KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej 1 ("rozporządzenie podstawowe"), w szczególności jego art. 14 ust. 4,
po konsultacji z komitetem ustanowionym na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
(1) Dnia 14 października 2020 r. Komisja Europejska ("Komisja") na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji. Dnia 11 czerwca 2021 r. na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/940 2 ("rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych") Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji.
(2) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń kilka stron stwierdziło, że po okresie objętym dochodzeniem ("OD") (1 lipca 2019 r. - 30 czerwca 2020 r.) doszło do zmiany warunków rynkowych i uznało, że wprowadzenie środków ostatecznych nie jest uzasadnione w świetle tych zmian.
(3) W dniu 18 sierpnia 2021 r., w kontekście dochodzenia, Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron w Unii o przekazanie informacji dotyczących okresu po OD (od lipca 2020 r. do czerwca 2021 r.), aby zweryfikować i ocenić ewentualny wpływ rzekomej zmiany okoliczności na rynku unijnym. Informacje otrzymano od trzech producentów unijnych objętych próbą, producenta unijnego nieobjętego próbą, skarżących oraz 63 zainteresowanych stron, w tym użytkowników, importerów, zrzeszeń i innych producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą przekazali wymagane informacje dotyczące określonych wskaźników.
(4) W dniu 31 sierpnia 2021 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji i które dotyczyły sytuacji w okresie objętym dochodzeniem, biorąc pod uwagę, że domniemana zmiana okoliczności w okresie po OD została uznana za tymczasową. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń kilka zainteresowanych stron złożyło wniosek o zawieszenie środków antydumpingowych zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, odnosząc się do domniemanych zmian na rynku w okresie po OD, które podważałyby potrzebę poboru ceł po ich wprowadzeniu. W świetle dostępnych informacji Komisja postanowiła zbadać, czy uzasadnione byłoby ewentualne zawieszenie ostatecznych środków antydumpingowych na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(5) W dniu 11 października 2021 r. Komisja ujawniła, że nie zamierza zawieszać środków na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi.
(6) Następnie w dniu 9 listopada 2021 r. Komisja nałożyła ostateczne cła antydumpingowe 3 na sklejkę z drewna brzozowego z Rosji w wysokości od 14,40 % do 15,80 %. Jednocześnie zapowiedziała, że decyzja dotycząca ewentualnego zawieszenia zostanie podjęta na późniejszym etapie.
2. BADANIE ZMIENIONYCH WARUNKÓW RYNKOWYCH
(7) Art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stanowi, że w interesie Unii środki antydumpingowe mogą zostać zawieszone, gdy warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda. Wynika z tego, że środki antydumpingowe mogą zostać zawieszone jedynie w sytuacji, gdy okoliczności uległy zmianie w takim stopniu, że przemysł Unii nie ponosi już istotnej szkody.
2.1. Wyniki dochodzenia antydumpingowego
(8) W okresie badanym (2017 r. - czerwiec 2020 r.) przywóz z Rosji wzrósł o 14 %, osiągając udział w rynku wynoszący 46 % w OD, co oznacza wzrost w porównaniu z udziałem 40 % w 2017 r. Jednocześnie sytuacja gospodarcza przemysłu Unii wykazywała negatywne tendencje, jeśli chodzi o wszystkie główne wskaźniki: produkcja (- 14 %), sprzedaż w UE (- 17 %), udział w rynku (z 47 % do 39 %) i rentowność (z + 10 % do - 3 %). Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w wyniku przywozu towarów po cenach dumpingowych. W odniesieniu do danych z okresu po OD Komisja uznała, że rzekomo nienaturalnie wysokie ceny produktu objętego postępowaniem w okresie po OD oraz wzrost transportu miały mieć charakter tymczasowy i stanowić odpowiedź na ogólnoświatowe ożywienie gospodarcze po pandemii COVID-19 oraz wzrost popytu. W związku z tym informacje dostępne Komisji odnoszące się do okresu po OD nie zmieniły wniosków dotyczących istotnej szkody i związku przyczynowego, a nałożenie ceł uznano za właściwe.
2.2. Sytuacja przemysłu Unii w okresie po OD
(9) Analiza dodatkowych informacji niezbędnych do zbadania przez Komisję sytuacji na rynku unijnym w okresie po OD na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego wykazała, że sytuacja przemysłu Unii nie zmieniła się znacząco w porównaniu z sytuacją w OD.
(10) W okresie po OD sprzedaż producentów unijnych na rzecz niepowiązanych stron w Unii kształtowała się dodatnio i w porównaniu z OD wzrosła o 9 %. W porównaniu z rokiem odniesienia w okresie badanym (czyli rokiem 2017) sprzedaż w UE była jednak nadal o 15 % niższa. Podobnie wielkość produkcji i moce produkcyjne kształtowały się dodatnio od OD - produkcja zwiększyła się o + 11 %, a moce produkcyjne o + 4 %, co doprowadziło do wzrostu wykorzystania mocy produkcyjnych o 7 %. W porównaniu z 2017 r. wielkość produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie po OD zmniejszyły się jednak odpowiednio o - 8 % i - 7 %.
(11) Jeżeli chodzi o rentowność, przemysł Unii nadal ponosił straty (- 1,1 %) w okresie po OD. Jest to wartość znacznie poniżej ustalonego zysku docelowego (9,7 %) określonego na poziomie z 2017 r., ponieważ stwierdzono, że w tym roku przemysł Unii działał w normalnych warunkach rynkowych, w których nie występował dumping. Pokazuje to, że przemysł Unii odniósł jedynie częściowe korzyści ze zwiększonego popytu, gdyż wzrost sprzedaży i cen został w dużej mierze skompensowany rosnącymi kosztami produkcji (podwyżka cen w podobny sposób dotyczyła surowców) i opóźnionymi dostosowaniami cen spowodowanymi zobowiązaniami umownymi.
2.3. Wnioski dotyczące sytuacji przemysłu Unii w okresie po OD
(12) Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że chociaż przemysł Unii odniósł korzyści ze wzrostu popytu, a w pewnym stopniu również z wyższych cen na rynku w okresie po OD, o czym świadczy pozytywna tendencja dotycząca niektórych wskaźników (zob. motywy 10 i 11), to w porównaniu z OD te oznaki poprawy nie były wystarczająco silne, aby odwrócić sytuację powodującą szkodę dla przemysłu Unii, jak wykazują tendencje w porównaniu z 2017 r. Ponadto przemysł Unii nadal ponosił straty w okresie po OD. W związku z tym Komisja stwierdziła, że dowody nie wykazały, iż warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda.
(13) Po ujawnieniu ustaleń Komisji niektóre strony (m.in. producenci eksportujący, importerzy i użytkownicy) zakwestionowały wniosek z dochodzenia antydumpingowego, twierdząc, że przemysł Unii nie poniósł szkody w wyniku przywozu z Rosji, lecz z powodu innych czynników. Twierdzono w szczególności, że w okresie po OD przemysł Unii poniósł szkodę ze względu na koszty produkcji i opóźnione dostosowania cen.
(14) Komisja przypomniała, że analiza związku przyczynowego była przedmiotem odrębnego postępowania antydumpingowego, w którym Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Rosji spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii oraz że żaden z przeanalizowanych indywidualnie albo łącznie czynników nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii w taki sposób, aby taki związek nie był rzeczywisty i istotny 4 . Badanie elementów określonych w art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stanowi część odrębnej kwestii (mianowicie czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku zawieszenia środków) i nie może być powodem wznowienia już przeprowadzonej analizy, w wyniku której wprowadzono środki. W związku z tym, ponieważ argument ten nie odnosił się do ustaleń Komisji w kontekście art. 14 ust. 4, został on odrzucony.
(15) Podobnie Komisja zauważyła, że w swojej analizie rozwoju sytuacji po okresie OD (sekcja 2.2 powyżej) nie stwierdziła, iż utrzymująca się szkoda była spowodowana rosnącymi kosztami produkcji. Przeciwnie, jak wyjaśniono w motywie 12, przemysł Unii skorzystał na wzroście popytu, a w pewnym stopniu również na wyższych cenach na rynku. Komisja zauważyła również, że niezależnie od skutków opóźnionych dostosowań cen i kosztów produkcji w następstwie zmian na rynku w okresie po OD ustalenia istotnej szkody spowodowanej przywozem z Rosji w OD dokonano w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/1930 na podstawie informacji dotyczących okresu 2017 r. - czerwiec 2020 r. i nie rozpatrywano go w kontekście analizy elementów w art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argumenty te zostały odrzucone.
(16) Po ujawnieniu ustaleń niektóre strony (m.in. producenci eksportujący, importerzy i użytkownicy) twierdziły też, że Komisja powinna przeprowadzić prospektywną analizę tego, czy "warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda", zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Podobnie niektóre strony twierdziły również, że Komisja powinna wziąć pod uwagę zakłócenia równowagi na rynku, jak miało to miejsce w postępowaniu dotyczącym przywozu wyrobów walcowanych płaskich z aluminium pochodzących z Chin.
(17) W odniesieniu do analizy prospektywnej Komisja przypomniała, że analiza danych z okresu po OD wykazała, że przemysł Unii nadal ponosił szkodę, a zatem warunki zawieszenia nie zostały spełnione. W związku z tym nie było podstaw do przeprowadzenia analizy prospektywnej dotyczącej prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody wskutek zawieszenia, biorąc pod uwagę, że analiza wykazała, iż przemysł Unii nadal ponosił istotną szkodę w okresie po OD. Podobnie, biorąc pod uwagę kontynuację występowania szkody dla przemysłu Unii, za nieuzasadnioną uznano prospektywną analizę zakłóceń równowagi na rynku.
(18) Po ujawnieniu ustaleń grupa Segezha, producent eksportujący, twierdziła także, że najbardziej uzasadnioną formą środka byłoby cło w formie minimalnej ceny importowej. Komisja przypomniała, że analiza formy środków wykracza poza zakres niniejszego postępowania i w związku z tym odrzuciła ten argument.
(19) Po ujawnieniu ustaleń, Syktyvkar Plywood Mill, rosyjski producent eksportujący objęty próbą, stwierdził, że Komisja nie odwołała się w dokumencie ujawniającym ustalenia do informacji dostarczonych przez zainteresowane strony inne niż producenci unijni. Komisja przypomniała, że nie ma obowiązku odwoływania się w swoim dokumencie ujawniającym ustalenia do wszystkich uwag wszystkich zainteresowanych stron, ponieważ uzasadnienie jej wniosków było dostatecznie szczegółowe i jasne. Komisja zauważyła jednak, że wszystkie uwagi i komentarze zainteresowanych stron zostały należycie zbadane i uwzględnione podczas analizy ewentualnego zawieszenia na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(20) Po ujawnieniu ustaleń niektóre zainteresowane strony twierdziły, że wprowadzenie środków byłoby sprzeczne z interesem Unii. Komisja przypomniała, że interes Unii w odniesieniu do wprowadzenia środków został już należycie przeanalizowany w ramach postępowania antydumpingowego (w szczególności w motywach 213-236 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/1930, w których stwierdzono, że nie ma przekonujących powodów, by uznać, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji nie leży w interesie Unii). Przypomina się ponadto, że zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego analiza interesu Unii staje się istotna jedynie w przypadku, gdy przemysł Unii nie ponosi już szkody i szkoda nie powinna ponownie nastąpić wskutek zawieszenia. Biorąc pod uwagę, że w wyniku analizy zmiany okoliczności w okresie po OD stwierdzono, iż przemysł Unii nadal ponosi szkodę i w związku z tym warunki zawieszenia nie zostały spełnione, Komisja nie uznała za konieczne dokonania oceny interesu Unii na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(21) Po ujawnieniu ustaleń niektóre zainteresowane strony twierdziły, że Komisja powinna zawiesić ostateczne środki w odniesieniu do kwadratowych płyt. Po pierwsze, Komisja zauważyła, że w art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przewidziano zawieszenie środków wprowadzonych na przywóz produktu objętego postępowaniem jako całości, a nie jego części. Komisja zauważyła ponadto, że wniosek o wyłączenie dotyczący kwadratowych płyt został rozpatrzony, i odrzucony, w równoległym postępowaniu antydumpingowym 5 . Argument ten został zatem odrzucony.
3. WNIOSEK
(22) Biorąc pod uwagę fakt, że przeanalizowanie zmiany okoliczności w okresie po OD wykazało, iż przemysł Unii nadal ponosi szkodę, Komisja nie mogła stwierdzić, że warunki rynkowe tymczasowo zmieniły się w takim zakresie, że wskutek zawieszenia szkoda nie powinna ponownie nastąpić, a zatem by zawieszenie środków zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego leżało w interesie Unii. Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla prawa Komisji do podjęcia decyzji zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego w przypadku zmiany warunków rynkowych w przyszłości.
(23) Komisja zdecydowała zatem, że cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/1930 na przywóz sklejki z drewna brzozowego z Rosji nie zostaną zawieszone,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
