P7_TC1-COD(2009)0006Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 18 maja 2010 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2010 w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych i uchylającego dyrektywę Rady 73/44/EWG, dyrektywę 96/73/WE i dyrektywę 2008/121/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 31 maja 2011 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Wielokrotnie zmieniano dyrektywę Rady 73/44/EWG z dnia 26 lutego 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do analizy ilościowej mieszanek trójskładnikowych włókien tekstylnych(3), dyrektywę 96/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie niektórych metod analizy ilościowej dwuskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych(4) oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/121/WE z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (przekształcenie)(5). Ponieważ przewiduje się kolejne zmiany, w celu zachowania jasności wymienione akty prawne należy zastąpić jednym aktem prawnym.
(2) Prawodawstwo Unii w zakresie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych ma wysoce techniczny charakter, a jego szczegółowe przepisy muszą być regularnie aktualizowane. Mając na uwadze uniknięcie konieczności transponowania do prawodawstwa krajowego przez państwa członkowskie zmian o charakterze technicznym, a tym samym zmniejszenie obciążenia administracyjnego organów krajowych, oraz umożliwienie szybszego przyjmowania nazw nowych włókien tekstylnych, które mają być stosowane jednocześnie w całej Unii, instrumentem prawnym najbardziej odpowiednim do uproszczenia prawodawstwa wydaje się być rozporządzenie.
(3) W celu wyeliminowania potencjalnych przeszkód dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, mogących wynikać z rozbieżności między przepisami państw członkowskich w zakresie nazewnictwa, składu i etykietowania wyrobów włókienniczych, niezbędne jest zharmonizowanie nazw włókien tekstylnych i informacji umieszczanych na etykietach, oznakowaniach i w dokumentacji towarzyszącej wyrobom włókienniczym na poszczególnych etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji.
(4) Zasadne jest ustanowienie przepisów umożliwiających producentom złożenie wniosku o włączenie nazwy nowego włókna tekstylnego do wykazu dopuszczonych nazw włókien.
(5) Należy również ustanowić przepisy w odniesieniu do niektórych produktów, które nie są zrobione wyłącznie z wyrobów włókienniczych, ale których zawartość włókiennicza stanowi istotną część produktu lub do której specjalną uwagę przykładają podmioty gospodarcze.
(6) Dopuszczalne odchylenie w stosunku do "obcych włókien", o których informacja nie jest umieszczana na etykietach, powinno być stosowane zarówno do wyrobów czystych, jak i mieszanek.
(7) Dla zapewnienia dostępności prawidłowych i jednolitych informacji dla wszystkich konsumentów w Unii obowiązkowe powinno być podanie składu surowcowego na etykiecie. W przypadku wyrobów, których skład w momencie produkcji jest z przyczyn technicznych trudny do określenia, możliwe powinno być podanie na etykiecie wyłącznie włókien znanych w momencie produkcji, pod warunkiem, że stanowią one pewną zawartość procentową składników wyrobu gotowego.
(8) W celu uniknięcia rozbieżności między państwami członkowskimi w zakresie stosowanych praktyk, konieczne jest ustanowienie metod etykietowania niektórych wyrobów włókienniczych składających się z dwóch lub więcej części składowych, jak również określenie części składowych wyrobów włókienniczych, których nie ma potrzeby uwzględniać do celów etykietowania i analizy.
(9) Wyroby włókiennicze oznakowane jedynie etykietą zbiorczą i produkty sprzedawane na metry lub w kuponach powinny być udostępniane na rynku w taki sposób, aby konsument mógł w pełni zaznajomić się z informacjami umieszczonymi na ogólnym opakowaniu lub na rolce.
(10) Użycie określeń lub nazw cieszących się szczególnym prestiżem wśród użytkowników i konsumentów powinno być dopuszczone pod pewnymi warunkami. Oprócz tego, mając na uwadze zapewnienie informacji dla użytkowników i konsumentów, zasadne jest, by nazwy włókien tekstylnych miały związek z własnościami danego włókna.
(11) Nadzór rynku w odniesieniu do wyrobów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia w państwach członkowskich jest sprawowany z zastrzeżeniem przepisów dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów(6)oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu(7).
(12) Konieczne jest ustanowienie metod pobierania próbek i przeprowadzania analizy wyrobów włókienniczych w celu wykluczenia potencjalnych zastrzeżeń do stosowanych metod. W trakcie urzędowych badań przeprowadzanych w państwach członkowskich w celu wyznaczenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych należy stosować jednolite metody, zarówno w zakresie wstępnej obróbki próbek, jak i ich analizy ilościowej. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jednolite metody analizy większości wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych, jakie znajdują się w obrocie. Jednakże, aby uprościć niniejsze rozporządzenie i dostosować jednolite metody analizy do postępu technicznego, należy przekształcić metody określone w niniejszym rozporządzeniu w normy europejskie. W tym celu Komisja powinna przygotować przejście z obecnego systemu, którego metody opisano w niniejszym rozporządzeniu, na europejski system oparty na normach.
(13) W przypadku mieszanek włókien, dla których nie istnieją ujednolicone na szczeblu Unii metody przeprowadzania analiz, laboratorium przeprowadzające badanie może ustalić skład takich mieszanek ▐ , podając w sprawozdaniu z analizy uzyskane wyniki, zastosowaną metodę oraz jej dokładność ▐ .
(14) W niniejszym rozporządzeniu należy określić umowne dodatki handlowe, które mają być stosowane w odniesieniu do bezwodnej masy każdego włókna przy określaniu w drodze analizy zawartości włókien w wyrobach włókienniczych oraz podać dwa różne dodatki handlowe służące do obliczania składu włókien zgrzeblonych lub czesanych zawierających wełnę lub sierść zwierzęcą. Ponieważ laboratoria nie zawsze mogą odróżnić czy wyrób jest zgrzeblony czy czesany, wobec czego wyniki kontroli zgodności wyrobów włókienniczych przeprowadzanych w Unii mogą być ze sobą sprzeczne, laboratoriom prowadzącym takie kontrole należy zezwolić na stosowanie w przypadku zaistnienia wątpliwości jednolitego umownego dodatku handlowego.
(15) Należy ustanowić przepisy w odniesieniu do wyrobów wyłączonych spod ogólnych wymogów w zakresie etykietowania przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności w odniesieniu do wyrobów jednorazowego użytku lub wyrobów, w przypadku których wymagane jest wyłącznie oznakowanie etykietą zbiorczą.
(16) Należy ustanowić procedurę, w tym szczegółowe wymogi, których przestrzegać ma każdy producent lub jakakolwiek osoba, która występuje w jego imieniu, zamierzająca dodać do wykazu zharmonizowanych nazw włókien tekstylnych w załączniku I nazwę nowego włókna tekstylnego.▐
▐
(17) Aby zapewnić realizację celów niniejszego rozporządzenia przy jednoczesnym dotrzymywaniu kroku postępowi technicznemu, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych mających na celu uzupełnienie lub zmianę elementów innych niż istotne w załącznikach I, II, IV, V, VI, VII, VIII i IX do niniejszego rozporządzenia.
(18) W swojej rezolucji z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznaczania pochodzenia(8) Parlament Europejski podkreślił, że ochrona konsumenta wymaga przejrzystych i spójnych zasad handlu, w tym oznaczania pochodzenia. Celem takiego oznaczania pochodzenia powinno być umożliwienie konsumentom pełnej informacji na temat dokładnego pochodzenia kupowanych przez nich wyrobów, tak aby chronić ich przed niezgodnymi z prawdą, niedokładnymi lub mylącymi informacjami. W tym celu należy ustanowić zharmonizowane przepisy w odniesieniu do wyrobów włókienniczych. Jeżeli chodzi o wyroby importowane, przepisy te powinny przybrać formę wymogów dotyczących obowiązkowego etykietowania. W odniesieniu do wyrobów niepodlegających obowiązkowemu oznaczeniu miejsca pochodzenia na poziomie Unii należy przewidzieć przepisy zapewniające, aby ewentualne skargi dotyczące miejsca pochodzenia nie były nieprawdziwe lub mylące.
(19) Wymogi dotyczące oznaczania pochodzenia, określone w niniejszym rozporządzeniu odnośnie do szczególnego sektora produktów włókienniczych, nie powinny przynosić uszczerbku trwającym dyskusjom nad ogólnie stosowanym systemem oznaczania pochodzenia produktów przywożonych z państw trzecich, który ma stanowić część wspólnej polityki handlowej Unii.
(20) Ponieważ cel działania, które ma zostać podjęte, tj. przyjęcie jednolitych przepisów w zakresie stosowania nazw włókien tekstylnych i oznakowania wyrobów włókienniczych, nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, a w związku z tym, z uwagi na rozmiar działania, może zostać zrealizowany lepiej na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności wymienioną w powyższym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza środki, które są konieczne do osiągnięcia tych celów.
(21) Aby móc dokonywać świadomych wyborów, przy zakupie wyrobów włókienniczych konsumenci powinni wiedzieć, czy wyroby te zawierają w części niewłókiennej materiały pochodzenia zwierzęcego. Dlatego ważne jest wskazanie na etykiecie obecności wszelkich materiałów pochodzenia zwierzęcego.
(22) Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do przepisów dotyczących harmonizacji nazw włókien tekstylnych i etykietowania składu surowcowego wyrobów włókienniczych. Aby wyeliminować ewentualne utrudnienia w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, wynikające z rozbieżności między przepisami lub praktykami stosowanymi w państwach członkowskich, oraz aby nadążać za rozwojem handlu elektronicznego i sprostać nowym wyzwaniom rynku wyrobów włókienniczych, należy zbadać kwestię harmonizacji lub normalizacji innych aspektów etykietowania wyrobów włókienniczych. W tym celu Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie ewentualnych wymogów dotyczących etykietowania, które powinny zostać wprowadzone na szczeblu unijnym w celu ułatwienia swobodnego przepływu wyrobów włókienniczych na rynku wewnętrznym oraz osiągnięcia w całej Unii wysokiego poziomu ochrony konsumenta. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności opinie konsumentów na temat minimalnej ilości informacji, które powinny być umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego, oraz zbadać możliwości wykorzystania innych niż etykietowanie sposobów dostarczania konsumentom dodatkowych informacji. Sprawozdanie powinno opierać się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów i szczegółowej analizie kosztów i korzyści, a w stosownych przypadkach powinny towarzyszyć wnioski ustawodawcze. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności wartość dodaną -dla konsumenta - ewentualnych wymogów w zakresie etykietowania dotyczących konserwacji, rozmiaru, niebezpiecznych substancji, łatwopalności i efektywności środowiskowej wyrobów włókienniczych, stosowania symboli niezależnych od języka przy identyfikacji włókien tekstylnych, nadawania produktom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling) i etykietowania elektronicznego oraz umieszczania na etykiecie numeru identyfikacyjnego w celu uzyskania na żądanie dodatkowych informacji, zwłaszcza za pośrednictwem Internetu, na temat własności wyrobów.
(23) Należy uchylić dyrektywy 73/44/EWG, 96/73/WE i 2008/121/WE,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Opinia z dnia 16 grudnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 18 maja 2010 r.
(3) Dz.U L 83 z 30.3.1973, s. 1.
(4) Dz.U. L 32 z 3.2.1997, s. 1.
(5)Dz.U. L 19 z 23.1.2009, s. 29.
(6) Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.
(7)Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.
(8)Teksty przyjęte, P7_TA(2009)0093.
(9)Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.
(10)Dz.U. L 145 z 4.6.2008, s. 1.
(11)Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22.
(*)Dz.U: proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(**)Dziewięć miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(***) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(****)Trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(*****) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(******) Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(*******) Sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(********) Dwa lata i sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(*********) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIKI