a także mając na uwadze, co następuje:(1) Artykuł 28 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że dopłaty do prywatnego przechowywania przyznaje się w odniesieniu do masła oraz serów: Grana Padano, Parmigiano Reggiano i Provolone.
(2) Artykuł 31 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że dopłaty do prywatnego przechowywania mogą być przyznawane w odniesieniu do cukru białego, oliwy z oliwek, świeżego i schłodzonego mięsa z bydła dorosłego, serów nadających się do długiego przechowywania oraz serów, które są produkowane z mleka owczego lub koziego, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego.
(3) W celu wdrożenia systemu dopłat zgodnie z harmonogramem należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(4) Możliwość przyznawania dopłat do prywatnego przechowywania jest obecnie przewidziana w rozporządzeniach Rady w sprawie wspólnej organizacji rynków niektórych produktów. Rozporządzenia te zostały zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007.
(5) W celu uproszczenia oraz poprawy efektywności mechanizmów zarządzania i kontroli należy ustanowić wspólne zasady realizacji systemu dopłat do prywatnego przechowywania.
(6) Wysokość dopłat do prywatnego przechowywania produktów wymienionych w art. 28 i 31 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 należy ustalić z góry lub określić w drodze procedury przetargowej.
(7) Jeżeli warunki wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 są spełnione, należy uruchomić system dopłat do prywatnego przechowywania produktów, o których mowa w art. 28 wymienionego rozporządzenia.
(8) Jeżeli warunki wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 są spełnione, można uruchomić system dopłat do prywatnego przechowywania produktów, o których mowa w art. 31 wymienionego rozporządzenia.
(9) Restrukturyzacja przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie doprowadziła do zróżnicowania na regiony, które posiadają nadwyżkę cukru wynikającą z produkcji miejscowej lub przywozu, oraz regiony, w których występuje jego deficyt. W regionach, w których występuje nadwyżka cukru, należy się spodziewać, że ceny producenta ulegną zmniejszeniu w wyniku przewagi podaży nad popytem na rynku lokalnym. W regionach dotkniętych deficytem należy się spodziewać stabilizacji cen producenta, gdyż podaż na rynku lokalnym nie jest wystarczająca, aby zaspokoić lokalny popyt. Spadek cen w niektórych państwach członkowskich nie znajdzie odzwierciedlenia w średniej cenie we Wspólnocie; należy zatem przewidzieć otwarcie procedury przetargowej ograniczonej do państw członkowskich, w których średnie krajowe ceny spadły poniżej 80 % ceny referencyjnej.
(10) W celu ułatwienia zarządzania i kontroli przyjmuje się ogólną zasadę, zgodnie z którą dopłaty do prywatnego przechowywania przyznawane są wyłącznie podmiotom mającym siedzibę i zarejestrowanym dla celów podatku VAT we Wspólnocie.
(11) Aby zapewnić skuteczną kontrolę produkcji oliwy z oliwek i cukru, podmioty uprawnione do otrzymywania dopłat do prywatnego przechowywania powinny spełniać dodatkowe warunki.
(12) Aby zapewnić prawidłowe monitorowanie porozumień, w niniejszym rozporządzeniu należy szczegółowo określić informacje niezbędne do zawarcia umowy o przechowywanie oraz zobowiązania stron zawierających umowę.
(13) Aby system stał się bardziej efektywny, umowy muszą odnosić się do pewnej minimalnej ilości, rozdzielonej odpowiednio na produkty, oraz określać zobowiązania, z jakich strona zawierająca umowę musi się wywiązać, zwłaszcza takie, które umożliwiają właściwemu organowi odpowiedzialnemu za kontrolę czynności związanych z przechowywaniem przeprowadzenie efektywnej kontroli warunków przechowywania.
(14) W przypadku gdy wysokość dopłat określana jest w drodze procedury przetargowej, oferty powinny zawierać wszelkie informacje niezbędne do ich oceny. Należy zapewnić wymianę informacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją.
(15) Na podstawie otrzymanych ofert można ustalić maksymalne stawki dopłat. Mogą jednak powstać sytuacje na rynku, w których aspekty ekonomiczne lub inne czynniki spowodują odrzucenie wszystkich otrzymanych ofert.
(16) Przechowywanie ilości określonej umową przez uzgodniony okres stanowi jeden z najważniejszych wymogów przyznania dopłat do prywatnego przechowywania. W celu uwzględnienia praktyki handlowej oraz uwarunkowań praktycznych należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości objętej dopłatą.
(17) W przypadku dopłaty ustalonej z góry, biorąc pod uwagę pilny charakter niektórych środków prywatnego przechowywania wynikający z uwarunkowań gospodarczych, może zaistnieć potrzeba wniesienia zabezpieczenia, które stanowiłoby gwarancję intencji wnioskodawcy oraz tego, że środek przyniesie oczekiwany skutek na rynku. Zabezpieczenie oferty powinno gwarantować przechowywanie zaoferowanych i ewentualnie zaakceptowanych ilości zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Z tego względu należy przyjąć przepisy dotyczące zwalniania i przejmowania wniesionego zabezpieczenia zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych 2 .
(18) Aby zapewnić właściwe zarządzanie systemem przechowywania, należy przyjąć przepisy przewidujące zmniejszenie wypłacanej kwoty dopłat w przypadku, gdy ilość przechowywana w okresie obowiązywania umowy o przechowywanie jest niższa od ilości przewidzianej w umowie oraz gdy umowny okres przechowywania nie został dotrzymany.
(19) W świetle sytuacji rynkowej oraz jej rozwoju właściwe byłoby zwrócić się do strony zawierającej umowę o przeznaczenie części zapasów na wywóz od momentu wprowadzenia ich do składu.
(20) W przypadku gdy stawka dopłat do prywatnego przechowywania jest ustalona z góry w odniesieniu do niektórych produktów mięsnych, obecnie obowiązujące przepisy przewidują czas na analizę, tak aby umożliwić dokonanie oceny sytuacji na rynku przed ogłoszeniem decyzji w sprawie wniosków. Ponadto, w stosownych przypadkach, należy ustalić specjalne środki, szczególnie odnośnie do wniosków będących w fazie rozpatrywania. Owe specjalne środki służą zapobieganiu nadużyciom systemu prywatnego przechowywania lub wykorzystaniu go do celów spekulacyjnych. Takie środki wymagają natychmiastowego działania, a Komisja powinna być upoważniona, aby podejmować działania bez współudziału komitetu zarządzającego i bezzwłocznie przedsiębrać wszelkie niezbędne środki. Specjalne środki tego typu istnieją w odniesieniu do wołowiny, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego. Aby zapewnić właściwe funkcjonowanie systemu prywatnego przechowywania tych produktów, istnieje potrzeba utrzymania obowiązujących procedur dotyczących podejmowania środków w ustalonej dotychczas formie, bez wprowadzania istotnych zmian.
(21) Niezbędne jest określenie warunków, w jakich może być wypłacona zaliczka, korekty wysokości dopłat w przypadku, gdy wynikająca z umowy ilość nie jest w pełni przestrzegana, kontroli weryfikujących uprawnienia do otrzymywania dopłat, możliwych kar oraz informacji przekazywanych do Komisji przez państwa członkowskie.
(22) Należy również ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące dokumentacji, księgowości oraz częstotliwości i szczegółowych zasad kontroli.
(23) Należy podjąć właściwe kroki mające na celu zapobieganie nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz nakładanie odnośnych kar; w tym celu, w przypadku stwierdzenia, że strona zawierająca umowę złożyła fałszywą deklarację, należy ją wykluczyć z systemu dopłat do prywatnego przechowywania na okres jednego roku.
(24) Niniejsze rozporządzenie obejmuje niektóre przepisy dotyczące prywatnego przechowywania zawarte w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 562/2005 z dnia 5 kwietnia 2005 r. ustanawiającym zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w zakresie wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją dotyczących sektora mleka i przetworów mlecznych 3 , rozporządzeniu Komisji (WE) nr 952/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do zarządzania rynkiem wewnętrznym cukru oraz systemu kwot 4 oraz rozporządzeniu Komisji (WE) nr 105/2008 z dnia 5 lutego 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła 5 . Należy zatem uchylić wymienione przepisy oraz odpowiednio zmienić wymienione rozporządzenia.
(25) Niniejsze rozporządzenie obejmuje ponadto przepisy dotyczące prywatnego przechowywania zawarte w następujących rozporządzeniach, które należy uchylić i zastąpić nowym rozporządzeniem:
- rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3444/90 z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny 6 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 2659/94 z dnia 31 października 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad dotyczących udzielania dopłat do prywatnego składowania serów Grana padano, Parmigiano-Reggiano i Provolone 7 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 907/2000 z dnia 2 maja 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady obowiązywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w przypadku dopłat do prywatnego składowania w sektorze wołowiny i cielęciny 8 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 2153/2005 z dnia 23 grudnia 2005 r. w sprawie programu pomocy dla prywatnego składowania oliwy z oliwek 9 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 6/2008 z dnia 4 stycznia 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady przyznawania dopłat do prywatnego składowania baraniny i mięsa koziego 10 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 85/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie specjalnych warunków przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania mięsa baraniego i koziego 11 ,
- rozporządzenie Komisji (WE) nr 414/2008 z dnia 8 maja 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w zakresie przyznawania pomocy na prywatne składowanie niektórych serów w okresie składowania 2008/2009 12 .
(26) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
