Odwołanie wniesione w dniu 23 lutego 2007 r. przez Ferrero Deutschland GmbH od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2006 r. w sprawie T-310/04 Ferrero Deutschland GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) i Cornu SA Fontain(Sprawa C-108/07 P)
(2007/C 129/05)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 9 czerwca 2007 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Ferrero Deutschland GmbH (przedstawiciel: M. Schaeffer, Rechtsanwalt)
Uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Cornu SA Fontain
Żądania
– Uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie T-310/04 Ferrero Deutschland przeciwko OHIM - Cornu SA Fontain;
– Obciążenie OHIM oraz interwenienta kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi tylko jeden zarzut na poparcie swojego odwołania, oparty na naruszeniu przez Sąd prawa wspólnotowego, a ściśle rzecz biorąc na błędnej wykładni art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(1). W tym zakresie podaje ona pięć następujących argumentów.
Po pierwsze, Sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, że będące przedmiotem sprawy słone i słodkie produkty są wytwarzane i wprowadzane do obrotu, w zakresie mającym znaczenie dla sprawy, przez te same przedsiębiorstwa, do których należy sam interwenient. Po drugie Sąd naruszył prawo orzekając, że produkty te są podobne tylko w nieznacznie, podczas gdy w tej sprawie powinien był stwierdzić co najmniej średni stopień podobieństwa. Po trzecie Sąd naruszył prawo przypisując znakom towarowym Ferrero i Ferro tylko "pewien stopień podobieństwa", podczas gdy argumenty, które sam podaje w swym orzeczeniu powinny prowadzić do wniosku, że znaki te wykazują średni, a nawet wysoki, stopień podobieństwa. Po czwarte Sąd w niewystarczającym stopniu uwzględnił dokumenty przedstawione mu w celu podkreślenia wysoce odróżniającego charakteru znaku towarowego Ferrero. Wreszcie Sąd naruszył prawo nieuwzględniając przy ocenie ewentualnego prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd licznych czynników, o których mowa w siódmym motywie rozporządzenia (WE) nr 40/94.
______
(1) Dz.U. 1994, L 11, str. 1.
