Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2005 r. przez Irlandię przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-56/05)
(2005/C 106/61)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2005 r.)
W dniu 8 lutego 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Irlandii, reprezentowanej przez D.J. O'Hagana, pełnomocnika, oraz P. Gallaghera i P. McGarry-'ego, barrister z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności (w całości lub w części) decyzji Komisji C (2004) 4447 z dnia 29 listopada 2004r. zmniejszającej pomoc z Funduszu Spójności dla projektu 96/07/61/007 (Dublin Region Water Supply Scheme - Stage 3) przyznaną na mocy decyzji Komisji C(96) 2113 z dnia 29 lipca 1996 r. i zmniejszającej pomoc z Funduszu Spójności dla projektu 95/07/65/007 (N1 Dunleer - Dundalk Road Stage 2) przyznaną na mocy decyzji Komisji C(96) 2113 z dnia 29 lipca 1996 r., w zakresie okresów lub kwot, które powinien określić Sąd,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Na podstawie decyzji Komisji C(97) 4090 z dnia 15 grudnia 1997r. została udzielona pomoc z Funduszu Spójności dla projektu 96/07/61/007 (Dublin Region Water Supply Scheme - Stage III) w Irlandii. Na podstawie decyzji Komisji C(96) 2113 z dnia 29 lipca 1996r. została udzielona pomoc z Funduszu Spójności dla projektu 95/07/65/007 (N1 Dunleer - Dundalk Road Stage 2), również w Irlandii. Na mocy zaskarżonej decyzji Komisja zmniejszyła kwotę całkowitej pomocy przyznanej na podstawie dwóch wcześniejszych decyzji, wskazując na różne nieprawidłowości ujawnione podczas badania przedmiotowych projektów. Komisja stwierdziła również, że kwota ogółem 797.886 euro została nienależnie wypłacona i powinna zostać zwrócona.
Na uzasadnienie swego żądania o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji skarżąca podnosi przede wszystkim, że decyzja ta jest nieważna ze względu na jej wydanie po upływie trzech miesięcy od daty przesłuchania, co narusza art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1386/2002(1) i art. H ust. 2 załącznika II do rozporządzenia nr 1164/94(2). Zdaniem skarżącej okoliczność ta stanowi naruszenie istotnego wymogu proceduralnego oraz zasady pewności prawa.
Skarżąca twierdzi ponadto, że Komisja naruszyła zasadę pewności prawa również poprzez retroaktywne zastosowanie nowych wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w taki sposób, że zmieniło to stosowaną przez Komisję wykładnię pojęcia "bezpośredni beneficjent". W związku z tym wydatki nie zostały uznane jako kwalifikujące się ze względu na ich powstanie poza odpowiednim okresem. Zdaniem skarżącej naruszyło to również jej uzasadnione oczekiwania.
Wedle skarżącej kolejnym naruszeniem zasady pewności prawa było retroaktywne zastosowanie korekty finansowej opartej na stawce ryczałtowej. Jak podnosi skarżąca, koncepcja ta została po raz pierwszy rozwinięta i zastosowana w wytycznych przyjętych przez Komisję w 2002 r.
Skarżąca podnosi wreszcie, że Komisja stosując retroaktywnie nowy sposób traktowania praktyki zastępowania wydatków nie kwalifikujących się wydatkami kwalifikującymi się, również naruszyła zasadę pewności prawa. Zdaniem skarżącej dopiero w wytycznych z roku 2002 Komisja zadecydowała o niedopuszczalności takiej praktyki zastępowania. Skarżąca podnosi, że takie traktowanie nie może być stosowane względem projektów z lat 1996 i 1997.
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1386/2002 z dnia 29 lipca 2002r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 w zakresie systemów zarządzania i kontroli pomocy przyznanej z Funduszu Spójności i procedury dokonywania korekt finansowych (Dz.U. L 201 str. 5).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiające Fundusz Spójności (Dz.U. L 130, str. 1).
