(2009/831/WE)(Dz.U.UE L z dnia 13 listopada 2009 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 299 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Na podstawie decyzji Rady 2002/167/WE z dnia 18 lutego 2002 r. 2 Portugalia uzyskała zezwolenie na stosowanie obniżonej stawki akcyzy w autonomicznym regionie Madery na lokalnie produkowane i spożywane likiery i rum oraz w autonomicznym regionie Azorów na lokalnie produkowane i spożywane likiery i okowity. Stosowanie obniżonej stawki akcyzy na wymienione produkty uznano za niezbędne do zapewnienia przetrwania lokalnego przemysłu produkującego i wprowadzającego do obrotu te produkty. Ze względu na wysokie koszty tej działalności, wynikające głównie z czynników charakteryzujących sytuację Madery i Azorów jako regionów najbardziej oddalonych (oddalenie, charakter wyspiarski, niewielkie terytorium, trudna topografia i klimat), uznano, że jedynie obniżenie stawki akcyzy na wspomniane lokalnie produkowane i spożywane produkty umożliwi im konkurowanie na równych warunkach z podobnymi produktami przywożonymi lub dostarczanymi z innych części Wspólnoty, zapewniając w ten sposób przetrwanie tego przemysłu. W związku z tym, zgodnie z wymienioną wyżej decyzją, Portugalia mogła stosować na te produkty stawkę akcyzy niższą od pełnej stawki na alkohol określonej w art. 3 dyrektywy Rady 92/84/EWG 3 i niższą od minimalnej stawki akcyzy na alkohol określonej w tej dyrektywie, ale nie niższą od podstawowej krajowej stawki akcyzy na alkohol o więcej niż 75 %. Środek ten obowiązywał od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.
(2) Wnioskami z dnia 16 czerwca i dnia 20 czerwca 2008 r. Portugalia zwróciła się o zezwolenie na tych samych warunkach na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.
(3) Przyznanie nowego wnioskowanego zezwolenia jest uzasadnione w celu uniknięcia zagrożenia dla rozwoju tych najbardziej oddalonych regionów. Lokalny przemysł zatrudnia na Maderze około 130 pracowników, a na Azorach około 90 pracowników. Uprawa i przetwarzanie trzciny cukrowej i owoców na Maderze dostarcza pracy około 1.000 rodzinnych gospodarstw rolnych. W obliczu trudności związanych z wywozem poza regiony, rynki regionalne stanowią jedyne możliwe miejsca zbytu tych produktów.
(4) Zezwolenie na obniżenie stawki akcyzy powinno nadal być stosowane na wnioskowanym poziomie w celu wyrównania niekorzystnych czynników konkurencyjnych, jakim podlegają destylowane napoje alkoholowe produkowane na Maderze i Azorach wskutek wyższych kosztów produkcji i wprowadzania do obrotu.
(5) Surowce pochodzenia rolniczego są faktycznie droższe niż w normalnych warunkach produkcji, co wynika z niewielkiego rozmiaru, rozdrobnienia i niskiego poziomu mechanizacji gospodarstw rolnych. Dodatkowo w przypadku Madery produkcja w przetwórstwie trzciny cukrowej jest niższa niż w innych najbardziej oddalonych regionach ze względu na topografię, klimat, glebę i rzemieślniczy charakter produkcji. Transport na wyspy niektórych surowców i opakowań, które nie są produkowane lokalnie, powoduje dodatkowe koszty w porównaniu z transportem samych produktów gotowych. W przypadku Azorów charakter wyspiarski jest podwójny, ponieważ wyspy są rozrzucone na dużej przestrzeni. Transport i instalacja urządzeń w tych oddalonych, wyspiarskich regionach jeszcze bardziej zwiększa dodatkowe koszty. To samo dotyczy niektórych niezbędnych podróży i wysyłek na kontynent. Konieczne jest również ponoszenie dodatkowych kosztów przechowywania produktów gotowych, gdyż nie są one spożywane lokalnie tylko zaraz po wytworzeniu, lecz w ciągu całego roku. Niewielki rozmiar rynku regionalnego na różne sposoby zwiększa koszty jednostkowe, zwłaszcza przez niekorzystną relację między kosztami stałymi a wielkością produkcji, zarówno w odniesieniu do urządzeń, jak i kosztów niezbędnych do spełnienia norm ochrony środowiska. Ponadto producenci rumu na Maderze muszą ponosić koszty utylizacji odpadów z przetwarzania trzciny cukrowej, podczas gdy producenci z innych regionów mogą poddawać te produkty uboczne recyklingowi. Wspomniani producenci muszą także ponosić dodatkowe koszty ogólne wynikające z charakteru lokalnej gospodarki, w szczególności zwiększone koszty pracy i energii.
(6) Obniżenie akcyzy o 75 % nie wykracza poza to, co jest konieczne do wyrównania poziomów dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty gospodarcze w wyniku przytoczonej wyżej charakterystyki Madery i Azorów jako regionów najbardziej oddalonych.
(7) Dogłębna analiza sytuacji pokazuje zatem, że niezbędne jest przychylenie się do wniosku Portugalii w celu podtrzymania przemysłu alkoholowego w przedmiotowych najbardziej oddalonych regionach.
(8) Ponieważ korzyść podatkowa ogranicza się do tego, co jest konieczne do wyrównania dodatkowych kosztów, przedmiotowe ilości pozostają niewielkie i korzyść podatkowa ogranicza się do spożycia w odnośnych regionach, środek nie podważa integralności i spójności wspólnotowego porządku prawnego.
(9) Uwzględniając z jednej strony konieczność ustalenia ram czasowych dla odstępstw od obowiązującej stawki podatku, a z drugiej konieczność uzyskania przez podmioty gospodarcze wymaganego bezpieczeństwa w kontekście rozwoju działalności gospodarczej, uzasadnione jest przyznanie odstępstwa na okres pięciu lat.
(10) Należy zapewnić możliwość stosowania przez Portugalię przedmiotowych obniżek od daty wygaśnięcia analogicznego zezwolenia, przyznanego decyzją 2002/167/WE na poprzedni okres. Nowe wnioskowane zezwolenie należy zatem przyznać ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2009 r.
(11) Należy wprowadzić wymóg przedstawienia sprawozdania śródokresowego umożliwiającego Komisji dokonanie oceny, czy warunki uzasadniające przyznanie odstępstwa są nadal spełnione.
(12) Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla ewentualnego zastosowania art. 87 i 88 Traktatu,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
