm implikujący udział konkretnych przedsiębiorstw.
