Język postępowania: angielski(2022/C 398/19)
(Dz.U.UE C z dnia 17 października 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Eurobolt BV, Fabory Nederland BV, ASF Fischer BV (przedstawiciele: B. Natens i A. Willems, advocaten)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Stafa Group BV
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- uwzględnienie skargi wniesionej w pierwszej instancji i stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/611 z dnia 30 kwietnia 2020 r. nakładającego ponownie ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji 1 (zwanego dalej "zaskarżonym rozporządzeniem"), w zakresie, w jakim dotyczy ono wnoszących odwołanie; oraz
- obciążenie Komisji kosztami wnoszących odwołanie i jej własnymi kosztami, poniesionymi w postępowaniach przed Sądem i przed Trybunałem Sprawiedliwości, oraz obciążenie wszystkich pozostałych stron postępowania odwoławczego ich własnymi kosztami;
lub, tytułem żądania ewentualnego, o:
- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz
- pozostawienie rozstrzygnięcia o kosztach postępowań przed Sądem i przed Trybunałem Sprawiedliwości do ostatecznego rozstrzygnięcia przez Sąd oraz obciążenie wszystkich pozostałych stron postępowania ich własnymi kosztami.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnoszą w jego uzasadnieniu siedem zarzutów.
Po pierwsze, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 266 TFUE oraz zasadę niedziałania prawa wstecz, uznając, że zaskarżone rozporządzenie mogło z mocą wsteczną ponownie nałożyć cła zapobiegające obchodzeniu środków oraz uniemożliwić ich zwrot.
Po drugie, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 266 TFUE, uznając, że zaskarżone rozporządzenie mogło "zaradzić" naruszeniu istotnych wymogów proceduralnych w postępowaniu antydumpingowym.
Po trzecie, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 266 TFUE oraz zasadę niedziałania prawa wstecz, uznając, że zaskarżone rozporządzenie mogło "zaradzić" naruszeniu stwierdzonemu w wyroku z dnia 3 lipca 2019 r., Eurobolt (C-644/17, EU:C:2019:555).
Po czwarte, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 264 i 266 TFUE, uznając, że Komisja może uzurpować sobie kompetencje Trybunału Sprawiedliwości, a tym samym naruszył art. 296 TFUE.
Po piąte, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował zasadę skutecznej ochrony sądowej, uznając, że zasada ta nie wymaga w niniejszym wypadku pełnego zwrotu ceł.
Po szóste, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 13 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej 2 , art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 2 TUE, a także zasadę dobrej administracji, uznając, że zaskarżone rozporządzenie ma właściwą podstawę prawną.
Po siódme, Sąd nieprawidłowo zinterpretował i nieprawidłowo zastosował art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 2 TUE, uznając, że zaskarżone rozporządzenie mogło w sposób ostateczny zakazać zwrotu ceł, których nieważność stwierdzono w wyroku w sprawie Eurobolt.
