Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 23 listopada 2010 r. w sprawie F-65/09, Marcuccio przeciwko Komisji, wniesione w dniu 11 lutego 2011 r. przez Luigiego Marcuccio(Sprawa T-85/11 P)
(2011/C 103/46)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;
– stwierdzenie, że dokument przedstawiony przez Komisję podczas rozprawy nie mógł zostać dopuszczony;
– uwzględnienie w całości żądania skargi wniesionej w pierwszej instancji;
– obciążenie strony pozwanej w pierwszej instancji całością dotychczas poniesionych kosztów;
– ewentualnie, odesłanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej celem wydania przezeń ponownego rozstrzygnięcia w odmiennym składzie.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsze odwołanie dotyczy wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 23 listopada 2010 r. Wyrokiem tym oddalona została skarga mająca na celu stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 5 sierpnia 2008 r., przyjętej w ramach wykonania wyroku Sądu z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie T-18/04 Marcuccio przeciwko Komisji (niepublikowanego w Zbiorze), stwierdzenie nieważności decyzji o oddaleniu zażalenia na poprzednią decyzję a także zasądzenie od Komisji na rzecz wnoszącego odwołanie określonej kwoty tytułem naprawienia szkody wyrządzonej w wyniku tych dwóch decyzji.
Wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.
1) Zarzut pierwszy dotyczy określonych naruszeń prawa procesowego i materialnego a także naruszenia prawa do obrony.
2) Zarzut drugi dotyczy braku właściwości podmiotu, który wydał decyzję, o której stwierdzenie nieważności zwrócono się w pierwszej instancji.
3) Zarzut trzeci dotyczy całkowitego braku uzasadnienia, który został podniesiony w pierwszej instancji.
4) Zarzut czwarty dotyczy niezgodności z prawem szeregu rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku również ze względu na następujące wady: a) naruszenie przepisów prawa oraz ich błędną i nieracjonalną interpretację i zastosowanie, b) naruszenie zasady patere legem quam ipse fecisti, c) przekroczenie uprawnień, w tym w zakresie procedury, d) całkowity brak uzasadnienia.
