Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-402/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 26 stycznia 2005 r. (faks z dnia 24.01.05)(Sprawa C-25/05 P)
(2005/C 69/21)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2005 r.)
W dniu 26 stycznia 2005 r. (faks z dnia 24.01.05) do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie T-402/02 August Storck KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wniesione przez August Storck KG reprezentowaną przez adwokatów Ilse Rohr, Dr. Heidi Wrage-Molkenthin i Dr. Tima Rehera z kancelarii CMS Hasche Sigle, Stadthausbrücke 1-3, D-20355 Hamburg
Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:
1. uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 10 listopada 2004 r.(1) w sprawie T-402/02;
2. uwzględnienie żądań sformułowanych w postępowaniu w pierwszej instancji i ostateczne rozstrzygnięcie sprawy, ewentualnie, skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji;
3. obciążenie Urzędu kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. Naruszenie art. 7 ust. 1 b) rozporządzenia nr 40/94
Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo wymagając, aby zgłoszony znak towarowy w sposób istotny różnił się od innych porównywalnych znaków w ramach danego sektora towarów. Charakter odróżniający znaku towarowego należy jednakże oceniać według właściwości tkwiących w samym znaku, niezależnie od ewentualnego istnienia na rynku innych, podobnych znaków towarowych.
W każdym razie w kontekście art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 nie należy brać pod uwagę interesu publicznego lub wymogu dostępności do znaku. Powstanie monopolu na dany znak towarowy jest zamierzone przez prawo znaków towarowych. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że zaistniał monopol bezprawny.
Urząd nie powołał innych podstaw odmowy rejestracji, w ramach których możliwe byłoby rozpatrzenie interesu publicznego, jak w szczególności podstaw odmowy rejestracji określonych w art. 7 ust. 1 lit. d)-j) rozporządzenia nr 40/94.
Zgłoszony znak towarowy posiada samoistny charakter odróżniający. Okoliczność, że konsument utożsamia znak towarowy z opakowaniem cukierków nie stoi na przeszkodzie temu, by znak ten pełnił jednocześnie funkcję oznaczenia pochodzenia towaru. W sytuacji, jak ta mająca miejsce na rynku słodyczy, w której konsument spotyka się z bardzo szeroką ofertą, znaki towarowe składające się z określonego kształtu i koloru spełniają funkcję sygnalizującą i rozpoznawczą.
2. Naruszenie art. 74 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94
Urząd powinien był, wbrew twierdzeniu Sądu, zbadać i wykazać, jakie podobne lub identyczne znaki towarowe istnieją jego zdaniem na rynku, skoro zaistnieniem tej okoliczności zamierzał uzasadnić odmowę rejestracji. Urząd nie ma prawa opierać swej decyzji na okolicznościach, które nie zostały dowiedzione, lub których istnienie zaledwie domniemywa. Jeżeli Urząd uważa, w przeciwieństwie do wnoszącej odwołanie, że koniecznym jest ustalenie charakteru odróżniającego znaku towarowego w oparciu o opakowania cukierków istniejące na rynku, to musi on zbadać sytuację na rynku.
3. Naruszenie art. 73 rozporządzenia nr 40/94
Urząd uzasadnił stwierdzenie braku charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego okolicznością rzekomego występowania na rynku podobnych opakowań cukierków. Wnosząca odwołanie nie miała możliwości wypowiedzenia się co do tych rzekomo znajdujących się na rynku opakowań, ponieważ nie zostały one przedstawione przez Urząd.
W związku z tym zostało naruszone jej prawo do bycia wysłuchaną przed sądem.
4. Naruszenie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94
Zgłoszony znak towarowy uzyskał charakter odróżniający przynajmniej w następstwie jego szerokiego używania we Wspólnocie Europejskiej. Dowody wysokości obrotów i wydatków na reklamę związanych z towarami opatrzonymi znakiem towarowym powinny zostać uwzględnione nawet wobec braku wymaganych przez Urząd danych porównawczych obejmujących cały rynek cukierków.
Dowód nabycia charakteru odróżniającego w następstwie używania znaku nie musi być, wbrew twierdzeniu Urzędu i Sądu, przeprowadzony dla wszystkich Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Ze względu na cel polegający na stworzeniu jednolitego rynku wszystkich Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej, należy uwzględnić rozpowszechnienie i znajomość zgłoszonego znaku towarowego na terytorium Wspólnoty Europejskiej bez brania pod uwagę granic krajowych. Dlatego też, przedstawione przez wnoszącą odwołanie dowody używania, są wystarczające dla stwierdzenia odróżniającego charakteru znaku we Wspólnocie Europejskiej.
______
(1) Dz.U. C 19 z 22.1.2005
