Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2007 r. przez Iride i Iride Energia przeciwko Komisji(Sprawa T-25/07)
(2007/C 69/53)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Iride SpA i Iride Energia SpA (Turyn, Włochy) (przedstawiciele: L. G. Radicati z Brozolo, M. Merola i C. Bazoli, avvocati)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji w części, w jakiej decyzja ta kwalifikuje jako pomoc państwa środki finansowe, jak również w części, w jakiej zawiesza ona wypłatę pomocy do czasu, gdy Włochy dostarczą dowód zwrotu przez AEM Torino pomocy uznanej za bezprawną i niezgodną ze wspólnym rynkiem w decyzji 2003/193/WE z dnia 5 czerwca 2002 r. dotyczącej ulg podatkowych dla dawnych przedsiębiorstw municypalizowanych(1)
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiot skargi wniesionej przez Iride SpA i Iride Energia SpA (zwanych dalej "skarżącymi") stanowi decyzja Komisji z dnia 8 listopada 2006 r., na mocy której Komisja zakończyła postępowanie wszczęte na podstawie art. 88 ust. 2 WE celem zbadania zgodności z prawem wspólnotowym zwrotu kosztów osieroconych, jaki Włochy zamierzają przyznać przedsiębiorstwu AEM Torino, działającemu w sektorze energetycznym(2).
Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich o stwierdzenie nieważności decyzji w części, w jakiej kwalifikuje ona jako pomoc państwa środki w postaci zwrotu AEM Torino kosztów osieroconych poniesionych podczas procesu liberalizacji sektora energetycznego i w części, w jakiej zawiesza ona wypłatę pomocy do czasu, gdy Włochy dostarczą dowód na to, że przedsiębiorstwo AEM Torino nie było beneficjentem poprzedniej pomocy uznanej za bezprawną i niezgodną ze wspólnym rynkiem w decyzji 2003/193/WE dotyczącej ulg podatkowych dla dawnych przedsiębiorstw municypalizowanych (zwanej dalej "decyzją w sprawie ulg podatkowych") lub też dowodu na to, że przedsiębiorstwo AEM Torino zwróciło poprzednią pomoc przyznaną w ramach wspomnianego programu pomocy, wraz z odsetkami.
Skarga opiera się w szczególności następujących podstawach:
a) Sporny środek nie stanowi pomocy państwa, ponieważ nie jest finansowany przy użyciu zasobów państwowych a także nie przyznaje bezpłatnej korzyści jego beneficjentom.
b) Wyrok w sprawie Deggendorf(3) nie znajduje zastosowania w niniejszym przypadku. Komisja w szczególności nie wykazała istnienia przesłanek (a w tym między innymi skutku kumulacji poprzednich środków z nowymi środkami), które zgodnie z zasadami, jakie można wywieść z owego wyroku, muszą występować, aby można było zawiesić wypłatę środka. W szczególności Komisja nie wyjaśniła, w jaki sposób można ustalić skutki kumulacji pomocy będącej przedmiotem decyzji w sprawie ulg podatkowych ze środkami takimi jak stranded costs (koszty osierocone) pełniącymi rolę czysto wyrównawczą, której to skutki wyczerpały się w przeszłości umożliwiając amortyzację kosztów poniesionych w okresie, gdy rynek był regulowany w ten sam sposób, jak uczyniłyby to przedsiębiorstwa, jeżeli nie nastąpiłaby liberalizacja sektora przed dokonaniem całkowitej amortyzacji ww. kosztów.
______
(1) Jednostki komunalne wyodrębnione pod względem administracyjnoksięgowym.
(2) Dz.U. L 366 z 21.12.2006, str. 62.
(3) Wyrok w sprawie C-355/95 TwD przeciwko Komisji (Rec. 1997 str. I-2549).
