Język postępowania: francuski(2022/C 398/43)
(Dz.U.UE C z dnia 17 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: T. Stehelin, J.-L. Carré i E. Timmermans, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji 3/2021 komisji odwoławczej Jednolitej Rady z dnia 8 czerwca 2022 r.;
- obciążenie Jednolitej Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi na decyzję 3/2021 komisji odwoławczej Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) z dnia 8 czerwca 2022 r., potwierdzającej decyzję SRB o nieprzyznaniu zainteresowanej grupie bankowej zwolnienia z minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych stosowanego na podstawie indywidualnej, strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnego uznania przez komisję odwoławczą w zaskarżonej decyzji, że SRB prawidłowo zinterpretowała i zastosowała art. 12h rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r, ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014 L 255, s. 1) oraz że pozostała w granicach swoich uprawnień dyskrecjonalnych.
2. Zarzut drugi dotyczący tego, że komisja odwoławcza błędnie uznała w zaskarżonej decyzji, że SRB nie dopuściła się naruszenia zasady pewności prawa.
3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że komisja odwoławcza błędnie uznała w zaskarżonej decyzji, że SRB wypełniła obowiązek uzasadnienia ustanowiony w art. 296 TFUE.