Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 listopada 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Stuttgart - Niemcy) - Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Gaetano Mantellowi(Sprawa C-261/09)(1)
(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Artykuł 3 pkt 2 - Ne bis in idem - Pojęcie "tych samych czynów" - Możliwość odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania przez organ sądowy wykonujący nakaz - Prawomocne orzeczenie w państwie członkowskim wydania nakazu - Posiadanie środków odurzających - Handel środkami odurzającymi - Organizacja przestępcza)
(2011/C 13/20)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2011 r.)
Sąd krajowy
Oberlandesgericht Stuttgart
Strona w postępowaniu przed sądem krajowym
Gaetano Mantello
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Oberlandesgericht Stuttgart - Wykładnia art. 3 ust. 2 decyzji ramowej Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz. U. L 190, s. 1) - Zasada "non bis in idem" na poziomie krajowym - Możliwość
odmowy przez organ sądowy wykonujący nakaz wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu ścigania w związku z czynami, z których część stanowiła już przedmiot prawomocnego wyroku w państwie członkowskim wydania nakazu - Pojęcie "tych samych czynów" - Sytuacja, w której wszystkie fakty leżące u podstawy europejskiego nakazu aresztowania były znane organom dochodzeniowym państwa członkowskiego wydania nakazu na etapie pierwszego postępowania karnego, lecz nie zostały wykorzystane ze względów taktyki dochodzeniowej
Sentencja
Dla celów wydania i wykonania europejskiego nakazu aresztowania pojęcie "tych samych czynów" zawarte w art. 3 pkt 2 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi stanowi autonomiczne pojęcie prawa Unii.
W okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, gdy organ sądowy wydający nakaz, w odpowiedzi na zażądanie informacji w rozumieniu art. 15 ust. 2 decyzji ramowej przez organ sądowy wykonujący nakaz, wyraźnie stwierdzi - na podstawie swego prawa krajowego i w zgodzie z wymogami wynikającymi z pojęcia "tych samych czynów" zawartego w tymże art. 3 pkt 2 decyzji ramowej
- że poprzednie orzeczenie wydane w jego porządku prawnym nie jest prawomocnym orzeczeniem obejmującym czyny wskazane w nakazie aresztowania, a zatem nie stanowi przeszkody dla ścigania tych czynów, organ sądowy wykonujący nakaz nie ma żadnych podstaw, by w odniesieniu do takiego orzeczenia uznać, że zachodzi przypadek obligatoryjnej odmowy przewidziany w art. 3 pkt 2 decyzji ramowej.
______
(1) Dz.U. C 220 z 12.9.2009.
