Odwołanie wniesione w dniu 24 maja 2006 r. przez Il Ponte Finanziaria SpA od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 23 lutego 2006 r. w sprawie T-194/ 03 Il Ponte Financiaria SpA przeciwko OHIM i Marine Enterprise Project Societá Unipersonale di Alberto Fiorenzi Srl(Sprawa C-234/06 P)
(2006/C 178/37)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 29 lipca 2006 r.)
Strony
Strona wnosząca odwołanie: Il Ponte Finanziaria SpA (Przedstawiciele: adwokaci P. Roncaglia, A. Torrigiani Malaspina i M. Bolleto)
Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Marine Enerprise Project Societá Unipersonale di Alberto Fiorenzi
Żądania strony skarżącej
1. uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 23 lutego 2006 r. w sprawie T-194/03 w zakresie, w jakim oddalono skargę wniesioną przez wnoszącą odwołanie i obciążono ją kosztami postępowania,
2. uwzględnienie skargi wniesionej do Sądu Pierwszej Instancji poprzez:
a) stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 17 marca 2003 r. w postępowaniu R 1015/2001-4, ponieważ odrzucając odwołanie wnoszącej odwołanie, dopuszcza wspólnotowy graficzny znak towarowy nr 940007 BAINBRIDGE dla towarów należących do klas 18 i 25,
b) obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania w pierwszej instancji i niniejszego postępowania odwoławczego.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie utrzymuje, że zaskarżony wyrok dotknięty jest następującymi błędami:
1) Nieprawidłowe zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, ponieważ w odniesieniu do spornych znaków towarowych występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
– Sąd Pierwszej Instancji błędnie stwierdził, że między znakiem towarowym interwenienta BAINBRIDGE a rodziną znaków towarowych zawierających element THE BRIDGE, które należą do wnoszącej odwołanie, nie występuje wymagane minimum podobieństwa, mimo że sam Sąd przyznał, iż znak towarowy BAINBRIDGE wykazuje "istotne" podobieństwo fonetyczne w stosunku do znaku towarowego wnoszącej odwołanie; podobieństwo, które nie jest zrównoważone jakąkolwiek różnicą koncepcyjną występującą pomiędzy spornymi znakami towarowymi, ponieważ "założenie", na którym oparł się Sąd, zgodnie z którym przeciętny konsument włoski wystarczająco zna język angielski, by móc rozpoznać znaczenie pojęcia "BRIDGE", jest absolutnie błędne.
– W związku z tym, skoro sporne znaki towarowe wykazują przynajmniej minimum podobieństwa, identyczność towarów i wysoce odróżniający charakter znaków towarowych wnoszącej odwołanie winny były prowadzić do stwierdzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
2) Nieprawidłowe zastosowanie art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 w zakresie, w jakim Sąd nie uwzględnił należącego do wnoszącej odwołanie słownego znaku towarowego nr 642952 THE BRIDGE.
– Skarżąca przedstawiła wystarczające - w rozumieniu zasady 22 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95 - dowody, aby wykazać rzeczywiste używanie słownego znaku towarowego THE BRIDGE.
– Sąd Pierwszej Instancji błędnie zastosował art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94, ponieważ nie dokonał badania mocy dowodowej dokumentów przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w celu wykazania używania jej znaku towarowego, a jedynie ograniczył się do stwierdzenia, że Izba Odwoławcza prawidłowo nie uwzględniła wspomnianego znaku towarowego, gdyż wnosząca odwołanie nie wykazała ciągłości używania tego znaku w rozpatrywanym okresie pięciu lat, przy czym wymóg ten nie wynika z przepisów.
3) Nieprawidłowe zastosowanie art. 15 ust. 2 lit. a) i art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94, ponieważ Sąd Pierwszej Instancji nie uwzględnił należącego do wnoszącej odwołanie graficznego znaku towarowego nr 370836 BRIDGE.
– Dowody używania przedstawione przez skarżącą celem wykazania rzeczywistego używania znaku towarowego THE BRIDGE należało uznać za wystarczające, by wykazać również używanie znaku towarowego BRIDGE.
– W każdym razie należący do wnoszącej odwołanie graficzny znak towarowy BRIDGE należy uznać za "obronny" znak towarowy w rozumieniu włoskiej ustawy o znakach towarowych i jako taki winien być on zwolniony z obowiązku przedstawienia dowodu na jego używanie.
– Sąd Pierwszej Instancji błędnie uwzględnił argumentację przedstawioną przez OHIM po raz pierwszy w odpowiedzi na skargę (a zatem w każdym razie niedopuszczalną), zgodnie z którą kategoria znaków obronnych jest niezgodna z systemem ochrony wspólnotowych znaków towarowych. W rzeczywistości istnieje wiele argumentów za zgodnością kategorii znaków "obronnych" z systemem wspólnotowym.
4) Nieprawidłowe zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, ponieważ okoliczność, że wnosząca odwołanie jest właścicielem różnych znaków towarowych, z których wszystkie zawierają słowo "bridge" (seryjne znaki towarowe), zwiększa prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do tych znaków rozpatrywanych wspólnie i znaku towarowego BAINBRIDGE.
– Sąd Pierwszej Instancji, mimo przyznania, iż okoliczność, że wnosząca odwołanie jest właścicielem "rodziny" seryjnych znaków towarowych, z których wszystkie zawierają oznaczenie "Bridge", winna być co do zasady istotna dla oceny istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, w tym konkretnym przypadku nie uwzględnił tych znaków towarowych, ponieważ były one wyłącznie zarejestrowane, a nie używane, podczas gdy w rzeczywistości kwestia używania tych znaków towarowych stanowi okoliczność bez wpływu na fakt, że winny one zostać uznane za "seryjne znaki towarowe".
