a także mając na uwadze, co następuje:(1) Unia powinna dążyć do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, co ma służyć, między innymi, utrzymaniu pokoju, zapobieganiu konfliktom i umacnianiu bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych.
(2) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła europejską strategię bezpieczeństwa, w której wskazano globalne wyzwania i zagrożenia oraz zaapelowano o międzynarodowy porządek oparty na zasadach, którego podstawą będą skuteczny multilateralizm i sprawnie funkcjonujące instytucje międzynarodowe.
(3) Europejska strategia bezpieczeństwa uznaje Kartę Narodów Zjednoczonych za podstawowe ramy stosunków międzynarodowych oraz opowiada się za wzmocnieniem Organizacji Narodów Zjednoczonych ("ONZ") i dostarczeniem jej instrumentów, które pozwolą jej wypełniać obowiązki i skutecznie działać.
(4) Rezolucja nr 51/45 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1996 r. wezwała wszystkie państwa do aktywnej realizacji prawnie wiążącej międzynarodowej umowy zakazującej użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych.
(5) Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu ("konwencja") była otwarta do podpisania w dniu 3 grudnia 1997 r. i weszła w życie dnia 1 marca 1999 r. Stanowi ona jedyny kompleksowy instrument międzynarodowy odnoszący się do wszystkich kwestii związanych z minami przeciwpiechotnymi, w tym do ich stosowania, składowania, produkcji oraz handlu minami i ich usuwania, a także do pomocy ofiarom.
(6) W dniu 23 czerwca 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/487/WPZiB(1) wspierające powszechne stosowanie i wprowadzanie w życie konwencji. Na dzień 1 października 2012 r. 160 państw zgodziło się na to, by konwencja ta była wobec nich wiążąca.
(7) W dniu 3 grudnia 2009 r. państwa strony konwencji przyjęły plan działania z Cartageny na lata 2010-2014 ("plan działania z Cartageny") dotyczący powszechnego stosowania i wprowadzania w życie wszystkich aspektów konwencji. Tym samym państwa te uznały i udzieliły dalszego wsparcia na rzecz pełnego udziału we wprowadzaniu w życie konwencji przez Międzynarodową kampanię na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, krajowe oddziały Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich międzynarodową federację, Organizację Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowe Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie, organizacje międzynarodowe i regionalne, osoby, które przeżyły wybuch miny i organizacje zrzeszające takie osoby, a także inne organizacje społeczeństwa obywatelskiego, zgodnie z planem działania z Cartageny nr 62.
(8) W dniu 3 grudnia 2010 r. państwa strony konwencji przyjęły "Wytyczne państw stron dla jednostki wsparcia dla wdrażania konwencji" ("jednostka wsparcia"), w której państwa strony zgodziły się, że jednostka wsparcia powinna doradzać państwom stronom i udzielać im wsparcia technicznego w zakresie wprowadzania w życie i powszechnego stosowania konwencji oraz ułatwiania komunikacji między państwami stronami, upowszechniania informacji na temat konwencji zarówno wśród państw niebędących stronami konwencji, jak i w społeczeństwie. Jednostka wsparcia otrzymała mandat do współpracy i koordynowania działań z właściwymi organizacjami międzynarodowymi uczestniczącymi w pracach konwencji, w tym z Międzynarodową kampanią na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych, Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża, Międzynarodową Federacją Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, ONZ i Międzynarodowym Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie.
(9) W dniu 2 grudnia 2011 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nr 66/29 w sprawie wprowadzania w życie Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu. Zgromadzenie Ogólne przypomniało, że na drugiej konferencji przeglądowej konwencji społeczność międzynarodowa dokonała przeglądu wdrażania konwencji oraz że państwa strony konwencji przyjęły plan działania z Cartageny, podkreślając znaczenie pełnego i skutecznego wprowadzenia w życie konwencji i jej przestrzegania, w tym przez realizację planu działania z Cartageny. Państwa strony konwencji zwróciły się do wszystkich państw, które jeszcze nie ratyfikowały konwencji lub do niej nie przystąpiły, aby to uczyniły, a także wezwały wszystkie państwa, by zajmowały się tą kwestią na najwyższym politycznym szczeblu oraz by propagowały przestrzeganie konwencji przez kontakty dwustronne, subregionalne, regionalne i wielostronne, a także przez popularyzację tej koncepcji, organizowanie seminariów oraz przez inne działania.
(10) W latach 2012 i 2013 odbędą się posiedzenia państw stron konwencji. Społeczność międzynarodowa weźmie następnie udział w 2014 roku w trzeciej konferencji przeglądowej konwencji, aby ocenić postępy w realizacji planu działania z Cartageny. Można się będzie spodziewać, że do tego czasu realizacja planu działania w istotny sposób przyczyni się do poczynienia postępów na drodze do zakończenia cierpień i utraty życia powodowanych przez miny przeciwpiechotne,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 165 z 26.6.2008, s. 41.
