Skarga wniesiona w dniu 6 lutego 2007 r. - Thyssen- Krupp Stainless przeciwko Komisji(Sprawa T-24/07)
(2007/C 82/88)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: ThyssenKrupp Stainless AG (Duisburg, Niemcy) (przedstawiciele: M. Klusmann i S. Thomas)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– posiłkowo, stwierdzenie nieważności art. 2 sentencji tej decyzji;
– w dalszej kolejności posiłkowo, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą w zaskarżonej decyzji;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2006) 6765 wersja ostateczna z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie COMP/39.234 - Dopłata do stopu - Nowa decyzja. W zaskarżonej decyzji dotyczącej wznowienia postępowania IV/35.814 - Dopłata do stopu, stronę skarżącą obciążono grzywną za naruszenie art. 65 ust. 1 EWWiS, jakiego dopuściła się Thyssen Stahl GmbH (wcześniej Thyssen Stahl AG), które polegało na zmianie i zastosowaniu w sposób uzgodniony wartości referencyjnych stosowanych przy obliczaniu dopłaty do stopu.
Skarżąca podnosi dziesięć zarzutów na poparcie tej skargi:
– naruszenie zasady nulla poena sine lege, ponieważ ze względu na brak przepisów przejściowych Komisja nie posiadała uprawnień w zakresie zastosowania z mocą wsteczną traktatu EWWiS, który w 2002 r. utracił moc obowiązującą;
– niezgodne z prawem zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1), ponieważ uprawnia ono jedynie do zastosowania art. 81 i art. 82 WE, a nie postanowień traktatu EWWiS;
– naruszenie zasady res iudicata, związane z rozstrzygnięciem co do istoty przez Trybunał Sprawiedliwości wyrokiem kończącym postępowanie w sprawie, w którym Trybunał orzekł brak odpowiedzialności skarżącej za naruszenie jakiego dopuściła się spółka Thyssen Stahl AG, a którego wystąpienie zostało stwierdzone i ponownie przypisane skarżącej w zaskarżonej decyzji;
– brak odpowiedzialności skarżącej poprzez wydanie prywatnego oświadczenie o przyjęciu odpowiedzialności, ponieważ ma ono co najwyżej deklaratywny charakter;
– naruszenie zasady pewności prawa związane z niepewnym charakterem podstawy grzywny i jej przyznania;
– naruszenie zasady ne bis in idem, ponieważ grzywnę nałożono na skarżącą już w pierwszym postępowaniu w związku wystąpieniem identycznych okoliczności faktycznych, w przedmiocie czego Trybunał orzekł wyrokiem kończącym postępowanie w sprawie;
– przedawnienie naruszenia;
– naruszenia prawa dostępu do akt;
– naruszenie prawa do bycia wysłuchanym w związku z przedstawieniem niepełnych zarzutów, oraz;
– niewłaściwe obliczenie grzywny w świetle komunikatu w sprawie współpracy z 1996 r.(2)
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 2003 r., str. 1).
(2) Komunikat Komisji z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach dotyczących karteli (Dz.U. C 207 z 1996 r., str. 4).