Moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

USTAWA
z dnia 26 czerwca 1919 r.
o moratorjum w sprawie prawno-prywatnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim.

Rozciągłość moratorjum.
Art.  1. 1

1.
Płatność prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych powstałych przed dniem 1 sierpnia 1914 r. tudzież wierzytelności z weksli i czeków wystawionych przed 1 października 1919 r., z wyjątkiem pretensji z rachunku bieżącego, kwitów kasowych i książę' czek wkładkowych, odracza się według poniższych postanowień, jeżeli dłużnik, a co do przekazowych weksli i czeków, jeżeli przekazany i wreszcie co do weksli własnych, jeżeli wystawca miał w dniu 31 lipca 1914 r. miejsce zamieszkania (siedzibę) lub stałego przedsiębiorstwa w okręgu lwowskiego sądu apelacyjnego.
2.
Jeżeli dłużnicy wymienieni w ustępie 1 przenieśli się po dniu 31 lipca 1914 r. poza okręg lwowskiego sądu apelacyjnego, stosują się do nich postanowienia niniejsze tylko o tyle, o ile chodzi o roszczenia, które zaistniały przed tem przeniesieniem.
3.
W stosowaniu tych przepisów uważa się przy wekslach przekazowych i czekach miejsce podane przy nazwisku lub firmie przekazanego za miejsce zamieszkania przekazanego, przy wekslach własnych miejsce ich wystawienia za miejsce zamieszkania wystawcy.
4.
O ile inaczej nie postanowiono w art. 2, 5, 7 a i 8 ustawy i o ile nie znajdzie zastosowania sędziowskie odroczenie zapłaty przewidziane w art. 15-19, wierzytelności powyższe mają być spłacone w dwóch równych ratach, płatnych w tych dniach miesiąca marca i czerwca 1922 r., które odpowiadają kalendarzowo pierwotne) dacie płatności, a w braku takiego dnia lub gdyby data płatności nie była oznaczona, w ostatnim dniu tych miesięcy, jeżeli nie są płatne później. Wraz z każdą ratą winien dłużnik uiścić należne od niej odsetki, a przy ostatniej racie także wszystkie inne należytości uboczne. Pretensje nieprzekraczające w kapitale dłużnym 2000 marek polskich spłacone być mają wraz z odsetkami i należytościami ubocznemi w całości w miesiącu marcu 1922 r. w dniu powyżej oznaczonym.
5.
Jeżeli pierwsza rata wierzytelności niewekslowych nie zostanie w terminie zapłacona, staje się cała reszta wierzytelności, korzystająca dotąd z ustawowego odroczenia wraz z należytościami ubocznemi natychmiast wymagalną.
6.
Jeżeli natomiast nie uiszczono w terminie sumy wekslowej lub pierwszej jej raty, należy do dni trzydziestu po terminie chybionym przedstawić weksel do zapłaty i dokonać protestu na całą niespłaconą jeszcze sumą wekslową. Jeżeli ostatni z tych dni przypada na niedzielę lub święto, protest może być założony w najbliższym dniu powszednim. Wskutek tego protestu cała suma wekslowa staje się wymagalna wobec akceptanta i wystawcy weksla własnego niezwłocznie, wobec innych zaś dłużników wekslowych dopiero wtedy, gdy zostali zawiadomieni o proteście listem poleconym i do dni dziesięciu po tem zawiadomieniu raty zaległej nie zapłacili. Na wekslu należy zaznaczyć kto, kiedy i w jakiej kwocie ratę uiścił; płacącemu zaś należy wydać pokwitowanie na odpisie weksla lub protestu. Trzechmiesięczny termin przedawnienia pretensji wekslowych (art. 78 ust. 1 i art. 79 ust. 1 ustawy wekslowej) przedłużony zostanie do sześciu miesięcy. Protest może być zastąpiony w sposób przewidziany w art. 26.
7.
Przepisy ustępu powyższego mają odpowiednie zastosowanie do czeków.
8.
Wierzytelności, o których mowa w ustępie 1, zapadające po terminach w ustępie 4 oznaczonych, podlegają tylko sędziowskiemu odroczeniu zapłaty.

Pretensje wyjęte z pod moratorjum.

Art.  2.

Z pod moratorjum oznaczonego w art. 1 są wyjęte:

1. pretensje z umów o usługi i umów o dzieło (§§ 1151 do 1171 u. c);

2. pretensje z umów o najem lub dzierżawę;

3. pretensje za sprzedane rzeczy lub dostarczone towary na podstawie umów zawartych przed 1 sierpnia 1914, jeżeli oddanie lub dostawa nastąpiły dopiero po dniu 31 lipca 1914 lub dopiero po tym dniu nastąpią, chyba że miały być przedsięwzięte przed dniem 1 sierpnia 1914;

4. pretensje związkowych kas chorych (§ 60 ustawy z dnia 30 marca 1888, Dz. p. p. № 33) i zakładów zastępczych (§ 65 ustawy z dn. 16 grudnia 1906 Dz. p. p. № 1 z r. 1907 i rozp. ces. z dn. 25 czerwca 1914, Dz. p. p. № 138) o uiszczenie opłat za ubezpieczenie na wypadek choroby i ubezpieczenie pensyjne;

5. roszczenia o zapłatę odsetek i anuitetów:

a)
na podstawie pretensji, które służą przedewszystkiem na pokrycie listów zastawnych i ufundowanych bankowych zapisów dłużnych;
b)
na podstawie pretensji kas oszczędności do gmin lub innych publicznych korporacji;
c)
przeciw dłużnikowi zastawnemu na podstawie innych hipotecznie zabezpieczonych pretensji;

6. pretensje rentowe i roszczenia o danie utrzymania;

7. pretensje przysługujące bezpośrednio lub na podstawie przekazu stowarzyszeniu Czerwonego Krzyża tudzież funduszowi dla dawania wsparć członkom rodziny osób powołanych z powodu mobilizacji lub udzielania wszelkiej innej pomocy z powodu wojny;

8. pretensje o zapłatę odsetek i o zwrot kapitału z zobowiązań przez państwo poręczonych.

Roszczenia z umów ubezpieczeniowych.

Art.  3. 2

1.
Z pod ustawowego odroczenia są dalej wyjęte roszczenia z umów ubezpieczeniowych. Jeżeli ubezpieczający należy do osób wymienionych w art. 7a, zakład ubezpieczeń obowiązany jest w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym wojskowy powrócił do stanu cywilnego, względnie od dnia, w którym ustał powód wspomniany w § 3 ust. 2 ces. rozp. z 29 lipca 1914 r. (austr. dz. ust. № 178) przywrócić na żądanie do ważności baz ponownego badania lekarskiego umowę o ubezpieczenie na życie, która wskutek niezapłacenia premji we właściwym czasie zgasła bez wykupna lub zamieniła się w umowę ubezpieczenia wolną od płacenia premji ze zmniejszoną sumą ubezpieczenia, o ile równocześnie uiszczone zostaną zaległe premje wraz z odsetkami zwłoki.
2.
Sędziowskiego moratorjum (art. 15) żądać można przeciw zakładom ubezpieczeń przed lub po zajściu wypadku przewidzianego umową ubezpieczenia, a to nawet, gdyby nie zachodziły warunki wymienienione w art. 16 ust. 1, jeżeli ubezpieczający nie mógł uiścić premji we właściwym czasie wskutek utrudnień ruchu, wywołanych przez wydarzenia wojenne. Gdyby jednak wypadek przewidziany w umowie ubezpieczeniowej już zaszedł, a opóźnienie wniosku o udzielenie moratorjum nastąpiło z winy ubezpieczającego, sędziowskie moratorjum nie jest dopuszczalne.

Pretensje z rachunku bieżącego kwitów kasowych i książeczek wkładkowych.

Art.  4. 3

(uchylony).

Art.  5. 4

(uchylony).

Art.  6. 5

(uchylony).

Roszczenia zwrotne z zapłaty pretensji uprzywilejowanych.

Art.  7.

Roszczenia o zwrot podatków albo publicznych opłat, zapłaconych za osobę trzecią, podlegają moratorjum według postanowień art. 1, posiadają jednak w postępowaniu egzekucyjnem prawo pierwszeństwa zaspokojonego roszczenia. Postanowienia § 54 o. k. i § 24 o. ugod. pozostają nietknięte.

Moratorjum dla osób wojskowych.

Art.  7a.
1.
Prywatno-prawne pretensje pieniężne przeciw osobom wojskowym (§ 1, ust. 2, rozp. ces. z d. 29 lipca 1914, Dz. p. p. Nr. 178), które wracają do stanu cywilnego, dalej przeciw jeńcom i zakładnikom (§ 1, ust. 3, tego rozp. ces.) podlegają moratorjum aż do upływu trzech miesięcy po tym dniu, w którym dla osoby dłużnika ustał powód wymieniony w § 3 ust. 2 przytoczonego rozporządzenia cesarskiego.
2.
Postanowienie to nie ma zastosowania do pretensji, które powstały po rozpoczęciu stosunku oznaczonego w § 3, ustęp 2, przytoczonego rozporządzenia cesarskiego, ani do roszczeń o danie utrzymania, do premji ubezpieczeniowych (art. 3 ust. 1 II b.), tudzież bez ujmy dla postanowień art. 1 niniejszej ustawy do roszczeń z weksli i czeków.
3.
Przepisy cesarskiego rozporządzenia z d. 29 lipca 1914, Dz. p. p. № 178, w brzmieniu rozp. z 4 stycznia 1917, Dz. p. p. № 11, stosują się także do osób wojskowych należących do armji polskiej lub armji z nią sprzymierzonych.

Wpływ siły wyższej na weksle i czeki.

Art.  8.

Jeżeli prezentowaniu lub protestowaniu weksli i czeków bez względu na miejsce zapłaty i dzień wystawienia stoi na zawadzie nieprzezwyciężona przeszkoda (siła wyższa), wywołana wydarzeniami wojennemi, to termin płatności i termin prezentowania do przyjęcia lub do zapłaty tudzież do założenia protestu odracza się o tyle, ile potrzeba, aby po ustaniu przeszkody przedsięwziąć czynność wekslowo-prawną, conajmniej jednak aż do upływu dziesięciu dni powszednich po ustaniu przeszkody. W proteście należy ustalić ile możności przeszkodę i czas jej trwania. Protest może być zastąpiony oświadczeniami, przewidzianemi w art. 26, p. 2 i nast.

Bonifikacja odsetek i skonto kasowe.

Art.  9.
1.
Za czas, na który wskutek moratorjum (art. 1, 3, 4, 5, 7a i 8) odracza się płatność, należy uiścić ustawowe odsetki zwłoki lub należące się wedle umowy odsetki wyższe aż do dnia, w którym bez względu na moratorjum zapłata miałaby być uiszczoną. Umownych odsetek zwłoki nie można żądać, o ile są one wyższe od odsetek ustawowych.
2.
Na wniosek dłużnika może sąd na podstawie swobodnego uznania zniżyć stopę procentową pretensji podlegających moratorjum, jednakowoż nie niżej 5 od sta rocznie, jeżeli położenie gospodarcze dłużnika to usprawiedliwia, a wierzyciel nie poniesie przez to niestosunkowej szkody. Jeżeli wierzycielem jest instytucja, obowiązana do publicznego składania rachunków i przyjmująca wkładki oszczędnościowe (Bank krajowy, akcyjny, stowarzyszenie zarobkowe i gospodarcze i t. p.), to należy przestrzegać, aby przez obniżenie odsetek nie zachwiano zasad racjonalnej gospodarki.
3.
Wniosek taki może dłużnik postawić w sądzie oznaczonym w art. 17, a w toku sporu w sądzie procesowym. Postanowienie poprzedniego ustępu nie ma zastosowania, jeżeli odsetki przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy już zostały zapłacone lub skapitalizowane.
4.
Przy obliczaniu kwoty, którą należy uiścić na pretensję moratoryjną po upływie moratorjum, nie wolno w razie wątpliwości potrącać skonta kasowego.

Terminy przedstawienia i terminy skarg.

Art.  10. 6

1.
Czasu trwania moratorjum nie wlicza się przy obliczaniu terminu przedawnienia i ustawowych terminów do wnoszenia skarg.
2. 7
Czasu od dnia 1 sierpnia 1914 do dnia 30 czerwca 1920 r. nie wlicza się do czasokresu, w ciągu którego przeciw wyłączonemu członkowi stowarzyszenia ma być podniesione roszczenie z tytułu jego odpowiedzialności (§§ 73 i 78 ust. stow.). Postanowienie to nie ma zastosowania do roszczeń z tytułu odpowiedzialności wyłączonych członków stowarzyszenia, które wygasły już w dniu 29 grudnia 1916 r.
3. 8
Czasu od dnia 1 sierpnia 1914 r. do dnia 30 czerwca 1920 r. nie wlicza się również do ustawowych terminów do zaczepienia czynności prawnych.

Wypowiedzenie i umówione rygory prawne.

Art.  11. 9

1. 10
Od pretensji pieniężnej, która zapadła lub zapadnie wskutek wypowiedzenia dokonanego między dniem 1 sierpnia 1914 a dniem 30 czerwca 1920 r., można żądać za czas, na który wskutek moratorjum przesunięto zapłatę zapadłej kwoty, jedynie odsetek należących się według umowy aż do dnia, w którym bez względu na moratorjum zapłata miałaby być uskuteczniona.
2. 11
Zgłoszone w latach 1915, 1916, 1917, 1918, 1919 i 1920 wypowiedzenie udziału w przedsiębiorstwie stowarzyszenia zarobkowego lub gospodarczego należy traktować w ten sposób, jak gdyby było dokonane w dniu 1 stycznia 1921 r.
3. 12
W razie nieuiszczenia przez dłużnika we właściwym czasie odsetek, anuitetów lub rat wierzytelności pieniężnych prywatno-prawnych, powstałych przed dniem 1 sierpnia 1914, nie może wierzyciel uczynić użytku z przyznanego mu umową prawa wypowiedzenia względnie natychmiastowego żądania zwrotu kwot kapitałowych, ani też z innych umówionych na taki przypadek rygorów prawnych, z wyjątkiem żądania zapłaty odsetek w granicach zakreślonych w art. 9 wówczas, jeżeli dłużnik zalega tylko z odsetkami, anuitetami lub ratami, które zapadły lub mają zapaść pzred 1 lipca 1920 r.

Kompensata.

Art.  12.

Okoliczność, iż pretensja według postanowień niniejszej ustawy podlega moratorjum, nie stoi na przeszkodzie jej kompensacie z inną pretensją.

Przepisy procesowe.

Art.  13. 13

1.
Skargi o uiszczenie wierzytelności, które - myśl ust. 4 art. 1 - częściowo wyłączone są od ustawowego odroczenia zapłaty, są dopuszczalne, choćby żądano w nich uiszczenia całej kwoty wierzytelności; natomiast sąd odrzuci nowe skargi, żądające tylko uiszczenia kwot, których zapłata jest odroczona.
2.
Wolno zasądzić na wykonanie takiego świadczenia, co do którego dłużnikowi przysługuje jeszcze w czasie wydania wyroku ustawowe odroczenie zapłaty; jednakowoż termin wykonania świadczenia "tudzież uiszczenia kosztów procesowych sąd oznaczy w ten sposób, aby rozpoczynał się od ostatniego dnia ustawowego terminu odroczenia zapłaty. Sąd oznaczy dzień ten kalendarzowe podając termin zapadłości wierzytelności. Jeżeli wyrok wydany przed 1 sierpnia 1914 r. dotyczy wierzytelności, co do której ustawowe odroczenie zapłaty zostało przedłużone, odracza się termin płatności ustanowiony w wyroku do tego dnia, w którym należy uskutecznić zapłatą według niniejszych przepisów, Aż do upływu terminu moratoryjnego sąd nie będzie dalej prowadził postępowania sądowego na skutek skarg skierowanych przeciw osobom w art. 7a wymienionym, chyba że pozwany postawi wniosek o podjęcie przerwanego postępowania. Nowe skargi o zapłatę pretensji moratoryjnych przeciw osobom w art. 7a wymienionym będą odrzucane, chyba że wierzyciel przedstawi pisemne oświadczenie dłużnika, w którem tenże zrzeka się w całości lub części ustawowego moratorjum. Jeżeli zrzekł się ustawowego moratorjum tylko częściowo, można żądać w skardze zapłaty także dalszej części pretensji. Sąd oznaczy termin do uiszczenia tej dalszej części pretensji w ten sposób, by rozpoczynał się od ostatniego dnia moratorjum.

Egzekucja.

Art.  14.
1.
Podczas trwania moratorjum nie należy czynności egzekucyjnych nie wyłączając egzekucji dla zabezpieczenia na rzecz pretensji moratoryjnych, ani dozwalać ani już dozwolonych wykonywać. Toczącego się już postępowania egzekucyjnego nie należy dalej prowadzić z wyjątkiem przymusowego zarządu i przymusowej dzierżawy. Doręczone już uchwały przekazujące pozostają w mocy. Kwoty, uzyskane w drodze egzekucji, należy rozdzielić.
2.
Czynności egzekucyjne, które przedsięwzięto zanim rozporządzenie cesarskie z dnia 13 sierpnia 1914 r., Dz. p. p. № 216, stało się wiadome w sądzie egzekucyjnym, pozostają skuteczne.
3. 14
Egzekucja przez wpis przymusowego prawa zastawu na nieruchomości oraz egzekucja na zabezpieczenie tudzież zarządzenie tymczasowe na rzecz pretensji moratoryjnych mogą być dozwalane i wykonywane
4.
Po ustaniu moratorjum przerwane postępowanie egzekucyjne będzie podjęte tylko na wniosek wierzyciela.

Sędziowskie moratorjum.

Art.  15.
1.
Osobom, wymienionym w art. 1 ustęp 1, może sąd, do którego się zwrócono, według następujących postanowień (art. 16 do 19) udzielić moratorjum dla zobowiązań wszelkiego rodzaju i bez względu na czas ich powstania. Sąd może dalej równocześnie z sędziowskiem moratorjum lub na odrębny wniosek dłużnika pod warunkami, wymienionemi w art. 16, ustęp 1, orzec, iż rygory prawne, które z powodu niewypełnienia zobowiązania w należytym czasie zaszły lub zajdą, z wyjątkiem obowiązku zapłaty odsetek w granicach zakreślonych w art. 9, ustęp 1, nie będą stosowane albo, że mają być zniesione.
2.
Sąd może również orzec, że skutki prawne niespełnienia się warunku pomija się lub znosi, jeżeli zajście warunku stało się niemożliwe wskutek wydarzeń wojennych. W razie potrzeby należy dla dopełnienia warunku naznaczyć nowy termin.
Art.  16. 15

1.
Sąd procesowy może na wniosek pozwanego, jeżeli tegoż położenie gospodarcze to usprawiedliwia i jeżeli wierzyciel nie ponosi przez to niestosunkowej szkody, oznaczyć w wyroku co do pretensji wyjętych z pod ustawowego moratorjum termin świadczenia dłuższy od ustawowego, tudzież opuścić rygory lub skutki prawne (art. 15).
2. 16
Taki termin zapłaty może być udzielony dla całego świadczenia lub części, jednakowoż nie poza dzień 31 grudnia 1922 r. Sędziowskie moratorjum, które udzielone zostało do dnia 31 grudnia 1921 r. włącznie, uważa się za przedłużone do dnia 20 czerwca 1922 r. Sąd może na wniosek po przesłuchaniu strony przeciwnej (§ 56 ord. egz.) zezwolić na dalsze przedłużenie najdalej do 31 grudnia 1922 r. włącznie lub też ustawowe przedłużenie skrócić.
3.
Pozwany ma uprawdopodobnić faktyczne twierdzenia, na których opiera swój wniosek.
4.
Sąd może dozwolenie przedłużenia terminu zapłaty uczynić zawisłem od dania zabezpieczenia.
5.
Rozstrzygnięcie w sprawie sędziowskiego moratorjum (art. 15) może być zaczepione. Rozstrzygnienie takie zawarte w wyroku może być bez równoczesnego zaczepienia rozstrzygnienia, wydanego w sprawie głównej, zaczepione tylko rekursem. Przeciw rozstrzygnieniu sądu drugiej instancji w sprawie moratorjum niema środka prawnego.
6.
Jeżeli wierzyciel mimo to, że dłużnik postawił pozasądownie widocznie usprawiedliwione żądanie udzielenia moratorjum, wniósł skargę, a dłużnik zaraz na pierwszej audjencji roszczenia skargi uznał, natenczas koszta procesowe spadają na wierzyciela, skoro sędzia zezwoli na żądane pozasądownie moratorjum.
7.
Postanowienia te nie mają zastosowania do roszczeń z weksli lub czeków.
Art.  17.
1.
Dłużnik może w sądzie powiatowym, w którego okręgu wierzyciel ma swe zamieszkanie, uznając roszczenie wierzyciela, postawić wniosek na oznaczenie terminu zapłaty dla pretensji wyjętych z pod ustawowego moratorjum, lub żądać opuszczenia rygorów lub skutków prawnych (art. 15). Jeżeli wierzyciel mieszka po za obszarem oznaczonym w art. 1., może dłużnik ten wniosek postawić w sądzie powiatowym swego miejsca zamieszkania. Wniosek taki może dłużnik postawić także wówczas, gdy jego zobowiązanie jest stwierdzone przez nadający się do egzekucji akt notarjalny. Jeśli przeciw dłużnikowi wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczem, to może on w ciągu terminu dla wniesienia sprzeciwu w sądzie, który wydał nakaz zapłaty, uznając roszczenie wierzyciela, postawić wniosek na ustanowienie terminu zapłaty.
2.
Sąd przed rozstrzygnięciem wniosku ma przesłuchać wierzyciela (§ 56 o. e.) i następnie orzec uchwałą. W uchwale, którą dozwolono terminu zapłaty, należy orzec o obowiązku dłużnika do zapłaty uznanej pretensji. Jeżeli przeciw dłużnikowi wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczem, wówczas ma sędzia, zmieniając termin podany w nakazie zapłaty, ustanowić uchwałą nowy termin zapłaty.
3.
Koszta przesłuchania ma dłużnik zwrócić wierzycielowi, chyba że wierzyciel odrzucił postawione przez dłużnika pozasądownie i widocznie uzasadnione żądanie udzielenia moratorjum.
4.
Postanowienia art. 16 mają odpowiednie zastosowanie.
Art.  18.
1.
Jeżeli drogą sędziowskiego moratorjum zezwolono na płacenie w ratach czynszu najmu lub dzierżawy, to rygory prawne na wypadek niewypełnienia w czasie należytym będą stosowane jedynie w razie nieuiszczenia takich rat w czasie właściwym.
2.
Jeżeli nie uiści się takiej raty w czasie należytym, wówczas może wynajmujący lub wydzierżawiający wypowiedzieć najemcy lub dzierżawcy ze skutecznością na najbliższy termin wypowiedzenia.
Art.  19. 17

1. 18
Sąd egzekucyjny może na wniosek zobowiązanego pod warunkami wymienionemi w art. 16, ust. 1, wstrzymać najdalej do dnia 30 czerwca 1920 r. egzekucję na rzecz pretensji wyjętej z pod ustawowego moratorjum i zarządzić zniesienie już dokonanych aktów egzekucyjnych nawet bez zabezpieczenia przewidzianego w § 43 ust. 2 o. e.
2.
Do zezwolenia na wstrzymanie mają odpowiednie zastosowanie postanowienia art. 16 ust. 3 do 5.
3. 19
Egzekucja wstrzymana według poprzednich rozporządzeń moratoryjnych może być dalej wstrzymana na wniosek zobowiązanego pod temi samemi warunkami najdłużej do dnia 30 czerwca 1920 r., jeżeli termin wstrzymania nie upłynął już przed dniem 1 listopada 1919 r.
4.
Wierzyciel, popierający egzekucję, nie ma prawa do zwrotu kosztów urosłych z powodu wstrzymania egzekucji, gdy odrzucił wniesione poza sądownie przez dłużnika i widocznie uzasadnione żądanie udzielenia moratorjum.

Uchylenia ustawowego moratorjum orzeczeniem sędziowskiem.

a)

Postępowanie.

Art.  20.
1.
Wierzyciel może w sądzie powiatowym, w którego okręgu dłużnik ma miejsce zamieszkania (siedzibę), lub stałe miejsce pobytu, postawić wniosek, by dla jego roszczenia uchylono ustawowe moratorjum.
2.
Na wniosek należy przesłuchać dłużnika (§ 56 o. e.). Wezwanie do jawienia lub wezwanie do złożenia pisemnego oświadczenia należy mu doręczyć według przepisów o doręczaniu skarg.
3.
Przed rozstrzygnięciem przeprowadzi sędzia stosowne dochodzenia, zasiągnie ewentualnie opinji izby handlowej i przemysłowej, albo przesłucha świadków lub osoby, mogące udzielić wyjaśnień i poinformowane o gospodarczem położeniu dłużnika. Postępowanie ma być o ile możności przyspieszone i powinno być ukończone w pierwszej instancji w ciągu jednego miesiąca.
4.
Rekurs jest dopuszczalny w ciągu dni trzech tak przeciw uwzględnieniu jak przeciw odrzuceniu wniosku. Przeciw rostrzygnięciu sądu drugiej instancji niema środka prawnego.
5.
O kosztach postępowania należy orzec według postanowień procedury cywilnej. Wierzyciel nie ma jednak prawa do zwrotu kosztów, chociażby przychylono się do jego wniosku, winien natomiast zwrócić koszta postępowania dłużnikowi, jeśli przed postawieniem wniosku zaniedbał wezwać tego ostatniego do zapłaty, a dłużnik oświadczył zaraz przed sądem gotowość do zapłaty tej kwoty, dla której orzeczono uchylenie ustawowego moratorjum, albo jeżeli dłużnik w odpowiedzi na pozasądowe wezwanie do zapłaty oświadczył bezzwłocznie na piśmie gotowość do zapłaty tej kwoty, zrzekając się ustawowego moratorjum.
6.
O uchwałach tyczących się uchylenia ustawowego moratorjum będzie sąd prowadził zapiski, założone według nazwisk dłużników, które mogą przeglądać osoby, mające w tem widoczny interes prawny.

b)

Warunki i rozciągłość uchylenia ustawowego moratorjum.

Art.  21.
1.
Wniosek należy załatwić przychylnie uchwałą, jeżeli wyniki postępowania uprawdopodobniły, że gospodarcze położenie dłużnika nie usprawiedliwia, lub nie usprawiedliwia w pełnej rozciągłości ustawowego moratorjum, a dłużnik nie uwiarogodni, że w razie uiszczenia zapłaty poniósłby niestosunkową szkodę.
2.
W uchwale sądowej należy wypowiedzieć, dla jakiej kwoty wierzytelności i z którym dniem ustawowe moratorjum się uchyla.
3. 20
(uchylony).

c)

Sądowe dochodzenie pretensji nie podlegających już moratorjum.

Art.  22.
1.
Po prawomocności uchwały, uchylającej ustawowe moratorjum, może wierzyciel, przedkładając tę uchwałę, dochodzić sądownie swej pretensji.
2.
Skargą o zapłacenie kwoty, dla której uchylono ustawowe moratorjum, można żądać także zapłaty pozostałej części pretensji. Zasądzenie na świadczenie, dla którego przysługuje dłużnikowi jeszcze w czasie zapadnięcia wyroku ustawowe moratorjum, jest dopuszczalne; jednakże należy oznaczyć termin świadczenia, zgodnie z uchwałą o uchyleniu ustawowego moratorjum, zaś dla kwot, których ta uchwała nie dotyczy, w ten sposób, że termin ten rozpoczyna się od ostatniego dnia ustawowego moratorjum.
3.
Na rzecz wykonalnego roszczenia, dla którego uchylono ustawowe moratorjum, można prowadzić egzekucję.

d)

Weksle i czeki.

Art.  23.
1.
Postanowienia art. 20 i 21 mają odpowiednie zastosowanie do weksli. O treści prawomocnej uchwały, którą uchylono dla weksli ustawowe moratorjum, winien wierzyciel zawiadomić zwrotnie zobowiązanych, o ile adres jest znany i komunikacja pocztowa istnieje.
2.
Uchylenie ustawowego moratorjum ma skutek tylko wobec dłużnika, przeciw któremu zostało orzeczone.
Art.  24.
1.
Przez prawomocne uchylenie ustawowego moratorjum weksel, który nie zapadł już przed 1 sierpnia 1914, staje się co do kwoty wyjętej z pod moratorjum płatny za okazaniem. Okazanie nie jest dopuszczalne przed dniem w uchwale sądowej oznaczonym. Wraz z wekslem należy okazać uchwałę sądową.
2.
Przeciw zwrotnie zobowiązanym z weksli oznaczonego w ust. 1 rodzaju można postawić wniosek na uchylenie ustawowego moratorjum tylko o tyle, o ile ustawowe moratorjum wobec akceptanta (wystawcy własnego weksla) prawomocne uchylono.
3.
W razie zapłaty częściowej należy zaznaczyć na wekslu kiedy, kto i w jakiej wysokości zapłatę uskutecznił. Płacącemu należy wydać pokwitowanie na odpisie weksla.
Art.  25.
1.
Jeżeli zwrotnie zobowiązany uskutecznia częściową zapłatę (art. 21 i 23) na weksel, który zapadł przed dniem 1 sierpnia 1914, to może on prócz zaznaczenia stosownie do art. 24, ust. 3, i pokwitowania zażądać uwierzytelnionego odpisu protestu. Wydanie uwierzytelnionego odpisu należy zanotować na proteście. Dla każdej częściowej zapłaty można wydać nie więcej niż jeden duplikat lub jeden uwierzytelniony odpis protestu. Podpis austro-węgierskiego Banku na odpisie protestu zastępuje uwierzytelnienie tegoż.
2.
Jeżeli zwrotnie zobowiązany dochodzi zwrotu uiszczonej przez siebie częściowej zapłaty przeciw swoim poprzednikom lub akceptantowi, to należy przy wekslach, które zapadły przed dniem 1 sierpnia 1914, dołączyć pokwitowanie i uwierzytelniony odpis protestu, w wypadkach zaś uwolnienia od protestu pokwitowanie i uwierzytelniony odpis weksla.
Art.  26. 21

1. 22
Przy wekslach, wystawionych przed dniem 1 października 1915 a które zapadły lub zapadną między dniem 1 sierpnia 1914 a 30 czerwca 1920 r., należy uiszczenie częściowej zapłaty (art. 21 i 23) stwierdzić protestem i to także wówczas, gdy od protestu zwolniono. Poprzedników należy zawiadomić stosownie do artykułów 45 do 47 u. w.
2.
Przy wekslach, oznaczonych w ust. 1, można protest z powodu nieuiszczenia częściowej zapłaty zastąpić:
a)
oświadczeniem akceptanta (przekazanego), wystawcy własnego weksla lub domicyljata;
b)
oświadczeniem posiadacza weksla, jeżeli można na niego przekazać czek stosownie do § 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1906, Dz. p. p. Nr . 84, z wyjątkiem wypadku, gdy nie można odszukać lokalu zarobkowego osoby, której się miało prezentować, albo w braku tegoż jej mieszkania.
3.
Oświadczenie musi być umieszczone na wekslu lub na połączonej z nim karcie (allonge) i podpisane przez zeznającego je. Ma ono zawierać dzień prezentowania i uwagę, że zapłaty nie uiszczono - lub że osoby, której się miało prezentować nie zastano. Dla zachowania praw wekslowych należy nadto w terminie do założenia protestu uskutecznić uwierzytelnienie odpisu weksla, zaopatrzonego oświadczeniem. Uwierzytelnienie odpisu należy zaznaczyć na wekslu. Dla każdej zapłaty częściowej można uwierzytelniać nie więcej jak jeden odpis weksla. Podpis austro-węgierskiego Banku na odpisie weksla zastępuje uwierzytelnienie tegoż.
4.
Jeżeli zwrotnie zobowiązany uiszcza częściowo zapłatę za weksel, oznaczony w ust. 1, wówczas może on prócz zaznaczenia według art. 24, ust. 3, i pokwitowania żądać wydania uchwały sądowej, którą uchylono ustawowe moratorjum, tudzież protestu co do nieuiszczonej częściowej zapłaty, lub gdy protest zastąpiono jednem z oznaczonych w ust. 2 oświadczeń, odpisu weksla uwierzytelnionego według przepisu ust. 3.
5.
Jeśli zwrotnie zobowiązany dochodzi przeciw poprzednikom lub akceptantowi zwrotu uiszczonej przezeń zapłaty częściowej, to należy przy wekslach, oznaczonych w ust. 1, przedłożyć prócz uchwały o uchyleniu ustawowego moratorjum pokwitowanie i protest lub odpis weksla uwierzytelniony według przepisu ust. 3.
Art.  27.

Na podstawie weksli, dla których uchylono częściowe ustawowe moratorjum, dopuszczalne są skargi tylko co do kwoty, która stała się płatna.

Art.  28.

Postanowienia art. 23 do 27 mają odpowiednie zastosowanie do czeków, które stały się płatne przed 1 sierpnia 1914.

e)

Ogólne przepisy o postępowaniu.

Art.  29.

Do przepisanego w art. 20 do 28 postępowania mają zastosowanie postanowienia o postępowaniu w cywilnych sprawach spornych.

f)

Wyjątki.

Art.  30.

Postanowienia art. 20 do 29 nie mają zastosowania do roszczeń przeciw publicznym korporacjom, przeciw bankom krajowym i akcyjnym, kasom oszczędności, stowarzyszeniom kredytowym i innym instytucjom kredytowym.

Prawo wzajemności.

Art.  31.

Jeżeli wierzyciele mający miejsce zamieszkania (siedzibę) w kraju mogą dochodzić swych roszczeń prywatno-prawnych w innych państwach tylko w mniejszej mierze lub pod ograniczeniami dalej idącemi, niż to w niniejszej ustawie postanowiono, podlegają roszczenia wierzycieli, mających w tem państwie miejsce zamieszkania (siedzibę), równym ograniczeniom.

Postanowienia o należytościach prawnych.

Art.  32.
1.
Jeżeli uiszczono należytość za protest już przy zakładaniu protestu z powodu niezapłacenia kwoty częściowej za weksel, protest z powodu nieuiszczenia dalszej zapłaty jest wolny od należytości według p. 116, lit. g. ustawy z dnia 13 grudnia 1862, Dz. p. p. Nr. 89. Postanowienia rozporządzenia ministerjalnego z dnia 11 stycznia 1917, Dz. p. p. Nr. 24, mają odpowiednie zastosowanie.
2.
Oznaczone w art. 26 oświadczenie akceptanta (przekazanego), wystawcy własnego weksla, lub domicyljata albo posiadacza weksla nie podlega należytości.
Art.  33.

Ustawa ta wchodzi w życie w dniu 1 lipca 1919. Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Polskiej Komisji Likwidacyjnej i Tymczasowego Komitetu Rządzącego z dnia 24 grudnia 1918, Dz. rozp. P. K. L. Nr. 15.

Rada Ministrów władna jest przedłużać moc obowiązującą niniejszej ustawy, jak również rozszerzać postanowienia art. 7-a na inne osoby, które z powodu wypadków wojennych zasługują na uwzględnienie i wydawać zarządzenia co do stopniowego uchylenia moratorjum.

Art.  34.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

1 Art. 1:

- zmieniony przez § I rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § VIII rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. terminy, przesunięte już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku i zamiast "1 stycznia 1920 r.": dzień pierwszy lipca 1921 r. , zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. terminy przesunięte już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku i zamiast "pierwszy lipca 1921 r.": dzień pierwszy stycznia 1922 roku, zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.

2 Art. 3:

- zmieniony przez § II rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.

3 Art. 4 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.
4 Art. 5 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.
5 Art. 6 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.
6 Art. 10:

- zmieniony przez § VII i VIIIrozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w sprawie Odroczenie zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. termin, przesunięty już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujący nowy termin zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. termin przesunięty już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujący nowy termin zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

Z dniem 1 stycznia 1922 r. ustanawia się zamiast 31 grudnia 1921 r. termin 30 czerwca 1922 r., zgodnie z § 7 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777).

7 Art. 10 ust. 2 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
8 Art. 10 ust. 3 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
9 Art. 11:

- zmieniony przez § VII i VIII rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w sprawie Odroczenie zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze wzglęu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. terminy, przesunięte już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujące nowe terminy zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku i zamiast "1 stycznia 1920 r.": dzień pierwszy lipca 1921 r., zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. terminy przesunięte już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku i zamiast "pierwszy lipca 1921 r.": dzień pierwszy stycznia 1922 roku, zgodnie z § 1 lit. a) i b) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

Z dniem 1 stycznia 1922 r. ustanawia się zamiast 31 grudnia 1921 r. termin 30 czerwca 1922 r. i zamiast 1 stycznia 1922 r. termin 1 lipca 1922 r., zgodnie z § 7 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777).

10 Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
11 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 lit. g) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
12 Art. 11 ust. 3 zmieniony przez art. 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
13 Art. 13:

- zmieniony przez § III rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § 4 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.

14 Art. 14 ust. 3:

- zmieniony przez § IV rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.

15 Art. 16:

- zmieniony przez § VIII rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. terminy, przesunięte już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujące nowe terminy zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku, zamiast "30 czerwca 1919 r.": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1920 r.,i zamiast "30 września 1319 r.": dzień trzydziesty pierwszy marca 1921 r., zgodnie z § 1 lit. a), c) i d) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. terminy przesunięte już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku, zamiast "trzydziesty pierwszy grudnia 1920 roku"; dzień trzydziesty czerwca 1921 roku i zamiast "trzydziesty pierwszy marca 1921 roku": dzień trzydziesty września 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a), c) i d) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

16 Art. 16 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 lit. a), c) i d) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.

- zmieniony przez § V rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.

- zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777) z dniem 1 stycznia 1922 r.

17 Art. 19:

- zmieniony przez § VII i VIIIrozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. terminy, przesunięte już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujące nowe terminy zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku, i zamiast "1 maja 1919 r.": dzień pierwszy listopada 1920 r., zgodnie z § 1 lit. a) i e) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. terminy przesunięte już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujące nowe terminy: zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku i pierwszy listopada 1920 roku": dzień pierwszy maja 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a) i e) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

Z dniem 1 stycznia 1922 r. ustanawia się zamiast 31 grudnia 1921 r. termin 30 czerwca 1922 r. i zamiast 1 maja 1921 r. termin 1 października 1921 r., zgodnie z § 7 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777).

18 Art. 19 ust. 1 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
19 Art. 19 ust. 3 zmieniony przez art. 1 lit. a) i e) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.
20 Art. 21 ust. 3 uchylony przez § IX rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r.
21 Art. 26:

- zmieniony przez § VII i VIII rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatnoprawnych wierzytelności pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz.U.20.50.309) z dniem 1 lipca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swoją bezprzedmiotowość.

Z dniem 1 stycznia 1921 r. termin, przesunięty już rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) i z dnia 10 czerwca 1923 roku (Dz.U.20.50.309), ustanawia się następujący nowy termin zamiast "31 grudnia 1919 r.": dzień trzydziesty czerwca 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1920 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych na obszarze okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.20.119.789).

Z dniem 1 lipca 1921 r. termin przesunięty już rozporządzeniami rozporządzeniami z dnia 20 grudnia 1919 roku (Dz.U.19.98.521), z dnia 10 czerwca 1920 roku (Dz.U.20.50.309) i z dnia 16 grudnia 1920 roku (Dz.U.20.119.789) ustanawia się następujący nowy termin zamiast "trzydziesty czerwca 1921 roku": dzień trzydziesty pierwszy grudnia 1921 roku, zgodnie z § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.51.317).

Z dniem 1 stycznia 1922 r. ustanawia się zamiast 31 grudnia 1921 r. termin 30 czerwca 1922 r., zgodnie z § 7 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1921 r. w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie (Dz.U.21.106.777).

22 Art. 26 ust. 1 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1919 r. (Dz.U.19.98.521) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1920 r.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024