Ustawa skarbowa na rok 1949.

USTAWA SKARBOWA

z dnia 30 marca 1949 r.

na rok 1949.

Dział  I.

Zakres budżetu.

Art.  1.

Upoważnia się Rząd do czynienia wydatków do kwoty 612.058.424.000 zł, zgodnie z załączonym budżetem na rok 1949, mianowicie:

a) wydatków bieżących do kwoty 331.758.303.000 zł,

b) wydatków inwestycyjnych do kwoty 272.644.521.000 zł,

c) wydatków na spłatę długów państwowych, kupno nieruchomości oraz udziały finansowe do kwoty 7.655.600.000 zł.

Art.  2.

Na pokrycie wydatków, wymienionych w art. 1, będą służyć:

a) dochody bieżące w kwocie 452.205.421.000 zł,

b) dochody majątkowe w kwocie 141.667.574.000 zł,

c) nadwyżka budżetowa z roku 1948 w kwocie 12.230.799.000 zł,

d) oszczędności, osiągnięte w wyniku zastosowania planowego systemu oszczędzania w zakresie wydatków bieżących 5.954.630.000 zł.

Art.  3. ¹

Upoważnia się Rząd do zatrudnienia 272.797 funkcjonariuszów administracji państwowej, zgodnie z załączonym zestawieniem etatów osobowych.

Art.  4.

Ustanawia się rezerwę etatów osobowych w liczbie 3.000.

Art.  5. ²

Upoważnia się Rząd do eksploatacji w zakresie administracji państwowej 6.133 pojazdów mechanicznych, zgodnie z załączonym zestawieniem etatów pojazdów mechanicznych.

Art.  6.

Ustanawia się rezerwę etatów pojazdów mechanicznych w liczbie 300.

Dział  II.

Zasady wykonywania budżetu.

Rozdział  1.

Gospodarka kredytami.

Art.  7.

1. Upoważnia się Ministra Skarbu do otwierania kredytów budżetowych, przewidzianych na cały okres budżetowy w zakresie administracji państwowej oraz dopłat do przedsiębiorstw i zakładów, miesięcznie lub kwartalnie w drodze ustalenia na dany miesiąc lub kwartał odpowiedniej ich wysokości.

2. Kredyty inwestycyjne mogą być otwierane na inne okresy, ustalone przez ministra Skarbu w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania.

Art.  8.

1. Upoważnia się Ministra Skarbu do przenoszenia na wniosek właściwego Ministra kredytów na wydatki bieżące:

a) między wszystkimi paragrafami w obrębie każdej części budżetu pod warunkiem, że nie będą zwiększone kredyty osobowe ani też nie będą zwiększone kredyty rzeczowo-administracyjne (§§ 3-20) kosztem pozostałych paragrafów,

b) na wszystkie części budżetu, jeśli chodzi o kredyty rezerwowe (część 26 § 28).

2. Uprawnienia, przewidziane w ust. 1 lit. a), przysługują: w zakresie części 1 budżetu - Prezydentowi Rzeczypospolitej i Radzie Państwa po wysłuchaniu opinii Ministra Skarbu; w zakresie części 2 - Marszałkowi Sejmu w porozumieniu z Ministrem Skarbu; w zakresie części 3 - Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

3. O dokonaniu przeniesień, zgodnie z ustępami poprzedzającymi, Minister Skarbu zawiadamia Prezesa Rady Ministrów oraz Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Art.  9.

1. Kredyty inwestycyjne mogą być przenoszone zarówno pomiędzy wszystkimi paragrafami inwestycyjnymi danej części budżetu jak i między częściami.

2. Przeniesienia kredytów w obrębie danej części budżetu dokonuje Minister Skarbu, zgodnie z wnioskiem Prezesa Centralnego Urzędu Planowania. Prezes Centralnego Urzędu Planowania może swoje uprawnienia wynikające z powyższego przepisu przelać na właściwych ministrów.

3. Przeniesienia kredytów pomiędzy częściami dokonuje Minister Skarbu na podstawie uchwały Rady Ministrów, powziętej na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Planowania.

4. Postanowienia ust. 2 dotyczą także przenoszenia kredytów z rezerw na wydatki inwestycyjne na wszystkie części budżetu.

5. O dokonaniu przeniesień, zgodnie z ustępami poprzedzającymi, Minister Skarbu zawiadamia Prezesa Rady Ministrów oraz Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Art.  10.

Upoważnia się Ministra Skarbu do zwiększenia kredytów na wydatki w części 25 - Długi państwowe - na pokrycie zobowiązań dłużnych wynikających z dekretu z dnia 11 kwietnia 1947 r. o wypuszczeniu biletów skarbowych w dolarach Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 146) oraz z ustawy z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji układów o Międzynarodowym Funduszu Walutowym i Międzynarodowym Banku Odbudowy i Rozwoju Gospodarczego, podpisanych w Bretton Woods w dniu 22 lipca 1944 r. (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 2, poz. 7).

Art.  11.

W przypadku konieczności zwiększenia zakresu inwestycji, zgłoszonej na Radę Ministrów przez Prezesa Centralnego Urzędu Planowania, Rada Ministrów może na wniosek Ministra Skarbu uchwalić kredyty dodatkowe na wydatki inwestycyjne w wysokości nie przekraczającej jednak 20% budżetowej sumy kredytów na cele inwestycyjne.

Art.  12.

Kredyty budżetowe, otwarte na wydatki bieżące, wygasają z ostatnim dniem okresu budżetowego, kredyty zaś otwarte na wydatki majątkowe oraz inwestycyjne - z upływem trzech miesięcy od ostatniego dnia okresu budżetowego. Minister Skarbu w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania może przesunąć termin wygaśnięcia kredytów na wydatki inwestycyjne o dalsze dwa miesiące.

Rozdział  2.

Zasady wydatkowania.

Art.  13.

Wydatki administracji państwowej, jeżeli ustawa niniejsza nie stanowi inaczej, mogą być czynione tylko na te cele i w tej wysokości, które ustalają odpowiednie paragrafy budżetu.

Art.  14.

Dopłaty do przedsiębiorstw oraz zakładów (grupa B), jeżeli ustawa niniejsza nie stanowi inaczej, mogą być czynione tylko na te cele i w tej wysokości, które ustalają odpowiednie paragrafy budżetu.

Art.  15.

Wydatki mogą być czynione tylko do rąk wierzycieli. Minister Skarbu ma prawo w uzasadnionych przypadkach zezwalać na wyjątki od tej zasady.

Art.  16.

Wysokość oprocentowania kredytu Skarbu Państwa na rachunku otwartym w Narodowym Banku Polskim, jeżeli kredyt przekroczy 13.000.000.000 zł, ustali Rada Ministrów. Do tej wysokości natomiast kredyt Skarbu Państwa będzie bezprocentowy.

Art.  17.

Umowy, powodujące wydatki ze Skarbu Państwa, mogą być zawierane tylko wtedy, gdy na dany cel przewidziane są w budżecie odpowiednie kwoty.

Rozdział  3.

Gospodarka etatami.

Art.  18.

1. Mianowania oraz awanse do wyższej grupy uposażenia mogą być dokonywane tylko pod warunkiem nieprzekroczenia liczby etatów, ustalonej dla danego resortu w danej grupie uposażenia.

2. Obsadzenie etatów w poszczególnych grupach uposażenia ponad liczbę przewidzianą w zestawieniu etatów osobowych, może nastąpić tylko przy zmniejszeniu o tę sama liczbę obsady etatów w wyższych grupach uposażenia.

Art.  19.

1. Etaty osobowe mogą być powiększane przez Ministra Skarbu w toku wykonywania budżetu z rezerwy etatów osobowych (art. 4) na rzecz resortów, na które nowe przepisy prawne nakładają nowe zadania, oraz w przypadku, gdy zwiększenie etatów wiązać się będzie z wydatnym zwiększeniem dochodów Skarbu Państwa.

2. Ponadto w przypadku konieczności państwowej etaty osobowe mogą być powiększone ponad liczbę ustaloną w budżecie na podstawie uchwały Rady Ministrów, powziętej na wniosek Ministra Skarbu.

Art.  20.

Etaty osobowe tych urzędów lub instytucji, które ulegną w ciągu roku budżetowego likwidacji lub których działalność zostanie ograniczona, przechodzą na rzecz rezerwy etatów osobowych.

Art.  21.

Art. 19 i 20 mają odpowiednie zastosowanie do gospodarki etatami pojazdów mechanicznych.

Rozdział  4.

Gospodarka dochodami.

Art.  22.

Dochody państwowe mogą być pobierane oraz zarachowywane wyłącznie na tytuły, przewidziane w budżecie bądź też wskazane przez Ministra Skarbu. Zarachowywanie dochodów na sumy niebudżetowe bądź dokonywanie z nich jakichkolwiek wydatków jest niedozwolone.

Rozdział  5.

Kontrola budżetowa.

Art.  23.

1. Organem Ministra Skarbu, czuwającym nad wykonaniem budżetu, są kontrolerzy budżetowi.

2. Podstawowe zdania kontrolerów budżetowych polegać będą na: wstępnym wizowaniu asygnat; wstępnym badaniu projektów umów z punktu widzenia legalności, celowości, oszczędności oraz poprawności formalnej; badaniu gospodarki etatami; opiniowaniu rozdzielników kredytów budżetowych, rozsyłanych przez władze centralne pomiędzy władze podległe; czuwaniu nad prowadzeniem akcji oszczędnościowej; czuwaniu nad należytym pobieraniem dochodów.

Art.  24.

1. Oddzielne kasy lub rachunki w jakiejkolwiek instytucji kredytowej mogą być utrzymywane tylko za zgodą Ministra Skarbu.

2. Obroty oddzielnych kas oraz na rachunkach w instytucjach kredytowych podlegać będą kontroli w trybie, określonym przez Ministra Skarbu.

Art.  25.

Utworzenie nowej instytucji, urzędu, przedsiębiorstwa, funduszu czy zakładu, jak również uchwalenie nowego dekretu, rozporządzenia lub zarządzenia, powodującego wydatki charakteru budżetowego, nie przewidziane jednak w budżecie bądź obciążające budżet na okres dłuższy niż dany rok budżetowy, może mieć miejsce tylko po uprzedniej ocenie zamierzenia przez Ministra Skarbu ze strony budżetowej oraz po ustaleniu źródeł pokrycia wydatków.

Rozdział  6.

Zasady gospodarki finansowej przedsiębiorstw.

Art.  26.

1. Zmiany planów finansowo-gospodarczych, które stanowią załączniki do grupy B budżetu, wymagają zatwierdzenia właściwego ministra w porozumieniu z ministrem Skarbu.

2. Jeżeli zmiana planu finansowo-gospodarczego wynikła ze zmian lub powoduje zmiany w narodowym planie gospodarczym, zatwierdzenie jej wymaga ponadto porozumienia z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania.

3. Ministrowi Skarbu przysługuje prawo ustanowienia inspekcji finansowej przedsiębiorstw państwowych, wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, dokonywania w porozumieniu z właściwym ministrem zmian w ich planach finansowo-gospodarczych, zgodnie z wymaganiami równowagi budżetowej, oraz stosowania sankcji w razie uchylania się przedsiębiorstw od przestrzegania zasad dyscypliny finansowej.

4. Minister Skarbu w porozumieniu z właściwymi ministrami ustali zasady odpowiedzialności organów finansowych tych przedsiębiorstw za stan ich księgowości, zgodnie z przepisami o sporządzaniu planów finansowych, i legalność wydatków.

Art.  27.

Minister Skarbu ustala zasady rachunkowości i sprawozdawczości budżetowej przedsiębiorstw i zakładów, których plany finansowo-gospodarcze wchodzą jako załączniki do grupy B budżetu.

Dział  III.

Postanowienia końcowe.

Art.  28.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc obowiązującą art. 6 dekretu z dnia 25 czerwca 1946 r. o państwowym planie inwestycyjnym (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 200).

Art.  29.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Skarbu.

Art.  30.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od dnia 1 stycznia 1949 r.

Załączniki do Ustawy Skarbowej z dnia 30 marca 1949 r. na rok 1949 (poz. 151).

ZAŁĄCZNIKI ³

(pominięto)

1 Art. 3 zmieniony przez art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r. (Dz.U.49.66.538) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1949 r.

2 Art. 5 zmieniony przez art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r. (Dz.U.49.66.538) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1949 r.

3 Załączniki:

- zmienione przez ustawę z dnia 20 grudnia 1949 r. (Dz.U.49.66.538) zmieniającą nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1949 r.

- zmienione przez uchwałę Rady Ministrów z dnia 12 maja 1949 r. w sprawie etatów osobowych (M.P.49.32.460) z dniem 1 stycznia 1949 r.

- zmienione przez uchwałę Rady Ministrów z dnia 24 października 1949 r. w sprawie powiększenia etatów pojazdów mechanicznych Ministerstwa Kultury i Sztuki na 1949 r. (M.P.49.83.1018) z dniem 10 listopada 1949 r.

• Identyfikator: Dz.U.1949.22.151
• Rodzaj: Ustawa
• Tytuł: Ustawa skarbowa na rok 1949.
• Data aktu: 30/03/1949
• Data ogłoszenia: 19/04/1949
• Data wejścia w życie: 19/04/1949, 01/01/1949