Skarga wniesiona 15 czerwca 2005 r. przez AEPI A.E. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-229/05)
(2005/C 205/53)
(Język postępowania: grecki)
(Dz.U.UE C z dnia 20 sierpnia 2005 r.)
W dniu 15 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Elliniki Etairia pros Prostasian tis Pnevmatikis Idioktisias, spółki z siedzibą w Maroussi Attikis, reprezentowanej przez adwokata T. Asprogerakasa- Grivasa, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu Komisji Wspólnot Europejskich jako niezgodnego z prawem i stwierdzenie, że praktyka stosowana przez wskazane w skardze spółki zarządzające prawami pokrewnymi narusza prawo wspólnotowe;
– uwzględnienie jej wniosku o sygn. 2001/4372,56(2001)A/ 3603/2 oddalonego przez zaskarżony akt;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania i kosztami pomocy prawnej pełnomocnika strony skarżącej.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca, będąca spółką prowadzącą w Grecji działalność polegającą na grupowym zarządzaniu prawami własności intelektualnej w dziedzinie muzyki złożyła do Komisji Wspólnot Europejskich wniosek o stwierdzenie naruszenia art. 81 i 82 WE przez spółki Erato, Apollon i Grammo, które są odpowiedzialne za zarządzanie prawami pokrewnymi odpowiednio piosenkarzy, muzyków grających na instrumencie muzycznym oraz studiów nagrań i producentów. We wniosku strona skarżąca wskazała, że spółki te, mające w Grecji monopol na prawa pokrewne we wskazanych sektorach, działając w porozumieniu ustaliły w odniesieniu do praw pokrewnych bardzo wysokie stawki wynagrodzenia, z takim skutkiem, że wiele przedsiębiorstw branży rozrywkowej, nie będąc w stanie ich uiścić, zaprzestało używania muzyki w ramach w swojej dziedziny, przez co autorzy utworów muzycznych, członkowie strony skarżącej, zostali pozbawieni swoich praw własności intelektualnej.
Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji oddalającej jej wniosek. Skarżąca podnosi, ze Komisja błędnie uznała, że nie występuje ryzyko naruszenia funkcjonowania wspólnego rynku, ponieważ wszystkie zaangażowane strony mają swoje siedziby w Grecji. Zdaniem strony skarżącej sama okoliczność, iż naruszenie zasad konkurencji następuje wyłącznie na terytorium jednego Państwa Członkowskiego, nie jest wystarczająca, aby uznać to naruszenie za nieistotne. Ponadto strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie dokonała oceny wszystkich zarzutów przedstawionych we wniosku. W końcu strona skarżąca podnosi, że odnośne naruszenie może wywrzeć negatywny wpływ na handel pomiędzy państwami.
