(85/384/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 21 sierpnia 1985 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, 57 i 66,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z Traktatem od zakończenia okresu przejściowego zakazuje się jakiegokolwiek dyskryminacyjnego traktowania ze względu na przynależność państwową w zakresie przedsiębiorczości oraz świadczenia usług. Zasadę niedyskryminacyjnego traktowania ze względu na przynależność państwową stosuje się między innymi w zakresie zezwoleń wymaganych do podjęcia działalności w dziedzinie architektury oraz w zakresie wpisu do rejestru organizacji lub stowarzyszeń zawodowych lub członkostwa w takich organizacjach lub stowarzyszeniach zawodowych;
jednakże, pożądane wydaje się wprowadzenie przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie z prawa przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w dziedzinie architektury;
zgodnie z Traktatem Państwom Członkowskim zakazuje się udzielania jakiejkolwiek pomocy mogącej zniekształcić warunki przedsiębiorczości;
artykuł 57 ust. 1 Traktatu przewiduje, że zostaną wydane dyrektywy w zakresie wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji;
architektura, stan obiektów budowlanych, ich usytuowanie w planie zagospodarowania przestrzennego, uwzględnienie wymogów ochrony środowiska naturalnego i dziedzictwa kulturowego, zarówno zbiorowego, jak i indywidualnego stanowią kwestie o znaczeniu społecznym; dlatego też wzajemne uznawanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji musi spełniać kryteria jakościowe i ilościowe gwarantujące, że osoby posiadające uznane dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji potrafią zrozumieć i w sposób praktyczny wyrazić potrzeby poszczególnych osób, grup społecznych i zbiorowości w zakresie planowania przestrzennego, projektowania, organizacji i konstrukcji obiektów budowlanych, zachowania i podniesienia wartości zabytków architektury oraz zachowania równowagi naturalnej;
metody kształcenia i szkolenia osób zawodowo działających w dziedzinie architektury są obecnie bardzo zróżnicowane; należy jednak wydać przepisy dotyczące stopniowego ujednolicenia kształcenia i szkolenia, umożliwiającego prowadzenie działalności w zakresie zawodowego tytułu architekta;
w niektórych Państwach Członkowskich podjęcie i prowadzenie działalności architekta jest w świetle prawa uwarunkowane posiadaniem dyplomu architekta; w niektórych Państwach Członkowskich, gdzie taki warunek nie istnieje, prawo do posiadania zawodowego tytułu architekta jest jednak regulowane przepisami prawa; w jeszcze innych, jeśli nie występuje żaden z wymienionych przypadków, opracowuje się przepisy ustawowe i wykonawcze dotyczące podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie zawodowego tytułu architekta. Ponieważ warunki podejmowania i prowadzenia takiej działalności w tych państwach nie zostały jeszcze określone a wzajemne uznawanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji zakłada, że te dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji upoważniają do podjęcia i prowadzenia określonej działalności w Państwie Członkowskim, które je wydało, uznawanie niektórych świadectw na podstawie niniejszej dyrektywy dotyczy tylko osób upoważnionych do podjęcia działalności w zakresie zawodowego tytułu architekta, zgodnie z przepisami, które zostaną przyjęte w Państwie Członkowskim wydającym takie świadectwa;
w niektórych Państwach Członkowskich uzyskanie zawodowego tytułu architekta uwarunkowane jest, poza posiadaniem dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, odbyciem - różnej w zależności od państwa - praktyki zawodowej; dlatego, w celu zapobieżenia ewentualnym trudnościom należy uznać, że odbycie w innym Państwie Członkowskim odpowiedniej, tyle samo trwającej praktyki zawodowej, spełnia ten warunek;
powołanie w art. 1 ust. 2 "działalności w dziedzinie architektury", jako "działalności zazwyczaj prowadzonej w zakresie zawodowego tytułu architekta", uzasadnione warunkami przyjętymi w niektórych Państwach Członkowskich, ma na celu jedynie określenie zakresu niniejszej dyrektywy, a nie sformułowanie definicji legalnej działalności w dziedzinie architektury;
w większości Państw Członkowskich działalność w dziedzinie architektury prowadzą osoby posiadające tytuł architekta, niezależnie od tego, czy jest to ich jedyny tytuł zawodowy, jednakże, jeśli przepisy nie stanowią inaczej, z prowadzenia takiej działalności nie są wyłączone inne osoby; działalność tę mogą prowadzić osoby posiadające inne kwalifikacje, w szczególności inżynierowie, którzy uzyskali specjalistyczne wykształcenie w zakresie inżynierii budowlanej lub budownictwa;
wzajemne uznawanie kwalifikacji ułatwi podejmowanie i prowadzenie działalności, o której mowa;
niniejsza dyrektywa dotyczy także tej nielicznej grupy osób, często o międzynarodowej sławie, którym zgodnie z prawem, w uznaniu ich prac świadczących o wyjątkowym talencie w dziedzinie architektury, w niektórych Państwach Członkowskich, wyjątkowo i bez względu na to, czy spełniły zwykłe warunki w zakresie kształcenia i szkolenia, przyznano zawodowy tytuł architekta;
uznawanie większości istniejących dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie architektury, wymienionych w art. 10-12 umożliwi ich posiadaczom, ze skutkiem natychmiastowym, podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej lub świadczenie usług w innych Państwach Członkowskich; ponieważ jednak niezwłoczne wprowadzenie tego przepisu w Wielkim Księstwie Luksemburga mogłoby, biorąc pod uwagę niewielki obszar tego kraju, doprowadzić do zakłócenia konkurencji i przeszkodzić w wykonywaniu zawodu, uzasadnione jest przyznanie temu Państwu Członkowskiemu dodatkowego czasu na dostosowanie;
ponieważ dyrektywa w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie architektury nie zakłada praktycznej równoważności kształcenia i szkolenia, poświadczonego tymi dyplomami, świadectwami i innymi dokumentami, używanie tytułów jest uprawnione w języku Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi lub przybywa cudzoziemiec;
w celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy przez władze krajowe, Państwa Członkowskie mogą nakazać, aby osoby spełniające wymagania dotyczące kształcenia i szkolenia, określone w niniejszej dyrektywie, oprócz dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji, przedstawiły zaświadczenie od właściwych władz państwa, z którego pochodzą lub przybywają, stwierdzające, że ich kwalifikacje odpowiadają kwalifikacjom określonym w niniejszej dyrektywie;
przepisy prawa krajowego dotyczące nieposzlakowanej opinii i nieskazitelnego charakteru mogą być stosowane jako kryterium przy podejmowaniu działalności gospodarczej; w takich przypadkach należy rozróżnić sytuacje osób, które nie prowadziły wcześniej żadnej działalności w dziedzinie architektury, od sytuacji osób, które prowadziły taką działalność w innym Państwie Członkowskim;
w przypadku świadczenia usług obowiązek wpisania do rejestru prowadzonego przez organizację lub stowarzyszenie zawodowe albo uzyskania członkostwa w takiej organizacji lub stowarzyszeniu, związany ze stałym charakterem działalności prowadzonej w przyjmującym Państwie Członkowskim stanowi przeszkodę dla osoby świadczącej usługi, ze względu na tymczasowy charakter jej działalności; takie ograniczenie należy uchylić, jednakże w tym przypadku należy zapewnić nadzór organizacji lub stowarzyszenia zawodowego nad przestrzeganiem zasad wykonywania zawodu; w tym celu, z zastrzeżeniem art. 62 Traktatu, można zobowiązać osobę świadczącą usługi do powiadomienia o fakcie świadczenia usług właściwych władz przyjmującego Państwa Członkowskiego;
w odniesieniu do działalności osób zatrudnionych w dziedzinie architektury, rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68, z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty(4) nie zawiera przepisów szczególnych dotyczących nieskazitelnego charakteru lub nieposzlakowanej opinii, przestrzegania zasad wykonywania zawodu lub używania tytułów zawodowych. W zależności od Państwa Członkowskiego takie przepisy są lub mogą być stosowane zarówno w odniesieniu do osób zatrudnionych jako pracownicy najemni, jak i osób pracujących na własny rachunek; działalność w dziedzinie architektury uwarunkowana jest w większości Państw Członkowskich posiadaniem dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji; działalność taka prowadzona jest zarówno przez osoby zatrudnione jako pracownicy najemni, jak i osoby pracujące na własny rachunek lub przez osoby, które w okresie swojej pracy zawodowej działały jako osoby zatrudnione w charakterze pracowników najemnych i jako osoby pracujące na własny rachunek; w związku z tym, w celu pełnego wsparcia swobodnego przemieszczania się wewnątrz Wspólnoty osób wykonujących ten zawód, konieczne jest objęcie przepisami niniejszej dyrektywy osób zatrudnionych w dziedzinie architektury;
niniejsza dyrektywa wprowadza wzajemne uznawanie dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, uprawniających do prowadzenia działalności zawodowej, jednocześnie nie stanowi koordynacji przepisów prawa krajowego dotyczących kształcenia i szkolenia; liczba osób wykonujących zawód w dziedzinie architektury różni się znacząco w zależności od Państwa Członkowskiego; przez pierwszych kilka lat stosowania niniejszej dyrektywy Komisja musi szczególnie uważnie nadzorować jej realizację,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 10 czerwca 1985 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. FIORET |
|
Przewodniczący |
_______
(1) Dz.U. C 239 z 4.10.1967, str. 15.
(2) Dz.U. C 72 z 19.7.1968, str. 3.
(3) Dz.U. C 24 z 22.3.1968, str. 3.
(4) Dz.U. L 257 z 19.10.1968, str. 2.
1 Art. 6 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.
2 Art. 6a dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.
3 Art. 11 lit. j) dodana przez art. 1 dyrektywy nr 85/614/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.376.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 1986 r.
4 Art. 11 lit. k):- dodana przez art. 1 dyrektywy nr 85/614/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.376.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 1986 r.
- zmieniona przez art. 1 dyrektywy nr 86/17/EWG z dnia 27 stycznia 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.27.71) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 1986 r.
5 Art. 11 lit. l) dodana przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
6 Art. 11 lit. m) dodana przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
7 Art. 11 lit. n) dodana przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.
8 Art. 11 lit. o) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
9 Art. 11 lit. p) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
10 Art. 11 lit. q) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
11 Art. 11 lit. r) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
12 Art. 11 lit. s) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
13 Art. 11 lit. t) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
14 Art. 11 lit. u) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
15 Art. 11 lit. v) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
16 Art. 11 lit. w) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
17 Art. 11 lit. x) dodana przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
18 Art. 11 lit. y) dodana przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.
19 Art. 11 lit. z) dodana przez art. 1 dyrektywy nr 2006/100/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.141) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.
20 Art. 11a dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
21 Art. 15 uchylony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.
22 Art. 24 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.206.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 31 lipca 2001 r.