Dyrektywa 84/641/EWG zmieniająca, szczególnie w zakresie ubezpieczenia świadczenia pomocy turystycznej, pierwszą dyrektywę (73/239/EWG) w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie

DYREKTYWA RADY

z dnia 10 grudnia 1984 r.

zmieniająca, szczególnie w zakresie ubezpieczenia świadczenia pomocy turystycznej, pierwszą dyrektywę (73/239/EWG) w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie

(84/641/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 27 grudnia 1984 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 57 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

pierwsza dyrektywa Rady (73/239/EWG) w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie ⁽⁴⁾, zwana dalej "pierwszą dyrektywą", zmieniona dyrektywą 76/580/EWG ⁽⁵⁾, usunęła szereg rozbieżności w ustawodawstwach poszczególnych Państw Członkowskich w celu ułatwienia podejmowania i prowadzenia tej działalności;

osiągnięty został znaczny postęp w tej dziedzinie działalności, dotyczący udzielania świadczeń w naturze; takie świadczenia podlegają odmiennym przepisom w poszczególnych Państwach Członkowskich; te różnice stanowią barierę dla wykonywania prawa przedsiębiorczości;

w celu usunięcia tej bariery dla prawa przedsiębiorczości należy ustalić, że dana działalność nie jest wyłączona z zakresu pierwszej dyrektywy z tej prostej przyczyny, że polega wyłącznie na świadczeniu w naturze lub świadczeniu, do którego osoba wykonująca je wykorzystuje tylko własny personel lub sprzęt; w związku z tym świadczenia polegające na obietnicy pomocy w razie wystąpienia zdarzenia losowego powinny być objęte powyższą dyrektywą, z uwzględnieniem właściwości takiej pomocy;

celem włączenia, ze względu na potrzebę nadzoru, czynności pomocy do zakresu pierwszej dyrektywy, która nie zawiera definicji tych czynności, nie jest zmiana mających do nich zastosowanie zasad fiskalnych;

sam fakt udzielania niektórych form pomocy w razie wypadku lub awarii pojazdu drogowego, jakie mogą w normalnych okolicznościach nastąpić na terytorium Państwa Członkowskiego zakładu udzielającego ochrony ubezpieczeniowej, nie stanowi dla żadnej osoby lub przedsiębiorstwa nie będącego zakładem ubezpieczeń powodu, aby podlegać systemowi pierwszej dyrektywy;

należy zapewnić pewne złagodzenie warunku, który stanowi, że wypadek lub awaria musi nastąpić na terytorium Państwa Członkowskiego zakładu udzielającego ochrony ubezpieczeniowej, aby uwzględnić istnienie umów wzajemnych albo określone szczególne okoliczności dotyczące położenia geograficznego lub struktury zainteresowanych organizacji, albo też fakt bardzo ograniczonego znaczenia ekonomicznego wspomnianych czynności;

organizacja Państwa Członkowskiego, której główna działalność polega na świadczeniu usług na rzecz władz publicznych, powinna być wyłączona z zakresu pierwszej dyrektywy;

zakład oferujący umowy o świadczenie pomocy musi posiadać środki konieczne do udzielania oferowanych przez siebie świadczeń w naturze w odpowiednim czasie; należy ustanowić specjalne przepisy dotyczące obliczania marginesu wypłacalności oraz minimalnej wielkości funduszu gwarancyjnego, jaki ten zakład musi posiadać;

konieczne są pewne przepisy przejściowe, aby umożliwić zakładom wyłącznie świadczącym pomoc dostosowanie się do pierwszej dyrektywy;

uwzględniając szczególne trudności wynikające z uwarunkowań strukturalnych i geograficznych, konieczne jest ustalenie okresu przejściowego dla automobilklubu Państwa Członkowskiego na dostosowanie się do wymogów wspomnianej dyrektywy dotyczącej odsyłania pojazdu, ewentualnie wraz z kierowcą i pasażerami;

konieczna jest aktualizacja przepisów pierwszej dyrektywy, dotyczących form prawnych, w jakich zakłady ubezpieczeń mogą występować; należy zmienić niektóre przepisy wspomnianej dyrektywy, dotyczące zasad stosujących się do przedstawicielstw lub oddziałów utworzonych we Wspólnocie i należących do zakładów, których siedziby zarządu znajdują się poza Wspólnotą, w celu dostosowania ich do przepisów dyrektywy 79/267/EWG ⁽⁶⁾,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Artykuł 1 pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy podejmowania i prowadzenia samodzielnej działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich, włączając świadczenie pomocy określone w ust. 2, wykonywanej przez zakłady ubezpieczeń mające lub zamierzające założyć swoją siedzibę w Państwach Członkowskich.

2. Działalność w zakresie pomocy dotyczy pomocy świadczonej osobom, które popadły w trudności w czasie podróży, podczas nieobecności w miejscu zamieszkania lub miejscu stałego pobytu. Polega ona na zobowiązaniu, w zamian za zapłaconą uprzednio składkę, do niezwłocznego zapewnienia pomocy osobie uprawnionej na podstawie umowy o świadczenie pomocy, kiedy osoba ta znajdzie się w trudnej sytuacji w następstwie zdarzenia losowego - w przypadkach i zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej umowie.

Pomoc może polegać na udzielaniu świadczeń pieniężnych lub w naturze. Udzielanie świadczeń w naturze może być również realizowane przy pomocy personelu i sprzętu osoby, która ich udziela.

Działalność w zakresie pomocy nie obejmuje serwisu, konserwacji, obsługi posprzedażnej lub samego wskazywania lub świadczenia pomocy w charakterze pośrednika.

3. Podział ubezpieczeń na grupy określone w niniejszym artykule przedstawiono w Załączniku.".

Artykuł  2

W art. 2 pierwszej dyrektywy dodaje się punkt w brzmieniu:

"3. Działalności w zakresie pomocy, w której odpowiedzialność ogranicza się do następujących czynności wykonywanych w razie wypadku lub awarii pojazdu drogowego, następujących w normalnych okolicznościach na terytorium Państwa Członkowskiego zakładu udzielającego ochrony ubezpieczeniowej:

- usuwanie awarii na miejscu z wykorzystaniem w większości przypadków przez zakład udzielający ochrony ubezpieczeniowej własnego personelu i sprzętu,

- przewiezienie pojazdu do najbliższego lub najbardziej odpowiedniego miejsca, w którym mogą być wykonane naprawy, o ile to możliwe wraz z kierowcą i pasażerami, w normalnych okolicznościach przy pomocy tego samego środka pomocy, do najbliższego miejsca, z którego osoby te mogą kontynuować podróż innymi środkami,

- jeśli Państwo Członkowskie zakładu udzielającego ochrony przewiduje taką możliwość, transport pojazdu, o ile to możliwe wraz z kierowcą i pasażerami, do ich miejsca zamieszkania, miejsca rozpoczęcia podróży lub pierwotnego celu podróży w tym samym państwie,

chyba że czynności takie są wykonywane przez zakład podlegający niniejszej dyrektywie.

W przypadkach, określonych w pierwszych dwóch tiret, warunek wystąpienia wypadku lub awarii na terytorium Państwa Członkowskiego zakładu udzielającego ochrony ubezpieczeniowej:

a) nie stosuje się, jeżeli zakład ten jest organizacją, której osoba uprawniona jest członkiem i usługa usuwania awarii lub przewiezienia pojazdu jest wykonywana za okazaniem legitymacji członkowskiej, bez żadnych dodatkowych składek, przez podobną organizację w danym kraju na podstawie umowy wzajemnej;

b) nie wyklucza świadczenia takiej pomocy w Irlandii i Zjednoczonym Królestwie przez wspólną organizację działającą w obu państwach.

W okolicznościach określonych w tiret trzecim, kiedy wypadek lub awaria nastąpiły na terytorium Irlandii lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa, na terytorium Irlandii Północnej, pojazd, o ile to możliwe wraz z kierowcą i pasażerami, może być przewieziony do ich miejsca zamieszkania, miejsca rozpoczęcia podróży lub pierwotnego celu podróży na jednym z tych terytoriów.

Ponadto dyrektywa nie dotyczy czynności pomocy przeprowadzanych w razie wypadku lub awarii pojazdu drogowego i polegających na przewiezieniu pojazdu, który uczestniczył w wypadku lub uległ awarii poza terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga, o ile to możliwe wraz z kierowcą i pasażerami do ich miejsca zamieszkania, jeżeli takie czynności są przeprowadzane przez Automobilklub Wielkiego Księstwa Luksemburga.

Zakłady podlegające niniejszej dyrektywie mogą angażować się w działalność określoną w niniejszym punkcie tylko wówczas, gdy otrzymały zezwolenie obejmujące grupę 18 w pkt A Załącznika, bez uszczerbku dla pkt C wspomnianego Załącznika. W takim przypadku niniejszą dyrektywę stosuje się do przedmiotowych czynności.".

Artykuł  3

W art. 3 ust. 1 pierwszej dyrektywy dodaje się akapit w brzmieniu:

"Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do zakładów, które spełniają następujące warunki:

- zakład nie prowadzi żadnej działalności wchodzącej w zakres niniejszej dyrektywy, poza działalnością zaliczoną do grupy 18 w pkt A Załącznika,

- działalność ta ma wyłącznie lokalny charakter i polega tylko na udzielaniu świadczeń w naturze, oraz

- łączna suma rocznego dochodu uzyskanego z tytułu działalności w zakresie pomocy ma korzyść osób, które popadły w trudności, nie przekracza 200.000 ECU.".

Artykuł  4

W art. 4 pierwszej dyrektywy dodaje się literę w brzmieniu:

"f) w Danii

Falcks Redningskorps A/S, København.".

Artykuł  5

W art. 8 ust. 1 lit. a) tiret przedostatnie pierwszej dyrektywy skreśla się wyrazy "coöperative vereniging".

Artykuł  6

W art. 8 ust. 3 i w art. 10 ust. 3 pierwszej dyrektywy dodaje się akapit w brzmieniu:

"Nie stanowią one również przeszkody w poddawaniu przez Państwa Członkowskie zakładów ubiegających się o zezwolenie obejmujące grupę 18 w pkt A Załącznika lub które uzyskały takie zezwolenie, kontroli ich bezpośrednich lub pośrednich zasobów kadrowych i sprzętowych, łącznie z kwalifikacjami ich zespołów medycznych i jakością sprzętu, jakimi zakłady te powinny dysponować, aby wywiązać się ze swoich zobowiązań wynikających z tej grupy ubezpieczeń.".

Artykuł  7

W art. 9 akapit pierwszy i art. 11 ust. 1 akapit pierwszy pierwszej dyrektywy lit. e) otrzymuje brzmienie:

"e) szacunków odnoszących się do kosztów ustanowienia służb administracyjnych oraz struktury organizacyjnej zabezpieczającej działalność zakładu; środków finansowych na pokrycie tych kosztów oraz, w przypadku ubezpieczenia ryzyk oznaczonych nr 18 w pkt A Załącznika, środków, jakimi zakład dysponuje do celów świadczenia obiecanej pomocy;".

Artykuł  8

Artykuł 13 pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 13

Państwa Członkowskie ściśle ze sobą współpracują w zakresie nadzorowania sytuacji finansowej zakładów ubezpieczeń posiadających zezwolenie. Jeżeli zakłady te mają zezwolenie na pokrywanie ryzyk oznaczonych nr 18 w pkt A Załącznika, Państwa Członkowskie współpracują również ze sobą w zakresie nadzorowania zasobów, którymi dysponują te zakłady, do celów czynności w zakresie pomocy, do wykonywania których się zobowiązały, w przypadku gdy ich przepisy przewidują nadzorowanie takich zasobów.".

Artykuł  9

W art. 16 ust. 3 pierwszej dyrektywy dodaje się akapit w brzmieniu:

"W przypadku ryzyk oznaczonych nr 18 w pkt A Załącznika za kwotę wypłaconych odszkodowań przyjętą do obliczenia drugiego wyniku (na bazie odszkodowań) uważa się koszty poniesione przez zakład z tytułu udzielonej pomocy. Koszty te należy obliczać zgodnie z przepisami krajowymi Państwa Członkowskiego, na którego terytorium znajduje się siedziba zarządu zakładu.".

Artykuł  10

W art. 17 ust. 2 lit. a) tiret drugie pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"- 300.000 ECU w przypadku objęcia ochroną ubezpieczeniową wszystkich lub niektórych ryzyk należących do grup oznaczonych w pkt A załącznika nr 1-8, 16 i 18."

Artykuł  11

Artykuł 19 pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 19

1. Każde Państwo Członkowskie będzie wymagać od wszystkich zakładów, których siedziby zarządu mieszczą się na jego terytorium, przedstawiania rocznego sprawozdania finansowego obejmującego wszystkie rodzaje działalności, ich sytuacji finansowej, wypłacalności oraz, w odniesieniu do ryzyk oznaczonych nr 18 w pkt A Załącznika, innych zasobów, jakimi dysponują do celów wywiązywania się ze swoich zobowiązań, jeżeli jego przepisy przewidują nadzorowanie takich zasobów.

2. Państwa Członkowskie będą wymagać od zakładów działających na ich terytorium okresowego przedstawiania sprawozdań wraz z odpowiednimi dokumentami statystycznymi, potrzebnych do celów nadzoru oraz, w odniesieniu do ubezpieczenia ryzyk oznaczonych nr 18 w pkt A Załącznika, wykazywania zasobów, jakimi dysponują do celów wywiązywania się ze swoich zobowiązań, jeżeli ich przepisy przewidują nadzorowanie takich zasobów. Właściwe organy nadzoru będą udzielać sobie wzajemnie informacji i udostępniać dokumenty niezbędne do sprawowania nadzoru.".

Artykuł  12

Artykuł 26 pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 26

1. Każdy zakład ubezpieczeń, który wystąpił o zezwolenie lub uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w więcej niż jednym z Państw Członkowskich, może ubiegać się o następujące udogodnienia, które mogą być udzielone tylko łącznie:

a) obliczanie marginesu wypłacalności, określonego w art. 25,w stosunku do wyników całej działalności, jaką zakład prowadzi we Wspólnocie; w takim przypadku należy brać pod uwagę do celów tego obliczenia tylko działalność prowadzoną przez wszystkie przedstawicielstwa i oddziały mające siedzibę we Wspólnocie;

b) depozyt wymagany zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. e) ma być składany tylko w jednym z tych Państw Członkowskich;

c) umiejscowienie aktywów stanowiących pokrycie funduszu gwarancyjnego na terytorium dowolnego Państwa Członkowskiego, w którym prowadzi działalność.

2. Wniosek o udzielenie udogodnień przewidzianych w ust. 1 należy złożyć do właściwych władz zainteresowanych Państw Członkowskich. Wniosek musi określać organ Państwa Członkowskiego, które w przyszłości ma nadzorować wypłacalność w odniesieniu do całej działalności przedstawicielstw lub oddziałów mających siedzibę we Wspólnocie. Dokonany przez zakład wybór organu nadzoru należy uzasadnić. Depozyt ma być złożony w tym Państwie Członkowskim.

3. Udogodnienia przewidziane w ust. 1 mogą być udzielone tylko wówczas, gdy wyrażą na nie zgodę właściwe władze wszystkich Państw Członkowskich, w których został złożony wniosek. Będą one obowiązywać od chwili, kiedy wybrany organ nadzoru poinformuje pozostałe organy nadzoru, że będzie nadzorować stopień wypłacalności w odniesieniu do całej działalności przedstawicielstw lub oddziałów mających siedzibę we Wspólnocie.

Wybrany organ nadzoru uzyska od pozostałych Państw Członkowskich informacje potrzebne do nadzorowania ogólnej wypłacalności przedstawicielstw i oddziałów mających siedzibę na ich terytorium.

4. Na wniosek jednego lub kilku zainteresowanych Państw Członkowskich udogodnienia udzielone na podstawie niniejszego artykułu zostaną cofnięte równocześnie przez wszystkie zainteresowane Państwa Członkowskie.".

Artykuł  13

W art. 27 akapit drugi pierwszej dyrektywy otrzymuje brzmienie:

"W związku z zastosowaniem art. 20 w przypadku gdy zakład kwalifikuje się do uzyskania udogodnień przewidzianych w art. 26 ust. 1, organ nadzoru odpowiedzialny za badanie wypłacalności przedstawicielstw lub oddziałów mających siedzibę we Wspólnocie w odniesieniu do całej ich działalności będzie traktowany w taki sam sposób, jak organ państwa, na terytorium którego mieści się siedziba zarządu wspólnotowego zakładu.".

Artykuł  14

W pkt A Załącznika do pierwszej dyrektywy przed zdaniem ostatnim dodaje się grupę w brzmieniu:

"18. Pomoc

Ubezpieczenie świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży, podczas nieobecności w miejscu zamieszkania lub miejscu stałego pobytu.".

Artykuł  15

Każde Państwo Członkowskie może na swoim terytorium uzależnić świadczenie pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w innych okolicznościach niż te określone w art. 1, od ustaleń wprowadzonych przez pierwszą dyrektywę. Jeżeli Państwo Członkowskie skorzysta z tej możliwości, będzie ono, do celów stosowania tych rozwiązań, traktować tę działalność tak, jakby była zaliczona do grupy 18 w pkt A Załącznika do pierwszej dyrektywy bez uszczerbku dla pkt C niniejszego Załącznika.

Poprzedni ustęp w żaden sposób nie wpływa na możliwości klasyfikowania na podstawie Załącznika do pierwszej dyrektywy rodzajów działalności, które w oczywisty sposób zaliczają się do innych grup.

Nie jest możliwa odmowa wydania zezwolenia przedstawicielstwu lub oddziałowi wyłącznie na tej podstawie, że działalność objęta niniejszym artykułem jest klasyfikowana inaczej w Państwie Członkowskim, na terytorium którego znajduje się rzeczywista siedziba zakładu.

Przepisy przejściowe

Artykuł  16

1. Państwa Członkowskie mogą ustalić dla zakładów, które w dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy świadczą pomoc jedynie na swoim terytorium, okres pięciu lat od tego dnia na spełnienie wymagań określonych w art. 16 i 17 pierwszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie mogą ustalić dla zakładów określonych w ust. 1, które z upływem wspomnianego okresu pięciu lat nie ustanowiły pełnego marginesu wypłacalności, kolejny okres nieprzekraczający dwóch lat na ustanowienie marginesu wypłacalności, pod warunkiem że zakłady te, zgodnie z art. 20 pierwszej dyrektywy, przedstawią uprzednio do zatwierdzenia przez organ nadzoru środki, które zamierzają zastosować w tym celu.

3. Każdy zakład określony w ust. 1, zamierzający rozszerzyć działalność w rozumieniu art. 8 ust. 2 lub art. 10 pierwszej dyrektywy, może to uczynić wyłącznie pod warunkiem, że niezwłocznie zastosuje się do niniejszej dyrektywy.

4. Każdy zakład określony w ust. 1, mający inną formę prawną niż określone w art. 8 pierwszej dyrektywy, może kontynuować dotychczasową działalność przez okres trzech lat od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy w formie prawnej, jaką posiada w tym dniu.

5. Niniejszy artykuł stosuje się mutatis mutandis do zakładów utworzonych po dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy, które przejmują działalność prowadzoną już w tym dniu przez odrębną prawnie instytucję.

Artykuł  17

Państwa Członkowskie mogą ustalić dla przedstawicielstw i oddziałów określonych w tytule III pierwszej dyrektywy, które świadczą pomoc wyłącznie na terytorium tych Państw Członkowskich, maksymalny okres pięciu lat, rozpoczynający się w dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy, na zastosowanie art. 25 pierwszej dyrektywy, pod warunkiem że takie przedstawicielstwa lub oddziały nie rozszerzą swojej działalności w rozumieniu art. 10 ust. 2 pierwszej dyrektywy.

Artykuł  18

W okresie ośmiu lat od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy warunek, że wypadek lub awaria musi nastąpić na terytorium Państwa Członkowskiego zakładu udzielającego ochrony ubezpieczeniowej, nie ma zastosowania do czynności określonych w art. 2 ust. 3 akapit pierwszy tiret trzecie pierwszej dyrektywy, w przypadku gdy te czynności są wykonywane przez ELPA (Automobilklub i Klub Podróżniczy Grecji).

Przepisy końcowe

Artykuł  19

1. Państwa Członkowskie zmienią swoje przepisy krajowe w celu dostosowania ich do niniejszej dyrektywy nie później niż dnia 30 czerwca 1987 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. Tak zmienione przepisy, z zastrzeżeniem art. 16, 17 i 18 niniejszej dyrektywy, wejdą w życie nie później niż dnia 1 stycznia 1988 r.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  20

Komisja zgłosi Radzie w ciągu sześciu lat od notyfikacji niniejszej dyrektywy trudności wynikające z jej stosowania, w szczególności jej art. 15. Odpowiednio do tego przedstawi wnioski w sprawie ich usunięcia.

Artykuł  21

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 grudnia 1984 r.

	W imieniu Rady
	A. DUKES
	Przewodniczący

_______

⁽¹⁾ Dz.U. C 51 z 10.3.1981, str. 5; Dz.U. C 30 z 4.2.1983, str. 6.

⁽²⁾ Dz.U. C 149 z 14.6.1982, str. 129.

⁽³⁾ Dz.U. C 343 z 31.12.1981, str. 9.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 228 z 16.8.1973, str. 3.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 189 z 13.7.1976, str. 13.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 63 z 13.3.1979, str. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1984.339.21
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 84/641/EWG zmieniająca, szczególnie w zakresie ubezpieczenia świadczenia pomocy turystycznej, pierwszą dyrektywę (73/239/EWG) w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie
• Data aktu: 10/12/1984
• Data ogłoszenia: 27/12/1984
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 01/01/1970