Dyrektywa 90/394/EWG w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy

DYREKTYWA RADY

z dnia 28 czerwca 1990 r.

w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)

(90/394/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 26 lipca 1990 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾, przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 118a Traktatu ustala, że Rada powinna uchwalić, za pomocą dyrektyw, minimalne wymagania mające zachęcić do poprawy warunków, szczególnie w miejscu pracy, tak aby zagwarantować lepszą ochronę zdrowia i bezpieczeństwo pracowników;

zgodnie z tym artykułem w dyrektywach takich należy unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych w sposób, który mgłóby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

rezolucja Rady z dnia 27 lutego 1984 r. w sprawie drugiego programu działań Wspólnot Europejskich w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy⁽⁴⁾ ustanawia rozwój działań mających na celu ochronę pracowników mających kontakt z czynnikami rakotwórczymi;

informacja Komisji na temat jej programu dotyczącego bezpieczeństwa i higieny pracy⁽⁵⁾ zarządza uchwalenie dyrektyw, aby zapewnić bezpieczeństwo i ochronę zdrowia pracowników;

wprowadzenie w życie minimalnych wymagań mających na celu zapewnienie lepszych warunków zdrowia i bezpieczeństwa w odniesieniu do ochrony pracowników przed zagrożeniem związanym z kontaktem z czynnikami rakotwórczymi jest kluczowe dla zagwarantowania bezpieczeństwa i higieny pracy;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu ust. 1 art. 16 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy⁽⁶⁾; przepisy tej dyrektywy mają zastosowanie do kontaktu pracowników z czynnikami rakotwórczymi, bez wpływu na stosowanie bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie;

dyrektywa Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych⁽⁷⁾, ostatnio zmieniona dyrektywą 88/490/EWG⁽⁸⁾, zawiera listę substancji niebezpiecznych wraz ze szczegółowymi informacjami na temat procedur klasyfikacji i oznakowania poszczególnych substancji;

dyrektywa Rady 88/379/EWG z dnia 7 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących klasyfikacji, pakowania i etykietowania niebezpiecznych preparatów⁽⁹⁾, ostatnio zmieniona dyrektywą 89/178/EWG⁽¹⁰⁾, zawiera szczegółowe informacje na temat procedur klasyfikacji i oznakowania tego rodzaju preparatów;

plan działań od 1987 do 1989 r., uchwalony w ramach programu "Europa w walce z rakiem", zapewnia wsparcie dla europejskich badań nad możliwym rakotwórczym zagrożeniem niektórymi substancjami chemicznymi;

mimo, że współczesna wiedza naukowa nie pozwala na określenie poziomu, poniżej którego zagrożenie zdrowia przestaje istnieć, zmniejszenie kontaktu z czynnikami rakotwórczymi zmniejszy owo zagrożenie;

aby przyczynić się do zmniejszenia tego zagrożenia, należy ustanowić wartości graniczne i inne przepisy bezpośrednio z nimi związane w stosunku do wszystkich czynników rakotwórczych, co do których pozwalają na to dostępne informacje, włącznie z danymi naukowymi i technicznymi;

w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, którzy mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi, muszą zostać podjęte środki zapobiegawcze;

niniejsza dyrektywa ustala szczególne wymagania określone dla kontaktu z czynnikami rakotwórczymi;

niniejsza dyrektywa ustanawia praktyczny aspekt realizacji społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

zgodnie z decyzją 74/325/EWG⁽¹¹⁾, zmienioną Aktem Przystąpienia z 1985 r., Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy jest konsultowany przez Komisję w celu sformułowania wniosków ej dziedzinie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Przedmiot

1. 1 Przedmiotem niniejszej dyrektywy, będącej szóstą dyrektywą szczegółową w rozumieniu ust. 1 art. 16 dyrektywy 89/391/EWG, jest ochrona pracowników przed zagrożeniem ich zdrowia i bezpieczeństwa, które wynika bądź prawdopodobnie wyniknie z narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejcu pracy, a także zapobieganie takiemu zagrożeniu.

Ustala ona szczególne wymagania minimalne w tym zakresie, włącznie z wartościami granicznymi.

2. Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do pracowników, którzy narażeni są tylko na kontakt z promieniowaniem objętym Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

3. Dyrektywa 89/391/EWG stosuje się w pełni do całego zakresu wymienionego w ust. 1, bez wpływu na zastosowanie bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.

4. 2 W odniesieniu do azbestu, który jest przedmiotem dyrektywy 83/477/EWG ⁽¹²⁾ przepisy niniejszej dyrektywy stosuje się, jeżeli są one bardziej korzystne dla zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Artykuł  2 ³

Dla celów niniejszej dyrektywy,

a) "czynnik rakotwórczy" oznacza:

i) substancję, która spełnia kryteria klasyfikacji w kategorii 1. lub 2. czynników rakotwórczych, ustalonych w załączniku VI do dyrektywy 67/548/EWG;

ii) preparat składający się z jednej lub więcej substancji, o których mowa w pkt i), jeżeli koncentracja jednej lub więcej poszczególnych substancji spełnia wymogi limitu koncentracji, pozwalające na zakwalifikowanie preparatu w kategoria 1. lub 2. czynników rakotwórczych, ustalonych w jednym z następujących załączników:

– załącznik I do dyrektywy 67/548/EWG lub

– załącznik I do dyrektywy 88/379/EWG, jeżeli substancja lub substancje nie zostały wymienione w załączniku I do dyrektywy 67/548/EWG lub zostały wymienione bez limitów koncentracji;

iii) substancja, preparat lub proces, o którym mowa w załączniku I, a także substancje i preparaty powstałe w wyniku procesów, o którym mowa w załączniku I;

aa) ⁴ "mutagen"oznacza:

i) substancję, która spełnia kryteria klasyfikacji jako mutagen kategorii 1 lub 2, zgodnie z załącznikiem VI do dyrektywy 67/548/EWG;

ii) preparat składający się z jednej lub więcej substancji określonych w ppkt i), w przypadku gdy stężenie jednej lub większej ilości poszczególnych substancji spełnia wymogi dopuszczalnych stężeń pozwalających na zaklasyfikowanie preparatu jako mutagen kategorii 1 lub 2, ustalone w:

– załączniku i do dyrektywy 67/548/EWG, lub

– załączniku i do dyrektywy 88/379/EWG, w przypadku gdy substancja lub substancje nie zostały wymienione w załączniku i do dyrektywy 67/548/EWG lub zostały wymienione w niej bez określenia dopuszczalnych stężeń;

b) ⁵ "wartość graniczna" oznacza, jeżeli nie została określona inaczej, limit średniej koncentracji "czynnika rakotwórczego lub mutagennego", mierzonej w stosunku do czasu, w powietrzu, którym oddycha pracownik, w odniesieniu do wyznaczonego okresu, będącego podstawą oceny, jak zostało ustalone w załączniku III.

Artykuł  3 ⁶

Zakres zastosowania - określenie i ocena zagrożeń

1. Niniejsza dyrektywa stosuje się do czynności, w czasie których pracownicy mają lub istnieje prawdopodobieństwo, że mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami w związku ze swoją pracą.

2. W przypadku każdej czynności, która może narażać pracownika na kontakt z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami, musi zostać określony charakter, stopień i czas trwania takiego kontaktu w celu umożliwienia oceny zagrożenia zdrowia i bezpieczeństwa pracownika oraz zarządzenia właściwych działań.

Ocena musi być ponawiana systematycznie oraz w każdym przypadku, kiedy zachodzi jakakolwiek zmiana warunków, które mogą mieć wpływ na kontakt pracownika z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami.

Na życzenie władz pracodawca musi dostarczyć informacje wykorzystane przy dokonywaniu oceny.

3. 7 Ponadto, podczas dokonywania oceny zagrożenia, należy wziąć pod uwagę wszystkie inne drogi kontaktu, takie jak wchłanianie w skórę i/lub poprzez skórę.

4. Podczas przeprowadzania oceny, o której mowa w ust. 2, pracodawca powinien zwrócić szczególną uwagę na czynniki wpływające na stan zdrowia i bezpieczeństwo pracowników szczególnie zagrożonych oraz powinien między innymi wziąć pod uwagę potrzebę niezatrudniania tych pracowników w miejscach, w których mogą się stykać z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami.

SEKCJA  II

OBOWIĄZKI PRACODAWCY

Artykuł  4

Zmniejszenie i zastąpienie

1. 8 Pracodawca powinien zmniejszyć zużycie substancji rakotwórczej lub mutagennej w miejscu pracy, szczególnie poprzez zastąpienie ich, w miarę istnienia technicznych możliwości, substancją, preparatem lub procesem, który podczas użytkowania jest bezpieczny lub jest mniej niebezpieczny dla zdrowia i bezpieczeństwa pracownika, w zależności od przypadku.

2. Na życzenie pracodawca powinien przedłożyć rezultaty swoich badań odpowiednim władzom.

Artykuł  5

Zapobieganie i zmniejszenie kontaktu z czynnikami rakotwórczymi

1. Jeżeli wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykażą, że istnieje zagrożenie zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, należy zapobiegać kontaktowi pracowników z czynnikami rakotwórczymi.

2. 9 Jeżeli, z przyczyn technicznych, niemożliwe jest zastąpienie czynnika rakotwórczego lub mutagennego substancją, preparatem lub procesem, który podczas użytkowania jest bezpieczny lub jest mniej niebezpieczny dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracownika, pracodawca dopilnuje, aby czynnik rakotwórczy lub mutagenny, w miarę istnienia technicznych możliwości, był przetwarzany i używany w systemie zamkniętym.

3. Jeżeli, z przyczyn technicznych zastosowanie systemu zamkniętego jest niemożliwe, pracodawca dopilnuje, aby kontakt pracowników z czynnikami rakotwórczymi został jak najbardziej zmniejszony, w miarę istnienia technicznych możliwości.

4. 10 Kontakt nie może przekraczać wartości granicznej czynnika rakotwórczego, jaka została ustalona w załączniku III.

5. 11 Wszędzie tam, gdzie w użyciu jest czynnik rakotwórczy lub mutagenny, pracodawca zastosuje następujące środki:

a) ograniczenie ilości substancji rakotwórczej lub mutagennej w miejscu pracy;

b) utrzymanie na jak najniższym poziomie liczby pracowników, którzy mają lub istnieje prawdopodobieństwo, że mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi;

c) zaprojektowanie takich procesów pracy i środków kontroli technicznej, które zlikwidują lub obniżą do minimum powstawanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejscu pracy;

d) metody pozbywania się substancji rakotwórczych lub mutagenów w miejscu ich powstawania, do miejscowego wyciągu lub do ogólnego systemu wentylacyjnego powinny być stosowne i zgodne z wymogami ochrony zdrowia i środowiska;

e) wykorzystanie istniejących stosownych procedur pomiaru czynników rakotwórczych lub mutagenów, szczególnie w celu wczesnego wykrywania nadmiernego zagrożenia powstałego w wyniku nieprzewidywalnego zdarzenia lub wypadku;

f) zastosowanie właściwych metod i procedur pracy;

g) zbiorowe działania ochronne i/lub, tam gdzie nie można uniknąć kontaktu za pomocą innych środków, indywidualne działania ochronne;

h) środki higieny, szczególnie regularne czyszczenie podłóg, ścian i innych powierzchni;

i) informowanie pracowników;

j) odgraniczenie miejsc zagrożonych i zastosowanie odpowiednich znaków ostrzegawczych, włącznie ze znakami "zakaz palenia" w miejscach, w których pracownicy mają lub istnieje prawdopodobieństwo, że mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami;

k) nakreślenie planów działania w nagłych wypadkach, które mogą wyniknąć z nadmiernego kontaktu z czynnikami rakotwórczymi;

l) sposoby bezpiecznego przechowywania i transportu odpadów oraz postępowania z nimi, szczególnie poprzez zastosowanie szczelnie zamkniętych i wyraźnie oznakowanych pojemników;

m) sposoby bezpiecznego gromadzenia, przechowywania i usuwania odpadów przez pracowników, włącznie z zastosowaniem szczelnie zamkniętych i wyraźnie oznakowanych pojemników.

Artykuł  6

Informowanie właściwych władz

Jeżeli wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykażą, że istnieje zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, pracodawcy udostępnią, na życzenie, właściwym władzom odpowiednie informacje na temat:

a) ¹² działalności i/lub procesów przemysłowych, którymi się zajmują, włącznie z powodami, dla których wykorzystywane są czynniki rakotwórcze lub mutageny;

b) ¹³ ilości produkowanych lub wykorzystywanych substancji lub preparatów zawierających czynniki rakotwórcze lub mutageny;

c) liczby pracowników, którzy mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi;

d) podjętych środków zapobiegawczych;

e) typu używanego wyposażenia ochronnego;

f) charakteru i stopnia kontaktu;

g) przypadków zastąpienia.

Artykuł  7

Nieprzewidziany kontakt z czynnikami rakotwórczymi

1. W razie zajścia nieprzewidywalnego zdarzenia lub wypadku, do którego może dojść w wyniku nadmiernego kontaktu z czynnikami rakotwórczymi, pracodawca zawiadomi o tym pracowników.

2. Do czasu przywrócenia normalnej sytuacji i usunięcia przyczyn występowania nadmiernego kontaktu z czynnikami rakotwórczymi:

a) tylko tym pracownikom, którzy są niezbędni dla dokonania napraw i innych koniecznych prac, będzie wolno pracować na zagrożonym terenie;

b) pracownicy ci będą wyposażeni indywidualny sprzęt ochrony dróg oddechowych i w ubrania ochronne których muszą używać. Kontakt z czynnikami rakotwórczymi może nie być ciągły i konieczny czas jego trwania, dla każdego pracownika, powinien być jak najkrótszy;

c) pracownikom bez środków ochronnych zabroni się wstępu na zagrożony teren.

Artykuł  8

Przewidywalny kontakt z czynnikami rakotwórczymi

1. W przypadku niektórych czynności takich jak konserwacja, kiedy można przewidzieć, że kontakt pracowników z czynnikami rakotwórczymi prawdopodobnie znacznie wzrośnie i kiedy wykorzystano już wszystkie inne techniczne środki zapobiegawcze, mające na celu zmniejszenie zagrożenia pracowników, pracodawca, po konsultacji z pracownikami i/lub z ich przedstawicielami w przedsiębiorstwie bądź zakładzie, powinien ustalić, bez wpływu na odpowiedzialność pracodawcy, środki konieczne, aby możliwie jak najbardziej skrócić czas trwania kontaktu pracowników z czynnikami rakotwórczymi, a także dopilnować ochrony pracowników w czasie wykonywania tych czynności.

Zgodnie z akapitem pierwszym pracownicy, których to dotyczy, powinni być wyposażeni indywidualny sprzęt ochrony dróg oddechowych i w ubrania ochronne, których muszą używać tak długo, jak długo utrzymuje się nadmierne zagrożenie; kontakt z czynnikami rakotwórczymi nie powinien być ciągły, konieczny czas jego trwania, dla każdego pracownika, powinien być jak najkrótszy.

2. Należy podjąć odpowiednie środki, aby teren, na którym wykonuje się czynności, o jakich mowa w akapicie pierwszym ust. 1, był wyraźnie oddzielony i oznaczony, oraz dopilnować, za pomocą innych środków, aby osoby niepowołane nie miały wstępu na ten teren.

Artykuł  9

Wstęp na teren zagrożenia

Pracodawca powinien podjąć odpowiednie działania, aby upewnić się, że na terenach, na których mają miejsce czynności, w odniesieniu do których wyniki oceny, o jakiej mowa w ust. 2 art. 3, wykazują istnienie zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, mieli wstęp wyłącznie ci pracownicy, którzy ze względu na swoją pracę lub obowiązki muszą mieć tam wstęp.

Artykuł  10

Higiena i ochrona indywidualna

1. 14 W przypadku wszystkich czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo skażenia czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami, obowiązkiem pracodawcy będzie podjęcie działań w celu dopilnowania, aby:

a) pracownicy nie jedli, nie pili oraz nie palili na terenie, gdzie występuje niebezpieczeństwo skażenia czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami;

b) pracownicy byli wyposażeni w odpowiednie ubrania ochronne lub w inne odpowiednie ubrania specjalne. Zapewniono oddzielne miejsca do przechowywania ubrań ochronnych i ubrań codziennych;

c) zapewniono pracownikom stosowne i odpowiednie łazienki oraz urządzenia sanitarne;

d) wyposażenie ochronne było odpowiednio przechowywane we właściwych i wyraźnie określonych miejscach. Aby było ono sprawdzane i czyszczone, w miarę możliwości przed każdym użyciem, a obowiązkowo po każdym użyciu. Aby uszkodzony sprzęt był naprawiony lub wymieniony przed dalszym użyciem.

2. Pracownicy nie mogą być obciążani kosztami tych działań.

Artykuł  11

Informowanie i szkolenie pracowników

1. Pracodawca podejmie odpowiednie działania, aby zapewnić pracownikom i/lub ich przedstawicielom w przedsiębiorstwie lub zakładzie odpowiednie i wyczerpujące szkolenie na podstawie wszystkich dostępnych informacji, szczególnie w postaci informacji i instrukcji dotyczących:

a) potencjalnego zagrożenia zdrowia, z uwzględnieniem dodatkowego ryzyka wynikającego z palenia tytoniu;

b) środków, które należy podjąć w celu zapobiegania kontaktowi z czynnikami rakotwórczymi;

c) wymogów higieny;

d) używania sprzętu i ubrań ochronnych;

e) kroków, które powinni podjąć pracownicy, wliczając ratowników, w razie zagrożenia lub w celu zapobiegania zagrożeniu.

Szkolenie będzie:

– uaktualniane, tak aby brać pod uwagę nowe lub zmienione zagrożenia, oraz

– w razie potrzeby okresowo powtarzane.

2. 15 Pracodawcy zawiadomią pracowników o urządzeniach i wchodzących w ich skład pojemnikach zawierających substancje rakotwórcze lub mutageny oraz dopilnują, aby wszystkie pojemniki, opakowania i urządzenia zawierające substancje rakotwórcze były wyraźnie i czytelnie oznakowane oraz aby umieszczono na nich wyraźnie widoczne znaki ostrzegawcze.

Artykuł  12

Informowanie pracowników

Odpowiednie działania zostaną podjęte, aby upewnić się, że:

a) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie mogą sprawdzić, czy niniejsza dyrektywa jest stosowana, i że mogą uczestniczyć w jej realizacji, szczególnie w odniesieniu do:

i) skutków, jakie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników będzie miał wybór, noszenie i używanie sprzętu oraz ubrań ochronnych, bez wpływu na odpowiedzialność pracodawcy za określenie skuteczności sprzętu i ubrań ochronnych;

ii) działań ustalonych przez pracodawcę, o których mowa w art. 8 ust. 1 akapit pierwszy, bez wpływu na odpowiedzialność pracodawcy za ustalenie takich działań;

b) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie zostaną natychmiast poinformowani o przypadkach nadmiernego kontaktu z czynnikami rakotwórczymi, włącznie z tymi, o jakich mowa w art. 8, o ich przyczynach i o działaniach podjętych lub tych, które zostaną podjęte dla przywrócenia normalnej sytuacji;

c) pracodawca będzie prowadzić aktualny spis pracowników zajmujących się czynnościami, w odniesieniu do których wyniki oceny, o jakiej mowa w art. 3 ust. 2, wykazują istnienie zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, wykazujący, w miarę istniejących informacji, kontakt z czynnikami rakotwórczymi, na jaki byli narażeni;

d) lekarz i/lub właściwe władze, a także wszystkie inne osoby odpowiedzialne za zdrowie i bezpieczeństwo w miejscu pracy będą miały dostęp do spisu, o którym mowa w pkt c);

e) każdy pracownik będzie miał dostęp do tych informacji, zawartych w spisie, które go osobiście dotyczą;

f) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie będą mieli dostęp do zbiorowej anonimowej informacji.

Artykuł  13

Konsultacje i udział pracowników

Konsultacje i udział pracowników i/lub ich przedstawicieli w sprawach objętych niniejszą dyrektywą, włącznie z załącznikami do niej, powinny być zgodne z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA  III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł  14

Kontrola zdrowia

1. Państwa Członkowskie ustanowią, zgodnie z wewnętrznymi przepisami i/lub procedurami, środki, w celu zapewnienia odpowiedniej kontroli zdrowia pracowników, co do których wyniki oceny, o jakiej mowa w art. 3 ust. 2, wykazują istnienie zagrożenia dla ich zdrowia lub bezpieczeństwa.

2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, zapewnią, że każdy pracownik będzie mógł zostać poddany, w razie potrzeby, odpowiedniej kontroli zdrowia:

– przed kontaktem z czynnikami rakotwórczymi,

– w regularnych odstępach czasu po tym kontakcie.

Ustalenia te powinny bezpośrednio pozwolić na zastosowanie środków zdrowotnych, zarówno indywidualnie, jak i w miejscu pracy.

3. 16 W przypadku stwierdzenia, że pracownik cierpi na zaburzenia, co do których można podejrzewać, że są wynikiem kontaktu z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami, lekarz lub właściwe władze odpowiedzialne za kontrolę zdrowia pracowników mogą zażądać, aby inni pracownicy, którzy mieli podobny kontakt z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami, zostali poddani kontroli zdrowia.

W takim przypadku należy przeprowadzić ponowną ocenę zagrożenia kontaktem z czynnikami rakotwórczymi zgodnie z art. 3 ust. 2.

4. W razie przeprowadzania kontroli zdrowia należy prowadzić indywidualne rejestry medyczne, a lekarz lub właściwe władze odpowiedzialne za kontrolę zdrowia zaproponują działania ochronne lub zapobiegawcze w stosunku do poszczególnych pracowników.

5. Pracownikom należy udzielić informacji i porady na temat kontroli zdrowia, której mogą zostać poddani po zakończeniu okresu kontaktu z czynnikami rakotwórczymi.

6. Zgodnie z przepisami i/lub procedurami wewnętrznymi:

– pracownicy będą mieli dostęp do wyników kontroli zdrowia, które ich dotyczą,

– zainteresowani pracownicy i pracodawca mogą zwrócić się o przegląd wyników kontroli zdrowia.

7. Praktyczne zalecenia na temat kontroli zdrowia pracowników podane są w zał. II.

8. Wszystkie przypadki zachorowania na nowotwory, uznane, zgodnie z przepisami i/lub procedurami wewnętrznymi, za wynik kontaktu z czynnikami rakotwórczymi w miejscu pracy, zostaną zgłoszone właściwym władzom.

Artykuł  15

Prowadzenie rejestrów

1. Spis, o którym mowa w art. 12 lit. c), oraz rejestry medyczne, o których mowa w art. 14 ust. 4, powinny być prowadzone co najmniej przez 40 lat po zakończeniu okresu kontaktu z czynnikami rakotwórczymi, zgodnie z przepisami i/lub procedurami wewnętrznymi.

2. Dokumenty te będą udostępnione właściwym władzom, w przypadku gdy przedsiębiorstwo zaprzestanie działalności, zgodnie z przepisami i/lub procedurami wewnętrznymi.

Artykuł  16

Wartości graniczne

1. 17 Zgodnie z procedurami ustalonymi w art. 118a Traktatu Rada określi wartości graniczne w dyrektywach, na podstawie dostępnych informacji, włącznie z danymi naukowymi i technicznymi, w odniesieniu do wszystkich tych czynników rakotwórczych lub mutagenów, co do których jest to możliwe, oraz, w miarę potrzeby, ustali inne bezpośrednio odnoszące się przepisy.

2. Wartości graniczne i inne bezpośrednio odnoszące się przepisy będą ustalone w zał. III.

Artykuł  17

Załączniki

1. Załączniki I i III mogą być zmienione wyłącznie w zgodzie z procedurą ustaloną w art. 118a Traktatu.

2. 18 Poprawki do zał. II o czysto technicznym charakterze, wynikające z postępu technicznego, zmiany w przepisach międzynarodowych oraz uściślenia i nowe odkrycia w zakresie wiedzy o czynnikach rakotwórczych lub mutagenach będą przyjmowane zgodnie z procedurą ustaloną w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł  18

Wykorzystywanie danych

Komisja będzie miała dostęp do sposobu wykorzystywania informacji, o których mowa w art. 14 ust. 8, przez właściwe władze krajowe.

Artykuł  19

Ustalenia końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wdrożenia niniejszej dyrektywy nie póżniej niż do dnia 31 grudnia 1992 r.

Jeżeli dyrektywy 67/548/EWG lub 88/379/EWG zostaną zmienione przez dyrektywy zmieniające po notyfikacji niniejszej dyrektywy w odniesieniu do substancji i preparatów, o których mowa w art. 2 lit. a) i b), Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wdrożenia zmian w przepisach, o których mowa w akapicie pierwszym, w terminach ustalonych na wprowadzenie tych dyrektyw zmieniających.

Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadomią Komisję o wprowadzeniu w życie przepisów, o których mowa w tym punkcie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, już przyjętych lub przyjmowanych na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł  20

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 28 czerwca 1990 r.

	W imieniu Rady
	M. GEOGHEGAN-QUINN
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 34 z 8.2.1988, str. 9.

⁽²⁾ Dz.U. C 158 z 26.6.1989, str. 121, i Dz.U. C 149 z 18.6.1990.

⁽³⁾ Dz.U. C 208 z 8.8.1988, str. 43.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 67 z 8.3.1984, str. 2.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 28 z 3.2.1988, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 259 z 19.9.1988, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 187 z 16.7.1988, str. 14.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 64 z 8.3.1989, str. 18.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 185 z 9.7.1974, str. 15.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 263 z 24.9.1983, str. 25. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/24/WE (Dz.U. L 131 z 5.5.1998, str. 11).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ¹⁹

SPIS SUBSTANCJI, PREPARATÓW I PROCESÓW

(artykuł 2 lit. a))

1. Produkcja auraminy.

2. Praca, w czasie której dochodzi do kontaktu z aromatycznymi policyklicznymi węglowodorami znajdującymi się w sadzy węglowej, smole węglowej lub paku węglowym

3. Praca, w czasie której dochodzi do kontaktu z pyłami, dymem i aerozolami powstałymi podczas wypalania i elektrycznego rafinowania surówek miedziowo-niklowych.

4. Silno kwasowe procesy zachodzące przy produkcji alkoholu izopropylowego.

5. Prace związane z narażeniem na działanie pyłów twardego drewna⁽¹⁾

^_______

⁽¹⁾ Wykaz niektórych gatunków twardego drewna można znaleźć w tomie 62 monografii w sprawie oceny zagrożeń rakotwórczych dla człowieka »Pył drzewny i formaldehyd«, opublikowanej przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem, Lyon 1995 r.

ZAŁĄCZNIK  II

Praktyczne zalecenia na temat kontroli zdrowia pracowników

(artykuł 14 ust. 7)

1. Lekarz i/lub właściwe władze odpowiedzialne za kontrolę zdrowia pracowników, którzy mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi, muszą być zaznajomieni z warunkami i okolicznościami takiego kontaktu u poszczególnych pracowników.

2. Kontrola zdrowia pracowników musi być przeprowadzana zgodnie z zasadami i praktykami medycyny pracy; musi ona obejmować następujące środki:

– prowadzenie rejestru danych o medycznej i zawodowej przeszłości pracownika,

– osobisty wywiad,

– w razie potrzeby stosowanie kontroli biologicznej, a także wykrywanie wczesnych i odwracalnych skutków.

W stosunku do pracowników objętych kontrolą zdrowia możliwe będzie postanowienie o dalszych badaniach, w świetle najnowszej wiedzy z zakresu medycyny pracy.

ZAŁĄCZNIK  III ²⁰

Wartości graniczne i inne bezpośrednio związane przepisy

(artykuł 16)

A. WARTOŚCI DOPUSZCZALNE NARAŻENIA ZAWODOWEGO

Nazwa czynnika	EINECS (1)	CAS (2)	Wartości dopuszczalne		Notacja	Środki przejściowe
			mg/m3 (3)	ppm (4)
Benzen	200-753-7	71-43-2	3,25 (5)	1 (5)	Skóra (6)	Wartość dopuszczalna: 3 ppm (=9,75 mg/m3) do trzech lat po dacie w art. 2 ust. 1 dyrektywy 97/42/WE (*)
Monomer chlorku winylu	200-831	75-01-4	7,77 (5)	3 (5)	-	-
Pyły twardego drewna	-	-	5,0 (5) (7)	-	-	-
(1) EINECS: Europejski Wykaz Istniejących Komercyjnych Substancji Chemicznych. (2) CAS: Chemical Abstract Service Registry Number (oznaczenie numeryczne substancji pozwalające jednoznacznie zidentyfikować substancję chemiczną). (3) mg/m3 = miligramów na metr sześcienny powietrza przy 20 °C i 101,3 kPa (760 mm słupa rtęci). (4) ppm = części na milion objętościowo w powietrzu (ml/m3). (5) Mierzone lub obliczane w stosunku do okresu ośmiogodzinnego okresu referencyjnego. (6) Możliwy znaczny udział całkowitego obciążenia ciała drogą narażenia skóry na działanie. (7) Frakcja wdychalna; jeśli pyły twardego drewna są zmieszane z innymi pyłami innych drzew, wartość dopuszczalna stosuje się do wszystkich pyłów drzewnych występujących w mieszaninie. (*) Dz.U. L 179 z 8.7.1997, str. 4.

B. Inne bezpośrednio związane przepisy

p.m.

1 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

2 Art. 1 ust. 4:

- dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

3 Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

4 Art. 2 lit aa) dodana przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

5 Art. 2 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

6 Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

7 Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

8 Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

9 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

10 Art. 5 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

11 Art. 5 ust. 5:

- według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

12 Art. 6 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

13 Art. 6 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

14 Art. 10 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

15 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

16 Art. 14 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

17 Art. 16 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

18 Art. 17 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

19 Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

20 Załącznik III:

-zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 97/42/WE z dnia 27 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.179.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 lipca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 1999/38/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.138.66) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 czerwca 1999 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1990.196.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 90/394/EWG w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy
• Data aktu: 28/06/1990
• Data ogłoszenia: 26/07/1990
• Data wejścia w życie: 06/07/1990, 01/05/2004