KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE 1 , w szczególności jego art. 10 ust. 5 i 6,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Konferencja Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), służąca za spotkanie stron protokołu z Kioto, przyjęła poprawkę dauhańską ustanawiającą drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i kończący się dnia 31 grudnia 2020 r. ("poprawka dauhańska"). Unia zatwierdziła poprawkę dauhańską decyzją Rady (UE) 2015/1339 2 (decyzja w sprawie ratyfikacji).
(2) Niezbędne techniczne wykonanie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto powinno być przeprowadzone w ramach rejestru Unii i krajowych rejestrów w ramach protokołu z Kioto. Konieczne jest również zapewnienie zgodności z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 oraz decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE 4 , a także spójnego wdrożenia uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym wymogów w zakresie rozliczania, tak by zapewnić optymalną przejrzystość, a także dokładność w zakresie rozliczania jednostek AAU, RMU, ERU, CER, tCER oraz lCER przez Unię i państwa członkowskie, unikając jednocześnie, w miarę możliwości, stwarzania obciążeń i kosztów administracyjnych, w tym kosztów związanych z udziałem w dochodach oraz opracowaniem i utrzymaniem narzędzi informatycznych.
(3) Z chwilą wejścia w życie poprawki dauhańskiej Unia i państwa członkowskie będą zobowiązane do wydawania w swoich rejestrach protokołu z Kioto jednostek przyznanej emisji (AAU) w ilości równej ich przyznanej ilości ustalonej zgodnie z decyzją w sprawie ratyfikacji, dodając wszelkie ilości wynikające ze stosowania art. 3 ust. 7bis protokołu z Kioto.
(4) W następstwie jakiekolwiek korekty powiększającej roczny limit emisji państwa członkowskiego zgodnie z art. 10 decyzji nr 406/2009/WE lub art. 27 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 państwo to może być zmuszone do nabycia dodatkowych jednostek AAU na końcu drugiego okresu rozliczeniowego, jeśli wykorzystało ten dodatkowy roczny limit emisji w celu pokrycia swoich emisji na mocy decyzji nr 406/2009/WE lub przekazało go innemu państwu członkowskiemu. Państwo członkowskie, którego to dotyczy, może także wykorzystywać swoją rezerwę nadwyżki z poprzedniego okresu, o której mowa w art. 3 pkt 13b) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, jeżeli jego emisje przekraczają przyznane mu uprawnienia do emisji. Wszelkie wynikające z tego nabycie jednostek AAU będzie podlegało stosowaniu udziału we wpływach w następstwie pierwszego międzynarodowego przekazania jednostek AAU, o którym mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013. W stosownych przypadkach sytuacje takie można uznać za rozbieżności rozliczeniowe powstałe podczas dostosowywania wdrażania przepisów Unii do zasad uzgodnionych na mocy protokołu z Kioto w rozumieniu art. 10 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.
(5) Aby dokonać rozliczenia dotyczącego jednostek AAU w ramach jakiegokolwiek przekazywania rocznych limitów emisji netto zgodnie z decyzją nr 406/2009/WE, na końcu drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto należy ustanowić proces rozliczenia.
(6) Zgodnie z art. 11a dyrektywy 2003/87/WE prowadzącym instalacje stacjonarne i operatorom statków powietrznych zezwala się na wymianę jednostek CER i ERU w zamian za uprawnienia. Wymienione jednostki CER i ERU ważne w pierwszym okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto stanowią potencjalnie emisje objęte systemem EU ETS w drugim okresie rozliczeniowym. Ponieważ poprawka dauhańska ustanawia ograniczenia dotyczące przenoszenia jednostek CER i ERU z pierwszego do drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto, państwa członkowskie powinny przekazać Unii odpowiadającą liczbę jednostek AAU ważnych w pierwszym okresie rozliczeniowym, aby pokryć te potencjalne emisje, zaś Unia powinna przekazać państwom członkowskim odnośne jednostki CER i ERU ważne w pierwszym okresie zobowiązań protokołu z Kioto, otrzymane od operatorów instalacji stacjonarnych i operatorów statków powietrznych w zamian za uprawnienia.
(7) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 389/2013 5 .
(8) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym, gdyż jest ono niezbędne do dokonania przejściowych przekazań przed końcem dodatkowego okresu na wypełnienie zobowiązań w ramach pierwszego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto, o którym mowa w art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.
(9) Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od daty wejścia w życie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto, z wyjątkiem w zakresie, w jakim przewiduje ono przejściowe przekazania,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2015 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Jean-Claude JUNCKER |
|
Przewodniczący |