Język postępowania: włoski(2022/C 148/42)
(Dz.U.UE C z dnia 4 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Conserve Italia - Consorzio Italiano fra cooperative agricole Soc. coop. agr. (San Lazzaro di Savena, Włochy), Conserves France (Tarascon, Francja) (przedstawiciele: adwokaci L. Di Via, M. Petite, L. Tresoldi i E. Belli)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- uznanie skargi za dopuszczalną;
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2021) 8259 z dnia 19 listopada 2021 r. (sprawa AT.40127 - Warzywa w puszkach) dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w części odnoszącej się do obliczenia grzywny;
- obniżenie wysokości grzywny i zarządzenie wszelkich dalszych środków, które Sąd uzna za odpowiednie; i
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez Conserve Italia i Conserves France w związku z niniejszym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE, art. 23 ust. 3 akapit trzeci rozporządzenia nr 1/2003 1 i pkt 33 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 z powodu błędu dotyczącego okoliczności faktycznych i naruszenia prawa w związku z zakwalifikowaniem Conserve Italia jako przedsiębiorstwa zamiast jako związku przedsiębiorstw oraz błędu w ustaleniu maksymalnej kwoty grzywny.
- Skarżące twierdzą w tym względzie, że kwestionują błędną kwalifikację Conserve Italia jako "przedsiębiorstwa" zamiast jako "związku przedsiębiorstw" do celów zastosowania art. 101 ust. 1 TFUE i art. 53 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). Brak uznania w decyzji Conserve Italia za "związek przedsiębiorstw" - zgodnie z własną i samodzielną definicją wypracowaną w prawie konkurencji Unii - doprowadził do poważnego błędu przy obliczaniu maksymalnej kwoty grzywny.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE, art. 23 rozporządzenia nr 1/2003 oraz pkt 14, 19, 20, 22, 24 i 25 wytycznych z powodu błędu w ustaleniu kwoty podstawowej.
- Skarżące podnoszą w tym względzie w pierwszej kolejności, że Komisja Europejska, ustalając wartość sprzedaży podlegającą uwzględnieniu jako wartość odniesienia przy obliczaniu kwoty podstawowej nałożonej na nie grzywny, popełniła błąd, gdyż uwzględniła wartość sprzedaży zrealizowanych w całym EOG. W drugiej kolejności skarżące uważają, że zastosowanie przez Komisję Europejską w niniejszym przypadku stosunku 18 % wartości sprzedaży było nieuzasadnione. Ponadto Komisja Europejska zarzuciła Conserve Italia udział w naruszeniu w okresie odpowiadającym całkowitemu czasowi trwania naruszenia, pomijając okoliczność, że jej udział w każdym z porozumień był dużo bardziej ograniczony i nie miał wcale ciągłego charakteru, gdyż wykonanie porozumień było wielokrotnie przerywane.
