a także mając na uwadze, co następuje:(1) W przygotowanym na wniosek Komisji i opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze sektora finansowego Unii, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono w nim również daleko idące reformy struktury nadzoru tego sektora, w tym utworzenie europejskiego systemu organów nadzoru finansowego, złożonego z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych oraz sektor papierów wartościowych i rynków, a także ustanowienie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.
(2) W komunikacie Komisji z dnia 4 marca 2009 r. pt. "Realizacja europejskiego planu naprawy" zaproponowano wzmocnienie unijnych ram prawnych regulujących usługi finansowe. W komunikacie z dnia 3 lipca 2009 r. pt. "Działania na rzecz sprawnych, bezpiecznych oraz należycie działających rynków instrumentów pochodnych" Komisja oceniła rolę instrumentów pochodnych w kontekście kryzysu finansowego, natomiast w komunikacie z dnia 20 października 2009 r. pt. "Działania na rzecz sprawnych, bezpiecznych oraz należycie działających rynków instrumentów pochodnych - przyszłe działania w ramach polityki" nakreśliła działania, jakie zamierza podjąć w celu ograniczenia ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi.
(3) W dniu 23 września 2009 r. Komisja przyjęła wnioski w sprawie trzech rozporządzeń ustanawiających europejski system organów nadzoru finansowego, w tym powołanie trzech europejskich organów nadzoru (ESA), które mają się przyczyniać do jednolitego stosowania przepisów unijnych oraz do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych standardów i praktyk w zakresie regulacji i nadzoru. ESA obejmują: europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) (EBA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 4 , europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) (EIOPA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1094/2010 5 oraz europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 6 . ESA odgrywają zasadniczą rolę w utrzymaniu stabilności sektora finansowego. W związku z tym istotne jest stałe dokładanie starań, by rozwijanie ich działalności było priorytetem politycznym oraz by dysponowały one należytymi zasobami.
(4) Instrumentom pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym (kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym) brakuje przejrzystości, gdyż są kontraktami negocjowanymi prywatnie i informacje ich dotyczące są zwykle dostępne wyłącznie stronom kontraktu. Tworzą one złożoną sieć współzależności, co może utrudniać określenie charakteru i poziomu ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi. Kryzys finansowy ukazał, że takie właściwości zwiększają niepewność w okresach napięć rynkowych i w związku z tym stanowią ryzyko dla stabilności finansowej. Niniejsze rozporządzenie ustanawia warunki służące ograniczaniu tego ryzyka i zwiększaniu przejrzystości kontraktów pochodnych.
(5) W dniu 26 września 2009 r. na szczycie w Pittsburghu przywódcy państw grupy G-20 uzgodnili, że do końca 2012 r. wszystkie zestandaryzowane kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinny być rozliczane za pośrednictwem kontrahenta centralnego (CCP) oraz że kontrakty te należy zgłaszać repozytoriom transakcji. W czerwcu 2010 r. w Toronto przywódcy grupy G-20 potwierdzili swoje zobowiązanie i zobowiązali się również do przyspieszenia wdrażania zdecydowanych środków służących poprawie przejrzystości i nadzoru regulacyjnego nad kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w sposób spójny i niedyskryminujący w skali międzynarodowej.
(6) Komisja będzie prowadziła monitoring i podejmie starania w celu zapewnienia, by partnerzy międzynarodowi Unii realizowali te zadania w podobny sposób. Komisja powinna współpracować z organami państw trzecich w celu wypracowania rozwiązań korzystnych dla wszystkich zainteresowanych stron, tak aby zapewnić spójność niniejszego rozporządzenia z wymogami określonymi przez państwa trzecie, a tym samym zapobiec ewentualnemu dublowaniu w tym względzie. Komisja, we współpracy z ESMA, powinna przygotowywać sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady na temat stosowania zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu na szczeblu międzynarodowym i monitorować ich stosowanie. Aby uniknąć ewentualnego dublowania się lub sprzeczności wymogów, Komisja mogłaby podejmować decyzje w sprawie równoważności ram prawnych, nadzorczych i wykonawczych w państwach trzecich, o ile zostaną spełnione określone warunki. Ocena będąca podstawą tych decyzji nie powinna naruszać prawa kontrahenta centralnego mającego siedzibę w państwie trzecim, który został uznany przez ESMA i uzyskał prawo świadczenia usług rozliczeniowych członkom rozliczającym lub za pośrednictwem systemów obrotu mających siedzibę w Unii, ponieważ decyzja w sprawie uznania powinna być niezależna od jej oceny. Podobnie ani decyzje o równoważności, ani ocena nie powinny naruszać prawa repozytorium transakcji posiadającego siedzibę w państwie trzecim i uznanego przez ESMA do świadczenia usług podmiotom mającym siedzibę w Unii.
(7) W odniesieniu do uznawania CCP z państw trzecich i zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii w ramach Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, w tym Układu ogólnego w sprawie handlu usługami, decyzje w sprawie uznawania systemów prawnych państw trzecich za równoważne z systemem prawnym UE powinny być przyjmowane wyłącznie wówczas, gdy system prawny danego państwa trzeciego przewiduje skuteczny, równoważny system uznawania CCP, którym udzielono zezwolenia w ramach obcych systemów prawnych, zgodnie z ogólnymi celami i standardami regulacyjnymi określonymi przez grupę G-20 we wrześniu 2009 r. dotyczącymi poprawy przejrzystości na rynkach instrumentów pochodnych, ograniczania ryzyka systemowego i ochrony rynków przed nadużyciami. System taki należy uznać za równoważny, jeżeli zapewnia on, że zasadniczy wynik mającego zastosowanie systemu regulacyjnego jest podobny do wymogów Unii, a za skuteczny należy go uznać, jeżeli uregulowania te są stosowane w sposób konsekwentny.
(8) W tym kontekście właściwe i konieczne jest - zważywszy na charakterystykę rynków instrumentów pochodnych i funkcjonowanie CCP - weryfikowanie rzeczywistej równoważności obcych systemów regulacyjnych w zakresie spełniania celów i standardów grupy G-20 w celu poprawy przejrzystości na rynkach instrumentów pochodnych, ograniczania ryzyka systemowego i ochrony rynków przed nadużyciami. Szczególna sytuacja CCP wymaga, aby przepisy odnoszące się do państw trzecich były zorganizowane i funkcjonowały zgodnie z uzgodnieniami specyficznymi dla podmiotów struktury rynkowej. Takie podejście nie stanowi zatem precedensu dla innych aktów prawnych.
(9) W konkluzjach z dnia 2 grudnia 2009 r. Rada Europejska potwierdziła potrzebę dużo skuteczniejszego ograniczania ryzyka kredytowego kontrahenta oraz znaczenie poprawy przejrzystości, skuteczności i integralności transakcji na instrumentach pochodnych. W rezolucji z dnia 15 czerwca 2010 r. "Rynki instrumentów pochodnych: przyszłe działania polityczne" Parlament Europejski wezwał do obowiązkowego rozliczania i zgłaszania kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(10) Działając w ramach niniejszego rozporządzenia, ESMA powinien zabezpieczać stabilność rynków finansowych w sytuacjach nadzwyczajnych, zapewniać spójne stosowanie przepisów unijnych przez krajowe organy nadzoru, a także rozstrzygać spory między nimi. ESMA, który pełni główną rolę w udzielaniu zezwoleń CCP i repozytoriom transakcji oraz w ich monitorowaniu, powierza się również opracowywanie projektów regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych.
(11) Jednym z głównych zadań, które ma realizować Europejski System Banków Centralnych (ESBC), jest wspieranie niezakłóconego funkcjonowania systemów płatniczych. W tym względzie członkowie ESBC sprawują dozór poprzez zapewnianie sprawnych i solidnych systemów rozliczeń i systemów płatniczych, w tym CCP. Są oni zatem bezpośrednio zaangażowani w udzielanie zezwoleń i monitorowanie CCP, uznawanie CCP z krajów trzecich oraz zatwierdzanie uzgodnień interoperacyjnych. Są oni ponadto bezpośrednio zaangażowani w ustalanie regulacyjnych standardów technicznych, a także wytycznych i zaleceń. Niniejsze rozporządzenie nie narusza obowiązków Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz krajowych banków centralnych (KBC) w zakresie zapewnienia sprawnych i solidnych systemów rozliczeń i systemów płatniczych w Unii oraz w relacjach z innymi państwami. W związku z tym, aby uniknąć tworzenia równoległych zbiorów zasad, ESMA i ESBC powinny ściśle ze sobą współdziałać przy opracowywaniu odnośnych projektów standardów technicznych. Dostęp EBC i KBC do informacji ma ponadto zasadnicze znaczenie dla wypełniania przez nie zadań związanych z dozorem nad systemami rozliczeń i systemami płatniczymi, a także z funkcjami centralnego banku emisyjnego.
(12) Niezbędne są jednolite przepisy dotyczące kontraktów pochodnych, określonych w sekcji C pkt 4-10 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/39/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych 7 .
(13) Zachęty promujące korzystanie z CCP okazały się niewystarczające, by zapewnić faktyczne rozliczanie centralne zestandaryzowanych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Niezbędne jest zatem wprowadzenie wymogu rozliczania za pośrednictwem CCP kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które mogą być rozliczane centralnie.
(14) Poszczególne państwa członkowskie prawdopodobnie przyjmą różne środki krajowe, które mogłyby zakłócić sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a także mieć niekorzystny wpływ na uczestników rynku i stabilność finansową. Jednolite stosowanie obowiązku rozliczania w Unii jest również niezbędne do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów i równych szans wszystkim uczestnikom rynku.
(15) Zagwarantowanie, że obowiązek rozliczania ogranicza ryzyko systemowe, wymaga przeprowadzenia procesu identyfikacji klas instrumentów pochodnych, które powinny podlegać temu obowiązkowi. W procesie tym należy uwzględnić fakt, że nie wszystkie rozliczane za pośrednictwem CCP kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym można uznać za nadające się do obowiązkowego rozliczania za pośrednictwem CCP.
(16) Niniejsze rozporządzenie ustanawia kryteria ustalania, czy poszczególne klasy kontraktów pochodnych będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinny podlegać obowiązkowi rozliczania. Na podstawie projektu regulacyjnych standardów technicznych opracowanego przez ESMA Komisja powinna zadecydować, czy dana klasa kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym ma podlegać obowiązkowi rozliczenia i od kiedy obowiązek rozliczania ma zastosowanie, uwzględniając - w stosownych przypadkach - stopniowe wdrażanie i minimalny okres pozostały do zapadalności kontraktów zawartych lub przedłużonych przed dniem, od którego obowiązek rozliczania staje się skuteczny na mocy niniejszego rozporządzenia. Stopniowe wdrażanie obowiązku rozliczenia może być rozumiane w kategoriach rodzajów uczestników rynku, którzy muszą przestrzegać obowiązku rozliczania. Przy ustalaniu, które klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mają podlegać obowiązkowi rozliczenia, ESMA powinien wziąć pod uwagę szczególny charakter kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które zostały zawarte z emitentami obligacji zabezpieczonych lub podstaw zabezpieczenia obligacji zabezpieczonych.
(17) Przy ustalaniu, które klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinny być objęte obowiązkiem rozliczania, ESMA powinien również brać pod uwagę inne stosowne względy, przede wszystkim wzajemne powiązania pomiędzy kontrahentami za pomocą odnośnych klas kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, wpływ na poziom ryzyka kredytowego kontrahenta, a także powinien stwarzać równe warunki konkurencji w ramach rynku wewnętrznego, o czym mowa w art. 1 ust. 5 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
(18) W przypadku gdy ESMA ustali, że dany produkt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest zestandaryzowany i nadaje się do rozliczania, jednak żaden CCP nie jest skłonny do rozliczenia tego produktu, ESMA powinien zbadać, jakie są tego powody.
(19) Przy ustalaniu, które klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mają podlegać obowiązkowi rozliczania, należy uwzględniać specyfikę danej klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. W przypadku transakcji na niektórych klasach kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym główne ryzyko może być związane z ryzykiem rozrachunku, które reguluje się za pomocą odrębnych rozwiązań infrastrukturalnych i w oparciu o które można wyróżniać niektóre klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym (takie jak transakcje walutowe) spośród innych klas. System rozliczania za pośrednictwem CCP przewidziany jest do ograniczania ryzyka kredytowego kontrahenta i może nie być optymalnym rozwiązaniem w odniesieniu do ryzyka rozliczenia. Zasady dotyczące takich kontraktów powinny opierać się w szczególności na wstępnej spójności na skalę międzynarodową oraz wzajemnym uznawaniu odnośnej infrastruktury.
(20) Aby zapewnić jednolite i spójne stosowanie niniejszego rozporządzenia, a także równe szanse uczestnikom rynku, w przypadku gdy dana klasa kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zostanie uznana za podlegającą obowiązkowi rozliczania, obowiązek ten powinien mieć również zastosowanie do wszystkich kontraktów na tej klasy instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych w dniu lub po dniu otrzymania przez ESMA powiadomienia o udzieleniu zezwolenia CCP do celów obowiązku rozliczenia, ale przed dniem, od którego obowiązek rozliczania staje się skuteczny, pod warunkiem że okresy pozostałe do zapadalności tych kontraktów przekraczają poziom minimalny ustalony przez Komisję.
(21) Podejmując decyzję o tym, czy dana klasa kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinna podlegać wymogom rozliczania, ESMA powinien dążyć do ograniczenia ryzyka systemowego. Oznacza to, że należy przy tym uwzględnić czynniki oceny, takie jak poziom standaryzacji warunków umownych i operacyjnych kontraktów, wolumen i płynność danej klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, a także dostępność uczciwych, rzetelnych i powszechnie uznanych informacji o wycenach w danej klasie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(22) Aby kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mógł zostać rozliczony, obie strony muszą podlegać obowiązkowi rozliczania lub wyrazić zgodę na rozliczenie. Należy ściśle ograniczyć wyłączenia od obowiązku rozliczania, gdyż ograniczyłyby one skuteczność tego obowiązku i korzyści wynikające z rozliczania za pośrednictwem CCP; mogą one także prowadzić do arbitrażu regulacyjnego pomiędzy grupami uczestników rynku.
(23) Aby zapewnić stabilność finansową w Unii, konieczne może okazać się również nałożenie obowiązku rozliczania i obowiązku stosowania technik ograniczania ryzyka również na transakcje realizowane przez podmioty mające siedzibę w państwach trzecich, o ile transakcje te mają bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii lub w przypadku gdy takie obowiązki są niezbędne lub stosowne, by uniemożliwić obchodzenie jakichkolwiek przepisów niniejszego rozporządzenia.
(24) Z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym uznanymi za nieodpowiednie do rozliczania za pośrednictwem CCP wiąże się ryzyko kredytowe i operacyjne kontrahenta i w związku z tym należy ustanowić przepisy dotyczące zarządzania tym ryzykiem. Aby ograniczyć ryzyko kredytowe kontrahenta uczestnicy rynku podlegający obowiązkowi rozliczania powinni posiadać procedury zarządzania ryzykiem przewidujące wymóg terminowej, precyzyjnej i odpowiednio wyodrębnionej wymiany zabezpieczeń. Opracowując projekty regulacyjnych standardów technicznych określające te procedury zarządzania ryzykiem, ESMA powinien brać pod uwagę wnioski międzynarodowych organów zajmujących się opracowywaniem standardów dotyczące depozytów zabezpieczających na instrumenty pochodne nierozliczane centralnie. Opracowując projekty regulacyjnych standardów technicznych określające ustalenia wymagane do precyzyjnej i odpowiedniej wymiany zabezpieczeń w celu zarządzania ryzykiem powiązanym z nierozliczonymi transakcjami, ESMA powinien wziąć pod uwagę przeszkody, na jakie napotykają emitenci obligacji zabezpieczonych lub podstaw zabezpieczenia zapewniając zabezpieczenie w szeregu jurysdykcji unijnych. ESMA powinien również uwzględnić fakt, że wierzytelności uprzywilejowane udzielane emitentom obligacji zabezpieczonych aktywami emitenta obligacji zabezpieczonych gwarantują analogiczną ochronę przed ryzykiem kredytowym kontrahenta.
(25) Przepisy regulujące rozliczanie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, sprawozdawczość w zakresie transakcji na instrumentach pochodnych oraz techniki ograniczania ryzyka w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nierozliczanych przez CCP powinny mieć zastosowanie do kontrahentów finansowych, tj. przedsiębiorstw inwestycyjnych, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE, instytucji kredytowych, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe 8 , zakładów ubezpieczeń, którym udzielono zezwolenia zgodnie z pierwszą dyrektywą Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie 9 , zakładów ubezpieczeń, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącą ubezpieczeń na życie 10 , zakładów reasekuracji, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2005/68/WE z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji 11 , przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i odpowiednio, ich spółek zarządzających, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) 12 , instytucji pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami 13 oraz alternatywnych funduszów inwestycyjnych zarządzanych przez zarządców alternatywnych funduszów inwestycyjnych (ZAFI), którym udzielono zezwolenia lub które zarejestrowano zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządców alternatywnych funduszów inwestycyjnych 14 .
(26) Podmioty prowadzące działalność w zakresie systemu programów emerytalnych, których zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych, na ogół w postaci dożywotnich wypłat, ale również w postaci wypłat realizowanych przez określony czas lub jako płatności jednorazowe, zwykle minimalizują swoje alokacje gotówkowe, aby zmaksymalizować efektywność i zyski dla ubezpieczonych. Dlatego nakładanie na takie podmioty wymogu centralnego rozliczania kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym doprowadziłoby do zamiany znacznej części ich aktywów na gotówkę, aby mogły one spełnić wymogi CCP dotyczące depozytów zabezpieczających. Aby uniknąć prawdopodobnego negatywnego wpływu takiego wymogu na przychody emerytalne przyszłych emerytów, nie należy stosować obowiązku rozliczania w odniesieniu do programów emerytalnych do czasu, kiedy CCP wypracują odpowiednie rozwiązanie techniczne dla przenoszenia zabezpieczenia niegotówkowego w formie zmiennych depozytów zabezpieczających. Takie rozwiązanie techniczne powinno uwzględniać szczególną rolę systemu programów emerytalnych i nie powinno mieć istotnego niekorzystnego wpływu na emerytów. W okresie przejściowym kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawarte w celu zmniejszenia ryzyka inwestycyjnego bezpośrednio związanego z wypłacalnością finansową systemu programów emerytalnych powinny podlegać nie tylko wymogom sprawozdawczości, ale również wymogom dotyczącym kolateralizacji bilateralnej. Celem ostatecznym jest jednak rozliczanie centralne, kiedy tylko stanie się ono realnym rozwiązaniem.
(27) Należy zapewnić, aby z tego szczególnego traktowania korzystały wyłącznie właściwe podmioty i systemy programów oraz uwzględnić różnorodność systemów emerytalnych w Unii, a jednocześnie zapewnić równe szanse wszystkim systemom programów emerytalnych. Dlatego czasowe odstępstwo powinno mieć zastosowanie do instytucji pracowniczych programów emerytalnych zarejestrowanych zgodnie z dyrektywą 2003/41/WE, w tym do wszelkich upoważnionych podmiotów odpowiadających za zarządzanie taką instytucją i działających w jej imieniu, o czym mowa w art. 2 ust. 1 tej dyrektywy, oraz do wszelkich podmiotów prawnych ustanowionych do celów inwestowania na rzecz takich instytucji i działających tylko i wyłącznie w ich interesie, oraz do prowadzonej przez instytucje działalności w zakresie pracowniczych programów emerytalnych, o której mowa w art. 3 dyrektywy 2003/41/WE.
(28) Tymczasowe odstępstwo powinno mieć również zastosowanie do działalności w zakresie pracowniczych programów emerytalnych prowadzonej przez przedsiębiorstwa ubezpieczeń na życie - pod warunkiem że wszystkie odnośne aktywa i pasywa są całkowicie wydzielone oraz odrębnie zarządzane i zorganizowane, bez możliwości przeniesienia. Powinno także mieć zastosowanie do wszelkich innych upoważnionych i nadzorowanych podmiotów działających wyłącznie w danym państwie lub do systemów programów, które są realizowane głównie na terytorium jednego z państw członkowskich, wyłącznie pod warunkiem że są one uznawane przez prawo krajowe, a ich zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych. Te podmioty i systemy programów, o których mowa w niniejszym motywie powinny podlegać obowiązkowi uzyskania decyzji odpowiedniego właściwego organu, a także - w celu zapewnienia spójności, usunięcia ewentualnych niezgodności i zapobiegania nadużyciom - opinii ESMA wydanej po konsultacji z EIOPA. Mogłyby one obejmować podmioty i systemy programów, które niekoniecznie są powiązane z programem emerytalnym oferowanym przez pracodawcę, ale których zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych, na zasadzie przymusowości lub dobrowolności. Jako przykłady można wymienić podmioty prawne prowadzące kapitałowe programy emerytalne, działające na podstawie prawa krajowego, pod warunkiem że inwestują one zgodnie z tzw. zasadą rozważnej osoby, a także programy emerytalne, do których osoby fizyczne przystępują indywidualnie, a które mogą być oferowane przez przedsiębiorstwa ubezpieczeń na życie. Zwolnienie w przypadku programów emerytalnych, do których osoby fizyczne przystępują indywidualnie, nie powinno obejmować kontraktów na transakcje na instrumentach pochodnych będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym związanych z innymi produktami o charakterze ubezpieczenia na życie oferowanymi przez tego ubezpieczyciela, w przypadku których zapewnienie świadczeń emerytalnych nie jest celem zasadniczym.
Dalsze przykłady to między innymi działalność w zakresie programów emerytalnych prowadzona przez przedsiębiorstwa ubezpieczeń objęte dyrektywą 2002/83/WE, pod warunkiem że wszystkie aktywa odpowiadające tej działalności są ujęte w specjalnym rejestrze, zgodnie z załącznikiem do dyrektywy 2001/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń 15 , oraz działalność w zakresie pracowniczych programów emerytalnych prowadzona przez przedsiębiorstwa ubezpieczeń na podstawie umów zawartych w ramach rokowań zbiorowych. Do celów niniejszego rozporządzenia instytucje powołane w celu realizacji świadczeń wyrównawczych na rzecz uczestników systemów programów emerytalnych w przypadku niewykonania zobowiązania należy również traktować jako program emerytalny.
(29) Przepisy mające zastosowanie do kontrahentów finansowych powinny, w stosownych przypadkach, mieć również zastosowanie do kontrahentów niefinansowych. Jak wiadomo, kontrahenci niefinansowi korzystają z kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym bezpośrednio związanym z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami. W rezultacie przy ustalaniu, czy dany kontrahent niefinansowy powinien podlegać obowiązkowi rozliczania, należy uwzględniać cel, w jakim ten kontrahent niefinansowy wykorzystuje kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i poziom ekspozycji, które wiążą się dla niego z tymi instrumentami. W celu zapewnienia instytucjom finansowym możliwości wyrażenia poglądów na temat progów rozliczenia ESMA powinien - przygotowując odnośne regulacyjne standardy techniczne - prowadzić otwarte konsultacje społeczne, w których zagwarantowane będzie uczestnictwo instytucji niefinansowych. ESMA powinien również skonsultować się ze wszystkimi właściwymi organami, na przykład Agencją ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki, w celu pełnego uwzględnienia cech szczególnych tych sektorów. Ponadto do dnia 17 sierpnia 2015 r. Komisja powinna ocenić znaczenie systemowe dokonywanych przez przedsiębiorstwa niefinansowe transakcji dotyczących kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w różnych sektorach, w tym w sektorze energetycznym.
(30) Przy ustalaniu, czy dany kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zmniejsza ryzyko bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub finansową kontrahenta niefinansowego, należy odpowiednio uwzględnić stosowane przez tego kontrahenta niefinansowego ogólne strategie hedgingu i ograniczania ryzyka. Należy w szczególności rozważyć, czy dany kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest ekonomicznie właściwy do ograniczania ryzyka w prowadzeniu działalności kontrahenta niefinansowego i zarządzaniu taką działalnością, w przypadku gdy ryzyko związane jest ze zmiennością stóp procentowych, kursów walutowych, stóp inflacji lub cen towarów.
(31) Próg rozliczania jest bardzo ważną wielkością dla kontrahentów niefinansowych. Przy ustalaniu tego progu należy uwzględnić znaczenie systemowe sumy pozycji i ekspozycji netto w podziale na kontrahentów i klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. W związku z tym należy podjąć właściwe kroki w kierunku uznania metod ograniczania ryzyka stosowanych przez kontrahentów niefinansowych w ich normalnej działalności.
(32) Członkowie ESBC oraz inne organy państw członkowskich pełniące podobne funkcje, a także inne unijne podmioty publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym, a także Bank Rozrachunków Międzynarodowych nie powinny być objęte zakresem niniejszego rozporządzenia, tak by uniknąć ograniczania ich kompetencji do wykonywania zadań leżących we wspólnym interesie.
(33) Ze względu na to, że nie wszyscy uczestnicy rynku podlegający obowiązkowi rozliczania mogą stać się członkami rozliczającymi CCP, powinni oni mieć dostęp do CCP w charakterze klientów lub klientów pośrednich, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków.
(34) Wprowadzenie obowiązku rozliczania wraz z procesem mającym na celu ustalenie, z których CCP można korzystać w celu wywiązania się z tego obowiązku, może prowadzić do niezmierzonych zaburzeń konkurencji na nieregulowanym rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Przykładowo, dany CCP może sprzeciwić się rozliczaniu transakcji zawartych w pewnych systemach obrotu, jeśli jest on własnością innego systemu obrotu. W celu uniknięcia tego rodzaju dyskryminacyjnych praktyk CCP powinni akceptować rozliczanie transakcji zawartych w różnych systemach obrotu, pod warunkiem że te systemy obrotu spełniają wymogi operacyjnotechniczne ustanowione przez CCP i są niezależne od dokumentacji kontraktowej, na podstawie której kontrahenci zawarli transakcję dotyczącą odnośnych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, o ile dokumentacja ta jest zgodna ze standardami rynkowymi. Systemy obrotu powinny przekazywać CCP informacje dotyczące obrotu w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny. Prawo dostępu CCP do systemu obrotu powinno umożliwiać rozwiązania, w których większa liczba CCP korzysta z informacji o transakcjach pochodzących z jednego systemu obrotu.
Nie powinno to jednak prowadzić do interoperacyjności rozliczania instrumentów pochodnych ani do fragmentacji płynności.
(35) Niniejsze rozporządzenie nie powinno blokować równego i otwartego dostępu w relacji między systemami obrotu a CCP na rynku wewnętrznym z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w regulacyjnych standardach technicznych opracowanych przez ESMA i przyjętych przez Komisję. Komisja powinna nadal ściśle monitorować rozwój rynku instrumentów pochodnych i w razie potrzeby interweniować, by zapobiegać występowaniu zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, mając na celu zapewnienie równych szans na rynkach finansowych.
(36) W niektórych dziedzinach w obrębie usług finansowych oraz obrotu kontraktami pochodnymi mogą również występować prawa handlowe i prawa własności intelektualnej. W przypadkach gdy takie prawa własności odnoszą się do produktów lub usług, które stają się normą w branży lub wywierają wpływ na normy branżowe, powinno się udostępniać licencje na warunkach, które są proporcjonalnie sprawiedliwe, uzasadnione i niedyskryminacyjne.
(37) W celu zidentyfikowania odpowiednich klas kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które powinny podlegać obowiązkowi rozliczania, oraz progów i kontrahentów niefinansowych o znaczeniu systemowym, niezbędne są wiarygodne dane. W związku z tym ważne jest - w celach regulacyjnych - ustanowienie na szczeblu Unii jednolitego wymogu przekazywania danych na temat instrumentów pochodnych. Ponadto w celu dostarczenia ESMA oraz odpowiednim właściwym organom danych porównawczych niezbędny jest retroaktywny obowiązek sprawozdawczy o jak najszerszym zakresie, obejmujący zarówno kontrahentów finansowych, jak i kontrahentów niefinansowych.
(38) Transakcja wewnątrzgrupowa jest transakcją pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami objętymi w pełni tą samą konsolidacją i podlegającymi właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka. Przedsiębiorstwa te należą do tego samego systemu ochrony instytucjonalnej, o którym mowa w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE, lub w przypadku instytucji kredytowych powiązanych z tym samym organem centralnym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, obydwa są instytucjami kredytowymi lub jeden jest instytucją kredytową, a drugi jest organem centralnym. Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mogą być uznawane w ramach grup niefinansowych lub finansowych, jak również w ramach grup składających się z przedsiębiorstw finansowych i niefinansowych, a w przypadku gdy taki kontrakt uznawany jest za transakcję wewnątrzgrupową w odniesieniu do jednego kontrahenta, musi on być również uznany za transakcję wewnątrzgrupową w odniesieniu do drugiego kontrahenta. Uznaje się, że transakcje wewnątrzgrupowe mogą być niezbędne, aby kumulować ryzyko w ramach struktury grupy, oraz że ryzyko wewnątrzgrupowe ma zatem charakter swoisty.
Ponieważ objęcie tych transakcji obowiązkiem rozliczania może doprowadzić do ograniczenia wydajności procesów zarządzania ryzykiem wewnątrzgrupowym, zwolnienie transakcji wewnątrzgrupowych z obowiązku rozliczania może być korzystne, o ile nie zwiększy ono ryzyka systemowego. Należy zatem rozliczanie CCP w odniesieniu do tych transakcji zastąpić odpowiednią wymianą zabezpieczeń w sytuacjach, w których będzie to właściwe dla ograniczenia wewnątrzgrupowego ryzyka kontrahenta.
(39) Niektóre transakcje wewnątrzgrupowe mogły by być jednak zwolnione - w pewnych przypadkach, na podstawie decyzji właściwych organów- z wymogu zabezpieczania, pod warunkiem że procedury w zakresie zarządzania ryzykiem są odpowiednio solidne, rzetelne oraz stosowne do stopnia złożoności transakcji i że nie ma przeszkód dla szybkiego przenoszenia środków własnych lub spłaty zobowiązań między kontrahentami. Kryteria te, a także procedury, których powinni przestrzegać kontrahenci i właściwe organy przy stosowaniu zwolnień, powinny zostać wyszczególnione w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych zgodnie z odnośnymi rozporządzeniami ustanawiającymi ESA. Przed opracowaniem projektu regulacyjnych standardów technicznych, ESA powinny przygotować ocenę skutków odnoszącą się do ich ewentualnego oddziaływania na rynek wewnętrzny oraz na uczestników rynku finansowego, w szczególności na działanie i strukturę danych grup. Wszystkie standardy techniczne mające zastosowanie do zabezpieczeń wymienianych w transakcjach wewnątrzgrupowych, w tym kryteria zwalniania, powinny uwzględniać typowe cechy charakterystyczne tych transakcji oraz różnice między kontrahentami finansowymi a niefinansowymi, a także ich cele i sposoby wykorzystywania kontraktów pochodnych.
(40) Kontrahenci powinni być uznawani za objętych tą samą konsolidacją co najmniej wtedy, gdy obaj są objęci konsolidacją zgodnie z dyrektywą Rady 83/349/EWG 16 lub międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (MSSF) przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady 17 lub - w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim - zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości kraju trzeciego uznanymi za ekwiwalentne do MSSF zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1569/2007 18 (lub standardami rachunkowości kraju trzeciego, których stosowanie jest dozwolone zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1569/2007) lub w przypadku, gdy obaj są objęci takim samym nadzorem skonsolidowanym zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE lub dyrektywą 2006/49/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady 19 lub - w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim - takim samym nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez właściwy organ kraju trzeciego, który w wyniku weryfikacji uznano za ekwiwalentny do tego podlegającego zasadom określonym w art. 143 dyrektywy 2006/48/WE lub art. 2 dyrektywy 2006/49/WE.
(41) Ważne jest, by uczestnicy rynku przekazywali repozytoriom transakcji wszystkie informacje dotyczące kontraktów pochodnych. W konsekwencji informacje na temat zagrożeń związanych z funkcjonowaniem rynków obrotu instrumentami pochodnymi będą przechowywane centralnie oraz łatwo dostępne dla, między innymi, ESMA, właściwych organów, Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) i odpowiednich banków centralnych ESBC.
(42) Usługi świadczone przez repozytorium transakcji charakteryzują się ekonomią skali, co może ograniczać konkurencję w tej konkretnej dziedzinie. Jednocześnie nałożenie na uczestników rynku obowiązku obszernej sprawozdawczości może podwyższyć wartość informacji będących w posiadaniu repozytoriów transakcji również dla stron trzecich świadczących usługi pomocnicze, takie jak potwierdzanie transakcji, kojarzenie transakcji, obsługę zdarzeń kredytowych, usługi uzgadniania lub kompresji portfela. Zasadne jest zapewnienie, aby równość szans podmiotów w bardziej ogólnie pojętym sektorze rozliczania i rozrachunku nie doznała uszczerbku ze względu na ewentualny naturalny monopol w zakresie świadczenia usług repozytorium transakcji. Dlatego od repozytoriów transakcji należy wymagać, by udzielały dostępu do przechowywanych przez siebie informacji na równych, rozsądnych i niedyskryminacyjnych warunkach - z zastrzeżeniem koniecznych środków ostrożności związanych z ochroną danych.
(43) Aby możliwe było uzyskanie kompleksowego obrazu sytuacji na rynku, a także dokonanie oceny ryzyka systemowego, do repozytoriom transakcji należy zgłaszać zarówno rozliczone przez CCP, jak i nierozliczone przez CCP kontrakty pochodne.
(44) ESA powinny otrzymać odpowiednie zasoby w celu umożliwienia im skutecznego wykonywania zadań przydzielonych im na mocy niniejszego rozporządzenia.
(45) Kontrahenci i CCP, którzy zawierają, zmieniają lub rozwiązują kontrakt pochodny, powinni zapewnić zgłoszenie w repozytorium transakcji szczegółowych informacji o tym kontrakcie. Powinni oni mieć możliwość powierzenia zgłoszenia transakcji innemu podmiotowi. Podmiot lub jego pracownicy przekazujący, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, repozytorium transakcji informacje na temat kontraktu pochodnego w imieniu kontrahenta nie powinni naruszać jakichkolwiek ograniczeń w zakresie ujawniania informacji. Opracowując projekt regulacyjnych standardów technicznych dotyczących sprawozdawczości, ESMA powinien wziąć pod uwagę postępy w opracowywaniu unikatowego numeru identyfikacyjnego kontraktu, a także wykaz wymaganych danych sprawozdawczych figurujący w tabeli 1 znajdującej się w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006 20 wprowadzającego środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE oraz skonsultować się z innymi właściwymi organami, takimi jak Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki.
(46) Mając na uwadze zasady określone w komunikacie Komisji w sprawie wzmocnienia systemów sankcji w sektorze usług finansowych oraz ustawodawstwie unijnym przyjętym w następstwie tego komunikatu, państwa członkowskie powinny określić zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powinny stosować powyższe sankcje w sposób, który nie ogranicza skuteczności tych przepisów. Takie sankcje powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Powinny one opierać się na wytycznych przyjętych przez ESMA w celu wspierania konwergencji i międzysektorowej spójności systemów sankcji w sektorze finansowym. Państwa członkowskie powinny zagwarantować, że nakładane sankcje będą podawane do wiadomości publicznej oraz że - w stosownych przypadkach - sprawozdania z oceny skuteczności obowiązujących przepisów będą regularnie publikowane.
(47) Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem CCP może mieć siedzibę w dowolnym państwie członkowskim. Nie można dyskryminować, bezpośrednio ani pośrednio, żadnego państwa członkowskiego ani grupy państw członkowskich jako miejsca świadczenia usług rozliczeniowych. Żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie powinien ograniczać lub wstrzymywać CCP w jednym systemie prawnym od rozliczania produktu wystawionego w walucie innego państwa członkowskiego lub w walucie państwa trzeciego.
(48) Udzielenie CCP zezwolenia powinno być uzależnione od posiadania przez CCP minimalnej kwoty kapitału założycielskiego. Kapitał danego CCP, w tym zysk niepodzielony i rezerwy, powinien w każdym momencie być proporcjonalny do ryzyka wynikającego z działalności CCP, tak aby zapewnić temu CCP odpowiednie zabezpieczenie kapitałowe przed ryzykiem kredytowym, kontrahenta, rynkowym, operacyjnym, prawnym lub ekonomicznym, które nie zostało do tego momentu pokryte celowymi zasobami finansowymi, oraz umożliwić mu, w razie potrzeby, sprawne przeprowadzenie likwidacji lub restrukturyzacji działalności.
(49) W związku z tym, że niniejsze rozporządzenie wprowadza do celów regulacyjnych prawny obowiązek rozliczania za pośrednictwem określonych CCP, należy zatem zapewnić bezpieczeństwo i solidność tych CCP, a także nieustanne spełnianie przez nie rygorystycznych wymogów organizacyjnych, w zakresie prowadzenia działalności ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.
Aby zapewnić jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia, wymogi te powinny mieć zastosowanie do rozliczania wszystkich instrumentów finansowych obsługiwanych przez CCP.
(50) Do celów regulacyjnych i harmonizacyjnych należy zatem zadbać o to, by kontrahenci korzystali wyłącznie z CCP, które spełniają wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. Wymogi te nie powinny uniemożliwić państwom członkowskim przyjęcia lub dalszego stosowania dodatkowych wymagań w odniesieniu do CCP mających siedzibę na ich terytorium, w tym pewnych wymogów dotyczących obowiązku uzyskania zezwoleń nałożonych dyrektywą 2006/48/WE. Jednak nałożenie takich dodatkowych wymogów nie powinno wpływać na prawo CCP, którzy uzyskali zezwolenie lub zostali uznani w innych państwach członkowskich na mocy niniejszego rozporządzenia, do świadczenia usług rozliczeniowych członkom rozliczającym i ich klientom mającym siedziby w państwie członkowskim, które wprowadza dodatkowe wymogi, ponieważ te CCP nie podlegają tym dodatkowym wymogom i nie mają obowiązku ich spełniania. Do dnia 30 września 2014 r., ESMA powinien sporządzić projekt sprawozdania na temat wpływu stosowania dodatkowych wymogów przez państwa członkowskie.
(51) Niezbędnym uzupełnieniem obowiązku rozliczania kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym są bezpośrednie przepisy dotyczące udzielania zezwoleń CCP i sprawowania nad nimi nadzoru. Ze względu na to, że właściwe organy są w stanie najlepiej zbadać bieżące prowadzenie działalności przez CCP, przeprowadzać regularne przeglądy i podejmować, w stosownych przypadkach, odpowiednie działania, są one nadal odpowiedzialne za wszelkie aspekty udzielania zezwoleń CCP i sprawowanie nad nimi nadzoru, w tym są odpowiedzialne za sprawdzanie, czy CCP wnioskujący o udzielenie zezwolenia spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia i dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych 21 .
(52) W przypadku gdy CCP grozi niewypłacalność, odpowiedzialność budżetowa może - w głównej mierze - spoczywać na państwie członkowskim, w którym ten CCP ma siedzibę. Oznacza to, że udzielenie zezwolenia temu CCP i sprawowanie nad nim nadzoru powinno leżeć w gestii właściwego organu tego państwa członkowskiego. Jednakże ze względu na to, że członkowie rozliczający CCP mogą mieć siedzibę w różnych państwach członkowskich i to oni w pierwszej kolejności będą narażeni na konsekwencje niewykonania zobowiązania przez dany CCP, wszystkie odpowiednie właściwe organy i ESMA powinni być zaangażowani w proces udzielania zezwolenia i nadzorowania. Pozwoli to na uniknięcie rozbieżnych środków bądź praktyk krajowych, a także zakłóceń w należytym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. Ponadto żadna propozycja ani polityka jakiegokolwiek członka kolegium organów nadzorujących nie powinna pośrednio lub bezpośrednio dyskryminować jakiegokolwiek państwa członkowskiego ani grupy państw członkowskich, jako miejsca świadczenia usług rozliczeniowych w jakiejkolwiek walucie. ESMA powinien uczestniczyć w każdym kolegium w celu zapewnienia spójnego i prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia. ESMA powinien włączyć do przygotowywania zaleceń i decyzji pozostałe właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich.
(53) Mając na uwadze rolę przypisaną kolegiom ważne jest, by w wykonywaniu ich zadań uczestniczyły wszystkie odpowiednie właściwe organy oraz członkowie ESBC. Kolegium powinno składać się nie tylko z właściwych organów, które nadzorują CCP, ale również z organów nadzorujących podmioty, na które działania danego CCP mogłyby mieć wpływ; podmiotami tymi są wybrani członkowie rozliczający, systemy obrotu, interoperacyjni CCP oraz centralne depozyty papierów wartościowych. Członkowie ESBC, którzy odpowiadają za dozór nad CCP i interoperacyjnymi CCP, a także ci, którzy odpowiadają za emisję walut danych instrumentów finansowych rozliczanych przez CCP, powinni mieć możliwość zasiadania w kolegium. Jako że nadzorowane lub dozorowane podmioty zostałyby utworzone w ograniczonej liczbie państw członkowskich, w których działa CCP, za nadzór lub dozór nad większą liczbą tych podmiotów mógłby odpowiadać jeden właściwy organ lub członek ESBC. Aby zapewnić sprawną współpracę wszystkich członków kolegium, należy wdrożyć stosowne procedury i mechanizmy.
(54) Jako że zakłada się, że kolegium zostanie powołane i będzie funkcjonować w oparciu o pisemną umowę zawartą pomiędzy wszystkimi jego członkami, członkom tym należy przyznać uprawnienia do określenia procedur w zakresie podejmowania decyzji w kolegium - z uwagi na delikatny charakter tej kwestii. A zatem szczegółowe zasady dotyczące procedur głosowania powinny zostać określone w drodze pisemnej umowy zawartej przez wszystkich członków kolegium. Jednak w celu właściwego wyważenia interesów wszystkich odnośnych uczestników rynku i państw członkowskich kolegium powinno głosować zgodnie z ogólną zasadą, w myśl której każdy członek dysponuje jednym głosem, niezależnie od liczby funkcji pełnionych na podstawie niniejszego rozporządzenia. W przypadku kolegiów mających do 12 członków prawo głosu przysługuje maksymalnie dwóm członkom kolegium z tego samego państwa członkowskiego; każdy członek posiadający prawo głosu powinien dysponować jednym głosem. W przypadku kolegiów mających więcej niż 12 członków prawo głosu powinno przysługiwać maksymalnie trzem członkom kolegium z tego samego państwa członkowskiego; każdy członek posiadający prawo głosu powinien dysponować jednym głosem.
(55) Bardzo szczególna sytuacja CCP wymaga, aby kolegia były organizowane i funkcjonowały zgodnie z uzgodnieniami odnoszącymi się specyficznie do nadzoru nad CCP.
(56) Uzgodnienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie stanowią precedensu dla jakichkolwiek innych przepisów dotyczących nadzoru nad infrastrukturą rynków finansowych, szczególnie jeżeli chodzi o metody głosowania w przypadku przekazania spraw do ESMA.
(57) CCP nie powinien uzyskać zezwolenie w przypadku, gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem właściwych organów państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przyjmą wspólną opinię w drodze wzajemnej zgody, że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia. Jeżeli jednak wystarczająca większość składu kolegium wyrazi opinię negatywną oraz dowolny z odnośnych właściwych organów, przy wsparciu większości dwóch trzecich kolegium, przekaże sprawę do ESMA, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, powinien odroczyć decyzję w sprawie zezwolenia i czekać na jakąkolwiek decyzję, którą ESMA może podjąć odnośnie do zgodności z prawem unijnym. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę powinien podjąć decyzję zgodnie z tą decyzją ESMA. W przypadku gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem organów państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przyjmą wspólną opinię, w której stwierdzą, iż ich zdaniem wymogi nie są spełnione i że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia, właściwy organ państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, powinien mieć możliwość przekazania sprawy do ESMA, który podejmie decyzję dotyczącą przestrzegania prawa Unii.
(58) Za właściwe uznaje się wzmocnienie przepisów w sprawie wymiany informacji między właściwymi organami, ESMA i innymi właściwymi organami oraz wzmocnienie zobowiązania do udzielania pomocy i współpracy pomiędzy nimi. Z uwagi na rozwijającą się działalność transgraniczną organy te powinny przekazywać sobie wzajemnie informacje istotne do pełnienia ich funkcji, tak aby zapewnić skuteczne egzekwowanie przepisów niniejszego rozporządzenia, w tym w okolicznościach, gdy ich naruszenia lub domniemane naruszenia mogą mieć znaczenie dla organów dwóch lub większej liczby państw członkowskich. Podczas wymiany informacji konieczne jest ścisłe zachowanie tajemnicy służbowej. Ze względu na szeroki zakres oddziaływania kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym niezbędne jest, by inne właściwe organy, takie jak organy podatkowe bądź organy regulacji energetyki, miały dostęp do informacji niezbędnych do pełnienia ich funkcji.
(59) Ze względu na globalny charakter rynków finansowych ESMA powinien być bezpośrednio odpowiedzialny za uznawanie CCP mających siedzibę w państwach trzecich, zezwalając im w ten sposób na świadczenie usług rozliczeniowych na terytorium Unii, pod warunkiem że Komisja uznała ramy prawne i nadzorcze danego państwa trzeciego za równoważne z ramami unijnymi oraz że spełnione zostały inne warunki. A zatem CCP mający siedzibę w państwie trzecim świadczący usługi rozliczeniowe na rzecz członków rozliczających lub systemów obrotu mających siedzibę w Unii powinien zostać uznany przez ESMA. Aby jednak nie utrudniać dalszego rozwoju działalności w zakresie zarządzania inwestycjami transgranicznymi w Unii, CCP z państwa trzeciego świadczący usługi na rzecz klientów mających siedzibę w Unii za pośrednictwem członków rozliczających mających siedzibę w kraju trzecim, nie musi zostać uznany przez ESMA. W tym kontekście szczególne znaczenie dla zapewnienia równych warunków prowadzenia działalności i stabilności finansowej będą miały umowy z głównymi partnerami międzynarodowymi Unii.
(60) W dniu 16 września 2010 r. Rada Europejska uzgodniła, że w stosunkach zewnętrznych Unia musi wspierać swoje interesy i wartości bardziej asertywnie, w duchu wzajemności i obopólnych korzyści oraz podjąć kroki, aby, między innymi, zapewnić przedsiębiorstwom europejskim lepszy dostęp do rynku i pogłębić współpracę regulacyjną z najważniejszymi partnerami handlowymi.
(61) Niezależnie od swojej struktury własności CCP powinny posiadać skuteczne zasady zarządzania, kierownictwo wyższego szczebla o nieposzlakowanej opinii oraz niezależnych członków zarządu. Co najmniej jedna trzecia członków zarządu, nie mniej jednak niż dwóch członków zarządu, powinna być członkami niezależnymi. Różne zasady zarządzania oraz struktury własności mogą mieć jednak wpływ na gotowość lub zdolność CCP do rozliczania pewnych produktów. Właściwe jest zatem, by niezależni członkowie zarządu oraz komisja ds. ryzyka, która ma zostać powołana przez CCP, rozwiązywali ewentualne konflikty interesów w CCP. Członkowie rozliczający i klienci muszą być odpowiednio reprezentowani, gdyż decyzje podejmowane przez CCP mogą mieć na nich wpływ.
(62) CCP może zlecić funkcje na zasadzie outsourcingu. Komisja ds. ryzyka CCP powinna udzielać informacji na temat outsourcingu. Główne działania związane z zarządzaniem ryzykiem nie podlegają outsourcingowi, chyba że zatwierdził to właściwy organ.
(63) Wymogi dotyczące uczestnictwa w danym CCP powinny być przejrzyste, proporcjonalne i niedyskryminacyjne; powinny także zezwalać na zdalny dostęp, pod warunkiem że nie naraża to tego CCP na dodatkowe ryzyko.
(64) Klientom członków rozliczających, którzy rozliczają kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem CCP, należy zapewnić wysoki poziom ochrony. Rzeczywisty poziom ochrony jest uzależniony od stopnia wyodrębnienia, który wybiorą wspomniani klienci. Pośrednicy powinni wyodrębnić swoje aktywa od aktywów klientów. Dlatego CCP powinien prowadzić ewidencję, która jest aktualizowana i umożliwia łatwą identyfikację, aby ułatwić przenoszenie pozycji i aktywów klientów członków rozliczających niewykonujących zobowiązań na członka wykonującego zobowiązania lub, odpowiednio do okoliczności, prawidłowe upłynnienie pozycji klientów i zwrot klientom nadwyżek zabezpieczeń. Wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu dotyczące wyodrębniania i przenoszenia pozycji i aktywów klientów powinny w związku z tym być nadrzędne wobec kolidujących przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, uniemożliwiających stronom spełnienie tych wymogów.
(65) CCP powinien dysponować solidnymi ramami zarządzania ryzykiem pozwalającymi mu na zarządzanie ryzykiem kredytowym, ryzykiem utraty płynności, ryzykiem operacyjnym i innymi rodzajami ryzyka, w tym ryzykiem, jakie ponosi lub jakie stanowi dla innych podmiotów w wyniku współzależności. CCP powinien dysponować odpowiednimi procedurami i mechanizmami dotyczącymi sposobu postępowania w przypadku niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego.
W celu ograniczenia do minimum efektu domina, który może wywołać niewykonanie zobowiązania, CCP powinien dysponować rygorystycznymi wymogami dotyczącymi uczestnictwa, uzyskać odpowiednie depozyty początkowe, utrzymywać fundusz na wypadek niewykonania zobowiązań i inne zasoby finansowe na pokrycie ewentualnych strat. W celu zapewnienia, aby CCP miał stale do dyspozycji odpowiedniej wysokości środki, powinien on ustalić minimalną kwotę, poniżej której wysokość funduszu na wypadek niewykonania zobowiązań nie powinna spaść. Nie powinno to jednak ograniczać możliwości wykorzystywania przez CCP całości funduszu na wypadek niewykonania zobowiązań w celu pokrycia strat wynikających z niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego.
(66) Określając solidne ramy zarządzania ryzykiem, CCP powinien wziąć pod uwagę związane z nimi potencjalne ryzyko i oddziaływanie ekonomiczne na członków rozliczających i ich klientów. Chociaż opracowanie bardzo solidnego systemu zarządzania ryzykiem powinno być nadrzędnym celem danego CCP, możliwe jest jednak dostosowanie tego systemu do rodzaju działalności i profilu ryzyka klientów członków rozliczających, a także - jeżeli zostanie to uznane za właściwe na podstawie kryteriów określonych w regulacyjnych standardach technicznych, które mają zostać opracowane przez ESMA - włączenie w zakres aktywów o wysokim stopniu płynności przyjmowanych jako zabezpieczenie co najmniej gotówki, obligacji rządowych, obligacji zabezpieczonych w rozumieniu dyrektywy 2006/48/WE po odpowiednim zredukowaniu ich wartości, udzielonych przez członka ESBC gwarancji wymagalnych na pierwsze żądanie, gwarancji banków komercyjnych na rygorystycznych warunkach, w szczególności dotyczących zdolności kredytowej gwaranta i powiązań kapitałowych gwaranta z członkami rozliczającymi CCP. W stosownych przypadkach ESMA może również wziąć pod uwagę przyjęcie złota jako aktywu stanowiącego zabezpieczenie. CCP powinny mieć możliwość przyjęcia, na rygorystycznych warunkach w zakresie zarządzania ryzykiem, gwarancji banków komercyjnych przedstawianych przez kontrahentów niefinansowych występujących w charakterze członków rozliczających.
(67) Strategie CCP odnoszące się do zarządzania ryzykiem powinny być na tyle pewne, aby nie stanowiły zagrożenia dla podatnika.
(68) Wezwanie do uzupełnienia zabezpieczenia i redukcja jego wartości mogą mieć skutki o charakterze cyklicznym. CCP, właściwe organy i ESMA powinny zatem przyjąć środki służące zapobieganiu ewentualnym skutkom o charakterze cyklicznym, wynikającym z praktyk dotyczących zarządzania ryzykiem przyjętych przez CCP, oraz kontroli tych skutków, pod warunkiem że nie wpływa to niekorzystnie na stabilność i zabezpieczenie finansowe CCP.
(69) Zarządzanie ekspozycjami jest zasadniczą częścią procesu rozliczania. Na potrzeby ogólnego świadczenia usług rozliczeniowych należy udzielić dostępu do odpowiednich źródeł informacji o kształtowaniu się cen i zezwolić na korzystanie z nich. Takie źródła informacji o kształtowaniu się cen powinny obejmować źródła związane z indeksami stosowanymi jako wskaźniki referencyjne dla instrumentów pochodnych lub innych instrumentów finansowych.
(70) Depozyty zabezpieczające są pierwszą linią obrony CCP. Mimo iż CCP powinny inwestować otrzymane depozyty w sposób bezpieczny i ostrożny, powinny jednak podjąć szczególne starania, by zapewnić odpowiednią ochronę depozytów zabezpieczających, aby zagwarantować, że zostaną terminowo zwrócone członkom rozliczającym wykonującym zobowiązania lub interoperacyjnemu CCP, w przypadku gdy CCP, który otrzymał te depozyty, nie wykonuje swojego zobowiązania.
(71) Dostęp do zasobów o odpowiedniej płynności ma zasadnicze znaczenie dla CCP. Płynność taką może zapewniać dostęp do płynności banku centralnego, do płynności mającego zdolność kredytową, rzetelnego banku komercyjnego lub do płynności obu tych podmiotów. Dostęp do płynności może wynikać z zezwolenia udzielonego zgodnie z art. 6 dyrektywy 2006/48/WE lub innych odpowiednich uzgodnień. Oceniając adekwatność zasobów płynności, w szczególności w sytuacjach kryzysowych, CCP powinien uwzględnić ryzyko związane z uzyskaniem płynności w oparciu wyłącznie o linie kredytowe banków komercyjnych.
(72) W "Europejskim kodeksie postępowania w zakresie rozliczeń i rozrachunków" z dnia 7 listopada 2006 r. ustanowiono dobrowolne ramy tworzenia powiązań pomiędzy CCP. Utrzymuje się jednak rozdrobnienie sektora rozliczania i rozrachunku wzdłuż granic państwowych, co sprawia, że transakcje transgraniczne są droższe i harmonizacja jest utrudniona. Należy zatem określić warunki zawierania uzgodnień interoperacyjnych pomiędzy poszczególnymi CCP, tak aby uzgodnienia te nie narażały poszczególnych CCP na ryzyko, które nie jest właściwie zarządzane.
(73) Uzgodnienia interoperacyjne mają znaczenie dla lepszej integracji rynku rozliczania i rozrachunku transakcji w Unii i należy zapewnić ich regulację. Ponieważ uzgodnienia interoperacyjne mogą jednak narażać CCP na dodatkowe ryzyko, CCP muszą posiadać, przez trzy lata, zezwolenie na dokonywanie rozliczeń lub zostać uznane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, lub posiadać zezwolenie w ramach istniejącego wcześniej krajowego systemu zezwoleń, przed zaaprobowaniem takich uzgodnień interoperacyjnych przez właściwe organy. Ponadto ze względu na większą złożoność wiążącą się z uzgodnieniem interoperacyjnym pomiędzy CCP rozliczającymi kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, na tym etapie należy ograniczyć zakres uzgodnień interoperacyjnych do zbywalnych papierów wartościowych oraz instrumentów rynku pieniężnego. Do dnia 30 września 2014 r. ESMA powinien jednak przedstawić Komisji sprawozdanie na temat tego, czy rozszerzenie zakresu na inne instrumenty finansowe byłoby wskazane.
(74) Repozytoria transakcji gromadzą do celów regulacyjnych dane istotne dla organów we wszystkich państwach członkowskich. ESMA powinien przejąć odpowiedzialność za rejestrowanie repozytoriów transakcji, wycofywanie ich rejestracji i nadzór nad nimi.
(75) Ze względu na to, że organy regulacyjne, CCP i inni uczestnicy rynku korzystają z danych przechowywanych przez repozytoria transakcji, należy zagwarantować, że te ostatnie podlegają rygorystycznym wymogom operacyjnym dotyczącym rejestrowania danych i zarządzania nimi.
(76) Przejrzystość cen, opłat i modeli zarządzania ryzykiem związanych z usługami świadczonymi przez CCP, ich członków i repozytoria transakcji jest niezbędna, aby zapewnić uczestnikom rynku możliwość dokonania świadomego wyboru.
(77) Aby ESMA mógł efektywnie wykonywać swoje obowiązki, musi mieć możliwość zwracania się w drodze zwykłego wniosku lub decyzji o wszystkie niezbędne informacje do repozytoriów transakcji, powiązanych stron trzecich oraz stron trzecich, którym repozytoria transakcji zleciły pewne zadania lub działania operacyjne na zasadzie outsourcingu. Jeżeli ESMA zwraca się o takie informacje za pomocą zwykłego wniosku, osoba będąca adresatem wniosku nie ma obowiązku dostarczenia informacji, ale w przypadku gdy zrobi to dobrowolnie, przedstawione informacje nie powinny być błędne ani mylące. Informacji takich należy udzielić bezzwłocznie.
(78) Bez uszczerbku dla przypadków podlegających przepisom prawa karnego lub prawa podatkowego, właściwe organy, ESMA, podmioty lub osoby fizyczne i prawne inne niż właściwe organy, uzyskujące poufne informacje, powinny wykorzystywać te informacje wyłącznie do wykonywania swych obowiązków oraz pełnienia swych funkcji. Nie powinno to jednak uniemożliwiać wykonywania funkcji organów krajowych odpowiedzialnych za zapobieganie, badanie lub naprawę skutków złej administracji zgodnie z przepisami prawa krajowego.
(79) W celu skutecznego wykonywania swoich uprawnień nadzorczych ESMA powinien mieć prawo do prowadzenia dochodzeń i kontroli w miejscu prowadzenia działalności.
(80) ESMA powinien mieć możliwość przekazania poszczególnych zadań związanych z nadzorem właściwym organom państwa członkowskiego, np. w przypadku, gdy zadanie związane z nadzorem wymaga wiedzy i doświadczenia dotyczącego warunków miejscowych, które są łatwiej dostępne na szczeblu krajowym. ESMA powinien mieć możliwość przekazania, wykonywania poszczególnych zadań dochodzeniowych i kontroli w miejscu prowadzenia działalności. Przed przekazaniem zadań ESMA powinien skonsultować się z odnośnym właściwym organem w sprawie szczegółowych warunków takiego przekazania zadań, w tym zakresu przekazywanego zadania, harmonogramu jego wykonania oraz przekazania niezbędnych informacji przez ESMA, jak i przekazania mu niezbędnych informacji. ESMA powinien wypłacić wynagrodzenie właściwym organom za realizację przekazanego zadania zgodnie z rozporządzeniem w sprawie opłat, które zostanie przyjęte przez Komisję w drodze aktu delegowanego. ESMA nie powinien mieć możliwości delegowania uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie rejestracji.
(81) Konieczne jest zagwarantowanie, by właściwe organy miały możliwość zwrócenia się do ESMA o zbadanie, czy spełnione są warunki wycofania rejestracji repozytorium transakcji. ESMA powinien rozpatrzyć takie wnioski i przedsięwziąć odpowiednie środki.
(82) ESMA powinien mieć możliwość nałożenia okresowych kar pieniężnych, aby nakłonić repozytoria transakcji do usunięcia naruszenia, do dostarczenia pełnych i prawidłowych informacji, o które wystąpiła, lub do poddania się dochodzeniu lub kontroli w miejscu prowadzenia działalności.
(83) ESMA powinien mieć również możliwość nakładania grzywien na repozytoria transakcji, w przypadku gdy stwierdzi, że dopuściły się one naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia celowo lub w wyniku zaniedbania. Grzywny powinny być nakładane odpowiednio do wagi naruszenia. Naruszenia powinny zostać podzielone na różne kategorie, do których należy przyporządkować konkretne grzywny. Aby obliczyć grzywnę za konkretne naruszenie, ESMA powinien skorzystać z dwuetapowej metodologii polegającej na określeniu kwoty podstawowej oraz dostosowaniu tej kwoty, w razie konieczności, przy pomocy pewnych współczynników. Kwotę podstawową należy ustalić, biorąc pod uwagę roczne obroty danego repozytorium transakcji, a korekty należy dokonać, podwyższając lub obniżając kwotę podstawową poprzez zastosowanie odnośnych współczynników zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(84) Niniejsze rozporządzenie powinno określać współczynniki związane z okolicznościami obciążającymi lub łagodzącymi, aby zapewnić ESMA niezbędne narzędzia do orzeczenia grzywny, która będzie proporcjonalna do wagi naruszenia popełnionego przez repozytorium transakcji, z uwzględnieniem okoliczności, w których doszło do naruszenia.
(85) Przed podjęciem decyzji o nałożeniu grzywny lub okresowych kar pieniężnych ESMA powinien zapewnić podmiotom będącym przedmiotem tego postępowania możliwość przedstawienia wyjaśnień w celu zagwarantowania im prawa do obrony.
(86) ESMA powinien powstrzymać się od nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych w przypadku gdy - wskutek postępowania karnego prowadzonego na mocy prawa krajowego - wyrok uniewinniający lub skazujący wynikający z identycznych faktów lub z faktów, które są zasadniczo takie same, uprawomocnił się.
(87) Nałożone przez ESMA grzywny i okresowe kary pieniężne powinny być możliwe do wyegzekwowania, a ich egzekucję powinny regulować przepisy z zakresu postępowania cywilnego obowiązujące w państwie, na którego terytorium jest ono prowadzone. Przepisy z zakresu postępowania cywilnego nie powinny obejmować przepisów postępowania karnego, mogą jednak zawierać przepisy z zakresu postępowania administracyjnego.
(88) W przypadku dopuszczenia się naruszenia przez repozytorium transakcji ESMA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia szeregu środków nadzorczych obejmujących wystąpienie do repozytorium transakcji o położenie kresu naruszeniu, a także - w ostateczności - wycofanie rejestracji, w przypadku gdy repozytorium transakcji poważnie lub wielokrotnie naruszyło przepisy niniejszego rozporządzenia. ESMA powinien stosować środki nadzorcze z uwzględnieniem charakteru i wagi naruszenia, szanując przy tym zasadę proporcjonalności. Przed podjęciem decyzji o zastosowaniu środków nadzorczych ESMA powinien zapewnić możliwość wysłuchania osobom, wobec których prowadzone jest postępowanie, zgodnie z przysługującym tym osobom prawem do obrony.
(89) Niezbędne jest, by państwa członkowskie i ESMA chroniły prawo do prywatności osób fizycznych podczas przetwarzania danych osobowych zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych 22 i z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych 23 .
(90) Ważne jest zapewnienie spójności wymogów dotyczących CCP i repozytoriów transakcji w skali międzynarodowej. Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z dotychczasowymi zaleceniami opracowanymi przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku (CPSS) i Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO), mając na uwadze, iż zasady CPSS i IOSCO dotyczące infrastruktury rynku finansowego, w tym CCP, zostały ustanowione w dniu 16 kwietnia 2012 r. Ustanawia ono unijne ramy, w których CCP mogą bezpiecznie funkcjonować. Podczas opracowywania regulacyjnych standardów technicznych lub propozycji ich zmian ESMA powinien uwzględnić te istniejące standardy oraz ich rozwój w przyszłości, jak również wytyczne i zalecenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.
(91) Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do zmian wykazu podmiotów wyłączonych spoza zakresu niniejszego rozporządzenia, dalszych przepisów regulaminowych odnoszących się do nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych, w tym przepisów dotyczących prawa do obrony, terminów oraz pobierania grzywien lub okresowych kar pieniężnych oraz okresów przedawnienia w zakresie nakładania i egzekwowania grzywien lub kar pieniężnych; środków zmieniających załącznik II w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych; dodatkowego uściślenia rodzaju opłat, czynności, za które są one pobierane, wysokości opłat oraz sposobu ich uiszczania. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(92) Aby zapewnić spójną harmonizację, Komisja powinna otrzymać uprawnienia do przyjmowania projektów regulacyjnych standardów technicznych opracowanych przez ESA zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, nr (UE) nr 1094/2010 i nr (UE) nr 1095/2010 w celu stosowania - na użytek niniejszego rozporządzenia - pkt 4-10 sekcji C załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE, a także aby określić: kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które uznaje się za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, lub przypadki, w których niezbędne lub stosowne jest zapobieżenie obchodzeniu przepisów niniejszego rozporządzenia; rodzaje pośrednich stosunków umownych spełniających warunki określone w niniejszym rozporządzeniu; klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które powinny podlegać obowiązkowi rozliczania, datę lub daty, od których obowiązek rozliczenia staje się skuteczny, w tym stopniowe wprowadzanie oraz kategorie kontrahentów, do których odnosi się ten obowiązek, a także minimalny okres pozostały do zapadalności kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartych lub przedłużonych przed dniem, od którego obowiązek rozliczania staje się skuteczny; informacje, jakie powinny zostać umieszczone przez właściwy organ w powiadomieniu kierowanym do ESMA dotyczącym udzieleniu CCP zezwolenia na rozliczanie danej klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym; poszczególne klasy kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, stopień standaryzacji warunków umownych i procesów operacyjnych, wolumen i płynność, a także dostępność uczciwych, rzetelnych i powszechnie akceptowanych informacji o wycenach; szczegółowe informacje, jakie mają być zawarte w prowadzonym przez ESMA rejestrze klas kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym podlegających obowiązkowi rozliczenia; szczegółowe informacje dotyczące poszczególnych klas instrumentów pochodnych oraz i rodzaj zgłoszeń dla nich; kryteria ustalania, co do których kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym można obiektywnie stwierdzić za pomocą pomiarów, że obniżają ryzyko bezpośrednio związane z daną działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami oraz wartości progowych dla obowiązku rozliczania, procedur i uzgodnień dotyczących technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nierozliczanych przez CCP; procedury zarządzania ryzykiem, w tym wymagany poziom i rodzaj zabezpieczenia oraz uzgodnienia dotyczące wyodrębnienia, a także wymagany poziom kapitału; pojęcie fragmentacji płynności; wymogi dotyczące kapitału, niepodzielonego zysku i rezerw CCP; minimalny zakres zasad i rozwiązań, jeżeli chodzi o zarządzanie CCP; szczegóły dotyczące dokumentacji oraz informacji, które mają być przechowywane przez CCP; minimalny zakres i wymogi dotyczące polityki w zakresie ciągłości działania CCP oraz planów przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej; odpowiednie wskaźniki procentowe i horyzonty czasowe w odniesieniu do okresu likwidacji oraz obliczania zmienności historycznej, dla poszczególnych klas instrumentów finansowych, mając na uwadze cel, jakim jest ograniczenie procykliczności, oraz warunki, na jakich można wdrożyć praktyki uzupełniania depozytu zabezpieczającego dla portfela; ramy służące definiowaniu skrajnych, ale prawdopodobnych warunków rynkowych, które należy wykorzystywać przy określaniu wielkości funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania oraz zasobów CCP; metody obliczania i utrzymywania ilości zasobów własnych CCP; rodzaj zabezpieczenia, które może uznać za wysoce płynne, np. gotówka, złoto, obligacje rządowe i wysokiej jakości obligacje firm, obligacje zabezpieczone oraz redukcje wartości, a także warunki, na jakich można akceptować gwarancje banków komercyjnych jako zabezpieczenie; instrumenty finansowe, które można uznać za instrumenty wysoce płynne i instrumenty o minimalnym ryzyku kredytowym i rynkowym, wysoce bezpieczne uzgodnienia oraz granice koncentracji; rodzaj testów warunków skrajnych, jakie CCP powinny przeprowadzić dla poszczególnych klas instrumentów finansowych i portfeli, udział w testach członków rozliczających lub innych stron, częstotliwość i terminy testów, a także podstawowe informacje dotyczące modelu zarządzania ryzykiem oraz założeń przyjętych w celu prowadzenia testów warunków skrajnych, jakie powinny ujawniać CCP; szczegóły dotyczące składania w ESMA wniosku o rejestrację przez depozytorium transakcji; częstotliwość i szczegółowość, z jaką repozytoria transakcji mają ujawniać informacje dotyczące pozycji zagregowanych w podziale na klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz standardy operacyjne niezbędne do agregowania i porównywania danych z różnych repozytoriów.
(93) Każde zobowiązanie nałożone w drodze niniejszego rozporządzenia, które ma zostać następnie dalej rozwinięte w drodze aktów delegowanych lub wykonawczych przyjmowanych na mocy art. 290 lub 291 TFUE, powinno być rozumiane jako mające zastosowanie dopiero od dnia, w którym akty te wchodzą w życie.
(94) W ramach ustalania wytycznych technicznych i regulacyjnych standardów technicznych, a zwłaszcza przy określaniu progu powodującego obowiązek rozliczania dla kontrahentów niefinansowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, ESMA powinien skonsultować się z uczestnikami rynku.
(95) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 24 .
(96) Komisja prowadzi monitoring i ocenia konieczność podjęcia odpowiednich środków mających zapewnić spójne i skuteczne stosowanie i rozwój regulacji prawnych, standardów i praktyk w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem, biorąc pod uwagę wyniki prac prowadzonych przez stosowne fora międzynarodowe.
(97) W świetle przepisów dotyczących systemów interoperacyjnych za właściwe uznano dokonanie zmiany dyrektywy 98/26/WE w celu ochrony praw operatora systemu, który dostarcza zabezpieczenie innemu operatorowi systemu, w wypadku wszczęcia postępowania upadłościowego wobec przyjmującego zabezpieczenie operatora systemu.
(98) W celu ułatwienia sprawnego rozliczania, rejestrowania, przeprowadzania rozrachunku i dokonywania płatności CCP i repozytoria transakcji powinny wykorzystywać w swoich procedurach komunikacji z uczestnikami i infrastrukturami rynkowymi, z którymi mają styczność, właściwe międzynarodowe procedury komunikacji i standardy dotyczące komunikatów i danych referencyjnych.
(99) Ze względu na to, że cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie jednolitych wymogów w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu pora rynkiem regulowanym oraz w odniesieniu do prowadzenia działalności przez CCP i repozytoria transakcji, nie mogą zostać osiągnięte w dostateczny sposób przez państwa członkowskie, a ze względu na skalę działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z określoną w wymienionym artykule zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia wspomnianych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 57 z 23.2.2011, s. 1.
2 Dz.U. C 54 z 19.2.2011, s. 44.
3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 29 marca 2012 r., (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 4 lipca 2012 r.
4 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
5 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
6 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.
7 Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1.
8 Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.
9 Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 3
10 Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1.
11 Dz.U. L 323 z 9.12.2005, s. 1
12 Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32.
13 Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10.
14 Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1.
15 Dz.U. L 110 z 20.4.2001, s. 28.
16 Siódma dyrektywa Rady 83/349/WE z dnia 13 czerwca 1983 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. L 193 z 18.7.1983, s. 1).
17 Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1).
18 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1569/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z dyrektywami 2003/71/WE i 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mechanizm ustalenia równoważności standardów rachunkowości stosowanych przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 66).
19 Dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (Dz. U. 177, 30.6.2006, s. 201).
20 Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1.
21 Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45.
22 Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
23 Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
24 Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
25 Art. 1 ust. 4 lit. c) dodana przez art. 1 rozporządzenia nr 1002/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.279.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 2013 r.
26 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt iii) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
27 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt iv) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
28 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt v) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
29 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt vi) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
30 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt vii) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
31 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt viii) dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/979 z dnia 2 marca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.148.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
32 Art. 1 ust. 4 lit. c) pkt 9 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 2019/460 z dnia 30 stycznia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.80.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lutego 2020 r.
33 Art. 2 pkt 7 zmieniony przez art. 32 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.337.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 2016 r.
34 Art. 2 pkt 8 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
35 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
36 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
3738 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
39 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (IORP) (Dz.U. L 354 z 23.12.2016, s. 37).
40 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).
41 Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.
42 Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38.
43 Dz.U. L 372 z 31.12.1986, s. 1.
44 Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.
45 Art. 2 pkt 30 dodany przez art. 42 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
46 Art. 2 pkt 31 dodany przez art. 42 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
47 Art. 2a dodany przez art. 32 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.337.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 2016 r.
48 Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
49 Art. 4 ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2021 r.
50 Art. 4 ust. 5 dodany przez art. 42 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).".
51 Art. 4 ust. 6 dodany przez art. 42 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
52 Art. 4a dodany przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
53 Art. 5 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
54 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 53 pkt 1 rozporządzenia nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.173.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 2018 r.
55 Art. 5 ust. 2 lit. c) skreślona przez art. 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
56 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
57 Art. 6 ust. 2 lit. b zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
58 Art. 6 ust. 2 lit. e) skreślona przez art. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
59 Art. 6 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
60 Art. 6a dodany przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
61 Art. 6b dodany przez art. 87 pkt 1 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
62 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ram na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do kontrahentów centralnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, (UE) nr 648/2012, (UE) nr 600/ 2014, (UE) nr 806/2014 i (UE) 2015/2365 oraz dyrektywy 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2007/36/WE, 2014/59/UE i (UE) 2017/1132 (Dz.U. L 022 z 22.1.2021, s. 1).
63 Art. 7 ust. 1 zmieniony przez art. 53 pkt 2 lit. a rozporządzenia nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.173.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 2018 r.
64 Art. 7 ust. 6 dodany przez art. 53 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.173.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 2018 r.
65 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).
66 Art. 9 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
67 Art. 9 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2020 r.
68 Art. 9 ust. 1b dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2020 r.
69 Art. 9 ust. 1c dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2020 r.
70 Art. 9 ust. 1d dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2020 r.
71 Art. 9 ust. 1e dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
72 Art. 9 ust. 1f dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
73 Art. 9 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. c rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
74 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 1).
75 Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
76 Art. 11 ust. 15:- zmieniony przez art. 42 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
77 Art. 13a:- dodany przez art. 87 pkt 2 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 lutego 2021 r.
- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 168/2021 z dnia 10 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.49.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 lutego 2021 r.
78 Art. 15 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
79 Art. 17 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
80 Art. 18 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
81 Art. 18 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. f rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
82 Art. 18 ust. 2 lit. a zmieniona przez art. 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
83 Art. 18 ust. 2 lit. c zmieniona przez art. 1 pkt 4 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
*) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
84 Art. 18 ust. 2 lit. ca) dodana przez art. 1 pkt 4 lit. d rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
85 Art. 18 ust. 2 lit. i dodana przez art. 1 pkt 4 lit. e rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
86 Art. 18 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. g rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
87 Art. 18 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. h rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
88 Art. 18 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. i rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
89 Art. 19 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
90 Art. 19 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
91 Art. 19 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 5 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
92 Art. 21 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
93 Art. 21 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
94 Art. 21 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
95 Art. 23a dodany przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
96 Art. 24 zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
97 Rozdział 3A dodany przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
98 Art. 24a ust. 7 lit. b) zmieniona przez art. 87 pkt 3 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
99 Art. 25 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
100 Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.
101 Art. 25 ust. 2 lit. e dodana przez art. 1 pkt 10 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
102 Art. 25 ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 10 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
103 Art. 25 ust. 2b dodany przez art. 1 pkt 10 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
104 Art. 25 ust. 2c dodany przez art. 1 pkt 10 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
105 Art. 25 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. d ppkt i rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
106 Art. 25 ust. 3 lit. f zmieniona przez art. 1 pkt 10 lit. d ppkt ii rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
107 Art. 25 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. e i f rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
108 Art. 25 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. g rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
109 Art. 25 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. h rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
110 Art. 25 ust. 6a dodany przez art. 1 pkt 10 lit. i rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
111 Art. 25 ust. 6b dodany przez art. 1 pkt 10 lit. i rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
112 Art. 25 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt i i v rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
113 Art. 25 ust. 7 lit. a zmieniona przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt ii rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
114 Art. 25 ust. 7 lit. d zmieniona przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt iii rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
115 Art. 25 ust. 7 lit. e dodana przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt iv rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
116 Art. 25 ust. 7 lit. f dodana przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt iv rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
117 Art. 25 ust. 7 lit. g dodana przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt iv rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
118 Art. 25 ust. 7 lit. h dodana przez art. 1 pkt 10 lit. j ppkt iv rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
119 Art. 25a dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
120 Art. 25b dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
121 Art. 25c dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
122 Art. 25d dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
123 Art. 25e dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
124 Art. 25f dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
125 Art. 25g dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
126 Art. 25h dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
127 Art. 25i dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
128 Art. 25j dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
129 Art. 25k dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
130 Art. 25l dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
131 Art. 25m dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
132 Art. 25n dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
133 Art. 25o dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
134 Art. 25p dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
135 Art. 25q dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
136 Art. 28 ust. 3 zmieniony przez art. 87 pkt 4 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
137 Art. 28 ust. 5 zmieniony przez art. 87 pkt 5 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
138 Dz.U. L 228 z 11.8.1992, s. 1.
139 Art. 32 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
140 Art. 35 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
141 Art. 37 ust. 2 zmieniony przez art. 87 pkt 6 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
142 Art. 38 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 2019 r.
143 Art. 38 ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 2019 r.
144 Art. 38 ust. 8 dodany przez art. 87 pkt 7 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
145 Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43.
146 Art. 39 ust. 11 dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 grudnia 2019 r.
147 Art. 45a dodany przez art. 87 pkt 8 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
148 Art. 49 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
149 Art. 49 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
150 Art. 49 ust. 1b dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
151 Art. 49 ust. 1c dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
152 Art. 49 ust. 1d dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
153 Art. 49 ust. 1e dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
154 Art. 49 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 14 lit. c rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
155 Rozdział 4 dodany przez art. 520 pkt 1 rozporządzenia nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U.UE.L.13.176.1) z dniem 1 stycznia 2014 r.
156 Art. 50a ust. 2 zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
157 Art. 50b zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
158 Art. 50c ust. 1 lit. d) uchylona przez art. 2 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
159 Art. 50c ust. 1 lit. e) uchylona przez art. 2 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
160 Art. 50d lit. c) uchylona przez art. 2 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
161 Art. 56 zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
162 Art. 62 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
163 Art. 63 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
164 Art. 63 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
165 Art. 63 ust. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 14 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
166 Art. 64 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
167 Art. 64 ust. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
168 Art. 65 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
169 Art. 67 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 17 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
170 Art. 72 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 18 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
171 Art. 76a dodany przez art. 1 pkt 19 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
172 Art. 78 ust. 9 dodany przez art. 1 pkt 20 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2021 r.
173 Art. 78 ust. 10 dodany przez art. 1 pkt 20 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 czerwca 2021 r.
174 Art. 80 ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 21 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
175 Art. 81 ust. 3:- zmieniony przez art. 32 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.337.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 53 pkt 3 rozporządzenia nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.173.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 2018 r.
176 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
177 Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 12).
178 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).
179 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
180 Art. 81 ust. 3 lit. h) pkt i) lit. q) dodana przez art. 1 pkt 22 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
181 Art. 81 ust. 3 lit. h) pkt i) lit. r) dodana przez art. 87 pkt 9 rozporządzenia nr 23/2021 z dnia 16 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.22.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2022 r.
182 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (EU) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).
183 Art. 81 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 22 lit. b rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
184 Art. 82 zmieniony przez art. 1 pkt 23 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
185 Art. 82 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
186 Art. 82 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
187 Art. 82 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. a rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
188 Art. 82 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 15 lit. b rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
189 Art. 85 zmieniony przez art. 1 pkt 24 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
190 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do obowiązku rozliczania, zawieszania obowiązku rozliczania, wymogów dotyczących zgłaszania, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego, rejestracji repozytoriów transakcji i nadzoru nad nimi, a także wymogów dotyczących repozytoriów transakcji (Dz.U. L 141 z 28.5.2019, s. 42).
191192 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1131 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 8). Dz.U. L 191 z 13.7.2001, s. 45.
193 Art. 85 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
194 Art. 85 ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
195 Dz.U. L 191 z 13.7.2001, s. 45.
196 Art. 86 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 25 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
197 Art. 89 ust. 1:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1515 z dnia 5 czerwca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.239.63) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 września 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/610 z dnia 20 grudnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2017.86.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 26 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
Z dniem 1 października 2022 r. okres przejściowy określony w niniejszym artykule został przedłużony do dnia 18 czerwca 2023 r., zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2022/1671 z dnia 9 czerwca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.252.4).
198 Art. 89 ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 17 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
199 Art. 89 ust. 3b dodany przez art. 1 pkt 17 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
200 Art. 89 ust. 3c dodany przez art. 1 pkt 17 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
201 Art. 89 ust. 5a:- dodany przez art. 520 pkt 3 rozporządzenia nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U.UE.L.13.176.1) z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 5 rozporządzenia nr (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.150.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2021 r.
202 Art. 90 zmieniony przez art. 1 pkt 18 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
203 Załącznik I zmieniony przez art. 1 pkt 27 rozporządzenia nr (UE) 2019/834 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.141.42) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2019 r.
204 Załącznik III dodany przez art. 1 pkt 19 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.
205 Załącznik IV dodany przez art. 1 pkt 19 rozporządzenia nr 2019/2099 z dnia 23 października 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.322.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2020 r.