Podział kompetencyj pomiędzy instytucjami hydrograficznymi podległymi Ministerstwu Obrony Narodowej i Ministerstwu Żeglugi.

INSTRUKCJA

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ŻEGLUGI

z dnia 3 września 1948 r.

w sprawie podziału kompetencji pomiędzy instytucjami hydrograficznymi podległymi Ministerstwu Obrony Narodowej i Ministerstwu Żeglugi.

Celem ostatecznego rozgraniczenia kompetencyj instytucyj hydrograficznych podległych Ministerstwu Obrony Narodowej i Ministerstwu Żeglugi zarządza się co następuje:

A.

Do kompetencyj Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej należy:

1. przeprowadzenie pomiarów geodezyjnych na całym Wybrzeżu dla opracowywania map morskich i dla specjalnych celów wojskowych;

2. przeprowadzanie niwelacji dla ustawiania prowizorycznych wodowskazów na czas sondowania;

3. ustawianie znaków baz pomiarowych szybkości i opieka nad nimi;

4. przeprowadzanie pomiarów wodnych koniecznych dla opracowywania map morskich, a mianowicie:

a) pomiarów głębokości na obszarach morskich otwartych - od linii brzegu w kierunku otwartego morza,

b) pomiarów głębokości na obszarach morskich zamkniętych - zarówno na zalewach jak i w basenach portowych Marynarki Wojennej;

5. wyłączne prawo opracowywania, reprodukowania map i planów morskich o charakterze oficjalnym dla ogólnego użytku.

Unowocześnianie i wydawanie map morskich starych wydań na podstawie przeprowadzanych w terenie własnych pomiarów;

6. wyłączne prawo opracowywania i wydawania locji, spisów latarń, spisów sygnałów radiowych i t. p. o charakterze oficjalnym dla celów żeglugi morskiej;

7. wyłączne prawo wydawania pisma "Wiadomości Żeglarskie", zawierającego dane Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej, Biuletynów Służby Hydrograficznej Urzędów Morskich oraz dane "Wiadomości Żeglarskich" państw obcych, z podaniem źródeł;

8. podawanie w określonym czasie drogą radiową ostrzeżeń nawigacyjnych Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej, jak również otrzymywanych ze Służby Hydrograficznej Urzędów Morskich;

9. współpraca za służbą Hydrograficzną Urzędów Morskich przy opracowywaniu sposobów i metod udoskonalania istniejącego systemu oznakowania Wybrzeża i obszarów morskich;

10. ustawianie znaków nawigacyjnych stałych i pływających dla celów wojskowych;

11. wspólne czuwanie nad bezpieczeństwem żeglugi przez kontrolę stanu oznakowania nawigacyjnego, w drodze bezpośredniej wymiany spostrzeżeń Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej z Szefem Służby Hydrograficznej Urzędów Morskich;

12. wzajemna wymiana wyników prac hydrograficznych o charakterze jawnym pomiędzy Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej a Służbą Hydrograficzną Urzędów Morskich oraz umożliwienie Służbie Hydrograficznej Urzędów Morskich korzystania z materiałów hydrograficznych, otrzymywanych przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej z zagranicy;

13. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej bierze stały udział w pracach kongresów hydrograficznych i Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej, oraz jest stałym członkiem z ramienia Rzeczypospolitej Polskiej Międzynarodowego Biura Hydrograficznego w Monaco;

14. Szef Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej jest przewodniczącym polskiej delegacji i jej reprezentantem na wszelkich międzynarodowych konferencjach hydrograficznych i jest odpowiedzialnym za całokształt prac delegacji. Jest powołany do podejmowania ostatecznych decyzyj we wszystkich sprawach i zagadnieniach, które mogą wyłonić się w toku obrad i prac Międzynarodowej Organizacji Hydrograficznej oraz kongresów hydrograficznych. W skład delegacji wchodzą z prawem głosu przedstawiciele Ministerstwa Żeglugi oraz innych instytucyj zainteresowanych w zagadnieniach, będących przedmiotem konferencji;

15. Szef Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej jest stałym oficjalnym reprezentantem Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie hydrografii w stosunku do Międzynarodowego Biura Hydrograficznego w Monaco i instytucyj hydrograficznych państw obcych;

16. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej przy podawaniu swego składu personalnego do Międzynarodowego Rocznika Hydrograficznego, umieszcza na drugim miejscu z kolei Szefa Służby Hydrograficznej Ministerstwa Żeglugi jako Szefa Bezpieczeństwa Nawigacyjnego (Chef du Balisage).

B.

Do kompetencji Służby Hydrograficznej Ministerstwa Żeglugi należy:

1. przeprowadzanie pomiarów geodezyjnych na terenie całego Wybrzeża ze specjalnym uwzględnieniem terenów portowych dla celów:

a) żeglugowych,

b) administracji Wybrzeża,

c) rozbudowy portów,

d) prac czerpalnych i innych;

2. przeprowadzanie pomiarów hydrograficznych (głębokościowych) tylko w obrębie wodnych terenów portowych (z wyłączeniem basenów Marynarki Wojennej) oraz na obszarach wodnych - dla zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi;

3. przeprowadzanie prac trałowych hydrograficznych w obrębie wód wewnętrznych a w szczególności na wewnętrznych torach wodnych tudzież przeprowadzanie tych prac na otwartych obszarach wodnych - w celu ujawnienia podwodnych przeszkód nawigacyjnych i zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi;

4. sporządzanie i wydawanie planów pomiarowych (w dowolnych skalach) na podstawie wyników prac wyszczególnionych w punktach 1 i 2;

5. przeprowadzanie oznakowania nawigacyjnego, tak na Wybrzeżu jak i na przyległych doń obszarach morskich otwartych i zamkniętych;

6. opracowywanie sposobów i metod udoskonalania istniejącego systemu oznakowania nawigacyjnego, w ścisłym porozumieniu z Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej;

7. przeprowadzanie stałej kontroli stanu oznakowania nawigacyjnego i wykonywanie wszelkich prac zapobiegawczych, niezbędnych do utrzymania systemu oznakowania nawigacyjnego w porządku;

8. administrowanie i obsługa wielkich latarń i radio-latarń morskich oraz całego systemu oznakowania stałego i pływającego, jak również sygnalizacji nawigacyjnej na całym Wybrzeżu, z wyjątkiem znaków nawigacyjnych, przeznaczonych dla celów wojskowych i znajdujących się już w administracji Marynarki Wojennej;

9. organizacja służby informacyjnej w celu zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi przez:

a) wydawanie tylko w języku polskim własnych biuletynów z zakresu wykonanych prac hydrograficznych oraz zauważonych usterek w systemie oznakowania nawigacyjnego, podlegającego Służbie Hydrograficznej Urzędów Morskich - do wiadomości i wykorzystania w pierwszym rządzie przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej i wszystkie zainteresowane w tym względzie instytucje i osoby, z wyjątkiem instytucyj zagranicznych,

b) bezpośrednie informowanie Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej o wynikach kontroli oznakowania nawigacyjnego i wydanych zarządzeniach,

c) podawanie Biuru Hydrograficznemu Marynarki Wojennej pilnych informacyj, dotyczących bezpieczeństwa żeglugi - celem dalszego przekazania ich w ostrzeżeniach nawigacyjnych;

10. wzajemna wymiana wyników własnych prac hydrograficznych z Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej;

11. udział w delegacjach Polski na międzynarodowe konferencje hydrograficzne;

12. planowanie i urządzanie wszelkiego rodzaju sygnalizacji, stałych znaków nawigacyjnych na lądzie, sporządzanie oraz wydawanie planów pomiarowych (w dowolnych skalach) wymaga uprzedniego porozumienia się i uzgodnienia ze Sztabem Głównym Marynarki Wojennej;

13. Szef Służby Hydrograficznej Ministerstwa Żeglugi jest podawany w Międzynarodowym Roczniku Hydrograficznym jako Szef Bezpieczeństwa Nawigacyjnego (Chef du Balisage) z ramienia Ministerstwa Żeglugi, ściśle współpracujący z Biurem Hydrograficznym Marynarki Wojennej.

Instrukcja niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Monitorze Polskim.

• Identyfikator: M.P.1948.A-86.960
• Rodzaj: Instrukcja
• Tytuł: Podział kompetencyj pomiędzy instytucjami hydrograficznymi podległymi Ministerstwu Obrony Narodowej i Ministerstwu Żeglugi.
• Data aktu: 03/09/1948
• Data ogłoszenia: 31/12/1948
• Data wejścia w życie: 31/12/1948