Zasady organizacji terenowego przemysłu materiałów budowlanych.

UCHWAŁA

PREZYDIUM RZĄDU

z dnia 21 października 1950 r.

w sprawie zasad organizacji terenowego przemysłu materiałów budowlanych.

W celu zapewnienia sprawnego i racjonalnego zaopatrzenia w materiały budowlane dla wykonania inwestycji przewidzianych w 6-letnim planie rozwoju gospodarczego i budowy podstaw socjalizmu oraz dla zaspokojenia potrzeb ludności miast i wsi w zakresie budownictwa, biorąc pod uwagę niezadawalający stan wykorzystania zdolności produkcyjnej przemysłu materiałów budowlanych, wynikający w szczególności z rozproszenia terenowego i organizacyjnego zakładów tego przemysłu. Prezydium Rządu postanawia, co następuje:

§  1.

1. Uchwałą Rady Ministrów z dnia 21 października 1950 r. o zmianie Instrukcji Nr 3 w sprawie tworzenia wydziałów i referatów prezydiów rad narodowych (Monitor Polski Nr A-121, poz. 1480) utworzone zastały w prezydiach wojewódzkich rad narodowych wydziały lub też samodzielne oddziały przemysłu materiałów budowlanych.

2. Uchwała wymieniana w ust. 1 przewidziała też możność tworzenia przez prezydia powiatowych rad narodowych referatów przemysłu materiałów budowlanych w przypadku przekazania powiatowym radom narodowym przedsiębiorstw przemysłu materiałów budowlanych.

3. Przedsiębiorstwa przemysłu materiałów budowlanych, przekazane gminnym radom narodowym, podlegać będą referatom ogólno-administracyjnym prezydiów tych rad.

§  2.

1. Wydziały przemysłu materiałów budowlanych w prezydiach wojewódzkich rad narodowych tworzy się w województwach o większej ilości zakładów i większych rozmiarach produkcji przemysłu materiałów budowlanych, podległego wojewódzkiej radzie narodowej (WRN) - a oddziały - w m. Łodzi i województwach o mniejszej ilości zakładów i mniejszych rozmiarach produkcji tego przemysłu.

2. Do zadań wymienionych w ust. 1 wydziałów (oddziałów) należy kierownictwo, nadzór i kontrola państwowego terenowego przemysłu materiałów budowlanych oraz nadzór i koordynacja działalności przemysłu spółdzielczego, przemysłu prywatnego i rzemiosła, wytwarzających materiały budowlane, a w szczególności organizowanie wytwórczości i podejmowanie starań o maksymalne wykorzystanie zdolności produkcyjnych tego przemysłu przez pełne wyzyskanie zakładów czynnych, uruchomienie nieczynnych, tworzenie zakładów nowych zwłaszcza w oparciu o surowce miejscowe, nadto nadzorowanie akcji likwidacji oraz demontażu zakładów nie nadających się do dalszego prowadzenia.

3. W związku z powyższym wydziały i oddziały przemysłu materiałów budowlanych przejmą kompetencje wydziałów przemysłu prezydiów WRN w zakresie przemysłu materiałów budowlanych.

§ 3. Zobowiązuje się prezydia WRN do zorganizowania w terminie do dnia 30 listopada 1950 r., za zgodą Prezesa Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości (CUDW), w trybie przewidzianym w uchwale wymienionej w § 1, wydziałów (oddziałów) przemysłu materiałów budowlanych.

§  4.

1. Wydziałom (oddziałom) przemysłu materiałów budowlanych podlegać będą przedsiębiorstwa państwowego przemysłu terenowego materiałów budowlanych, jedno lub wielozakładowe, działające na zasadach pełnego rozrachunku gospodarczego. W skład przedsiębiorstw wielozakładowych wchodzić będą zakłady, działające na zasadach ograniczonego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego. Przedsiębiorstwo wielozakładowe powinno skupić zakłady, skoncentrowane w jednym ośrodku miejskim lub w jednym powiecie.

2. Zasady, jakimi należy kierować się przy tworzeniu przedsiębiorstw wielozakładowych względnie jednozakładowych, ustali Prezes CUDW za zgodą Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (PKPG) w terminie do dnia 31 października 1950 r.

§ 5. Zobowiązuje się prezydia WRN oraz prezydia rad narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi do utworzenia za zgodą Prezesa CUDW przedsiębiorstw wielozakładowych i jednozakładowych państwowego przemysłu terenowego materiałów budowlanych w terminach dostosowanych do terminów przekazania zakładów ustalonych w § 11.

§ 6. Uchwałą Rady Ministrów z dnia 21 października 1950 r. o zmianie uchwały z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie tymczasowego statutu organizacyjnego Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości (Monitor Polski Nr A-121, poz. 1478) został w tym Urzędzie utworzony Departament Przemysłu Terenowego Materiałów Budowlanych, który przejmie funkcję departamentów: Przemysłu Miejscowego, Spółdzielczości Pracy i Wytwórczości Nieuspołecznionej w zakresie przemysłu materiałów budowlanych.

§ 7. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z właściwymi Ministrami ustali w terminie do dnia 30 listopada 1950 r. listy zakładów przemysłu materiałów budowlanych, które mają być przekazane Ministrom: Przemysłu Lekkiego, Budownictwa i Komunikacji oraz właściwym radom narodowym.

§ 8. Przy ustalaniu list zakładów, które w myśl § 7 mają być przekazane poszczególnych resortom, władzom i przedsiębiorstwom, należy się kierować następującymi zasadami:

1) 1 za terenowy przemysł materiałów budowlanych w rozumieniu niniejszej uchwały, który w zasadzie powinien być prowadzony przez WRN, uważa się zakłady następujących rodzajów przemysłu, o ile ich produkcja zaspokaja głównie potrzeby lokalne:

cegielnie,

wytwórnie cegły silikatowej (wapienno-piaskowej),

kaflarnie,

wytwórnie wyrobów ogniotrwałych,

dachówczarnie,

wytwórnie materiałów izolacyjnych,

wytwórnie kredy i gipsu,

kamieniołomy kamieni budowlanych i szlachetnych,

kopalnie glinek ogniotrwałych,

wapienniki,

żwirownie i piaskownie,

wytwórnie mat trzcinowych, kopalnie glinki malarskiej;

2) większe zakłady państwowego przemysłu materiałów budowlanych prowadzone będą przez właściwe centralne zarządy przemysłów, podległe Ministerstwu Przemysłu Lekkiego, których działalność obejmuje produkcję materiałów budowlanych. Przy zaliczaniu zakładu do kategorii większych zakładów należy kierować się rozmiarem jego produkcji, wyposażeniem technicznym, stanem organizacyjnym i znaczeniem dla zaopatrzenia;

3) zakłady państwowego przemysłu materiałów budowlanych ściśle związane z prowadzeniem innych rodzajów przemysłu kluczowego, mogą podlegać w drodze wyjątku Ministerstwu Górnictwa lub Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego;

4) zakłady państwowego przemysłu materiałów budowlanych ściśle związane z prowadzeniem poszczególnych państwowych gospodarstw rolnych podlegać mogą w drodze wyjątku Ministerstwu Rolnictwa i Reform Rolnych;

5) niektóre zakłady państwowego przemysłu materiałów budowlanych mogą być prowadzone przez Ministerstwo Budownictwa lub Ministerstwo Komunikacji, o ile szczególne potrzeby wymienionych ministerstw to uzasadniają. W szczególności większe kamieniołomy, produkujące głównie na potrzeby budownictwa drogowego, będą prowadzone przez Ministerstwo Komunikacji; natomiast mniejsze tego rodzaju kamieniołomy, żwirownie i piaskownie - przez powiatowe (miejskie) rady narodowe i podlegać będą wydziałom lub referatom komunikacyjnym prezydiów właściwych rad narodowych, żwirownie zaś i piaskownie produkujące dla potrzeb budownictwa kolejowego będą prowadzone przez przedsiębiorstwo "Polskie Koleje Państwowe".

§ 8a. 2

1. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z właściwymi ministrami ustala listę wytwórni mat trzcinowych i kopalń glinki malarskiej, które mają być przekazane w myśl postanowień § 7.

2. Przekazanie zakładów, o których mowa w ust. 1, powinno być dokonane w terminie do dnia 31 marca 1951 r.

§ 9. Przekazywanie zakładów, o których mowa w § 7, będzie dokonywane w trybie przewidzianym uchwałą Prezydium Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 5 kwietnia 1950 r. w sprawie przekazywania przedsiębiorstw, zakładów lub ich części między państwowymi jednostkami gospodarczymi (Monitor Polski Nr A-47, poz. 532), oraz odpowiednich postanowień zawartych w przepisach o przedsiębiorstwach państwowych, zaś przekazywanie zakładów radom narodowym - w trybie, ustalonym przez Radę Ministrów na podstawie art. 42 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. R. P. Nr 14, poz. 130).

§  10.

1. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z właściwymi Ministrami ustali do 30 listopada 1950 r. listy zakładów przemysłu materiałów budowlanych, które mają być przekazane przez spółdzielnie wchodzące w skład Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" Ministrom: Przemysłu Lekkiego, Komunikacji i Budownictwa oraz właściwym radom narodowym. Przekazaniu podlegają zakłady stanowiące własność spółdzielni wchodzących w skład C. R. S. "Samopomoc Chłopska" oraz zakłady użytkowane i przez te spółdzielnie a stanowiące własność Państwa.

2. Przekazanie zakładów przez spółdzielnie następuje z zachowaniem postanowień uchwały Prezydium Rządu z dnia 24 czerwca 1950 r. w sprawie przekazywania przedsiębiorstw, zakładów lub ich części oraz przedmiotów majątku trwałego pomiędzy państwowymi jednostkami gospodarczymi a jednostkami spółdzielczymi (Monitor Polski Nr A-78, poz. 911).

3. Przekazywanie radom narodowym zakładów, określonych w ust. 1, a stanowiących własność Państwa, następuje w trybie ustalonym przez Radę Ministrów na podstawie art. 42 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. R. P. Nr 14, poz. 130).

§  11.

1. Przekazywanie zakładów, o których mowa w § 7 i 10, powinno być dokonywane w następujących terminach:

A.

do dnia 31 grudnia 1950 r. powinny być przekazane czynne zakłady:

a) wszystkie podporządkowane Ministerstwu Gospodarki Komunalnej,

b) podporządkowane Ministerstwu Przemysłu Lekkiego według listy zakładów ustalonej przez Przewodniczącego PKPG,

c) wszystkie należące do spółdzielni, które wchodzą w skład Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska";

B.

wszystkie zakłady nieczynne powinny być przekazane do 31 grudnia 1950 r.;

C.

pozostałe zakłady nie wymienione w pkt A i B powinny być przekazywane stopniowo do dnia 31 grudnia 1951 r.

2. Szczegółowe terminy przekazywania zakładów wymienionych w ust. 1 pkt C ustali Przewodniczący PKPG w porozumieniu z zainteresowanymi Ministrami. Terminy te winny przypadać na koniec kwartału kalendarzowego.

§ 12. Właściwi Ministrowie wydadzą zarządzenia w celu zapewnienia, by:

1) zakłady podlegające przekazaniu były przekazywane według stanu na dzień wejścia w życie niniejszej uchwały wraz z zapasami surowców i półfabrykatów niezużytymi do produkcji w danym zakładzie do dnia jego przekazania oraz z kredytami inwestycyjnymi i obrotowymi, z których te zakłady korzystają;

2) rozpoczęte i zaplanowane remonty były dokonywane do dnia przekazania zakładów;

3) pracownicy nie byli przenoszeni z zakładów, które mają być przekazane, do innych zakładów;

4) pracownicy zjednoczeń lub centralnych zarządów przemysłu kluczowego, przekazujących zakłady radom narodowym, byli postawieni do dyspozycji tych rad, proporcjonalnie do ilości i wielkości przekazywanych zakładów;

5) lokale administracyjne zjednoczeń lub centralnych zarządów przemysłu kluczowego, przekazujących zakłady radom narodowym, były w zasadzie stawione do dyspozycji tym radom, proporcjonalnie do ilości i wielkości przekazywanych zakładów.

§  13.

1. Zobowiązuje się prezydia właściwych rad narodowych, do szczegółowego zbadania nieczynnych zakładów przemysłu terenowego materiałów budowlanych w celu stwierdzenia możliwości ich uruchomienia lub zapewnienia w inny sposób racjonalnego wykorzystania tych zakładów lub ich urządzeń.

2. Lustracji terenowej dokonują przedstawiciele prezydium właściwej rady narodowej oraz instytucji sprawującej zarząd nad zakładem przy udziale fachowców.

3. Prezydium właściwej rady narodowej ustali na podstawie wyników lustracji termin, do którego nieczynny zakład ma być uruchomiany, lub poweźmie decyzję zdemontowania zakładu. Decyzja prezydium rady narodowej o demontażu zakładu nieczynnego następuje po stwierdzeniu, iż dany zakład z ważnych przyczyn (jak np.: wyczerpanie pokładów surowców, zły stan urządzeń itp.) istotnie nie nadaje się do uruchomienia.

4. Urządzenia w zakładach, które mają być zdemontowane, nadające się do dalszego użytkowania winny być wykorzystane w innych zakładach tej samej lub innej gałęzi przemysłu w zależności od przydatności tych urządzeń oraz celowości przydziału. Urządzenia nie nadające się do dalszego użytkowania winny być wykorzystane w inny racjonalny sposób, bądź przekazywane na złom.

5. Szczegółowy tryb postępowania przy demontowaniu zakładów nieczynnych ustali Prezes CUDW.

§ 14. Zobowiązuje się Prezesa CUDW, po zasięgnięciu opinii prezydiów właściwych WRN do zorganizowania baz remontowych dla przeprowadzenia remontów i konserwacji zakładów czynnych przemysłu materiałów budowlanych oraz zakładów nieczynnych nadających się do uruchomienia.

§ 15. Przewodniczący PKPG ustali zasady opracowania dodatkowych planów inwestycyjnych dla realizacji założeń niniejszej uchwały oraz przedstawi w terminie do dnia 31 grudnia 1950 r. projekt wzmiankowanego planu na rok 1951.

§  16.

1. Plany gospodarcze przemysłu terenowego materiałów budowlanych są sporządzane i przedkładane do zatwierdzenia w trybie przewidzianym postanowieniami uchwały Rady Ministrów z dnia 21 marca 1950 r. - Instrukcja Nr 7 w sprawie zakresu spraw objętych terenowymi planami gospodarczymi oraz trybu składania projektów tych planów (Monitor Polski Nr A-70, poz. 813).

2. Zobowiązuje się prezydia WRN oraz rad narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi do opracowania planów produkcji przemysłu terenowego materiałów budowlanych na rok 1951 w terminie do dnia 15 grudnia 1950 r.

§  17.

1. Wojewódzkie komisje planowania gospodarczego opracowują bilanse materiałowe w zakresie materiałów budowlanych, stosownie do instrukcji, którą wyda Przewodniczący PKPG w terminie do dnia 30 listopada 1950 r.

2. Wspomniane w ust. 1 bilanse na rok 1951 powinny być opracowane do dnia 31 grudnia 1950 r.

3. Bilans terenowy materiałów budowlanych stanowi część ogólnego bilansu materiałowego danego województwa.

4. Przy opracowywaniu bilansów, o których mowa w ust. 1, powinien być uwzględniony podział na:

a) materiały przeznaczone na inwestycje o charakterze lokalnym (szkoły, szpitale, PGR, inne rodzaje państwowego budownictwa o znaczeniu miejscowym, budownictwo mieszkaniowe, remonty kapitalne domów itp.),

b) materiały przeznaczone na sprzedaż rynkową,

c) materiały przeznaczone na pokrycie potrzeb ogólnopaństwowych.

5. O zużytkowaniu nadwyżek i pokryciu niedoborów wynikłych z wymienionych bilansów decyduje Przewodniczący PKPG.

§ 18. Minister Finansów wprowadzi do budżetów terenowych zmiany wynikające z postanowień niniejszej uchwały, a do budżetu centralnego zmiany wynikające z uchwały Rady Ministrów, wymienionej w § 6.

§ 19. We wszystkich przypadkach, w których w niniejszej uchwale mowa jest o WRN, dotyczy to również Rady Narodowej m. Łodzi.

§ 20. Wykonanie niniejszej uchwały porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Przewodniczącemu PKPG i właściwym ministrom oraz Prezesowi CUDW.

§ 21. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 8 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 41 z dnia 24 stycznia 1951 r. (M.P.51.A-9.141) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 10 lutego 1951 r.

2 § 8a dodany przez § 1 pkt 2 uchwały nr 41 z dnia 24 stycznia 1951 r. (M.P.51.A-9.141) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 10 lutego 1951 r.

• Identyfikator: M.P.1950.A-121.1488
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Zasady organizacji terenowego przemysłu materiałów budowlanych.
• Data aktu: 21/10/1950
• Data ogłoszenia: 11/11/1950
• Data wejścia w życie: 11/11/1950