Język postępowania: angielski(2022/C 389/21)
(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bogoljub Karić (Belgrad, Serbia) (przedstawiciel: adwokat R. Loof)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2022/881 z dnia 3 czerwca 2022 r. w sprawie wykonania decyzji 2012/642/WPZiB dotyczącej środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy 1 ;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/876 z dnia 3 czerwca 2022 r. w sprawie wykonania art. 8a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy 2 (zwanych dalej "zaskarżonymi aktami") w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącego; oraz
- obciążenie Rady jej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi na rzecz skarżącego w związku z wniesieniem niniejszej skargi.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do obrony. Po pierwsze, skarżący podnosi, że uzasadnienie jest niewystarczające. Wskutek braku przedstawienia z dostateczną jasnością, w jaki sposób Rada stwierdziła, że do skarżącego mają zastosowanie alternatywne kryteria zawarte w art. 3 ust. lit. b) i art. 4 ust. 1 lit. b) decyzji Rady 2012/642/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi 3 , zaskarżone akty naruszają art. 296 akapit drugi 2 TFUE. Po drugie, skarżący podnosi naruszenie zasady odpowiedzialności osobistej na tej podstawie, że wskutek braku określenia korzyści osiąganej przez skarżącego z reżimu białoruskiego lub wsparcia udzielanego temu reżimowi, zaskarżone akty godzą w prawa podstawowe skarżącego z naruszeniem zasady odpowiedzialności osobistej.
2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie. Po pierwsze, skarżący podnosi, że nie wykazano korzyści osiąganej z reżimu Łukaszenki lub wsparcia udzielanego temu reżimowi. Zaskarżone akty są obarczone oczywistym błędem w ocenie, jako że przyjęto je bez wystarczającego wsparcia dowodowego. Po drugie, skarżący podnosi, że nie wykazano mającego znaczenie zachowania pod względem czasowym. Zaskarżone akty mają jedynie charakter karny i z tego względu są niezgodne z prawem, ponieważ dowody na poparcie ujawniają wyłącznie okoliczności historyczne.
3. Zarzut trzeci dotyczący nieproporcjonalnego naruszenia przysługujących skarżącemu praw podstawowych. Cel zaskarżonych aktów został osiągnięty innymi aktami ustawodawczymi; stanowią one zatem nieproporcjonalne naruszenie przysługujących skarżącemu praw podstawowych.
1 Dz.U. 2022, L 153, s. 77.
2 Dz.U. 2022, L 153, s. 1.
3 Dz.U. 2012, L 285, s. 1.
