Język postępowania: niemiecki(2022/C 451/28)
(Dz.U.UE C z dnia 28 listopada 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Portigon AG (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: D. Bliesener, V. Jungkind i F. Geber, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Wnioski
Skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 25 lipca 2022 r. w sprawie obliczenia składek ex ante na rzecz Jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za rok składkowy 2017 (SRB/ES/2022/41) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;
- zawieszenie postępowania na podstawie art. 69 lit. c) i d) regulaminu postępowania przed Sądem do czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w przedmiocie skarg w sprawach: T-413/18 1 , T-481/19 2 , T-339/20 3 , T-424/20 4 i T-360/21 5 albo do czasu zakończenia tych postępowań w inny sposób;
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
1. Pierwszy zarzut: naruszenie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 6 , rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/81 7 i traktatu FUE ze względu na objęcie skarżącej obowiązkiem uiszczenia składki na rzecz funduszu
- Pozwana niesłusznie nałożyła na skarżącą obowiązek uiszczenia składki, ponieważ rozporządzenie nr 806/2014 i dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE 8 nie przewidują obowiązku uiszczania składek przez podmioty znajdujące się w likwidacji.
- Prawodawca nie powinien był opierać obowiązku uiszczania składek na art. 114 TFUE. Przepisy harmonizujące składki na poziomie Unii nie ułatwiają ani korzystania z podstawowych swobód ani nie eliminują istotnych zakłóceń konkurencji w odniesieniu do podmiotów, które wycofały się z rynku.
- Pozwana niesłusznie nałożyła na skarżącą obowiązek uiszczenia składki, ponieważ podmiot ten nie jest narażony na ryzyko, iż jego likwidacja jest wyłączona przez rozporządzenie nr 806/2014 i nie odgrywa on żadnej roli w kontekście stabilności systemu finansowego.
- Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 2015/63 9 narusza art. 114 TFUE oraz art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE jako istotne uregulowanie (art. 290 ust. 1 zdanie drugie TFUE).
2. Zarzut drugi: naruszenie art. 41 ust. 2 lit. c) i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą"). Karta) w zakresie, w jakim metoda obliczania nie pozwala na pełne uzasadnienie obliczenia składek. Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 jest częściowo bezskuteczne.
3. Zarzut trzeci: naruszenie art. 16 i 20 karty, ponieważ ze względu na szczególną sytuację skarżącej zaskarżona decyzja narusza ogólną zasadę równości i prawo podstawowe wolności prowadzenia działalności gospodarczej.
4. Zarzut czwarty: naruszenie zasady pewności prawa ze względu na to, że wydanie zaskarżonej decyzji z mocą wsteczną było niezgodne z prawem.
5. Zarzut piąty: naruszenie istotnych wymogów formalnoprawnych ze względu na to, że pozwana nie wysłuchała skarżącej w wystarczającym stopniu przed wydaniem zaskarżonej decyzji i niewystarczająco uzasadniła swoją decyzję.
6. Zarzut szósty (pomocniczo): utworzenie przez pozwaną trzech kategorii w ramach wskaźnika zatytułowanego "Przynależność do instytucjonalnego systemu ochrony" jest niezrozumiałe.
7. Zarzut siódmy (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 2 rozporządzenia nr 806/2014 w związku z art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE w zakresie, w jakim przy obliczaniu kwoty składki pozwanej zobowiązania bez ryzyka powinny były zostać wyłączone z zakresu relewantnych zobowiązań.
8. Zarzut ósmy (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 6 rozporządzenia nr 806/2014 w związku z art. 5 ust. 3 i 4 rozporządzenia delegowanego 2015/63, ponieważ pozwany błędnie obliczył składki skarżącej na podstawie wartości brutto umów dotyczących instrumentów pochodnych.
9. Zarzut dziewiąty (pomocniczo): naruszenie art. 70 ust. 6 rozporządzenia nr 806/2014 w związku z art. 6 ust. 8 lit. a) rozporządzenia delegowanego 2015/63, ponieważ pozwana niesłusznie uznała skarżącą za podmiot w reorganizacji.
1 Dz.U. 2018, C 294, s. 41.
2 Dz.U. 2019, C 305, s. 60.
3 Dz.U. 2020, C 240, s. 34.
4 Dz.U. 2020, C 279, s. 70.
5 Dz.U. 2021, C 320, s. 53.
6 Rozporządzenie (UE) nr 806/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).
7 Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/81 z dnia 19 grudnia 2014 r. określające jednolite warunki stosowania rozporządzenia (UE) nr 806/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 15, s. 1).
8 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE, i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).
9 Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).
