(notyfikowana jako dokument nr C(2013) 5914)(Jedynie teksty w języku bułgarskim, chorwackim, czeskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim oraz włoskim są autentyczne)
(2013/493/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 10 października 2013 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) 1 , w szczególności jego art. 48 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artykuł 48 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje stopniowe uruchamianie systemu VIS. W decyzji 2010/49/WE 2 oraz decyzji wykonawczej 2012/274/UE 3 Komisja określiła odpowiednio pierwszą i drugą grupę regionów, w których uruchomiony zostanie system VIS. Konieczne jest obecnie określenie trzeciej i ostatniej grupy regionów, w których gromadzi się dane przeznaczone do przetwarzania w VIS, w tym zdjęcia i dane daktyloskopijne, a następnie przekazuje je do VIS w odniesieniu do wszystkich wniosków wizowych w danym regionie.
(2) Art. 48 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje określenie kolejności regionów, w których uruchamiany będzie system VIS, w oparciu o następujące kryteria: ryzyko nielegalnej imigracji, zagrożenie bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich oraz wykonalność gromadzenia danych biometrycznych ze wszystkich miejscowości danego regionu.
(3) Komisja dokonała oceny regionów nieobjętych decyzją 2010/49/WE oraz decyzją wykonawczą 2012/274/UE w świetle tych trzech kryteriów, uwzględniając, w kontekście pierwszego kryterium, elementy takie, jak średni wskaźnik procentowy odmowy wydania wizy, wskaźnik odmowy wjazdu i wskaźnik dotyczący liczby obywateli państw trzecich uznanych za nielegalnie przebywających na terytorium państw członkowskich; w odniesieniu do drugiego kryterium - ocenę zagrożenia przeprowadzoną przez Europol; a w odniesieniu do trzeciego kryterium - fakt, że część regionów wchodzących w zakres tej grupy obejmuje państwa trzecie o znacznej powierzchni lub państwa, z których pochodzi bardzo duża liczba osób ubiegających się o wizę.
(4) Zgodnie z art. 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 Komisja określi datę rozpoczęcia funkcjonowania systemu w każdym z regionów określonych w niniejszej decyzji.
(5) Ze względu na to, że rozporządzenie w sprawie VIS stanowi rozwinięcie dorobku Schengen, Dania poinformowała o wdrożeniu rozporządzenia w sprawie VIS do swojego ustawodawstwa krajowego zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.
(6) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen 4 . Zjednoczone Królestwo nie jest zatem związane przepisami niniejszej decyzji ani nie ma ona do niego zastosowania.
(7) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen 5 . Irlandia nie jest zatem związana przepisami niniejszej decyzji ani nie ma ona do niej zastosowania.
(8) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 6 , które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE 7 w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.
(9) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 8 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 9 .
(10) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską, Konfederację Szwajcarską i Księstwo Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 10 .
(11) W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.
(12) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.
(13) W odniesieniu do Chorwacji niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.
(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) 11 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60.
2 Dz.U. L 23 z 27.1.2010, s. 62.
3 Dz.U. L 134 z 24.5.2012, s. 20.
4 Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.
5 Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.
6 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.
7 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.
8 Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.
9 Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1.
10 Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19.
11 Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 4.
12 Użycie tej nazwy nie ma wpływu na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na temat ogłoszenia przez Kosowo niepodległości.
