Skarga wniesiona w dniu 24 sierpnia 2007 r. - Jones i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-320/07)
(2007/C 247/61)
(Dz.U.UE C z dnia 20 października 2007 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Glenn Jones i Daphne Jones (Neath, Walia), FForch-y-Garron Coal Company Ltd (Neath, Walia), Desmond Ivor Evans i David Raymond Evans (Maesteg, Walia) (przedstawiciel: D.I.W. Jeffreys, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 czerwca 2007 r. w sprawie COMP/37.037 w sprawie złożonej przez skarżące skargi do Komisji dotyczącej niedozwolonej dyskryminacji cenowej stosowanej przez Central Electricity Generating
Board;
– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania poniesionymi przez skarżące.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga została wniesiona na mocy art. 230 WE i ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 czerwca 2007 r. (Sprawa COMP/37.037 - SWSMA), oddalającej skargę złożoną do Komisji, według której w okresie od 1984 r. do 1990 r. Central Electricity Generating Board stosowała praktyki cenowe względem producentów węgla, które stanowiły niedozwoloną dyskryminację cenową prywatnych producentów węgla, w tym skarżących, która była niezgodna z art. 4 lit. b) traktatu EWWiS, który wówczas obowiązywał.
Skarżące podnoszą, że w tej decyzji Komisja popełniła kilka istotnych błędów co do prawa lub okoliczności faktycznych, a więc należy stwierdzić nieważność tej decyzji.
Skarżące twierdzą, że Komisja popełniła błąd co do prawa, oceniając kwestię dyskryminacji cenowej w skali całego państwa, a nie w odniesieniu do lokalnego rynku, na którym skarżące prowadziły działalność. Ponadto skarżące podnoszą, że Komisja niesłusznie stwierdziła, że licencjonowane prywatne kopalnie węgla mogły dokonać dostaw jedynie ograniczonej ilość węgla i to w perspektywie krótkoterminowej, biorąc pod uwagę rozmiar urządzeń wydobywczych i politykę licencyjną stosowaną przez British Coal Corporation. Wreszcie skarżące podnoszą, że Komisja niesłusznie uznała, że skoro traktat EWWiS wygasł i Komisja nie ma już wyłącznej kompetencji w odniesieniu do jego naruszenia, nie jest wymagane wydanie przez nią decyzji przed podjęciem krajowej ochrony sądowej.