Opinia "rok po szczycie w lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka-Ue" oraz "UE, Afryka i Chiny: w kierunku trójstronnego dialogu i współpracy".

Opinia Komitetu Regionów "Rok po szczycie w Lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka-UE" oraz "UE, Afryka i Chiny: w kierunku trójstronnego dialogu i współpracy"

(2009/C 211/02)

(Dz.U.UE C z dnia 4 września 2009 r.)

KOMITET REGIONÓW
- Z uznaniem przyjmuje starania podejmowane przez podmioty europejskie i afrykańskie od czasu zainicjowania partnerstwa UE/Afryka i podkreśla konieczność dalszej realizacji, przyspieszenia, wzmocnienia i poszerzenia już podjętych inicjatyw w ramach ośmiu partnerstw.
- Proponuje, by Komitet Regionów został włączony do prac grup odpowiedzialnych za wdrażanie partnerstw tematycznych, zwłaszcza dotyczących sprawowania rządów, milenijnych celów rozwoju, zmian klimatu, migracji, mobilności i zatrudnienia; podkreśla konieczność wyposażenia UE w narzędzia statystyczne i instrumenty oceny dotyczące działań w zakresie współpracy zdecentralizowanej podejmowanych przez władze lokalne i regionalne; przypomina, że konferencja na temat współpracy zdecentralizowanej powinna być głównym miejscem dialogu miedzy Komisją a KR-em i że w związku z tym należy przyznać w tym kontekście szczególną rolę stosunkom UE-Afryka.
- Z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji w sprawie współpracy między UE, Afryką i Chinami i przypomina o istniejących obecnie rozbieżnościach w zakresie celów i środków między polityką pomocy na rzecz rozwoju prowadzoną na kontynencie afrykańskim przez UE i przez Chiny. Rozbieżności te sprawiają, że ściślejsza współpraca staje się tym bardziej konieczna, przy jednoczesnym zachowaniu wymagających kryteriów w zakresie dobrego sprawowania rządów i przestrzegania praw człowieka.
- Uważa, że już obecnie należy przewidzieć sposoby włączenia afrykańskich, europejskich i chińskich samorządów lokalnych i regionalnych do trójstronnych kontaktów UE-Afryka-Chiny, szczególnie celem określenia dziedzin współpracy.
- Podkreśla konieczność utrzymania i zwiększenia środków przewidzianych na pomoc rozwojową w Afryce w kontekście kryzysu gospodarczego i finansowego.
Sprawozdawca: Jean-Louis DESTANS (FR/PSE)
Przewodniczący Rady departamentu Eure
Dokumenty źródłowe
"Rok po szczycie w Lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka-UE"
COM(2008) 617 wersja ostateczna
"UE, Afryka i Chiny: w kierunku trójstronnego dialogu i współpracy"
COM(2008) 654 wersja ostateczna

I. ZALECENIA POLITYCZNE

KOMITET REGIONÓW

A. Uwagi ogólne

W sprawie partnerstwa UE-Afryka

1. Wyraża zadowolenie z opublikowania przez Komisję Europejską komunikatu "Rok po szczycie w Lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka-UE", który zawiera ocenę pierwszego roku wdrażania planu działań na lata 2008-2010 obejmującego osiem partnerstw tematycznych, których celem jest konkretna realizacja wspólnej strategii UE-Afryka.

2. Przyjmuje z uznaniem starania podejmowane przez podmioty europejskie i afrykańskie od czasu zainicjowania wspólnej strategii w grudniu 2007 r., które pozwoliły położyć podwaliny pod partnerstwo i współpracę wykraczające "poza pomoc rozwojową", "poza Afrykę" i "poza instytucje".

3. Podkreśla, że te początkowe postępy nie mogą przesłonić konieczności dalszej realizacji, przyspieszenia, wzmocnienia i poszerzenia już podjętych inicjatyw w ramach wspomnianych ośmiu partnerstw. Strategia rozwoju i współpracy między Unią a Afryką nie będzie mogła przynieść oczekiwanych efektów bez trwałego i intensywnego zaangażowania z obu stron. Wyniki pierwszego roku wdrażania powinny być dla podmiotów europejskich i afrykańskich zachętą do intensywniejszych wysiłków i do działania na rzecz powodzenia strategii w perspektywie długoterminowej.

4. Wyraża zadowolenie z przyjęcia 21 listopada 2008 r. wspólnego sprawozdania UE i Unii Afrykańskiej, w którym powtórzono wnioski Komisji Europejskiej.

5. Przyjmuje z zainteresowaniem podejście Komisji obejmujące, poza bilansem, także zalecenia na przyszłość, których celem jest:

– przezwyciężenie trudności napotkanych we wdrażaniu planu działań,

– przyczynienie się do zbiorowego podjęcia odpowiedzialności za jego realizację przez wszystkie podmioty,

– rozwinięcie całościowego i przekrojowego podejścia do kontynentu afrykańskiego,

– przyczynienie się do koordynacji i do współpracy UE-Afryka w instancjach międzynarodowych,

– wzmocnienie działań informacyjnych dotyczących celów i osiągnięć partnerstwa celem zapewnienia jego większej przejrzystości i masowego poparcia ze strony ludności w Afryce i w Europie.

6. Podkreśla, że w kwestiach, o których mowa zarówno we wszystkich tych zaleceniach, jak i w trzech filarach partnerstwa - a szczególnie odnoszących się do działań wykraczających "poza pomoc rozwojową" i "poza instytucje" - potencjalna wartość dodana Komitetu Regionów i władz lokalnych i regionalnych UE i Afryki jest oczywista i uznana. W związku z tym Komisja powinna była uczynić z tego zagadnienia jeden z głównych wątków swego komunikatu.

W sprawie trójstronnego dialogu i współpracy między UE, Afryką i Chinami

7. Z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji "UE, Afryka i Chiny: w kierunku trójstronnego dialogu i współpracy" i podkreśla znaczenie rodzącej się dynamiki, która stanowi pierwszy krok w kierunku synergii na rzecz Afryki.

8. Uważa, iż dla przyszłości kontynentu afrykańskiego bardzo ważne jest nawiązanie współpracy między Unią i Chinami. Rozwinęły one bowiem dwustronne partnerstwa z Afryką i są odpowiednio jej pierwszym i trzecim partnerem handlowym, a zarazem dwoma głównymi źródłami inwestycji bezpośrednich na tym kontynencie.

9. Uważa, iż konieczne jest budowanie tego trójstronnego podejścia z uwzględnieniem reszty świata, w tym wielkich krajów o wschodzących gospodarkach.

10. Przypomina o istniejących obecnie rozbieżnościach w zakresie celów i środków między polityką pomocy na rzecz rozwoju prowadzoną na kontynencie afrykańskim przez UE i przez Chiny. Rozbieżności te sprawiają, że ściślejsza współpraca staje się tym bardziej konieczna.

11. Wzywa Unię Afrykańską, państwa afrykańskie oraz władze lokalne i regionalne w Afryce do zajęcia należnego im miejsca w określaniu przedmiotu współpracy i w nawiązaniu tych trójstronnych kontaktów. Nie mogą się one bowiem ograniczać do koordynacji polityki europejskiej i chińskiej.

12. Zachęca decydentów szczebla kontynentalnego, krajowego, regionalnego i lokalnego w Afryce do formułowania propozycji w zakresie współpracy w dziedzinach, które ich zdaniem odpowiadają najlepiej wyzwaniom rozwojowym na kontynencie afrykańskim.

13. Przypomina, że w tym względzie należy przyjąć elastyczne i pragmatyczne podejście, tak aby określić wszystkie potencjalne dziedziny współpracy, nie wykluczając z góry żadnej z nich.

14. Podkreśla znaczenie obszaru współpracy określanego jako "zrównoważona gospodarka zasobami środowiska i zasobami naturalnymi" ze względu na intensywną eksploatację surowców energetycznych prowadzoną w Afryce.

15. Wyraża zdziwienie, że wśród zaproponowanych dziedzin współpracy Komisja nie potraktowała bardziej priorytetowo zdrowia, edukacji i badań naukowych, gdyż są to podstawowe dziedziny z punktu widzenia długoterminowego rozwoju Afryki oraz priorytetowe działania określone w ramach Narodów Zjednoczonych i w ramach partnerstwa UE-Afryka; wzywa Komisję do wzbogacenia propozycji w tej dziedzinie.

16. Zaleca, by nadać Unii Afrykańskiej status uprzywilejowanego partnera rozmów prowadzonych w ramach tych stosunków trójstronnych, tak aby przyczynić się do całościowego i spójnego podejścia wykraczającego poza podziały narodowe.

17. Wyraża zadowolenie z zaplanowanego na maj 2009 r. szczytu UE-Chiny w Pradze i zwraca się do Rady, by:

– uwzględniła na nim współpracę trójstronną UE-Afryka-Chiny celem nadania konkretnego kształtu propozycjom Komisji;

– poszerzyła perspektywy współpracy w sektorze zdrowia, edukacji i badań naukowych;

– wzięła pod uwagę propozycje zgłoszone przez podmioty afrykańskie.

18. Podkreśla, że UE powinna zachować wymagające kryteria w zakresie dobrego sprawowania rządów i przestrzegania praw człowieka w prowadzonych przez siebie działaniach na rzecz pomocy rozwojowej w Afryce, zarówno w ramach współpracy dwustronnej UE-Afryka, jak i trójstronnej UE-Afryka-Chiny.

19. Uważa, że stawiane w tej dziedzinie wymagania powinny być traktowane dynamicznie i stosowane stopniowo, tak by uwzględniać osiągnięte już rezultaty i działania podjęte przez państwa afrykańskie na rzecz dobrego sprawowania rządów i przestrzegania praw człowieka.

20. Podkreśla, że współpraca trójstronna UE-Afryka-Chiny nie powinna polegać na dostosowaniu się do metod i celów Chin, gdyż takie podejście mogłoby być niezgodne z wartościami i zasadami UE oraz z postrzeganym długoterminowo interesem Afryki. Nie wyklucza to poszukiwania obszarów wspólnych interesów.

21. Podkreśla rolę, jaką w długoterminowej perspektywie może odgrywać Komitet Regionów oraz europejskie, afrykańskie i chińskie władze lokalne i regionalne w konkretnej realizacji trójstronnych kontaktów UE-Afryka-Chiny. Rola ta powinna być coraz bardziej widoczna, podczas gdy na razie rozwijają się stosunki dwustronne UE-Afryka, Afryka-Chiny i UE-Chiny.

22. Uważa, że tryb realizacji współpracy i kontaktów trójstronnych powinien uwzględniać warunki gospodarcze i społeczne każdego regionu czy obszaru i być do nich dostosowany. W określenie tego trybu należy włączyć władze lokalne i regionalne UE, Afryki i Chin.

23. Podkreśla, że należy opracować narzędzia monitorowania i nadzoru wdrażania trójstronnej współpracy i dialogu, tak aby zagwarantować wypełnienie zobowiązań podjętych przez poszczególne strony.

Wpływ kryzysu finansowego i gospodarczego

24. Jest zaniepokojony konsekwencjami międzynarodowego kryzysu gospodarczego i finansowego dla Afryki, gdy tymczasem uwaga skupia się na sytuacji w krajach rozwiniętych.

25. Jest zaniepokojony faktem, iż kraje rozwijające się pozostają nadal na drugim planie. Między innymi Afryka jest skandalicznie słabo reprezentowana w grupie G20, co uniemożliwia jej wpływanie na międzynarodowe decyzje mające zahamować kryzys gospodarczy, podczas gdy niesie on ze sobą zwielokrotnione, bezpośrednie i pośrednie skutki dla tego kontynentu.

26. Przypomina, że kryzys ma wzmożony bezpośredni i pośredni wpływ na kontynent afrykański ze względu na słabość modeli społecznych i gospodarczych. Wpływ bezpośredni wyraża się szczególnie zmniejszeniem eksportu surowców z krajów afrykańskich z powodu spowolnienia w gospodarce światowej, załamaniem się inwestycji zagranicznych, groźbą pogłębienia się kryzysu żywnościowego w związku z mniejszą dostępnością środków oraz spadkiem dochodów ze względu na zmniejszenie przekazów pieniężnych przesyłanych przez emigrantów afrykańskich dotkniętych bezrobociem w krajach rozwiniętych. Wpływ pośredni polega głównie na redukcji pomocy rozwojowej i skierowaniu środków krajów rozwiniętych na wsparcie rodzimej działalności gospodarczej.

27. Przypomina, że według ocen MFW wpływ kryzysu gospodarczego na kontynent afrykański objawi się spowolnieniem wzrostu gospodarczego, który wyniesie w roku 2009 najwyżej 3 %, co położy kres średniemu wzrostowi przekraczającemu 6 % w ostatnich 5 latach i stopniowej poprawie sytuacji gospodarczej, politycznej i społecznej na kontynencie afrykańskim.

28. Uważa, że kryzys będzie dla Afryki szczególnie trudny ze względu na słabość polityki społecznej oraz na zagrożenie kryzysem humanitarnym, politycznym i społecznym, który byłby źródłem destabilizacji w całym regionie i potencjalnym powodem nowych konfliktów.

29. Podkreśla w tym kontekście znaczenie partnerstwa UE-Afryka i projektu współpracy UE-Afryka-Chiny oraz konieczność utrzymania i zwiększenia środków przewidzianych na pomoc rozwojową w Afryce.

30. Z żalem zauważa, że niektóre państwa członkowskie zapowiedziały już zmniejszenie pomocy na rzecz rozwoju, co oznacza dodanie do kryzysu w Afryce nowego czynnika kryzysowego.

31. Potwierdza centralną rolę europejskich władz lokalnych i regionalnych w tej trudnej sytuacji finansowej. Ich działania nie ograniczają się bowiem do udzielania znacznej pomocy finansowej, lecz idą dalej i obejmują transfer wiedzy i doświadczeń oraz współpracę w ramach konkretnych projektów.

B. Rola władz lokalnych i regionalnych w partnerstwie UE-Afryka

Specyfika władz lokalnych i regionalnych

32. Wyraża zadowolenie z uwzględnienia społeczeństwa obywatelskiego i nietradycyjnych podmiotów w ramach partnerstwa UE-Afryka oraz z propozycji Komisji, by rozpocząć konsultacje z ważnymi podmiotami nieinstytucjonalnymi, w tym ze społeczeństwem obywatelskim, środowiskami akademickimi i sektorem prywatnym, tak aby umożliwić im odgrywanie aktywnej roli we wdrażaniu i monitorowaniu wspólnej strategii.

33. Przypomina Komisji, że należy rozróżnić władze lokalne i regionalne oraz społeczeństwo obywatelskie, że europejskie władze lokalne i regionalne utrzymują aktywne stosunki ze swymi odpowiednikami w Afryce, że współpracują one w dziedzinach, takich jak edukacja, usługi komunalne (woda, odpady), infrastruktura, transport, komunikacja, lokalny rozwój gospodarczy i wspieranie sprawowania rządów na szczeblu lokalnym, i że dzięki tym projektom zdobyły kompetencje, umiejętności i doświadczenia w sektorach szczególnie istotnych dla rozwoju gospodarczego, społecznego i politycznego kontynentu afrykańskiego.

34. Twierdzi, że bardzo istotne jest w związku z tym przyznanie większej roli europejskim władzom lokalnym i regionalnym w ramach partnerstwa UE-Afryka i jak najlepsze wykorzystanie ich doświadczenia.

35. Stwierdza, że w swych wcześniejszych komunikatach, a szczególnie w dokumencie "Władze lokalne: podmioty rozwoju" Komisja otwarcie uznała miejsce władz lokalnych i regionalnych we współpracy międzynarodowej na rzecz krajów rozwijających się, oraz że "Europejskie Dni Rozwoju" w dniach 15-17 listopada 2008 r. pozwoliły władzom lokalnym i regionalnym i Komitetowi Regionów na wykazanie znaczenia ich wkładu we współpracę na rzecz rozwoju oraz konieczności umożliwienia im działania na szczeblu europejskim i międzynarodowym w dziedzinach należących do ich kompetencji.

36. Uważa w związku z tym, że skoro rola ta została uznana, musi ona znaleźć wyraz we wszelkich strategiach współpracy UE, w tym w strategii wobec Afryki oraz w trójstronnych kontaktach UE-Afryka-Chiny.

37. Zwraca się zatem do Komisji o poszerzenie konsultacji ze społeczeństwem obywatelskim i z innymi niż tradycyjne podmiotami o konsultacje z władzami lokalnymi i regionalnymi, które są kluczowymi partnerami, a także z międzynarodowymi stowarzyszeniami je reprezentującymi, tak aby zapewnić udział europejskich i afrykańskich władz lokalnych i regionalnych w opracowywaniu strategii na rzecz rozwoju.

38. Zobowiązuje się do propagowania i wspierania wysiłków w zakresie koordynacji afrykańskich samorządów lokalnych i regionalnych na szczeblu krajowym i na niższych szczeblach, tak aby wzmocnić dialog zorganizowany między KR-em a władzami lokalnymi i regionalnymi w UE i w Afryce.

Włączenie w partnerstwo władz lokalnych i regionalnych

39. Uważa, że w ramach partnerstwa UE-Afryka europejskie i afrykańskie władze lokalne i regionalne powinny zostać zaangażowane na następujących trzech poziomach:

– opracowanie strategii współpracy z Komitetem Regionów i włączenie go do sformułowania planu działania na rzecz wdrażania partnerstwa,

– realizacja projektów w dziedzinie współpracy, tak aby przyczynić się do koordynacji inicjatyw Unii Europejskiej, Unii Afrykańskiej, poszczególnych państw oraz władz lokalnych i regionalnych,

– monitorowanie i ocena wdrażania partnerstwa, tak aby wzbudzić zbiorowe poczucie odpowiedzialności i poparcie ludności.

40. Proponuje, by w tym celu Komitet Regionów został włączony do prac grup odpowiedzialnych za wdrażanie partnerstw tematycznych, złożonych ze szczególnie zaangażowanych państw członkowskich, Komisji i Sekretariatu Rady. Komitet Regionów przypomina, że uczestniczy w pracach grupy ds. demokratycznego sprawowania rządów i praw człowieka i że udział ten powinien zostać rozciągnięty na inne partnerstwa, w których władze lokalne i regionalne mogą odegrać istotną rolę, a mianowicie partnerstwo na rzecz milenijnych celów rozwoju, partnerstwo w zakresie zmian klimatu oraz partnerstwo w dziedzinie migracji, mobilności i zatrudnienia.

41. Przypomina, że nie istnieją na dzień dzisiejszy dokładne, szczegółowe i pełne dane statystyczne dotyczące całkowitej sumy, którą władze lokalne i regionalne przeznaczają na współpracę na rzecz rozwoju, ani głównych dziedzin współpracy czy też wykorzystywanych w tym celu zasobów ludzkich, a jest to przecież istotna informacja, by osiągnąć spójność i synergię tych inicjatyw z celami partnerstwa UE-Afryka.

42. Podkreśla w związku z tym konieczność wyposażenia UE w narzędzia statystyczne i instrumenty oceny dotyczące działań w zakresie współpracy zdecentralizowanej podejmowanych przez europejskie władze lokalne i regionalne, szczególnie w Afryce, z uwzględnieniem faktu, iż działania tych władz nie mogą być oceniane tylko przez pryzmat finansów ze względu na znaczenie udzielanej przez nie pomocy niematerialnej.

43. Wyraża zadowolenie z tego, iż Komisja podziela obecnie opinię o konieczności utworzenia "giełdy" współpracy zdecentralizowanej celem ułatwienia wymiany informacji i umożliwienia zawiązania nowych partnerstw lokalnych w ramach współpracy zdecentralizowanej spójnych z już podjętymi działaniami.

44. Przypomina, że gotów jest utworzyć i koordynować w partnerstwie z Komisją taką "giełdę" w formie portalu internetowego, który stanowiłby niejako kontynuację dorocznej konferencji poświęconej współpracy zdecentralizowanej.

45. Przypomina, że konferencja na temat współpracy zdecentralizowanej powinna być głównym miejscem dialogu oraz strategicznej i politycznej refleksji nad działaniami w ramach współpracy zdecentralizowanej, i że w związku z tym należy przyznać w tym kontekście szczególną rolę stosunkom UE-Afryka, tak aby przyczynić się do pogłębienia kultury współpracy między europejskimi i afrykańskimi władzami lokalnymi i regionalnymi, uzyskać dokładniejszą wiedzę o problemach lokalnych w zakresie rozwoju, a także wyłonić strategiczne wytyczne związane z partnerstwem UE-Afryka.

Dążenie do włączenia w partnerstwo afrykańskich władz lokalnych i regionalnych

46. Uważa, że włączenie władz lokalnych i regionalnych do partnerstwa UE-Afryka nie powinno się ograniczać wyłącznie do władz europejskich.

47. Podkreśla, że trwający proces decentralizacji i zjawisko intensywnej urbanizacji w Afryce sprawiają, że władze lokalne i regionalne muszą zmierzyć się z problematyką rozwoju oraz ze skutkami kryzysu gospodarczego i finansowego w Afryce, które będą odczuwalne przede wszystkim na szczeblu lokalnym.

48. Uważa, że w dążeniu do większej skuteczności i spójności działań na rzecz rozwoju należy uwzględnić zaangażowanie afrykańskich samorządów lokalnych i regionalnych.

49. Zwraca się zatem do Komisji o prowadzenie konsultacji nie tylko ze społeczeństwem obywatelskim, podmiotami nietradycyjnymi i europejskimi władzami lokalnymi i regionalnymi, ale również z afrykańskimi samorządami lokalnymi i regionalnymi oraz z międzynarodowymi stowarzyszeniami, które je reprezentują.

50. Zachęca międzynarodowe stowarzyszenia afrykańskich samorządów lokalnych do pogłębienia koordynacji z Unią Afrykańską i z państwami afrykańskimi, tak aby wzmocnić synergię między działaniami prowadzonymi w Afryce na szczeblu krajowym i na niższych szczeblach.

51. Podkreśla rolę europejskich i afrykańskich władz lokalnych i regionalnych w zwracaniu uwagi obywateli na problematykę rozwoju poprzez skupianie wokół konkretnych projektów współpracy stowarzyszeń lokalnych i obywateli zainteresowanych sprawami rozwoju. W ten sposób władze te mogą się przyczynić do powodzenia partnerstwa, które zależy w znacznej mierze od poparcia ludności Północy i Południa dla celów współpracy i rozwoju.

Partnerstwo na rzecz demokratycznego sprawowania rządów i praw człowieka

52. Przypomina, że prawdziwie demokratyczne sprawowanie rządów wymaga rzeczywistego udziału samorządów lokalnych i regionalnych w procesie decyzyjnym.

53. Zwraca uwagę na to, że władze lokalne i regionalne, dzięki inicjowanym przez nie projektom, przyczyniają się do wzmocnienia demokracji i opracowania strategii w zakresie dobrego sprawowania rządów, jak wskazują na to zasady i główne dziedziny działań zawarte w europejskiej karcie poświęconej wspieraniu sprawowania rządów na szczeblu lokalnym.

54. Podkreśla, że dzięki współpracy w ramach projektów, które mają na celu rozwiązywanie codziennych problemów, władze lokalne i regionalne przyczyniają się do zwiększenia zaufania do demokracji lokalnej.

55. Podkreśla znaczenie zasady określającej rolę współpracy zdecentralizowanej w reformie polityki na rzecz rozwoju, zgodnie z którą lepsze zarządzanie ma kluczowe znaczenie dla powodzenia polityki rozwojowej, a podstawowym elementem dobrego zarządzania jest uznanie, że najlepiej podejmować decyzje na szczeblu najbliższym obywateli.

Partnerstwo na rzecz milenijnych celów rozwoju

56. Zwraca uwagę na fakt, iż wiele samorządów lokalnych i regionalnych w UE ma związane z problematyką rozwojową kontakty z analogicznymi strukturami w krajach afrykańskich. Zdobyły one w ten sposób wiedzę i doświadczenie, szczególnie w takich dziedzinach, jak edukacja, zdrowie, badania naukowe, usługi komunalne (gospodarka wodą i odpadami), tradycyjne rybołówstwo i akwakultura, infrastruktura, transport, komunikacja, środowisko naturalne, rozwój obszarów wiejskich, regionalny rozwój gospodarczy oraz działania wspierające rozwój samorządów lokalnych i decentralizację polityczną.

57. Przypomina, że władze lokalne i regionalne przyczyniają się do wzmocnienia podstaw finansowych i strategicznych umożliwiających realizację milenijnych celów rozwoju dzięki środkom finansowym i pomocy niematerialnej, które przeznaczają na projekty realizowane wspólnie z partnerami z Afryki i innych krajów rozwijających się.

58. Zwraca się do Komisji o znaczniejsze finansowanie i lepsze informowanie o instrumentach i programach finansowania działań władz lokalnych i regionalnych w ramach współpracy na rzecz rozwoju, gdyż środki, które władze te przeznaczają na konkretne projekty, przynoszą bezpośrednie korzyści lokalnym społecznościom i przyczyniają się w ten sposób bezpośrednio i przy mniejszym udziale biurokracji do poprawy sytuacji w terenie.

59. Zobowiązuje się do promowania wśród władz lokalnych i regionalnych programu "Podmioty niepaństwowe i władze lokalne w procesie rozwoju", tak aby wykorzystały one wszystkie zawarte w nim możliwości oraz, w razie potrzeby, do zaproponowania wraz z Komisją dostosowania przepisów, tak aby ułatwić ich wdrażanie przez władze lokalne i regionalne.

Partnerstwo w dziedzinie zmian klimatycznych

60. Wyraża zadowolenie z uwzględnienia w partnerstwie w dziedzinie zmian klimatycznych szczebla lokalnego, szczególnie w ramach inicjatywy "Zielona ściana dla Sahary" i podkreśla, że podjęte środki powinny zostać dostosowane do konkretnych sytuacji i potrzeb lokalnych, które mogą znacznie się różnić w zależności od kraju, a nawet w obrębie tego samego kraju.

61. Podkreśla, że współpraca zdecentralizowana na rzecz rozwoju realizowana przez władze lokalne i regionalne jest istotnym czynnikiem rozwoju lokalnego i regionalnego ze względu na znaczną liczbę sektorów, których dotyczy, i na różnorodność publicznych i prywatnych podmiotów, które mogą w niej brać udział.

62. Uważa, że władze lokalne i regionalne mogą w ten sposób pobudzać organizację produkcji, obieg handlowy czy też działalność gospodarczą przy jednoczesnym poszanowaniu ludności i środowiska.

Partnerstwo w dziedzinie migracji, mobilności i zatrudnienia

63. Podkreśla, że władze lokalne i regionalne zmagają się bezpośrednio z problemami w dziedzinie imigracji, zarówno jeśli chodzi o imigrację nielegalną (przyjmowanie i opieka nad przybywającymi, nielegalne zatrudnienie, przestępczość i bezpieczeństwo w miastach), jak i o usługi, które muszą zapewnić przybyłym (opieka zdrowotna, edukacja itd.) oraz o politykę integracyjną.

64. Przypomina, że doświadczenia niektórych władz w dziedzinie współpracy transgranicznej i międzynarodowej, szczególnie tych, które mają w znacznej skali do czynienia z problemami związanymi z migracją i z jej skutkami, mogą okazać się bardzo użyteczne w poszukiwaniu rozwiązań w dziedzinie migracji i mobilności.

Inne partnerstwa

65. Uważa, że nie należy pomijać dodatkowej wartości wnoszonej przez władze lokalne i regionalne w ramach innych partnerstw. Z uwagi na ich bliski kontakt z ludnością mogą one odgrywać istotną rolę. W związku z tym podkreśla:

– w odniesieniu do partnerstwa na rzecz pokoju i bezpieczeństwa, iż istotne jest promowanie wszelkich działań zwracających uwagę ludności na konflikty istniejące na obu kontynentach i informujących ją o problemach uchodźców;

– w odniesieniu do partnerstwa na rzecz energii, iż konieczne jest promowanie działań w zakresie współpracy zdecentralizowanej na rzecz energii ze źródeł odnawialnych i ograniczenia wytwarzania odpadów dzięki realizacji mikroprojektów i działaniom uświadamiającym prowadzonym przez wszystkie podmioty w ramach przeciwdziałania anarchicznym zachowaniom, szczególnie w dziedzinie wytwarzania odpadów przez gospodarstwa domowe;

– w odniesieniu do partnerstwa w dziedzinie nauki, społeczeństwa informacyjnego i przestrzeni kosmicznej, iż istotne jest zachowanie szczególnej czujności celem pobudzania projektów inicjatyw lokalnych, mających na celu przeciwdziałanie zjawisku tzw. "przepaści cyfrowej".

66. Uważa, że w świetle tych uwag Komisja powinna w pierwszej kolejności przeznaczyć pomoc finansową na wspieranie działań w ramach współpracy zdecentralizowanej odpowiadających celom partnerstwa UE-Afryka.

C. Rola władz lokalnych i regionalnych w trójstronnym dialogu i współpracy między UE, Afryką i Chinami

67. Uważa, że już obecnie należy przewidzieć sposoby włączenia afrykańskich, europejskich i chińskich samorządów lokalnych i regionalnych do trójstronnych kontaktów UE-Afryka-Chiny, szczególnie celem określenia dziedzin współpracy.

68. Uważa, że należy poszerzyć tematykę współpracy trójstronnej z uwzględnieniem wiedzy fachowej i doświadczeń władz lokalnych i regionalnych, szczególnie w dziedzinach należących zwyczajowo do ich kompetencji, jak np. edukacja, woda, komunikacja miejska, gospodarka odpadami, energia i rozwój zrównoważony, które są najistotniejszymi sektorami z punktu widzenia długoterminowego rozwoju Afryki i realizacji milenijnych celów rozwoju.

69. Przypomina o różnicach strukturalnych istniejących między europejskimi, afrykańskimi i chińskimi władzami lokalnymi i regionalnymi w dziedzinie kompetencji, zasięgu czy środków finansowych, co sprawia, że szybkie włączenie władz lokalnych i regionalnych do partnerstwa jest tym bardziej konieczne do wytworzenia kultury współpracy.

70. Uważa, że dialog powinien rzeczywiście zostać zorganizowany na szczeblu kontynentalnym, regionalnym i krajowym, ale że powinien również być rozwijany na szczeblach niższych niż krajowy.

71. Zobowiązuje się do promowania projektów w zakresie współpracy trójstronnej pomiędzy władzami lokalnymi i regionalnymi UE, Afryki i Chin, wykorzystując swe obecne kontakty i wspierając poszukiwanie nowych partnerów i określanie nowych działań na rzecz współpracy zdecentralizowanej.

Bruksela, 17 czerwca 2009 r.

Przewodniczący
Komitetu Regionów
Luc VAN DEN BRANDE

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024