Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 13 września 2012 r. w sprawie T-369/11 Diadikasia Symvouloi Epicheiriseon AE przeciwko Komisji Europejskiej, Delegatura Unii Europejskiej w Turcji, Central Finance & Contracts Unit (CFCU), wniesione w dniu 16 listopada 2012 r. przez Diadikasia Symvouloi Epicheiriseon AE(Sprawa C-520/12 P)
(2013/C 26/66)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2013 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Diadikasia Symvouloi Epicheiriseon AE (przedstawiciele: A. Krystallidis, Δικηγόρος)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Delegatura Unii Europejskiej w Turcji, Central Finance & Contracts Unit (CFCU)
Żądania
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
W zarzucie pierwszym wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo przy zastosowaniu art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ("TFUE"), gdyż błędnie nie uznał, iż pojęcie "instytucja" zawarte w tym postanowieniu odnosi się nie tylko do instytucji Unii Europejskiej, ale także do pracowników Unii Europejskiej, jako że są oni tak samo zobowiązani do naprawienia szkody wyrządzonej osobom, które poniosły szkodę wskutek ich działań.
W zarzucie drugim wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia i naruszył art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) i art. 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("EKPC") jako zasady prawa
Unii, ponieważ odrzucił skargę wnoszącej odwołanie jako niedopuszczalną, nie ustosunkowując się do uwag, jakie przedłożyła ona w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez stronę pozwaną, odnoszących się do właściwego orzecznictwa dotyczącego szkód wyrządzonych przez pracowników Unii (wyroki Trybunału: z dnia 10 lipca 1969 r. w sprawie 9/69 Sayag i Zurich, Rec. s. 329; z dnia 28 kwietnia 1971 r. w sprawie 4/69 Lütticke przeciwko Komisji, Rec. s. 325; z dnia 11 listopada 1981 r. w sprawie 60/81 IBM przeciwko Komisji, Rec. s. 2639) oraz do wykładni art. 263 TFUE zgodnie z orzecznictwem przytoczonym powyżej. Sąd nie odpowiedział także w postanowieniu na argumenty wnoszącej odwołanie dotyczące poważnego naruszenia przez stronę pozwaną podstawowych zasad prawa Unii: zasady pewności prawa, zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i prawa do bycia wysłuchanym oraz art. 4 europejskiego kodeksu dobrego postępowania administracyjnego.
W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd błędnie przedstawił i przeinaczył dowody przedłożone przez wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji, uznając, że "w niniejszym przypadku jedynie CFCU przysługiwał status instytucji zamawiającej [...] w celu wydania decyzji o udzieleniu spornego zamówienia [...] [oraz że] uprawnienie Komisji polegało jedynie na ustaleniu, czy warunki finansowania przez Unię były spełnione czy też nie" na podstawie dokumentów przedłożonych Sądowi przez wnoszącą odwołanie, które faktycznie udowadniają, że CFCU działa pod kontrolą Komisji Europejskiej i w granicach wyznaczonych przez tę instytucję. Stwierdzenia zawarte w zaskarżonym postanowieniu są zatem błędne i przeinaczają dowody, jakimi dysponował Sąd.
