Skarga wniesiona w dniu 31 stycznia 2011 r. - ISOTIS przeciwko Komisji(Sprawa T-59/11)
(2011/C 89/47)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes - ISOTIS (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat B. Christianos)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie, że skarżąca wcale nie naruszyła art. II.16.2 ogólnych warunków umów FP6, art. II.7.3 (poważne nieprawidłowości finansowe) i art. II.7.4 (fałszywe oświadczenia) ogólnych warunków umów eTEN oraz art. II.10.3 (naruszenie umowy i nieprzedstawienie informacji) ogólnych warunków umów CIP;
– stwierdzenie, że Komisja naruszyła sporne umowy, kwestionując kwalifikowalność kosztów skarżącej;
– stwierdzenie, że koszty w wysokości 932.362,44 EUR przedstawione Komisji przez skarżącą w ramach umów ACCESS-eGOV, EU4ALL, eABILITIES, EMERGE, ENABLE, ASK-IT, NAVIGABILE, EURIDICE i T-SENIORITY są kwalifikowalne oraz że skarżąca nie jest zobowiązana zwrócić kwot przyznanych przez Komisję;
– stwierdzenie, że opóźnienie ze strony Komisji w wypłacie ostatnich transz przeznaczonych na finansowanie umów EU4ALL, ASK-IT i ENABLE stanowi naruszenie jej zobowiązań umownych;
– stwierdzenie, że Komisja jest zobowiązana zapłacić skarżącej kwotę 52.584,05 EUR powiększoną o odsetki liczone od momentu doręczenia niniejszej skargi z tytułu kosztów poniesionych przez skarżącą w ramach umowy EU4ALL;
– stwierdzenie, że Komisja jest zobowiązana zapłacić skarżącej kwotę 20.678,61 EUR powiększoną o odsetki liczone od momentu doręczenia niniejszej skargi z tytułu kosztów poniesionych przez skarżącą w ramach umowy ASK-IT;
– stwierdzenie, że Komisja jest zobowiązana zapłacić skarżącej kwotę 11.693,05 EUR powiększoną o odsetki liczone od momentu doręczenia niniejszej skargi z tytułu kosztów poniesionych przez skarżącą w ramach umowy ENABLE;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi opartej z jednej strony na klauzulach arbitrażowych zawartych w spornych umowach, a z drugiej strony na prawie belgijskim, do którego odsyłają sporne umowy, skarżąca podnosi dwa zarzuty.
W pierwszej kolejności skarżąca utrzymuje, że koszty, które przedstawiła Komisji, są kwalifikowalne i że nie naruszyła swoich zobowiązań umownych. W szczególności skarżąca twierdzi, że zarzuty, które Komisja postawiła jej po przeprowadzeniu audytu finansowego programów ACCESS-eGOV, EU4ALL, eABILITIES, EMERGE, ENABLE, ASK-IT, NAVIGABILE, EURIDICE i T-SENIORITY w odniesieniu do zarządzania finansami przez skarżącą i kwalifikowalności jej kosztów, są całkowicie bezzasadne. W związku z tym nie doszło do naruszenia jej zobowiązań umownych i jej koszty powinny zostać w całości uznane za kwalifikowalne.
W drugiej kolejności skarżąca twierdzi, że Komisja narusza swoje zobowiązania umowne, kwestionując kwalifikowalność kosztów i opóźniając wypłatę niektórych kosztów. W szczególności skarżąca utrzymuje, że kwestionowanie przez Komisję kwalifikowalności kosztów stanowi zachowanie niezgodne z umową, które jest sprzeczne z dobrą wiarą oraz stanowi nadużycie prawa, ponieważ wnioski wyciągnięte z audytu finansowego są całkowicie pozbawione podstaw, nieprecyzyjne i ogólnikowe. Ponadto skarżąca podnosi, że opóźnienie ze strony Komisji w wypłacie ostatnich transz przeznaczonych na finansowanie umów EU4ALL, ASK-IT i ENABLE stanowi naruszenie jej zobowiązań umownych i wnosi do Sądu o stwierdzenie, że Komisja jest zobowiązana do wypłaty tych transz.
