Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 grudnia 2010 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Juzgado Contencioso Administrativo de la Coruña i Juzgado Contencioso Administrativo no 3 de Pontevedra (Hiszpania) - Rosa María Gavieiro Gavieiro (sprawa C-444/09), Ana María Iglesias Torres (sprawa C-456/09) przeciwko Consejería de Educación e Ordenación Universitária de la Xunta de Galicia(Sprawy połączone C-444/09 i C-456/09)(1)
(Polityka społeczna - Dyrektywa 1990/70/WE - Klauzula 4 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Zasada niedyskryminacji - Zastosowanie porozumienia ramowego względem pracowników tymczasowych wspólnoty autonomicznej - Uregulowanie krajowe ustanawiające odmienne traktowanie w zakresie przyznawania dodatku za wysługę lat wyłącznie z uwagi na tymczasowy charakter stosunku zatrudnienia - Obowiązek uznania z mocą wsteczną prawa do dodatku za wysługę lat)
(2011/C 55/25)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2011 r.)
Sądy krajowe
Juzgado Contencioso Administrativo de La Coruña, Juzgado Contencioso Administrativo no 3 de Pontevedra
Strony w postępowaniach przed sądami krajowymi
Strona skarżąca: Rosa María Gavieiro Gavieiro (sprawa C-444/09), Ana María Iglesias Torres (sprawa C-456/09)
Strona pozwana: Consejería de Educación de la Junta de Galicia
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Juzgado Contencioso Administrativo de La Coruña - Wykładnia klauzuli 4 pkt 4 załącznika do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP i ETUC (Dz.U. L 175, s. 43) - Zasada niedyskryminacji - Pojęcie "kryteria w zakresie długości okresu zatrudnienia" - Uregulowanie krajowe ustanawiające odmienne traktowanie w zakresie przyznawania dodatku za wysługę lat wyłącznie z uwagi na tymczasowy charakter zatrudnienia
Sentencja
1) Członek personelu tymczasowego wspólnoty autonomicznej Galicii, taki jak skarżąca w sporze zawisłym przed sądem krajowym, należy do podmiotowego zakresu zastosowania dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) oraz do podmiotowego zakresu zastosowania zawartego w dniu 18 marca 1999 r. porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do tej dyrektywy.
2) Dodatek za wysługę lat, taki jak w postępowaniu przed sądem krajowym należy, w zakresie, w jakim stanowi warunek zatrudnienia, do zakresu zastosowania klauzuli 4 pkt 1 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70, tak że pracownicy zatrudnieni na czas określony mogą sprzeciwiać się traktowaniu, które w odniesieniu do wypłaty tego dodatku jest, przy braku jakiegokolwiek obiektywnego uzasadnienia, mniej korzystne aniżeli traktowanie, z którego korzystają pracownicy zatrudnieni na czas nieokreślony znajdujący się w porównywalnej sytuacji. Tymczasowy charakter stosunku zatrudnienia niektórych funkcjonariuszy publicznych nie może stanowić sam w sobie powodu o charakterze obiektywnym w rozumieniu tej klauzuli porozumienia ramowego.
3) Sama okoliczność, iż przepis krajowy, taki jak art. 25 ust. 2 Ley 7/2007 del Estatuto básico del empleado público (ustawy 7/2007 z dnia 12 kwietnia 2007 r. w sprawie podstawowego statutu funkcjonariuszy publicznych), nie zawiera żadnego odesłania do dyrektywy 1999/70, nie wyklucza możliwości, aby przepis ten mógł być uważany za środek krajowy dokonujący transpozycji tej dyrektywy.
4) Klauzula 4 pkt 1 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70, jest bezwarunkowa i wystarczająco precyzyjna, aby mogła być powoływana przez urzędników tymczasowych wobec państwa przed sądami krajowymi w celu uzyskania uznania prawa do dodatku za wysługę lat, takiego jak dodatek trzyletni w postępowaniu przed sądem krajowym, w odniesieniu do okresu od momentu, w którym upłynął termin wyznaczony państwom członkowskim na dokonanie transpozycji dyrektywy 1999/70, do dnia wejścia w życie ustawy krajowej dokonującej transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego odnośnego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem zgodności z relewantnymi przepisami prawa krajowego regulującymi przedawnienie.
5) Mimo istnienia w uregulowaniu krajowym dokonującym transpozycji dyrektywy 1999/70 przepisu uznającego prawo urzędników tymczasowych do dodatków należnych z tytułu upływu trzech lat wysługi, lecz wykluczającego obowiązywanie tego prawa z mocą wsteczną, właściwe organy odnośnego państwa członkowskiego mają - zgodnie z prawem Unii i w związku z tym, że chodzi o bezpośrednio skuteczny przepis porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70 - obowiązek przyznania temu prawu do otrzymywania dodatku mocy wstecznej począwszy od momentu, w którym upłynął termin wyznaczony państwom członkowskim na dokonanie transpozycji tej dyrektywy.
______
(1) Dz.U. C 24 z 30.1.2010.
