Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-610/10)
(2011/C 72/21)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że nie podejmując wszelkich działań niezbędnych do wykonania wyroku Trybunału z dnia 2 lipca 2002 r. w sprawie C-499/99 Komisja przeciwko Hiszpanii, Rec. s. I-603 (zwanego dalej "wyrokiem z 2002 r.") dotyczącego uchybienia zobowiązaniom ciążącym na Królestwie Hiszpanii na mocy decyzji Komisji 91/1/EWG z dnia 20 grudnia 1989 r. w sprawie pomocy przyznanej w Hiszpanii przez rząd centralny i szereg rządów regionalnych na rzecz MAGEFESA, producenta przyborów kuchennych ze stali nierdzewnej i małych urządzeń elektrycznych (Dz.U. L 5, s. 18, zwanej dalej "decyzją 91/1"), Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej decyzji;
– Zasądzenie od Królestwa Hiszpanii płatnej na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w wysokości 131.136 EUR za każdy dzień zwłoki w wykonaniu wyroku z 2002 r., od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia wykonania wyroku z 2002 r.;
– Zasądzenie od Królestwa Hiszpanii na rzecz Komisji ryczałtu, którego kwota jest wynikiem mnożenia dziennej kwoty wynoszącej 14.343 EUR przez liczbę dni trwania naruszenia, od dnia ogłoszenia wyroku z 2002 r. do czasu, gdy:
– Królestwo Hiszpanii nie odzyska pomocy uznanej za bezprawną na mocy decyzji 91/1, jeżeli Trybunał stwierdzi, że odzyskanie rzeczywiście nastąpiło przed ogłoszeniem wyroku w niniejszej sprawie;
– nie zostanie wydany wyrok w niniejszej sprawie w razie, gdyby do tego czasu wyrok z 2002 r. nie został w pełni wykonany.
– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Działania podjęte przez Królestwo Hiszpanii nie doprowadziły do niezwłocznego wykonania wyroku z 2002 r. ani decyzji 91/1, ani też do pełnego i niezwłocznego odzyskania udzielonej bezprawnie, niezgodnej ze wspólnym rynkiem pomocy.
Na mocy utrwalonego orzecznictwa, jedynym zarzutem, który państwo członkowskie może podnieść przeciwko skardze o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom, jest zarzut całkowitej niemożności prawidłowego wykonania decyzji.
W niniejszym przypadku, w czasie bardzo długiego etapu wymiany pism między służbami Komisji i hiszpańskimi władzami w sprawie środków podjętych w celu wykonania decyzji 91/1, hiszpańskie władze nie podniosły całkowitej niemożności wykonania wspomnianej decyzji i poprzestały na ogólnikowym wskazaniu istnienia trudności natury wewnętrznej.
