Skarga wniesiona w dniu 17 września 2007 r. - Thomson Sales Europe przeciwko Komisji(Sprawa T-364/07)
(2007/C 283/60)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Thomson Sales Europe (Boulogne-Billancourt, Francja) (przedstawiciele: F. Goguel oraz F. Foucault, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 20 lipca 2007 r.;
– orzeczenie, że skarżąca może skorzystać z odstąpienia od retrospektywnego pokrycia ceł antydumpingowych na podstawie art. 220 ust. 2 lit. b) wspólnotowego kodeksu celnego(1) oraz art. 871 i następnych rozporządzenia nr 2454/93(2).
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji, jaka miała być zawarta w piśmie Komisji z dnia 20 lipca 2007 r., wskazującym na brak kompetencji Komisji w zakresie rozstrzygnięcia wniosku skarżącej, który przekazany został władzom francuskim, dotyczącego odstąpienia od retrospektywnego pokrycia należności celnych przywozowych od odbiorników telewizji kolorowej produkowanych w Tajlandii. Wniosek ten został przekazany Komisji przez władze francuskie jako załącznik do wniosku opartego na art. 239 wspólnotowego kodeksu celnego, który dotyczył umorzenia należności celnych przywozowych(3).
Skarżąca twierdzi, że Komisja była zobowiązana do zajęcia stanowiska również w przedmiocie wniosku opartego na art. 220 ust. 2 lit. b) wspólnotowego kodeksu celnego i w odrębnym piśmie zwróciła się o jego rozstrzygnięcie. Przedmiotem niniejszej skargi jest decyzja, jaka miała być zawarta w piśmie Komisji, które zostało przekazane skarżącej w odpowiedzi na to odrębne pismo.
Skarżąca uważa, że Komisja popełniła błędy co do prawa stwierdzając, że władze francuskie zwróciły się do niej wyłączenie na podstawie art. 239 wspólnotowego kodeksu celnego, gdyż dokumenty, które otrzymała Komisja odpowiadały wymogom ustanowionym w art. 871 i następnym rozporządzenia nr 2454/93. Skarżąca twierdzi, że Komisja była zobowiązana do zbadania, czy przesłanki ustanowione w art. 220 ust. 2 lit. b) wspólnotowego kodeksu celnego zostały spełnione w niniejszym przypadku, tym bardziej, że podjęła ona decyzję o odrzuceniu wniosku o umorzenie należności celnych na podstawie art. 239 tego kodeksu.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny, Dz.U. L 302, str. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, Dz.U. L 253, str. 1.
(3) Decyzja Komisji z dnia 7 maja 2007 r. rozstrzygająca ten wniosek i wskazująca władzom francuskim, że w przypadku skarżącej nie było uzasadnione umorzenie należności celnych przywozowych, będące przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej do Sądu Pierwszej Instancji, sprawa Thomson Sales Europe przeciwko Komisji, (ogłoszenie opublikowane w Dz.U. C 211 z 8.9.2007, str. 36).
