Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w powiększonym składzie) wydanego w dniu 23 kwietnia 2007 r. w sprawie T-30/03 Specialarbejderforbundet i Danmark (SID) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 11 lipca 2007 r. przez 3F, dawniej Specialarbejderforbundet i Danmark (SID)(Sprawa C-319/07 P)
(2007/C 211/49)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: 3F, dawniej Specialarbejderforbundet i Danmark (SID) (przedstawiciele: A. Bentley, barrister oraz adwokat A. Worsøe)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Królestwo Danii, Królestwo Norwegii
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 kwietnia 2007 r. w sprawie T-30/03 Specialarbejderforbundet i Danmark przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich;
– uznanie skargi wniesionej w sprawie T-30/03 za dopuszczalną;
– w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie w związku z niniejszym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie stwierdza, że kwestionowane postanowienie powinno zostać uchylone z następujących powodów:
1. Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo, powołując się na wyrok w sprawie C-67/96 Albany w celu stwierdzenia, że wnoszący odwołanie nie mógł opierać się na swojej pozycji konkurencyjnej przy negocjowaniu porozumień zbiorowych w celu ustalenia, że sprawa ta dotyczyła go indywidualnie.
2. Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo, stwierdzając, że wnoszący odwołanie nie mógł powoływać się na aspekty społeczne w celu wykazania, że sprawa ta dotyczyła go indywidualnie.
3. Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował orzecznictwo w sprawach Plaumann oraz ARE, stwierdzając, że sprawa nie może dotyczyć indywidualnie wnoszącego odwołanie jedynie z powodu tego, że sporna pomoc przekazywana jest beneficjentom poprzez obniżenie żądań płacowych marynarzy korzystających ze zwolnienia od podatku dochodowego.
4. Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zastosował także orzecznictwo w sprawach Van der Kooy i CIRFS, stwierdzając, że przepisy podatkowe nie miały wpływu na własne interesy wnoszącego odwołanie jako negocjatora.