Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van koophandel te Brussel (Belgia) w dniu 28 kwietnia 2011 r. - Unia Europejska, reprezentowana przez Komisję Europejską przeciwko Otis NV i in.(Sprawa C-199/11)
(2011/C 219/03)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)
Sąd krajowy
Rechtbank van koophandel te Brussel
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Unia Europejska, reprezentowana przez Komisję Europejską.
Strona pozwana: Otis NV, Kone Belgium NV, Schindler NV, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs NV, General Technic-Otis Sàrl, Kone Luxembourg Sàrl, Schindler Sàrl, ThyssenKrupp Ascenseurs Luxembourg Sàrl
Pytania prejudycjalne
1) a) Artykuł 282 traktatu (obecnie art. 335 TFUE) stanowi, że Unia jest reprezentowana przez Komisję; - art. 335 TFUE z jednej strony oraz art. 103 i 104 rozporządzenia finansowego z drugiej strony stanowią, iż Unia jest reprezentowana przez każdą z instytucji w sprawach administracyjnych związanych z funkcjonowaniem każdej z nich z takim ewentualnym skutkiem, że organy - wyłącznie lub nie - mogą stawać przed sądem; - nie ulega wątpliwości, że zapłata zawyżonych cen na rzecz podmiotu wykonującego zamówienie będąca konsekwencją utworzenia kartelu jest objęta zakresem pojęcia "oszustwa"; - w prawie belgijskim stosuje się zasadę lex specialis generalibus derogat; - czy jeżeli ta zasada prawa znajduje również zastosowanie w prawie Unii podjęcie inicjatywy w celu wniesienia skarg nie należało do poszczególnych instytucji (z wyjątkiem przypadków, w których Komisja sama występowała w roli podmiotu udzielającego zamówienia)?
b) (pytanie pomocnicze) Czy Komisja nie powinna była przynajmniej dysponować pełnomocnictwem udzielonym jej przez inne instytucje w celu reprezentowania ich interesów przed sądem?
2) a) Artykuł 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 europejskiej konwencji praw człowieka gwarantują każdej osobie prawo do rzetelnego procesu z czym wiąże się zasada, że nikt nie może być sędzią we własnej sprawie. Czy z zasadą tą jest zgodna sytuacja, w której Komisja najpierw występuje jako organ ochrony konkurencji i nakłada sankcję za zarzucane zachowanie, czyli utworzenie kartelu, które stanowi naruszenie art. 81 traktatu (obecnie art. 101 TFUE) i uprzednio sama prowadziła dochodzenie w ramach tego postępowania a następnie przygotowuje postępowanie w sprawie odszkodowania przed sądem krajowym i podejmuje decyzję w sprawie wniesienia skargi przy czym ten sam członek Komisji jest odpowiedzialny za obydwie kwestie, które są ze sobą związane a dodatkowo sąd krajowy, do którego się zwrócono nie może zmienić decyzji nałożeniu sankcji?
b) (pytanie pomocnicze) W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2a, czyli stwierdzenia niezgodności, w jaki sposób poszkodowany (Komisja lub instytucje lub Unia) może w przypadku czynu bezprawnego (utworzenia kartelu) na podstawie prawa Unii dochodzić odszkodowania, które również stanowi prawo podstawowe?
