Konwencja o ujednostajnieniu znaków drogowych. Genewa.1931.03.30.

KONWENCJA

o ujednostajnieniu znaków drogowych podpisana wraz z załącznikiem w Genewie dnia 30 marca 1931 r.

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia trzydziestego marca tysiąc dziewięćset trzydziestego pierwszego roku podpisana została w Genewie konwencja o ujednostajnieniu znaków drogowych wraz z załącznikiem, o następującem brzmieniu dosłownem:

KONWENCJA

o ujednostajnieniu znaków drogowych,

Wysokie umawiające się Strony,

pragnąc zwiększyć bezpieczeństwo ruchu drogowego i ułatwić międzynarodowy ruch drogowy zapomocą jednolitego systemu znaków drogowych, mianowały jako swych Pełnomocników:

Prezydent Rzeszy Niemieckiej:

P. Doktora Paul ECKARDT, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego;

P. Doktora Inżyniera h.c. F. PFLUG, Radcę, ministerjalnego w Ministerstwie Komunikacji.

Jego Królewska Mość Król Belgów:

P. J. de RUELLE, Radcę Prawnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Jego Królewska Mość Król Danji i Islandji:

P. E. SIMONI, Zastępcę Naczelnika Wydziału w Ministerstwie Robót Publicznych.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu Wolnego Miasta Gdańska:

P. Doktora Władysława RASIŃSKIEGO, byłego Dyrektora Departamentu Ceł w Ministerstwie Skarbu.

Jego Królewska Mość Król Hiszpanji:

P. Carlos RESINES, Sekretarza Generalnego Królewskiego Klubu Automobilowego Hiszpanji.

Prezydent Republiki Francuskiej:

P. C. WALCKENAER, b. Inspektora Generalnego Górnictwa.

Jego Najjaśniejsza Wysokość Regent Królestwa Węgierskiego:

P. Jean PELÉNYI, Ministra Rezydenta, Szefa Stałej Delegacji przy Lidze Narodów.

Jego Królewska Mość Król Włoch:

P. C. de CONSTANTIN de CHATEAUNEUF, Konsula Generalnego w Genewie.

Jej Królewska Wysokość Wielka Księżna Luksemburgu:

P. Charles VERMAIRE, Konsula w Genewie.

Jej Królewska Mość Królowa Holandji:

P. Jonkheer F. BEELAERTS van BLOKLAND, Ministra Spraw Zagranicznych,

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

P. Doktora Władysława RASIŃSKIEGO, byłego Dyrektora Depertamentu Ceł w Ministerstwie Skarbu.

Rada Związkowa Szwajcarska:

P. Henri ROTHMUND, Szefa Wydziału Policji w Związkowym Departamencie Sprawiedliwości i Policji;

P. Samuel HÄUSERMANN, Inspektora Generalnego Ceł i Zastępcę Generalnego Dyrektora Ceł;

P. Max RATZENBERGER, Zastępcę naczelnika Wydziału Spraw Zagranicznych w Związkowym Departamencie Politycznym,

Prezydent Republiki Czeskosłowackiej:

P. Václav ROUBÍK, Inżyniera, Dyrektora w Ministerstwie Robót Publicznych, byłego Ministra.

Prezydent Republiki Tureckiej:

Cemal HÜSNÜ bey'a, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Radzie Związkowej Szwajcarskiej.

Jego Królewska Mość Król Jugosławji:

P. Iliya CHOUMENKOVITCH, Stałego Delegata przy Lidze Narodów,

którzy, po okazaniu swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Wysokie Umawiające się Strony przyjmują międzynarodowy system znaków drogowych, opisany w załączniku do niniejszej konwencji i zobowiązują się wprowadzić go lub spowodować jego wprowadzenie możliwie jak najszybciej, na tych swoich obszarach, do których niniejsza konwencja się stosuje. W tym celu przystąpią one do wprowadzania znaków, przewidzianych we wspomnianym załączniku, stopniowo, w miarę ustawiania nowych znaków lub odnawiania obecnie istniejących. Całkowita zamiana znaków, niezgodnych z systemem międzynarodowym, będzie dokonana najpóźniej w przeciągu 5 lat od terminu wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do każdej Wysokiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  2.

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji przystąpić do zamiany lub spowodować zamianę takich znaków, które pomimo posiadania cech znaku systemu międzynarodowego, służyłyby dla odmiennej wskazówki.

Artykuł  3.

O ile możności, znaki, opisane i przedstawione w załączniku, będą jedynemi znakami, umieszczanemi na drogach dla porządkowania ruchu.

W razie konieczności wprowadzenia jakiego innego znaku, znak taki, odnośnie do swej ogólnej postaci i koloru, powinien mieścić się w kategorjach przewidzianych w załączniku.

Artykuł  4.

Wysokie Umawiające się Strony zabronią ustawiania na drogach publicznych jakichkolwiek tablic lub napisów, któreby mogły dawać powód do mieszania ich z przepisanemi znakami lub utrudniać odczytywanie tych znaków. Wysokie Umawiające się Strony nie dopuszczą, o ile to jest w ich możności, aby podobne tablice lub napisy były umieszczane w sąsiedztwie dróg publicznych.

Wysokie Umawiające się Strony, będą usiłowały ograniczyć ilość przepisanych znaków do ściśle niezbędnej, a to celem zapewnienia systemowi znaków całkowitej skuteczności.

Wysokie Umawiające się Strony zabronią umieszczania na przepisowym znaku jakichkolwiek obcych jego przedmiotowi napisów, i które uznaneby zostały za zmniejszające widzialność lub wpływające na charakter znaku.

Artykuł  5.

W razie powstania sporu pomiędzy dwiema lub więcej Wysokiemi Umawiającemi się Stronami, w sprawie interpretacji lub stosowania postanowień niniejszej konwencji, i w razie jeżeli spór ten nie może być załatwiony bezpośrednio pomiędzy Stronami, to może być on przedłożony dla doradczego zaopinjowania komisji doradczej i technicznej komunikacyj i tranzytu Ligi Narodów.

Artykuł  6.

Każda z Wysokich Umawiających się Stron może oświadczyć przy podpisaniu, ratyfikacji lub przystąpieniu, że przez przyjęcie niniejszej konwencji, nie bierze na siebie żadnych zobowiązań co się tyczy całości lub części swych kolonij, protektoratów i terytorjów zamorskich lub terytorjów, podlegających jej zwierzchnictwu lub mandatowi; w tym wypadku konwencja niniejsza nie dotyczyłaby terytorjów, wymienionych w tem oświadczeniu.

Każda z Wysokich Umawiających się Stron może później zawiadomić Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, że zamierza stosować niniejszą konwencję do całości lub części terytorjów, które były przedmiotem oświadczenia, przewidzianego w ustępie poprzednim. W tym wypadku konwencja będzie stosowała się do wszystkich terytorjów, wymienionych w zawiadomieniu, w sześć miesięcy po otrzymaniu tego zawiadomienia przez Sekretarza Generalnego.

Również każda z Wysokich Umawiających się Stron może oświadczyć w każdej chwili, po upływie ośmioletniego terminu, przewidzianego w artykule 15, że zamierza zaprzestać stosowania, niniejszej konwencji do całości lub części swych kolonij, protektoratów i terytorjów zamorskich lub terytorjów, podlegających jej zwierzchnictwu lub mandatowi; w tym wypadku konwencja przestanie być stosowana na terytorjach, stanowiących przedmiot takiego oświadczenia w rok po otrzymaniu tego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.

Sekretarz Generalny poda do wiadomości wszystkich Członków Ligi Narodów i Państw nie będących członkami Ligi, wymienionych w artykule 7, oświadczenia i zawiadomienia, otrzymane na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł  7.

Konwencja niniejsza, której teksty francuski i angielski są jednakowo wiarogodne, będzie nosiła datę dnia dzisiejszego.

Do dnia 30 września 1931 r. będzie ona mogła zostać podpisana w imieniu każdego Członka Ligi Narodów i każdego Państwa nie będącego członkiem Ligi, reprezentowanego na konferencji, na której niniejsza konwencja została opracowana lub któremu Liga Narodów prześle w tym celu egzemplarz niniejszej konwencji.

Artykuł  8.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana.

Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów, który powiadomi o ich otrzymaniu wszystkich Członków Ligi Narodów oraz Państwa nie będące członkami, wymienione w artykule 7.

Artykuł  9.

Począwszy od dnia 1 października 1931 r. będzie można przystąpić do niniejszej konwencji w imieniu każdego Członka Ligi Narodów lub każdego Państwa, nie będącego członkiem, wymienionego w artykule 7.

Dokumenty przystąpienia zostaną przekazane Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów, który zawiadomi o ich otrzymaniu wszystkich Członków Ligi i Państwa nie będące członkami, wymienione we wspomnianym artykule.

Artykuł  10.

Każda z Wysokich Umawiających się Stron może uzależnić skuteczność swej ratyfikacji lub przystąpienia od ratyfikacji lub przystąpienia jednego lub kilku Członków Ligi Narodów lub Państw nic bijących członkami, wskazanych przez Nią w dokumentach ratyfikacyjnym lub przystąpienia.

Artykuł  11.

Konwencja niniejsza wejdzie w życie w sześć miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia, zgłoszonych w imieniu pięciu Członków Ligi Narodów lub Państw nie bodących członkami. Ratyfikacje lub przystąpienia, których skuteczność uzależniona została od warunku przewidzianego w poprzednim artykule, nie będą wliczane do tej ilości, do czasu wypełnienia tego warunku.

Artykuł  12.

Dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia, które będą otrzymane po wejściu w życie konwencji, będą skuteczne po sześciu miesiącach, licząc albo od daty otrzymania ich przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, albo od daty, w której wypełnione zostały warunki, wymienione w artykule 10.

Artykuł  13.

Każda z Wysokich Umawiających się Stron może w każdym czasie zaproponować wprowadzenie do załącznika do niniejszej konwencji takich zmian lub uzupełnień, jakie będzie uważała za pożyteczne. Wniosek zostanie skierowany do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów i podany przez niego do wiadomości wszystkim innym Wysokim Umawiającym się Stronom i, w razie przyjęcia go przez wszystkie Wysokie Umawiające się Strony (włączając te, które złożyły dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia, które jeszcze nie zaczęły działać), załącznik do niniejszej konwencji zostanie odpowiednio zmieniony.

Artykuł  14.

Po ośmiu latach obowiązywania niniejszej konwencji, przejrzenie jej może być zażądane w każdym czasie, co najmniej przez trzy z Wysokich Umawiających się Stron.

Wymienione w poprzednim ustępie żądanie winno być skierowane do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który powiadomi o niem pozostałe Wysokie Umawiające się Strony oraz poinformuje o tem Radę Ligi Narodów.

Artykuł  15.

Po upływie ośmiu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji, może zostać ona wypowiedzianą przez którąkolwiek z Wysokich Umawiających się Stron.

Wypowiedzenie będzie dokonane w formie pisemnego zawiadomienia, skierowanego do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który powiadomi o tem wszystkich Członków Ligi Narodów i Państwa nie będące członkami, wymienione w artykule 7.

Wypowiedzenie wywrze skutek w rok od daty otrzymania go przez Sekretarza Generalnego i będzie skuteczne tylko w stosunku do Członka Ligi lub Państwa nie będącego członkiem, w imieniu którego zostało dokonane.

Gdyby na skutek jednoczesnych lub kolejnych wypowiedzeń, ilość Członków Ligi Narodów i Państw nie będących członkami, związanych postanowieniami niniejszej konwencji, spadła do liczby niższej niż pięć, konwencja przestanie obowiązywać.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Genewie dnia trzydziestego marca tysiąc dziewięćset trzydziestego pierwszego roku w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Ligi Narodów, a którego odpisy zaświadczone za zgodność zostaną dostarczone wszystkim Członkom Ligi i Państwom nie będącym członkami, wymienionym w artykule 7.

NIEMCY:

ad referendum

Dr. Eckardt

Dr. Pflug

BELG JA:

J. de Ruelle

Z zastrzeżeniem późniejszego przystąpienia w imieniu kolonij i terytorjów mandatowych¹⁾.

DANJA:

E. Simoni

WOLNE MIASTO GDAŃSK:

ad referendum

Dr. Rasiński

HISZPANJA:

C. Resines

FRANCJA:

Walckenaer

Oświadczam, że przez mój podpis Francja nie przyjmuje na siebie żadnego zobowiązania, co się tyczy Algerji, kolonij, protektoratów i terytorjów mandatowych¹⁾. C. W.

WĘGRY:

Pelényi

WŁOCHY:

C. de Constantin

LUKSEMBURG:

Ch. G. Vermaire

HOLANDJA:

Za Królestwo w Europie ²⁾,

Beelaerts υan Blokland

POLSKA:

Dr. Rasiński

SZWAJCARJA:.

Rothmund

Häusermann

Ratzenberger

CZECHOSŁOWACJA:

Ing. Václaυ Roubik

TURCJA:

Cemal Hüsnii

JUGOSŁAWJA:

I. Choumenkoυitch

______

¹) Translation: I declare that, by my signature, France does not assume any obligation as regards Algeria, colonies, protectorates and mandated territories.

²) Translation: For the Kingdom in Europe.

ZAŁĄCZNIK 

Międzynarodowy system znaków drogowych zawiera poniżej określone kategorje znaków. Jeżeli kolory, które będą użyte, pozostają dowolne, to rozumie się że, z wyjątkiem przyczyn nadzwyczajnych, w tem samem Państwie muszą być wszędzie takie same dla tego samego znaku.

I.

Znaki ostrzegawcze.

Znaki tej kategorji winny posiadać kształt trójkątny. Zadaniem ich jest ostrzeganie kierowcy, że zbliża się do niebezpiecznego miejsca. Zawierają one:

1) Znaki, ustanowione przez konwencję międzynarodową z dnia 24 kwietnia 1926 r., dotyczącą ruchu samochodowego (rysunki 1 do 5 i 7 tablicy I).

2) Znak, przeznaczony do ostrzegania o innych niebezpieczeństwach, niż przewidziane powyżej w pierwszym ustępie. Znak ten składa się z pełnego trójkąta, zwróconego wierzchołkiem ku górze, z pionową kresą pośrodku (rys. 6 tablicy I).

Jeżeli warunki atmosferyczne nie pozwalają na stosowanie pełnych tarcz, trójkątna tarcza może być w środku wykrojona. W tym wypadku można nie umieszczać kresy pionowej (rys. 7 tablicy I).

Znak ten ustawia się prostopadle do drogi w odległości nie mniejszej niż 150 metrów i nie przekraczającej 250 metrów od przeszkody, chyba że warunki miejscowe na to nie pozwalają.

Jeżeli odległość znaku od przeszkody jest znacznie mniejsza, niż 150 metrów, należy wydać specjalne zarządzenia.

3) Znak dotyczący pierwszeństwa przejazdu (Rys. 8 tablicy I). Znak ten, stanowiący pełny trójkąt, zwrócony wierzchołkiem ku dołowi, wskazuje kierowcy, że powinien przepuścić przed sobą pojazdy, zdążające drogą, do której on się zbliża. Znak ten umieszcza się w stosownej odległości od przecięcia dróg, zależnej w każdym wypadku od okoliczności.

Postanowienia powyższe nie dotyczą znaków, umieszczanych w bezpośredniem sąsiedztwie przejazdów kolejowych w poziomie szyn (krzyż Św. Andrzeja i t. p.), które nie zostały objęte postanowieniami konwencji.

II.

Znaki, zawierające zarządzenia bezwzględne.

Znaki tej kategorji winny być okrągłe. Oznaczają one zarządzenia, wydane przez właściwe władze, a zawierające bądźto zakazy, które trzeba przestrzegać, bądź obowiązki, do których trzeba się stosować.

A.

Znaki oznaczające zakazy.

W znakach tych kolor czerwony powinien wyraźnie przeważać i stanowić ogólny kontur znaku. Inne kolory są dowolne, poza niżej podanemi wyjątkami:

a) Ruch wszelkich pojazdów wzbroniony: Czerwona okrągła tarcza z białym lub jasno żółtym okrągłym ośrodkiem (Rys. 1, tabl. II).

b) Kierunek lub wjazd wzbroniony: Czerwona tarcza z białą lub jasno żółtą poziomą kresą (Rys. 2, tabl. II).

c) Ruch pewnych kategoryj pojazdów wzbroniony: Stosuje się powyżej wskazany znak a) i podaje się zapomocą odpowiedniego rysunku, umieszczonego na białym lub jasno żółtym ośrodku, rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy (Rys. 3 do 5, tabl. II).

d) Ograniczenie ciężaru: Dla zabronienia przejazdu pojazdów, których ciężar przekracza pewną granicę, wypisuje się granicę ciężaru w tonnach na białym lub jasno żółtym ośrodku wyżej wymienionych znaków a) lub c) (Rys. 6 i 7 tablicy II).

e) Ograniczenie szybkości: Dla zabronienia szybkości jazdy ponad określoną granicę wypisuje się na białym lub jasno żółtym ośrodku wymienionego wyżej znaku a) tę granicę, podaną w kilometrach na godzinę (Rys. 3 tablicy II).

f) Zakaz zatrzymywania się: Znak ten wskazuje, że zatrzymywanie się jest zabronione po tej stronie drogi publicznej, po której znak jest umieszczony. Ośrodek okrągłej tarczy powinien być niebieski, otoczony szerokim czerwonym szlakiem oraz przekreślony skośnie czerwoną kreską (Rys. 9 tablicy II). Znak może być uzupełniany wskazówkami, jak np. godzin, w czasie których zatrzymywanie się jest wzbronione, i t. p.

g) Zakaz pozostawiania pojazdów dla postoju: Okrągła czerwona tarcza o białym lub jasno żółtym ośrodku, z wypisaną literą P, skośnie przekreśloną czerwoną linją (Rys. 10, tablicy II).

B.

Znaki wskazujące pewien nakaz.

h) Obowiązkowy kierunek jazdy: Znak ten wskazuje zapomocą strzałki, kierunek, w którym pojazdy mają się poruszać zgodnie z przepisami regulującemi ruch (Rys. 11 tablicy II). Dobór kolorów jest dowolny z warunkiem, że kolor czerwony nigdy nie powinien przeważać i że nawet będzie zupełnie wyłączony w wypadku, gdy tło tarczy jest niebieskie (dla uniknięcia pomieszania ze znakiem f).

i) Zatrzymanie się w pobliżu urzędu celnego: Znak ten wskazuje na bliskość urzędu celnego, przy którym należy się zatrzymać.

Znak składa się z okrągłej czerwonej tarczy z ośrodkiem białym lub jasno żółtym, na którym znajduje się kresa pozioma koloru ciemnego. Słowa "Urząd Celny" wypisuje się na tarczy w językach urzędowych obu krajów sąsiadujących, lub przynajmniej w języku kraju, na którego obszarze znak jest umieszczony (Rys. 12 tablicy II).

III.

Znaki zawierające zwykłą informację.

Znaki tej kategorji winny być prostokątne. Dobór kolorów jest dowolny, ale rozumie się, że kolor czerwony nie może w żadnym wypadku przeważać.

a) Znak dozwolonego pozostawiania pojazdów dla postoju: Znak ten wskazuje miejsca, gdzie pojazdy mogą być pozostawiane dla postoju. Tarcza prostokątna, najlepiej niebieska, będzie miała wypisaną literę P. Może ona poza tem zawierać dodatkowe informacje, np. przeciąg czasu, kiedy pozostawianie na postoju jest dozwolone (Rys. 1 tablicy III).

b) Znak szczególnej ostrożności jazdy: Znak ten wskazuje, że kierowcy powinni zachować szczególną ostrożność ze względu na niebezpieczeństwo, na jakie mogą narazić innych użytkowników drogi (np. przy zbliżaniu, się do szkoły, fabryki i t. p.). Znak ten składa się z prostokąta z tłem ciemnem, na którem uwidoczniony jest równoboczny trójkąt koloru białego lub jasno żółtego (Rys. 2 tablicy III). Treść znaku może być określona przez napis lub rysunek.

c) Znak wskazujący placówkę pierwszej pomocy: Znak ten wskazuje bliskość placówki pierwszej pomocy, urządzonej przez urzędowo upoważnioną organizację. Zaleca się wykonywanie tego znaku jako prostokątnej tarczy, której krótszy bok (poziomy) miałby długość równą dwom trzecim dłuższego boku, z tłem koloru ciemnego, obramowanem białym szlaczkiem, z białym kwadratowym ośrodkiem o boku przynajmniej 30 cm., i zawierającym w środku odpowiedni emblemat (patrz tytułem przykładu rys. 3 i 3 bis tablicy III).

d) Znaki z nazwami miejscowości i drogowskazy: Znaki takie podają albo miejscowość albo kierunek do jednej lub więcej miejscowości, ze wskazaniem odległości lub bez niego. Przy drogowskazach krótszy bok prostokąta może być ścięty w formie ostrza (Patrz tytułem przykładu rysunki 4 i 5 tablicy III).

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją oraz z załącznikiem, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 8 marca 1934 r.

• Identyfikator: Dz.U.1934.87.793
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o ujednostajnieniu znaków drogowych. Genewa.1931.03.30.
• Data aktu: 30/03/1931
• Data ogłoszenia: 05/10/1934
• Data wejścia w życie: 06/10/1934