(Sprawa T-201/04)(2004/C 179/36)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 10 lipca 2004 r.)
Dnia 7 czerwca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Microsoft Corporation, z siedzibą w Waszyngtonie (Stany Zjednoczone Ameryki), reprezentowaną przez I. S. Forrester, QC i J. F. Bellis, lawyer.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji Komisji z dnia 24 marca 2004 r. lub, w przypadku nieuwzględnienia, o uchylenie lub istotne zmniejszenie nałożonej grzywny;
– obciążenie kosztami Komisji.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wnosi skargę przeciwko decyzji Komisji stwierdzającej dwa przypadki nadużycia pozycji dominującej przez stronę skarżącą i nakładającej na nią grzywnę w wysokości 497,196,304 EUR. W decyzji Komisja uznała, że strona skarżąca odmówiła dostarczenia "informacji o kompatybilności systemów operacyjnych" oraz nie pozwoliła na ich użycie w celach rozwoju i rozpowszechniania produktów z zakresu systemów operacyjnych serwerów dla grup roboczych. Ponadto Komisja stwierdziła, iż strona skarżąca uzależniała dostępność "Windows Client PC Operating System" od równoczesnego nabycia Windows Media Player.
Po pierwsze, strona skarżąca podnosi w uzasadnieniu skargi, że Komisja popełniła błąd stwierdzając naruszenie art. 82 WE w formie odmowy dostarczenia protokołów komunikacji konkurentom i odmowy dopuszczenia możliwości korzystania z własnej technologii w konkurujących roboczych systemach operacyjnych dla serwerów.
Według strony skarżącej, warunki wymagane przez sądy europejskie dla zobowiązania przedsiębiorstwa posiadającego dominującą pozycję do udzielenia licencji na swoje prawa z zakresu własności intelektualnej nie zostały spełnione w niniejszej sprawie. Według strony skarżącej, technologia, co do której nakazano udzielenia licencji nie jest nieodzowna dla osiągnięcia kompatybilności z systemem operacyjnym Microsoft PC, tak więc rzekoma odmowa dostarczenia przedmiotowej technologii nie przeszkadzała wprowadzaniu nowych produktów na rynek wtórny i ostatecznie, nie doprowadziła do wyeliminowania całej konkurencji z rynku wtórnego.
Ponadto, strona skarżąca podnosi, iż zaskarżona decyzja błędnie zaprzecza, iż strona skarżąca mogła wesprzeć rzekomą odmowę dostarczenia przedmiotowej technologii ochroną swych praw z zakresu własności intelektualnej jako obiektywnie uzasadnioną przesłanką i zamiast tego, przeprowadziła nową i prawnie wadliwą analizę pozycjonującą, powołującą się na ogólny interes w wyjawieniu.
Strona skarżąca poddaje także pod rozwagę, iż do tej pory, na terenie EOG, nie było przypadku, w którym wystąpiono by o licencję dla celów rozwoju oprogramowania i że strona skarżąca nie miała obowiązku postrzegania wniosku Sun jako stanowiącego podstawę jakiejkolwiek szczególnej odpowiedzialności z art. 82 WE.
Co więcej, strona skarżąca podnosi, że Komisja stosując art. 82 WE w niniejszej sprawie nie wzięła pod uwagę zobowiązań Wspólnot Europejskich wynikających z Porozumienia w Sprawie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (TRIPS) Światowej Organizacji Handlu.
Po drugie, strona skarżąca przywołuje, że Komisja błędnie stwierdziła, iż strona skarżąca naruszyła art. 82 WE uzależniając dostępność swojego systemu operacyjnego PC od jednoczesnego nabycia aplikacji medialnej, Windows Media Player.
Według strony skarżącej, zaskarżona decyzja opiera się na spekulacyjnej teorii wykluczenia, zgodnie z którą powszechna dystrybucja aplikacji medialnej w ramach Windows może, w bliżej nieokreślonym czasie doprowadzić do sytuacji, w której dostawcy składników i programiści będą kodować prawie wyłącznie w formatach Windows Media. Strona skarżąca podnosi, iż teoria ta jest niezgodna z decyzją Komisji w sprawie koncentracji AOL/Time Warner(1), jak również z dostarczonym dowodem wykazującym, że dostawcy składników wciąż kodują w rozmaitych formatach.
Strona skarżąca poddaje również pod rozwagę, iż w zaskarżonej decyzji nie uwzględniono korzyści płynących z modelu prowadzenia działalności gospodarczej przez stronę skarżącą, którego element stanowi integracja nowej aplikacji do Windows jako odpowiedź na postęp technologiczny i zmiany w wymaganiach klientów.
Również, według strony skarżącej, zaskarżona decyzja nie spełnia wymogów niezbędnych do ustalenia naruszenia art. 82 WE, a w szczególności litery d). Strona skarżąca zaznacza, że Windows i jego aplikacja medialna nie są dwoma odrębnymi produktami. Ponadto, strona skarżąca podnosi, iż zaskarżona decyzja nie wykazuje, że rzekomo związane ze sobą produkty nie są połączone naturalnie lub poprzez handlowe zastosowanie.
Poza tym, strona skarżąca podnosi, iż zaskarżona decyzja przy stosowaniu art. 82 WE do faktów niniejszej sprawy nie bierze pod uwagę zobowiązań nałożonych na Wspólnoty Europejskie Porozumieniem TRIPS oraz że nałożona kara jest niewspółmierna.
Po trzecie, strona skarżąca podnosi, iż wymóg, iż to strona skarżąca ustanawia i wynagradza kuratora, który monitoruje zgodność jej postępowania z przedmiotową decyzją, a także otrzymuje i bada skargi, jest bezprawny i stanowi przekroczenie kompetencji. Strona skarżąca oświadcza, iż uprawnienia nadane kuratorowi, mające charakter dochodzeniowy i wykonawczy, w normalnych okolicznościach należą do Komisji i nie mogą być delegowane.
Na koniec, strona skarżąca poddaje pod rozwagę, iż w świetle prawnej nowości stwierdzenia nadużycia, brak jest podstaw dla nałożenia jakiejkolwiek grzywny na stronę skarżącą. Strona skarżąca podnosi także, iż wysokość grzywny jest w sposób oczywisty zawyżona.
______
(1) 201/718/WE Decyzja Komisji z dnia 11 października 2000 r. stwierdzająca koncentrację jako zgodną z wspólnym rynkiem i Porozumieniem Ustanawiającym Europejski Obszar Gospodarczy (Sprawa nr COMP/M. 1845 - AOL/Time Warner) (Dz.U. L 268, 2001 str. 28).
