(2015/C 220/01)(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2015 r.)
WPROWADZENIE
Rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym 1 ("rozporządzenie") weszło w życie dnia 3 grudnia 2009 r. Celem rozporządzenia jest ochrona praw pasażerów w ruchu kolejowym w Unii, w szczególności gdy podróż zostanie zakłócona, oraz podniesienie jakości i efektywności kolejowych usług pasażerskich. Powinno się to z kolei przyczynić do liczniejszego korzystania z transportu kolejowego w stosunku do innych rodzajów transportu.
W swoim sprawozdaniu z dnia 14 sierpnia 2013 r. skierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady na temat stosowania rozporządzenia 2 Komisja zapowiedziała, że rozważy wkrótce przyjęcie wytycznych interpretacyjnych, których celem będzie ułatwienie i poprawa stosowania rozporządzenia oraz promowanie najlepszych praktyk 3 .
Niniejsze wytyczne mają za zadanie rozwiązać kwestie najczęściej poruszane przez krajowe organy odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów, pasażerów i ich stowarzyszenia (m.in. osób niepełnosprawnych lub o ograniczonej sprawności ruchowej oraz stowarzyszenia reprezentujące interesy tych osób), Parlament Europejski i przedstawicieli branży kolejowej.
W niniejszym komunikacie Komisja przedstawia dodatkowe wyjaśnienia w odniesieniu do szeregu przepisów zawartych w rozporządzeniu oraz wytyczne dotyczące najlepszych praktyk. Celem nie jest wyczerpująca interpretacja wszystkich przepisów ani tworzenie nowych uregulowań prawnych. Należy podkreślić, że wykładnia prawa unijnego pozostaje ostatecznie w gestii Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
1 Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 14.
2 COM(2013) 587 final z 14.8.2013.
3 Zob. pkt 5.1 sprawozdania z 14.8.2013.
4 Dz.U. L 143 z 27.6.1995, s. 70, przekształcona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 32).
5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 32).
6 Dz.U. L 237 z 24.8.1991, s. 25.
7 Zob. pkt 4 sprawozdania z 14.8.2013 r.
8 Załącznik I rozpoczyna się od art. 6 CIV.
9 Zob. również art. 31 ust. 3 załącznika I, zgodnie z którym przewoźnik nadal ponosi odpowiedzialność za śmierć i zranienie pasażera, jeżeli wskutek wyjątkowych okoliczności pasażer jest przewożony innymi środkami transportu zastępującymi transport kolejowy.
10 Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie C-136/11 Westbahn Management GmbH przeciwko ÖBB-Infrastruktur AG.
12 Zob. pkt 2.8.2 sprawozdania.
13 Zgodnie z art. 9 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) jednostki rozliczeniowe, o których mowa w dodatkach do konwencji, to specjalne prawa ciągnienia określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
14 Zob. pkt 5.1 sprawozdania.
15 Zob. definicja "opóźnienia" w pkt 2.2, która odnosi się do opóźnienia z perspektywy pasażera, a nie do opóźnienia pociągu.
16 Zob. także punkt 4.2.2.
17 Zob. art. 6 ust. 2 rozporządzenia.
18 Zob. również rozporządzenie Komisji (UE) nr 1300/2014 z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie technicznych specyfikacji interoperacyjności odnoszących się do dostępności systemu kolei Unii dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej możliwości poruszania się (Dz.U. L 356 z 12.12.2014, s. 110), które zawiera szczegółowe wymogi dotyczące miejsc dla wózków inwalidzkich.
19 Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych, tekst angielski: (http://www.un.org/disabilities/documents/convention/convoptprot-e.pdf). Konwencja weszła w życie w UE w dniu 22 stycznia 2011 r. Podpisało ją wszystkie 28 państw członkowskich, a większość z nich ratyfikowała ją. Zob. również sprawozdanie dotyczące wdrożenia konwencji przez UE, SWD(2014) 182 final z 5.6.2014.
20 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 64).
21 Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22).
22 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 14).