(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 818)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 17 lutego 2018 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającą dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG 1 , w szczególności jej art. 29 ust. 1 akapit czwarty,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dyrektywie 96/23/WE określono środki monitorowania substancji i grup pozostałości wymienionych w wykazie w załączniku I do tej dyrektywy. W art. 29 tej dyrektywy ustanawia się wymóg, by państwa trzecie, z których państwom członkowskim wolno przywozić zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego objęte dyrektywą, przedkładały plan monitorowania pozostałości zawierający wymagane gwarancje ("plan"). Plan powinien mieć zastosowanie przynajmniej do grup pozostałości oraz substancji wymienionych we wspomnianym załączniku I.
(2) Decyzją Komisji 2011/163/UE 2 zatwierdzono plany przedłożone przez niektóre państwa trzecie w odniesieniu do określonych zwierząt i produktów zwierzęcych wymienionych w wykazie w załączniku do tej decyzji ("wykaz").
(3) Chociaż Andora nie przedłożyła planu monitorowania pozostałości w odniesieniu do świń produkowanych w kraju, to przedstawiła gwarancje w odniesieniu do surowca wieprzowego pochodzącego z państw członkowskich lub z państw trzecich zatwierdzonych do wywozu tego surowca do Unii Europejskiej. Wpis dotyczący Andory w odniesieniu do świń z odpowiednim przypisem należy zatem dodać do wykazu.
(4) Burkina Faso przedłożyła Komisji plan dotyczący miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Wpis dotyczący Burkina Faso w odniesieniu do miodu należy zatem dodać do wykazu.
(5) Benin przedłożył Komisji plan dotyczący miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Wpis dotyczący Beninu w odniesieniu do miodu należy zatem dodać do wykazu.
(6) Chociaż Mauritius nie przedłożył planu monitorowania pozostałości w odniesieniu do miodu wyprodukowanego w kraju, to przedstawił gwarancje w odniesieniu do surowca miodu pochodzącego z państw członkowskich lub z państw trzecich zatwierdzonych do wywozu tego surowca do Unii Europejskiej. Wpis dotyczący Mauritiusa w odniesieniu do miodu z odpowiednim przypisem należy zatem dodać do wykazu.
(7) San Marino przedłożyło Komisji plan dotyczący mleka. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Wpis dotyczący San Marino w odniesieniu do mleka należy zatem dodać do wykazu.
(8) Republika Południowej Afryki jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. Ostatni audyt przeprowadzony przez Komisję w Republice Południowej Afryki potwierdził jednak niedociągnięcia w zdolności władz Republiki Południowej Afryki do przeprowadzania wiarygodnych kontroli w odniesieniu do zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. Wpis dotyczący Republiki Południowej Afryki w odniesieniu do zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych należy zatem usunąć z wykazu. Republika Południowej Afryki została o tym powiadomiona.
(9) Zimbabwe jest obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do akwakultury i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. Zimbabwe nie przedstawiło jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE i oświadczyło, że badania pozostałości nie są obecnie prowadzone i oczekuje się, że nie będą one realizowane, oraz że wywóz akwakultury do UE nie może już się odbywać. Wpisy dotyczące Zimbabwe w odniesieniu do akwakultury i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych należy zatem usunąć z wykazu. Zimbabwe zostało o tym powiadomione.
(10) Aby uniknąć zakłóceń w handlu, należy ustanowić okresy przejściowe obejmujące odpowiednie przesyłki pochodzące z Republiki Południowej Afryki i Zimbabwe, które zostały wysłane do Unii przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszej decyzji.
(11) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/163/UE.
(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2018 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Vytenis ANDRIUKAITIS |
|
Członek Komisji |
