Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące kraje złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne bądź akcesyjne do powyższej Konwencji:Pakistan dnia 12 października 1953 r.
Indonezja dnia 21 kwietnia 1954 r.
Finlandia dnia 27 maja 1954 r.
Indie dnia 3 sierpnia 1954 r.
z następującym zastrzeżeniem:
"Zezwolenie na import bez cła będzie stosowane tylko do tych katalogów, cenników i notatek handlowych, które są dostarczane bezpłatnie".
Hiszpania dnia 9 września 1954 r.
Norwegia dnia 2 listopada 1954 r.
Szwajcaria dnia 4 grudnia 1954 r.
Grecja dnia 10 lutego 1955 r.
Szwecja dnia 23 lutego 1955 r.
Holandia dnia 3 maja 1955 r.
wraz z Surinam, Antylami Holenderskimi i Nową Gwineą Holenderską.
Japonia dnia 2 sierpnia 1955 r.
Niemiecka Republika Federalna dnia 2 września 1955 r.
Egipt dnia 29 września 1955 r.
Dania dnia 5 października 1955 r.
Wielka Brytania dnia 21 października 1955 r.
wraz z Isle of Man.
W notyfikacji z dnia 5 lutego 1957 r. Rząd Wielkiej Brytanii powiadomił, że zgodnie z art. XIII Konwencji postanowił rozszerzyć jej stosowanie na następujące terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest on odpowiedzialny:
Aden
Barbados
Gujana Brytyjska
Honduras Brytyjski
Cypr
Wyspy Falklandzkie
Fidżi
Gambia
Gibraltar
Hong Kong
Jamajka
Kenia z następującym zastrzeżeniem:
"Kenia nie będzie uważała się za związaną Artykułem V Konwencji".
Wyspy Podwietrzne
Antigua
Montserrat
Św. Krzysztofa, Nevis i Anguilla
Brytyjskie Wyspy Dziewicze
Malta z następującym zastrzeżeniem:
"(i) Okres czasu przewidziany przez prawo dla reeksportu towarów, które podlegają czasowemu przywozowi, wynosi trzy miesiące, jednakże okres ten może być przedłużony pod warunkiem wykazania wystarczających powodów. (ii) W przypadku, gdy wszystkie towary zostaną wywiezione z Malty, depozyt, przeznaczony na pokrycie cła, przepada. (iii) Próbki o dużej wartości podlegają kontroli zgodnie z zasadami czasowego przywozu i przepisami sporządzonymi w wykonaniu artykułu III, paragraf 3 Konwencji".
Mauritius
Borneo Północne
Federacja Nigerii
Św. Helena
Sarawak
Seszele
Sierra Leone
Singapur
Somali Brytyjskie
Tanganika z następującym zastrzeżeniem:
"Tanganika nie będzie uważała się za związaną art. V Konwencji".
Trynidad i Tobago z następującym zastrzeżeniem:
"Artykuł III, paragraf 6 nie może być stosowany w Trynidad, ponieważ Departament Ceł i Podatków nie ma samodzielnej rachunkowości i zwrotu pieniędzy dokonuje się na podstawie kuponów skarbowych".
Uganda z następującym zastrzeżeniem:
"Uganda nie będzie uważała się za związaną artykułem V Konwencji".
Wyspy Zawietrzne
Dominika
Grenada
St. Lucia
St. Vincent
Zanzibar
Tonga
Australia dnia 6 stycznia 1956 r.
W notyfikacji z dnia 12 stycznia 1956 r. Rząd Australii powiadomił, że stosowanie Konwencji zostaje rozszerzone na następujące terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest on odpowiedzialny:
Papua
Nowa Gwinea Australijska
Czechosłowacja dnia 12 stycznia 1956 r.
Federacja Rodezji i Niasy dnia 30 kwietnia 1956 r.
Austria dnia 8 czerwca 1956 r.
Portugalia dnia 24 września 1956 r.
Turcja dnia 8 grudnia 1956 r.
Jugosławia dnia 29 maja 1956 r.
Nowa Zelandia dnia 19 kwietnia 1957 r.
wraz z Wyspą Cooka (włączając Niue), Wyspą Tokelau i Samoa Zachodnim
Węgry dnia 3 czerwca 1957 r.
Belgia dnia 28 sierpnia 1957 r.
wraz z Kongo Belgijskim i Ruanda Urundi
Federacja Malajska dnia 31 sierpnia 1957 r.
Luksemburg dnia 9 września 1957 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 17 września 1957 r.
wraz ze wszystkimi posiadłościami Stanów Zjednoczonych, z wyjątkiem Samoa Amerykańskiego, Guam, Kingman Reef, wyspy Johnston, wyspy Midway, Wysp Dziewiczych i wyspy Wake.
Izrael dnia 8 października 1957 r.
Haiti dnia 12 lutego 1958 r.
Ghana dnia 7 kwietnia 1958 r.
Włochy dnia 20 lutego 1958 r.
Irlandia dnia 23 kwietnia 1959 r.
Cejlon dnia 28 października 1959 r.
z zastrzeżeniem do artykułu III, paragraf 2 Konwencji, którego postanowienia są nie do przyjęcia przez Rząd Cejlonu.
