Udzielanie pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą i rolniczą.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1
z dnia 13 grudnia 2007 r.
w sprawie udzielania pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą i rolniczą

Na podstawie art. 26c1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2 ) zarządza się, co następuje:
§  1.
Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy określonej w art. 25a ust. 2-5 oraz art. 26a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą", pracodawcom wykonującym działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, zwanym dalej "pracodawcami", oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą lub niepełnosprawnym rolnikom albo rolnikom zobowiązanym do opłacania składek za niepełnosprawnego domownika.
§  2.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 2-4 oraz art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, jest udzielana jako pomoc na zatrudnienie, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. UE L 337 z 13.12.2002, str. 3, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 4, str. 273, z późn. zm.).
§  3.
1.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 2-4 oraz art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, jest przekazywana na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych pod warunkiem:
1)
ponoszenia przez pracodawcę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, będących kosztami dodatkowymi w stosunku do tych, które pracodawca poniósłby w przypadku zatrudnienia osób niebędących osobami niepełnosprawnymi;
2)
zobowiązania się przez pracodawcę do:
a)
przekazywania organowi udzielającemu pomocy informacji o wysokości i rodzaju podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, o których mowa w pkt 1, poniesionych przez pracodawcę w okresie sprawozdawczym,
b)
rozliczenia kwoty przekazanej pomocy oraz zwrotu nienależnie pobranej kwoty pomocy, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym,
c)
przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia.
2.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 2-4 oraz art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, może być udzielana:
1)
łącznie z każdą pomocą przeznaczoną na zatrudnienie osób niepełnosprawnych, pod warunkiem że łącznie nie przekroczy kwoty kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w okresie, na który osoba lub osoby niepełnosprawne są zatrudnione;
2)
łącznie z pomocą na zatrudnienie oraz inną pomocą w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jak i z innym wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, pod warunkiem że łącznie nie przekroczy ona 100 % kosztów płacy, w okresie, na jaki osoby niepełnosprawne zostały zatrudnione.
3.
Maksymalna miesięczna kwota pomocy wynosi:
1)
130 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2)
110 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osoby zaliczonej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3)
50 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osoby zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności

- a także 100 % kwoty odpowiadającej składkom na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 25a ust. 3 ustawy.

4.
W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych, zatrudnionych u pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, maksymalną kwotę pomocy, o której mowa w ust. 3 pkt 1-3, zwiększa się o 75 % najniższego wynagrodzenia.
5.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 2-4 lub art. 26a ust. 2 i 3 ustawy.
1)
której wartość przekracza 15 mln euro brutto dla jednego pracodawcy w okresie kolejnych 3 lat,
2)
udzielana w sektorze górnictwa lub budownictwa okrętowego

- podlega notyfikacji jako pomoc indywidualna i może być udzielona po jej zatwierdzeniu przez Komisję Europejską.

§  4.
1.
Przez podwyższone koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, rozumie się:
1)
obciążenia wynikające z niższej produktywności osób niepełnosprawnych w zakresie:
a)
zwiększonego czasu wykonywania czynności pracy przez zatrudnione osoby niepełnosprawne,
b)
zwiększonego zużycia materiałów i surowców,
c)
zwiększonej absencji chorobowej,
d)
korzystania przez osobę niepełnosprawną z:
dodatkowego urlopu wypoczynkowego i skróconego czasu pracy,
15-minutowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek,
zwolnienia od pracy w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy,
zwolnienia od pracy w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym;
2)
koszty zatrudniania pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi niepełnosprawnemu;
3)
koszty adaptacji pomieszczeń;
4)
koszty adaptacji lub nabycia urządzeń przeznaczonych do użytku osób niepełnosprawnych.
2.
W przypadku pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, zatrudniającego co najmniej 50 % pracowników zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz pracowników psychicznie chorych, z epilepsją i z upośledzeniem umysłowym zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności, przez podwyższone koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych rozumie się dodatkowo koszty:
1)
budowy, instalacji lub rozbudowy danego zakładu,
2)
administracyjne,
3)
transportowe

- które wynikają z zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

3.
Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pracodawca wylicza w odniesieniu do pracownika niepełnosprawnego, a koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4 i ust. 2, pracodawca wylicza w odniesieniu do pracownika niepełnosprawnego lub pracowników niepełnosprawnych, których dotyczą te koszty.
4.
Kwotę podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych pracodawca wylicza jako sumę:
1)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującą w zakładzie pracy ustaloną dla pracownika niebędącego osobą niepełnosprawną minimalną wydajnością dla danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą wydajnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub te czynności w tej samej jednostce czasu;
2)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującym w zakładzie pracy maksymalnym zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności;
3)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między średnią absencją chorobową pracowników niepełnosprawnych a średnią absencją chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi - w tym samym okresie sprawozdawczym;
4)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d tiret pierwsze, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;
5)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d tiret drugie i trzecie, obliczonych jako ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;
6)
obciążeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d tiret czwarte, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych;
7)
kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym;
8)
kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń, które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;
9)
kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla potrzeb pracowników niepełnosprawnych a kosztami adaptacji lub nabycia urządzeń dla pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi;
10)
kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były zatrudniane;
11)
kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, stanowiących koszty dowożenia lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych.
§  5.
1.
Pracodawca nie wylicza podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie § 4 ust. 4, jeżeli ubiegając się o pomoc, złoży oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia danego pracownika niepełnosprawnego w oparciu o maksymalne kwoty ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
2.
Maksymalna miesięczna kwota ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, zwanych dalej "ryczałtem", dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, wynosi:
1)
90 % najniższego wynagrodzenia - w odniesieniu do osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2)
70 % najniższego wynagrodzenia - w odniesieniu do osoby zaliczonej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3)
40 % najniższego wynagrodzenia - w odniesieniu do osoby zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności

- a także 100 % kwoty odpowiadającej składce na ubezpieczenia społeczne, o której mowa w art. 25a ust. 3 ustawy.

3.
W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych, zatrudnionych u pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 3 ustawy, maksymalna kwota pomocy, o której mowa w ust. 2 pkt 1-3, ulega zwiększeniu o 55 % najniższego wynagrodzenia.
4.
Dla pracodawców, o których mowa w art. 26a ust. 2 ustawy, ryczałt wynosi:
1)
70 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1-3,
2)
90 % kwoty ustalonej na podstawie ust. 2 pkt 1-3, w odniesieniu do osób, u których stwierdzono upośledzenie umysłowe, chorobę psychiczną lub epilepsję, oraz do osób niewidomych

- a także 100 % kwot odpowiadających składkom na ubezpieczenia społeczne, o których mowa odpowiednio w art. 25a ust. 2 albo 4 ustawy.

4a. 3
W przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, do których stosuje się art. 16 ust. 1 ustawy, kwotę ryczałtowo ustalonych podwyższonych kosztów zatrudniania obniża się o 12,5 % najniższego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wyliczenia ryczałtu.
5.
Kwoty, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, ustala się proporcjonalnie do miesięcznego wymiaru czasu pracy osoby niepełnosprawnej.
6.
Pomoc, o której mowa w art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, nie może być przekazywana pracodawcy w wysokości przekraczającej kwoty ustalone odpowiednio na podstawie ust. 2 pkt 1-3 oraz ust. 3 albo ust. 4 pkt 1 i 2, jeśli w odniesieniu do tego pracownika zostało złożone oświadczenie o wyliczaniu podwyższonych kosztów zatrudnienia w oparciu o ryczałt.
§  6.
Kwota pomocy udzielonej pracodawcy na podstawie art. 25a ust. 2-4 lub art. 26a ust. 2 i 3 ustawy, w odniesieniu do danego pracownika niepełnosprawnego, nie może przekroczyć 100 % kosztów płacy tego pracownika.
§  7.
1.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 5 pkt 1 ustawy, jest udzielana jako pomoc de minimis, zgodnie z:
1)
rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5) w przypadku osób niepełnosprawnych wykonujących działalność gospodarczą;
2)
rozporządzeniem Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 (Dz. Urz. UE L 193 z 25.07.2007, str. 6) w odniesieniu do osób niepełnosprawnych wykonujących działalność gospodarczą w sektorze rybołówstwa.
2.
Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie może zostać udzielona, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej w okresie obejmującym bieżący rok kalendarzowy i poprzedzające go dwa lata kalendarzowe, spowodowałaby przekroczenie maksymalnej kwoty pomocy:
1)
stanowiącej równowartość 200 tys. euro w przypadku osoby niepełnosprawnej wykonującej działalność gospodarczą;
2)
stanowiącej równowartość 100 tys. euro w przypadku osoby niepełnosprawnej wykonującej działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego.
3.
Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie może zostać udzielona, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa, otrzymanej w ciągu trzech lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, spowodowałaby przekroczenie:
1)
maksymalnej kwoty pomocy, stanowiącej równowartość 30 tys. euro;
2)
skumulowanej kwoty pomocy dla rybołówstwa, określonej dla Polski, zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1860/2004.
§  8.
1.
Pomoc, o której mowa w art. 25a ust. 5 pkt 2 ustawy, jest udzielana jako pomoc de minimis:
1) 4
w sektorze produkcji rolnej - zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej (Dz. Urz. UE L 337 z 21.12.2007, str. 35) w przypadku niepełnosprawnych rolników oraz rolników zobowiązanych do opłacania składek za niepełnosprawnego domownika;
2)
w sektorze rybołówstwa - zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1860/2004 w przypadku niepełnosprawnych rolników oraz rolników zobowiązanych do opłacania składek za niepełnosprawnego domownika wykonujących działalność rolniczą w zakresie chowu, hodowli i połowu ryb oraz innych organizmów żyjących w powierzchniowych wodach śródlądowych, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 17 z 21.01.2000, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 4, t. 4, str. 198, z późn. zm.).
2. 5
Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie może zostać udzielona, jeżeli wartość tej pomocy brutto, otrzymanej w ciągu trzech lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie pomocy de minimis w produkcji rolnej, spowodowałaby przekroczenie:
1)
maksymalnej kwoty pomocy stanowiącej równowartość 7,5 tys. euro;
2)
maksymalnej skumulowanej kwoty pomocy dla sektora produkcji rolnej, określonej dla Polski, zgodnie z art. 3 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej.
3.
Pomoc, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie może zostać udzielona, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa, otrzymanej w ciągu trzech lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, spowodowałaby przekroczenie:
1)
maksymalnej kwoty pomocy, stanowiącej równowartość 30 tys. euro;
2)
skumulowanej kwoty pomocy dla rybołówstwa, określonej dla Polski, zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1860/2004.
§  9.
1.
Do wniosku o udzielenie pomocy de minimis, o której mowa:
1)
w § 7 ust. 1 pkt 1 - należy dołączyć zaświadczenia o pomocy de minimis otrzymane w okresie obejmującym bieżący rok kalendarzowy i poprzedzające go dwa lata kalendarzowe oraz informację o innej pomocy dotyczącej tych samych kosztów kwalifikowanych;
2)
w § 7 ust. 1 pkt 2 lub w § 8 - należy dołączyć zaświadczenia o pomocy de minimis w rolnictwie lub w rybołówstwie, otrzymane w ciągu trzech lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, a w przypadku pomocy de minimis otrzymanej przed dniem 11 stycznia 2007 r. - informację o wielkości tej pomocy.
2.
Za dołączone uznaje się:
1)
zaświadczenia, które zostały wydane wnioskodawcy przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub zostały wcześniej przekazane przez wnioskodawcę temu Funduszowi,
2)
informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przekazaną przez wnioskodawcę Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

- w związku z prowadzonymi postępowaniami dotyczącymi udzielania pomocy de minimis.

§  10.
Rozporządzenie stosuje się do udzielania i rozliczania pomocy na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych poniesionych przez pracodawcę począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r.
§  11.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.
1 Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 216, poz. 1598).
2 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 44, poz. 422, Nr 132, poz. 1110, Nr 163, poz. 1362, Nr 164, poz. 1366 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 63, poz. 440, Nr 94, poz. 651 i Nr 170, poz. 1217 oraz z 2007 r. Nr 23, poz. 144, Nr 115, poz. 791 i Nr 181, poz. 1288.
3 § 5 ust. 4a dodany przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 września 2008 r. (Dz.U.08.171.1062) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2008 r.
4 § 8 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2008 r. (Dz.U.08.144.907) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2008 r.
5 § 8 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2008 r. (Dz.U.08.144.907) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2008 r.

Zmiany w prawie

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024