Język postępowania: niderlandzki(2022/C 213/35)
(Dz.U.UE C z dnia 30 maja 2022 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: X, Y i ich sześcioro małoletnich dzieci
Strona przeciwna: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 15 dyrektywy w sprawie kwalifikowania 1 w związku z art. 2 lit. g) dyrektywy w sprawie kwalifikowania, art. 4 dyrektywy w sprawie kwalifikowania, art. 4 Karty praw podstawowych i art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że dla ustalenia, czy wnioskodawca potrzebuje ochrony uzupełniającej, należy zawsze badać i oceniać wszystkie istotne elementy dotyczące zarówno indywidualnej sytuacji, jak i osobistych uwarunkowań wnioskodawcy, jak również ogólną sytuację w kraju pochodzenia, całościowo i w powiązaniu ze sobą, zanim zostanie wskazane, doznanie której z form grożącej poważnej krzywdy może być uzasadnione na podstawie tych elementów?
2) W przypadku udzielenia przez Trybunał odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy ocena indywidualnej sytuacji i osobistych uwarunkowań wnioskodawcy w ramach oceny dokonywanej na podstawie art. 15 lit. c) dyrektywy w sprawie kwalifikowania, w odniesieniu do których to okoliczności i uwarunkowań Trybunał orzekł już, że powinny być brane pod uwagę w ramach takiej oceny, jest bardziej dogłębna niż badanie wymogu indywidualizacji, o którym mowa w wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie N.A. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu 2 ? Czy w ramach tego samego wniosku o udzielenie ochrony uzupełniającej elementy te mogą być brane pod uwagę zarówno w ramach oceny, czy ma miejsce sytuacja, o której mowa w art. 15 lit. b) dyrektywy w sprawie kwalifikowania, jak i oceny art. 15 lit. c) dyrektywy w sprawie kwalifikowania?
3) Czy art. 15 dyrektywy w sprawie kwalifikowania należy interpretować w ten sposób, że w ramach oceny, czy istnieje potrzeba udzielenia ochrony uzupełniającej, tzw. skalę ruchomą - co do której Trybunał orzekł już, że musi być ona stosowana w ramach oceny podnoszonej obawy poważnej krzywdy w rozumieniu art. 15 lit. c) dyrektywy w sprawie kwalifikowania - należy stosować również w ramach oceny podnoszonej obawy wystąpienia poważnej krzywdy w rozumieniu art. 15 lit. b) dyrektywy w sprawie kwalifikowania?
4) Czy art. 15 dyrektywy w sprawie kwalifikowania w związku z art. 1 Karty praw podstawowych, art. 4 Karty praw podstawowych i art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że okoliczności humanitarne będące (bez)pośrednią konsekwencją działania i/lub zaniechania podmiotu wyrządzającego poważną krzywdę, powinny być uwzględniane w ramach oceny, czy wnioskodawca potrzebuje ochrony uzupełniającej?
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (wersja przekształcona), Dz.U. 2011, L 337, s. 9.
2 Wyrok ETPC z dnia 17 lipca 2008 r., nr 25904/07, N.A. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, ECLI:CE:ECHR:2008:0717- JUD002590407.
