Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych(2010/C 204/07)
(Dz.U.UE C z dnia 28 lipca 2010 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006(1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
"BAYERISCHES RINDFLEISCH"/"RINDFLEISCH AUS BAYERN"
NR WE: DE-PGI-0005-0640-08.08.2007
ChOG (X) ChNP ()
1. Nazwa:
"Bayerisches Rindfleisch"/"Rindfleisch aus Bayern"
2. Państwo członkowskie lub kraj trzeci:
Niemcy
3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:
3.1. Rodzaj produktu:
Klasa 1.1. Mięso świeże
3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:
"Bayerisches Rindfleisch" obejmuje tusze lub kawałki mięsa pochodzące od bydła (wszystkich kategorii) urodzonego, chowanego, tuczonego i utrzymywanego w Bawarii do czasu uboju. Tusza "Bayerisches Rindfleisch" nie może wykazywać żadnych oznak DFD, a wartość pH nie może przekraczać 6,0. DFD oznacza, że mięso jest ciemne, twarde i suche. Mięso o takich cechach uznaje się za mięso wadliwe. Ponadto "Bayerisches Rindfleisch" musi spełniać kryteria klas pokroju E, U i R wspólnotowej klasyfikacji tusz oraz klas pokrycia tłuszczem 2-4.
Ze względu na warunki środowiska naturalnego i warunki klimatyczne między Bawarią a innymi częściami Niemiec istnieje wyraźna różnica w strukturze ras. Szczególnie wyraźna jest różnica w stosunku do północnych Niemiec.
Na tamtych terenach dominuje rasa mleczna holsztyńsko-fryzyjska, natomiast w Bawarii szczególnie rozpowszechniona jest używana dwukierunkowo rasa simentalska (80 %), która wyprzedza brunatną szwajcarską i żółtą niemiecką. W Bawarii występują również rasy przystosowane do ich szczególnej lokalizacji: bydło rasy Murnau-Werdenfels i rasy pincgauskiej. "Bayerisches Rindfleisch" może jednak pochodzić wyłącznie od bydła tradycyjnych ras bawarskich: simentalskiej, brunatnej szwajcarskiej, żółtej niemieckiej, pincgauskiej i Murnau-Werdenfels.
W zależności od rodzaju zwierząt przeznaczonych do uboju wołowina stosowana w "Bayerisches Rindfleisch" musi spełniać również następujące dodatkowe wymogi w odniesieniu do wieku i wagi przy uboju:
Cielę: zwierzę odsadzone w wieku co najmniej pięciu miesięcy, a w momencie uboju w wieku nieprzekraczającym ośmiu miesięcy oraz o wadze minimalnej 120 kg i maksymalnej 220 kg.
Roczniak: młode bydło w wieku od ośmiu do dwunastu miesięcy o wadze minimalnej 150 kg i maksymalnej 300 kg.
Dorosłe bydło: samiec lub samica z gatunku bydła w wieku ponad dwunastu miesięcy o wadze minimalnej 220 kg. Waga przy uboju byków wynosi maksymalnie 430 kg, a wiek ubojowy - maksymalnie 24 miesiące. W przypadku samic wiek ubojowy jest ograniczony do maksymalnie siedmiu lat, a waga przy uboju do 450 kg.
3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):
-
3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):
-
3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:
Zwierzęta muszą być urodzone, chowane, tuczone i utrzymywane w Bawarii, czyli cały cykl ich życia musi odbywać się w Bawarii.
Nie stosuje się żadnych ograniczeń geograficznych w odniesieniu do miejsca uboju zwierząt. Muszą one jednak dotrzeć do ubojni w ciągu trzech godzin od załadunku. Zapewnia to utrzymanie wysokiej jakości mięsa, na której opiera się renoma "Bayerisches Rindfleisch". Zbyt długi czas transportu może pogorszyć jakość mięsa (np. DFD).
Należy zwrócić uwagę na następujące kwestie w odniesieniu do najważniejszych czynników zapewnienia jakości na wszystkich etapach wprowadzania "Bayerisches Rindfleisch" do obrotu: nazwę "Bayerisches Rindfleisch" można stosować jedynie w przypadku mięsa pochodzącego od zwierząt, w odniesieniu do których można wykazać - bez braków w zapisach - że urodziły się i były tuczone w Bawarii, oraz - oprócz tych środków - które spełniły kryteria jednolitego dokumentu. Wysoką i stałą jakość gwarantuje fakt, że każde zwierzę jest rejestrowane w bazie danych pochodzenia zwierząt i informacji o zwierzętach (zob. http://www.hi-tier.de/) lub w porównywalnych systemach, a zwierzęciu do momentu uboju towarzyszy świadectwo pochodzenia.
3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:
-
3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:
-
4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:
Wolne Państwo Bawaria (Bawaria)
5. Związek z obszarem geograficznym:
5.1. Specyfika obszaru geograficznego:
Chów bydła i związane z nim wykorzystanie pastwisk w ciągu wieków kształtowały znaczne obszary krajobrazu Bawarii. Jest to szczególnie widoczne na bawarskich wyżynach i u podnóży Alp, gdzie łąki i pastwiska przeważają nad gruntami ornymi, a warunki klimatyczne i topograficzne sprzyjają tradycyjnej bawarskiej produkcji bydła. Od niepamiętnych czasów hodowla bydła stanowiła podstawę działalności małych rodzinnych gospodarstw leżących w pasie pastwisk u podnóży Alp. Należy również zauważyć, że hodowla bydła odbywa się na znaczną skalę również w innych częściach Bawarii i że pochodzące z niej mięso jest tradycyjnie wprowadzane do obrotu również jako "Bayerisches Rindfleisch".
5.2. Specyfika produktu:
Hodowla
Bawarska hodowla bydła jest znana i ceniona na całym świecie. W rezultacie bawarskie stada hodowlane eksportuje się na cały świat. Stowarzyszenia hodowców bydła łaciatego z Weilheim i Miesbach działają z dużym powodzeniem. Bawarskie bydło jest wysoko oceniane na świecie, ponieważ łączy wysoką wydajność mięsną z wysoką wydajnością mleczną.
Typowe bawarskie rasy, takie jak simentalska, brunatna szwajcarska, żółta niemiecka i Murnau-Werdenfels oraz rasa pincgauska, stanowią ponad 90 % stad. Wszystkie te rasy pochodzą głównie lub wyłącznie z Bawarii.
Historia rasy simentalskiej, najważniejszej rasy w bawarskiej produkcji wołowiny i cielęciny, rozpoczęła się, gdy Max Obermaier i Johann Fischbacher z Gmund am Tegernsee sprowadzili w 1837 r. kilka sztuk znanego bydła simentalskiego ze Szwajcarii do pobliskiego Miesbach.
Miesbach jest obecnie najważniejszym związkiem hodowców pod względem sprzedaży jałówek i cieląt. Obszar hodowli rozciąga się od Monachium do granicy z Austrią i obejmuje obszar hodowli Weilheim na zachodzie i obszar hodowli Traunstein na wschodzie. W około 1 800 gospodarstwach znajduje się prawie 50 000 krów zarejestrowanych w księdze hodowlanej. Chów roczniaków odbywa się głównie na pastwiskach i łąkach górskich, chociaż nie jest to obowiązkowe. Zalety tego bydła są następujące: wydajność, zdrowie, najlepsze wymiona, najlepsza budowa ciała. Bydło simentalskie może przystosować się do wszystkich warunków gospodarowania. Związek hodowców sprawił, że nazwa Miesbach stała się znana w całej Europie, a nawet na świecie.
Inne typowe bawarskie rasy (np. Allgäu, brunatna szwajcarska, żółta niemiecka, pincgauska i Murnau-Werdenfels) rozwinęły się w tym samym czasie, równolegle z rasą simentalską. Rasę brunatną szwajcarską można spotkać przede wszystkim na surowym górzystym i alpejskim obszarze regionu Allgäu oraz na łąkach i pastwiskach rozciągających się poniżej tego obszaru.
Renoma "Bayerisches Rindfleisch"
Wołowina "Bayerisches Rindfleisch" jest dobrze znana i cieszy się renomą w Niemczech i za granicą. Eksportuje się ją w dużych ilościach, przede wszystkim do Włoch i Francji. Na przykład we Francji "Bayerisches Rindfleisch" wprowadza się do obrotu jako "boeuf de Bavière", wykorzystując bezpośrednio duże uznanie, jakim wołowina ta cieszy się wśród francuskich konsumentów.
Badania konsumenckie przeprowadzone przez Politechnikę w Monachium w latach 1998, 2003 i 2007 wyraźnie wykazały, że konsumenci wysoko cenią "Bayerisches Rindfleisch". Badania przeprowadzone w latach 2003 i 2007 wykazują, że "Bayerisches Rindfleisch" cieszy się renomą, ponieważ konsumenci są skłonni płacić 85 centów więcej (65 centów w 2007 r.) za kg pieczeni wołowej. W 2003 r. w badaniu ogólnokrajowym około 65 % ankietowanych (88 % w południowych Niemczech) stwierdziło, że "Bayerisches Rindfleisch" jest mięsem wysokiej lub bardzo wysokiej jakości. W tym samym badaniu 75 % objętych badaniem konsumentów z południowych Niemiec zgodziło się, że Bawaria ma dobre warunki naturalne do produkcji wołowiny, 63 % - że bawarska wieś jest nadal w nienaruszonym stanie i że dzięki temu "Bayerisches Rindfleisch" charakteryzuje się wysoką jakością i dobrym smakiem.
Wysoka jakość przypisywana "Bayerisches Rindfleisch" opiera się zatem w postrzeganiu konsumenta na związku między pochodzeniem i jakością mięsa. Szczególna renoma produktu i związek przyczynowy między renomą i regionem wykazano wielokrotnie za pomocą reprezentatywnych badań, łącznie z badaniami przeprowadzonymi w ostatnim czasie.
Związek z kuchnią bawarską
W Bawarii wołowiny używa się głównie w dni świąteczne - z okazji Wielkanocy, Zielonych Świątków, kościelnych odpustów i Bożego Narodzenia. Od niepamiętnych czasów gotowana wołowina odgrywa wyjątkowo ważną rolę w bawarskiej kuchni przy tych okazjach. Na przykład gotowana wołowina (z wołu) jest typowym daniem bardzo popularnym w całej Bawarii. Inne typowo bawarskie potrawy to "Tellerfleisch", "Münchner Kronfleisch" i "Bofflamot" (Boeuf à la mode). Wołowiny i cielęciny używa się również do produkcji jednej z najbardziej znanych bawarskich kiełbas: "Münchner Weisswurst". Co najmniej 51-procentowa zawartość cielęciny w tej kiełbasie nadaje jej typowy smak, który sprawił, że stała się znana na całym świecie.
Wysoka jakość mięsa dzięki zapewnieniu jakości na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu
Przez ostatnie 20 lat szczególną renomę produktu wspierano i wzmacniano za pomocą systemu ukierunkowanego na zapewnienie jakości obejmującego wszystkie etapy wprowadzania do obrotu.
Różne środki, w szczególności wyeliminowanie mięsa DFD niższej jakości oraz mierzenie i egzekwowanie maksymalnej wartości pH wynoszącej 6,0 jako obowiązkowego kryterium zapewnienia jakości odegrały znaczną rolę w rozsławieniu "Bayerisches Rindfleisch" i przyczynieniu się do wysokiego uznania konsumentów dla tego produktu. Te czynniki są również ważne przy podejmowaniu decyzji o zakupie wołowiny.
5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) albo szczególnymi cechami jakościowymi, renomą lub innymi właściwościami produktu (w przypadku ChOG):
Większość bydła mięsnego i krów w Bawarii hoduje się w regionie alpejskim, u podnóży Alp, na graniczących z nimi wzgórzach i na wyżynach wschodniej Bawarii. Również na innych obszarach Bawarii wielowiekowa tradycja i duże znaczenie hodowli bydła i produkcji wołowiny dla rolnictwa bawarskiego uczyniły z hodowców bydła specjalistów w tym sektorze. Wołowina "Bayerisches Rindfleisch" jest wysoko ceniona przez konsumentów z powodu swoich szczególnych cech pod względem jakości, renomy i smaku mięsa, które pochodzi od zwierząt rzeźnych typowych bawarskich ras opisanych powyżej, spełniających kryteria wieku i wagi również opisane powyżej. Fakt ten, jak również ważna rola miejscowej wołowiny w kuchni bawarskiej sprawiły, że "Bayerisches Rindfleisch" stała się regionalną specjalnością, szczególnie wysoko cenioną i dobrze znaną poza granicami Bawarii. Bawaria jest najważniejszym niemieckim krajem związkowym pod względem hodowli bydła oraz światowym liderem w hodowli rasy simentalskiej, brunatnej szwajcarskiej i żółtej niemieckiej. Z 12,7 mln bydła wszystkich ras w Niemczech około 3,5 mln (tj. ok. 27 %) hoduje się w gospodarstwach bawarskich.
Renoma "Bayerisches Rindfleisch" wśród konsumentów jest wynikiem dziesiątków lat stosowania środków zapewniania jakości w bawarskim sektorze rolno-spożywczym ("Geprüfte Qualität - Bayern"). Renomę tę kilkakrotnie wyraźnie udokumentowano w wyżej wymienionych badaniach konsumenckich przeprowadzonych w latach 1998, 2003 i 2007.
Odesłanie do publikacji specyfikacji:
(artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
Publikacja niemieckiego urzędu patentów i znaków towarowych DPMA:
http://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/66 (część 7c:) Wydanie specyfikacji, do którego odnosi się decyzja zatwierdzająca)
______
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
