Właściwość władz przemysłowych oraz tryb i warunki udzielania zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 22 sierpnia 1947 r.
wydane w porozumieniu z Ministrami Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych o właściwości władz przemysłowych oraz o trybie i warunkach udzielania zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych.

Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 2 czerwca 1947 r. o zezwoleniach na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 220) oraz na podstawie art. 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 lipca 1927 r. o izbach przemysłowo-handlowych (Dz. U. R. P. z r. 1936 Nr 45, poz. 335) zarządza się, co następuje:
§  1. 1
Zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie zarobkowych czynności handlowych będą udzielane w ramach planu, ustalonego przez Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
§  2.
1.
Ilekroć w rozporządzeniu niniejszym jest mowa o prawie przemysłowym, rozumie się przez to rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowym (Dz. U. R. P. Nr 53, poz. 468) z późniejszymi zmianami.
2.
Przepisy dotyczące przedsiębiorstw handlowych odnoszą się również do zakładów handlowych (§ 5) oraz do zawodowego wykonywania czynności handlowych.
§  3.
1.
Przepisy rozporządzenia niniejszego nie naruszają dalej idących ograniczeń lub wymogów, wynikających z prawa przemysłowego i z innych przepisów, dotyczących udzielania koncesyj lub zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw.
2.
Przedsiębiorstwa handlowe (usługowe) wymienione w art. 2 prawa przemysłowego podlegają przepisom rozporządzenia niniejszego.
§  4.
Przedsiębiorstwo, posiadające kilka oddzielnych zakładów, winno uzyskać oddzielne zezwolenie na prowadzenie każdego zakładu.
§  5.
Za oddzielny zakład handlowy uważa się stałe lub ruchome, zamknięte lub otwarte pomieszczenie albo część takiego pomieszczenia, albo dwa lub więcej bezpośrednio ze sobą połączonych lub znajdujących się w obrębie jednego obejścia pomieszczeń.
§  6. 2
1.
Zezwolenie upoważnia do prowadzenia przedsiębiorstwa w miejscu lub na obszarze, wskazanych w decyzji o udzieleniu zezwolenia.
2. 3
Zezwolenie na prowadzenie handlu w zakresie branży spożywczej, warzywniczo-owocarskiej i kwiaciarskiej upoważnia do zakupywania od producentów rolnych na targowiskach produktów wymienionych w zezwoleniu na obszarze województwa, w którym ma siedzibę przedsiębiorstwo, a gdy przedsiębiorstwo ma siedzibę w m. st. Warszawie oraz m. Łodzi - odpowiednio również na terenie tych województw. Upoważnienie do zakupywania tych produktów może być rozszerzone przez Ministra Handlu Wewnętrznego na teren innych województw (zezwolenia rozszerzone).
3. 4
Zakupu, o którym mowa w ust. 2, może dokonywać posiadacz zezwolenia osobiście, jego współmałżonek lub agent, mający wydane przez prezydium właściwej rady narodowej zezwolenie na zakup produktów rolnych na rzecz innych osób prowadzących przedsiębiorstwa handlowe.
§  6a. 5
1.
Nie wydaje się zezwolenia na zakup artykułów rolnych osobom nie posiadającym odpowiednio urządzonego miejsca detalicznej sprzedaży tych artykułów.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do agentów, o których mowa w § 6 ust. 3.
§  7.
1.
Przeniesienie przedsiębiorstwa do innego miejsca w obrębie obszaru, na którym właściwa jest władza, która udzieliła zezwolenia, wymaga zgody tej władzy.
2.
Przeniesienie przedsiębiorstwa do miejsca, znajdującego się na obszarze, na którym właściwa jest inna władza przemysłowa, wymaga zgody władzy właściwej dla tego obszaru.
3.
Podanie o zezwolenie na przeniesienie przedsiębiorstwa winno być wniesione do władzy, która udzieliła zezwolenia, i przekazane przez tę władzę niezwłocznie wraz z aktami władzy terytorialnie właściwej.
4. 6
Zmiana lub rozszerzenie przedmiotu przedsiębiorstwa wymaga zgody władzy właściwej odnośnie nowego przedmiotu przedsiębiorstwa. Władza właściwa wydaje decyzję po zasięgnięciu opinii właściwego zrzeszenia prywatnego handlu i usług.
5. 7
Podanie o wydanie zezwolenia rozszerzonego (§ 6 ust. 2) powinno być wniesione do prezydium rady narodowej, które udzieliło zezwolenia. Prezydium to prześle niezwłocznie podanie do prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m. st. Warszawie i m. Łodzi), które przekazuje podanie ze swoją opinią Ministrowi Handlu Wewnętrznego.
§  8.
1.
Zezwolenia mogą być wydawane na czas nieograniczony albo na czas ograniczony.
2. 8
(skreślony).
§  9.
1.
Zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa nie mogą być przedmiotem obrotu. Zawarcie umowy spółki jawnej lub spółki na podstawie kodeksu zobowiązań nie ma wpływu na prawa i obowiązki posiadacza zezwolenia, które przewidziane są w rozporządzeniu niniejszym.
2.
Dzierżawca i nabywca przedsiębiorstwa handlowego oraz zastępca (art. 5 i 38 prawa przemysłowego) winni uzyskać zezwolenie w tym samym trybie, co osoba mająca zamiar założyć nowe przedsiębiorstwo.
§  10.
Do prowadzenia przedsiębiorstwa i wykonywania czynności handlowych na rachunek pozostałego przy życiu małżonka albo małoletnich zstępnych mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 40 prawa przemysłowego z tym, że w stosunku do osób, powołanych do dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa lub wykonywania czynności handlowych, wymagane jest uzyskanie zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa.
§  11.
1.
Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w § 13 udzielają zezwoleń i wydają inne decyzje, przewidziane w niniejszym rozporządzeniu:
a) 9
prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi) po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług - w sprawach przedsiębiorstw, których przedmiot działania stanowi handel hurtowy, a Minister Handlu Zagranicznego - w sprawach przedsiębiorstw, których przedmiot działania stanowi handel z zagranicą,
b) 10
prezydia powiatowych rad narodowych, w miastach stanowiących powiaty - prezydia rad narodowych tych miast, a w m.st. Warszawie i m. Łodzi - prezydia dzielnicowych rad narodowych - we wszystkich innych przypadkach.
2. 11
Minister Handlu Wewnętrznego może w zakresie swojej właściwości zastrzec sobie w drodze zarządzenia udzielanie zezwoleń i wydawanie decyzji co do niektórych rodzajów przedsiębiorstw handlowych.
§  12.
1.
Właściwą terytorialnie jest władza przemysłowa siedziby przedsiębiorstwa.
2.
W przypadkach, gdy siedziby przedsiębiorstwa nie można ustalić, właściwą jest władza miejsca zamieszkania właściciela lub siedziby osoby prawnej, a jeżeli właściciel lub osoba prawna nie mają miejsca zamieszkania ani siedziby w kraju, zezwolenie wydaje Minister Przemysłu i Handlu.
§  13.
1.
Do udzielania zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych, które wymagają zezwolenia lub koncesji na podstawie prawa przemysłowego lub przepisów szczególnych, właściwe są władze przemysłowe, przewidziane w przepisach szczególnych.
2. 12
Jeżeli przepisy szczególne przewidują udzielenie koncesji przez inne władze, a nie przez władze przemysłowe, właściwe prezydium rady narodowej udzieli zezwolenia na podstawie zaświadczenia władzy właściwej według przepisów szczególnych.
§  14.
Ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego winien wykazać się:
a)
przygotowaniem fachowym,
b)
brakiem przeszkód, o których mowa w § 18,
c)
postępowaniem zgodnym z zasadami etyki kupieckiej.
§  15.
1.
Przygotowanie fachowe wykazuje się przez przedłożenie zaświadczenia Kupieckiego Instytutu Wiedzy Zawodowej (dyplomu kupieckiego).
2.
Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 2 czerwca 1947 r. o zezwoleniach na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 220) prowadziły przedsiębiorstwo lub wykonywały zawodowo czynności handlowe, mogą wykazać przygotowanie fachowe zaświadczeniem zrzeszenia kupieckiego.
3.
Do dnia 31 grudnia 1950 r. można wykazać przygotowanie fachowe:
a)
przez złożenie zaświadczenia o ukończeniu co najmniej 4 klas szkoły powszechnej oraz zaświadczenia zrzeszenia kupieckiego o ukończeniu co najmniej 3-letniej nauki kupieckiej, albo
b)
przez złożenie zaświadczenia o ukończeniu zawodowej dokształcającej szkoły handlowej lub udowodnienie zaliczenia do kategorii sprzedawców i ekspedientów sklepowych i księgarskich w myśl art. 2 pkt 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 35, poz. 323).
§  16.
Od wykazania przygotowania fachowego wolne są osoby, posiadające:
a)
ukończone studia handlowe, ekonomiczne lub spółdzielcze na wyższych uczelniach krajowych lub zagranicznych oraz
b)
osoby, które ukończyły szkołę średnią handlową lub spółdzielczą i wykazały się jednoroczną praktyką kupiecką.
§  17.
Osoby, które w inny wystarczający sposób wykażą przygotowanie fachowe, mogą być zwolnione od obowiązku przedłożenia dowodu przygotowania fachowego na wniosek powiatowego zrzeszenia kupieckiego przez właściwy wojewódzki związek zrzeszeń kupieckich.
§  18.
Ubiegający się o zezwolenie powinien złożyć własnoręcznie podpisane oświadczenie o niekaralności:
a)
za przestępstwo, popełnione z chęci zysku,
b)
za umyślny występek skarbowy.
§  19.
Postępowanie zgodne z zasadami etyki kupieckiej stwierdza właściwy wojewódzki związek zrzeszeń kupieckich.
§  20.
Jeżeli ubiegającym się o otrzymanie zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego jest spółka handlowa lub spółka zawarta na podstawie kodeksu zobowiązań, wówczas wszystkie osoby, upoważnione do reprezentowania tej spółki, winny posiadać kwalifikacje, przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dla uzyskania zezwolenia.
§  21.
1.
Minister Przemysłu i Handlu może wydać dla poszczególnych branż, terytoriów i kategorii przedsiębiorstw handlowych zarządzenia co do warunków, jakim powinno odpowiadać urządzenie przedsiębiorstwa handlowego.
2.
Zarządzenie może przewidywać obowiązek przystosowania do tych warunków istniejących przedsiębiorstw w wyznaczonym terminie pod rygorem cofnięcia zezwolenia.
§  22. 13
1.
Ubiegający się o zezwolenie winien złożyć podanie do właściwej władzy (§§ 11, 12 i 13) za pośrednictwem właściwego zrzeszenia kupieckiego, które wydaje potwierdzenie odbioru podania według wzoru ustalonego przez Ministra Przemysłu i Handlu oraz przesyła akta sprawy wraz ze swoją opinią właściwemu prezydium rady narodowej.
2.
Przedsiębiorstwa, o których mowa w § 13 ust. 2, składają podania bezpośrednio właściwemu prezydium rady narodowej.
§  23.
1.
Do podania o udzielenie zezwolenia należy dołączyć:
a)
wypełniony w 3-ch egzemplarzach kwestionariusz według wzoru, stanowiącego załącznik do niniejszego rozporządzenia,
b)
dowód stwierdzający przygotowanie fachowe ubiegającego się lub zastępcy,
c)
dowód uiszczenia opłaty, przewidzianej rozporządzeniem Ministrów Przemysłu i Handlu oraz Skarbu z dnia 22 sierpnia 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 312) o wysokości i terminie wnoszenia opłat za zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych,
d)
zaświadczenie terytorialnie właściwego urzędu skarbowego o zadłużeniu podatkowym petenta,
e)
inne dokumenty, jakie należy złożyć stosownie do przepisów szczególnych albo zarządzeń Ministra Przemysłu i Handlu.
2.
W przypadkach, przewidzianych w § 13 ust. 2, należy załączyć jedynie notarialnie poświadczony odpis koncesji lub zastępczego zezwolenia oraz załączniki wymienione w pkt a) i c) poprzedniego ustępu.
§  24. 14
(skreślony).
§  25. 15
(skreślony).
§  26. 16
Jeżeli udzielenie zezwolenia wszystkim, którzy podania złożyli, nie byłoby możliwe w ramach planu, zrzeszenia kupieckie winny w opinii swej podać, któremu z ubiegających się należy przyznać pierwszeństwo przed innymi ze względu na kwalifikacje właścicieli, wspólników, udziałowców albo zastępców, przewidziane w § 14 niniejszego rozporządzenia.
§  27. 17
1.
Władza przemysłowa może odmówić udzielenia zezwolenia, pomimo przychylnego wniosku izby przemysłowo-handlowej, jeżeli:
a)
ze względu na ilość istniejących w danej miejscowości lub na określonym obszarze zakładów tego samego rodzaju, udzielenie zezwolenia nie byłoby zgodne z planem (§ 1),
b)
projekt urządzenia zakładu nie odpowiada obowiązującym przepisom,
c)
ubiegający się o zezwolenie zalega z zapłatą należnych od niego podatków przez dłuższy okres czasu.
2.
Władza przemysłowa odmówi udzielenia zezwolenia:
a)
jeżeli ubiegający się o zezwolenie lub ustanowiony zastępca (art. 5 i 38 prawa przemysłowego), a w przypadku, gdy o zezwolenie ubiega się spółka, jeżeli zastępca lub większość spólników lub udziałowców, albo spólnicy lub udziałowcy, reprezentujący większość kapitału, skazani zostali za umyślnie popełniony występek skarbowy albo za przestępstwo popełnione z chęci zysku,
b)
w przypadku określonym w § 33,
c)
w innych przypadkach, określonych w przepisach szczególnych o udzielaniu koncesyj lub zezwoleń.
§  28.
1.
Zezwolenie winno zawierać:
a)
oznaczenie władzy, która wydała zezwolenie,
b)
datę i Nr zezwolenia,
c)
termin ważności, jeżeli zezwolenie udzielone zostało na czas ograniczony,
d)
nazwisko, imię i adres osoby, której zezwolenia udzielono,
e)
siedzibę przedsiębiorstwa albo obszar, na którym czynności handlowe mogą być wykonywane,
f)
przedmiot przedsiębiorstwa,
g)
nazwisko, imię i adres zastępcy w przypadku, gdy ustanowienie zastępcy jest wymagane,
h)
ewentualne inne warunki zezwolenia.
2. 18
Zezwolenie na prowadzenie handlu artykułami spożywczymi powinno ponadto zawierać wymienienie produktów, które mogą być zakupywane od producentów rolnych i oznaczenie obszaru, na którym zakup ten może być dokonywany.
3. 19
W przypadku zmiany wymienionych wyżej danych należy na zezwoleniu zamieścić odpowiednie adnotacje. Adnotacji dokonuje władza przemysłowa, która wydała zezwolenie.
§  29.
Zezwolenie winno być wywieszone w przedsiębiorstwie na widocznym miejscu.
§  30. 20
Decyzje w sprawie udzielania zezwoleń władza przemysłowa winna wydawać najpóźniej w ciągu 4-ch tygodni od otrzymania zaopiniowanego podania (§ 22 ust. 1) lub od złożenia podania (§ 22 ust. 2).
§  31.
1.
Władze przemysłowe będą prowadziły rejestr wydanych zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych. Szczegółowe przepisy co do prowadzenia rejestru wyda Minister Przemysłu i Handlu i ogłosi w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
2. 21
(skreślony).
§  32.
1.
Zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych może być cofnięte, jeżeli:
a)
posiadacz zezwolenia, a w przypadku, gdy zezwolenie uzyskała spółka, jeżeli większość spólników lub udziałowców, albo spólnicy lub udziałowcy, reprezentujący większość kapitału, skazani zostali prawomocnie za umyślnie popełniony występek skarbowy albo za przestępstwo popełnione z chęci zysku,
b)
zastępca został skazany za przestępstwo wymienione w ust. a) i pomimo wezwania władzy przemysłowej nie został na jego miejsce w ciągu 3-ch miesięcy od doręczenia wezwania wyznaczony inny zastępca,
c)
posiadacz zezwolenia nie rozpoczął działalności w ciągu 3-ch miesięcy od uzyskania zezwolenia albo jeżeli przedsiębiorstwo było nieczynne przez okres dłuższy niż 3 miesiące,
d)
przedsiębiorstwo zostało wydzierżawione osobie nie posiadającej zezwolenia,
e)
bez uzyskania zgody właściwej władzy przemysłowej przedsiębiorstwo przeniesione zostało do innej siedziby, zmieniony został jego przedmiot, ustalony w zezwoleniu, albo jeżeli wykonywano czynności handlowe na terytorium, nie objętym zezwoleniem,
f)
urządzenia przedsiębiorstwa nie zostały przystosowane do obowiązujących przepisów pomimo dwukrotnego wezwania przez władzę,
g)
kierownicy przedsiębiorstwa zostali co najmniej dwukrotnie w ciągu roku prawomocnie skazani za przekroczenie przepisów sanitarnych,
h) 22
posiadacz zezwolenia zalega dłużej niż dwa miesiące w opłacie należności podatkowych, wynikających z tytułu prowadzenia przedsiębiorstwa.
2. 23
Ponadto zezwolenie zostanie cofnięte:
a)
w przypadku niewniesienia w terminie dopłat, przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu oraz Skarbu z dnia 22 sierpnia 1947 r. o opłatach za udzielanie zezwoleń (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 312),
b)
w razie zbycia przedsiębiorstwa,
c)
w przypadkach przewidzianych w prawie przemysłowym lub w przepisach szczególnych o udzielaniu koncesyj lub zezwoleń.
§  33. 24
Osobie, której w ciągu ostatniego roku przed wniesieniem podania cofnięte zostało zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego na podstawie § 32 ust. 1 pkt a), b), c), g) lub nie może być udzielone zezwolenie na prowadzenie innego przedsiębiorstwa handlowego.
§  34.
1.
W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa handlowego władza przemysłowa wyda jednocześnie zarządzenie o jego zamknięciu, wyznaczając termin, w którym zaprzestanie działalności winno nastąpić.
2. 25
Termin nie może być krótszy niż 1 miesiąc i dłuższy niż 3 miesiące od dnia uprawomocnienia się decyzji I instancji.
§  35. 26
Do czasu sporządzenia planu przewidzianego w § 1 wydawanie zezwoleń na założenie nowych przedsiębiorstw handlowych jest dopuszczalne, jeżeli według oceny władzy przemysłowej ilość istniejących przedsiębiorstw tego samego rodzaju i branży nie jest na danym terenie nadmierna w stosunku do istotnych potrzeb rynku.
§  36.
Do czasu utworzenia kupieckich zrzeszeń branżowych podania, przewidziane w rozporządzeniu niniejszym, składać należy ogólnym zrzeszeniom kupieckim.
§  37.
Przepisy rozporządzenia niniejszego stosuje się również do przedsiębiorstw handlowych, istniejących w dniu jego wejścia w życie, oraz do przedsiębiorstw handlowych, które na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 22 sierpnia 1947 r. w sprawie obowiązku uzyskania zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw handlowych i zawodowe wykonywanie czynności handlowych (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 310) rozpoczęły działalność przed uzyskaniem zezwolenia z następującymi zmianami:
a) 27
w przypadku przewidzianym w § 13 ust. 1 podania o zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstw, które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia działają na podstawie koncesyj lub zezwoleń udzielonych na mocy przepisów prawa przemysłowego albo przepisów szczególnych, wnosi się bezpośrednio do władzy właściwej, która udzieliła tej koncesji lub zezwolenia; władza właściwa może zażądać opinii zrzeszeń kupieckich,
b)
osoby, których podanie o udzielenie koncesji lub zezwoleń na podstawie prawa przemysłowego albo przepisów szczególnych nie zostały jeszcze w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia ostatecznie rozpoznane, winny uzupełnić swoje podania stosownie do przepisów § 23 najpóźniej w terminie 3-ch miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia; uzupełnione podania władza przemysłowa przekaże właściwym zrzeszeniom kupieckim; dalsze postępowanie toczyć się będzie według przepisów §§ 22-25.
§  38. 28
Minister Przemysłu i Handlu ustali w drodze zarządzeń terminy, w których będą załatwione podania o udzielenie zezwoleń dla poszczególnych branż i rodzajów handlu.
§  39.
Jeżeli okaże się, że istnieje większa ilość przedsiębiorstw handlowych, niż to powinno mieć miejsce według planu (§§ 1 i 35), prowadzący przedsiębiorstwa handlowe danej branży przed dniem 1 września 1939 r. korzystają z pierwszeństwa przy wydawaniu zezwoleń. Na Ziemiach Odzyskanych z pierwszeństwa przy wydawaniu zezwoleń korzystają osoby, które w dniu ogłoszenia niniejszego rozporządzenia prowadziły przedsiębiorstwa handlowe i wykażą się do końca 1947 r. zaświadczeniem o uregulowaniu należności za nabyte od Skarbu Państwa urządzenia sklepowe poniemieckie.
§  40.
Jeżeli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi, do postępowania przy wydawaniu zezwoleń mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 341) z późniejszymi zmianami.
§  41.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

KWESTIONARIUSZ

(Arkusz ewidencyjny)

dla prywatnego przedsiębiorstwa handlowego.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
2 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
3 § 6 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 9 kwietnia 1954 r. (Dz.U.54.18.70) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1954 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 31 grudnia 1956 r. (Dz.U.57.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 stycznia 1957 r.

4 § 6 ust. 3:

- dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 9 kwietnia 1954 r. (Dz.U.54.18.70) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1954 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 31 grudnia 1956 r. (Dz.U.57.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 stycznia 1957 r.

5 § 6a:

- dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 9 kwietnia 1954 r. (Dz.U.54.18.70) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1954 r.

6 § 7 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
7 § 7 ust. 5:

- dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 31 grudnia 1956 r. (Dz.U.57.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 stycznia 1957 r.

8 § 8 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
9 § 11 ust. 1 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 31 grudnia 1956 r. (Dz.U.57.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 stycznia 1957 r.
10 § 11 ust. 1 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
11 § 11 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 31 grudnia 1956 r. (Dz.U.57.2.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 stycznia 1957 r.
12 § 13 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
13 § 22 zmieniony przez § 1 pkt 9 i 10 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
14 § 24 skreślony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
15 § 25 skreślony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
16 § 26 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
17 § 27 zmieniony przez § 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
18 § 28 ust. 2 dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
19 § 28 ust. 3 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
20 § 30 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
21 § 31 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
22 § 32 ust. 1 lit. h) dodana przez § 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 24 lutego 1953 r. (Dz.U.53.13.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
23 § 32 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
24 § 33 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
25 § 34 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
26 § 35 zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
27 § 37 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 22 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.
28 § 38 zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 21 stycznia 1953 r. (Dz.U.53.7.19) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1953 r.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024